Morgunblaðið - 23.04.1985, Side 50

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 23. APRÍL 1986
50
stund til að hampa og leika við
barnabörnin sín, þegar þau komu í
heimsókn til afa og ömmu á Arn-
arhraunið. Oliver var harður
stjórnandi í fyrirtaeki sínu og
gerði miklar kröfur til starfsfólks
síns, en ekki síður til sjálf síns.
Hann var virtur af starfsfólki sínu
og þvi þótti vænt um hann.
Oliver háði harða baráttu við
erfiðan sjúkdóm, þann sjúkdóm
sem svo allt of marga leggur af
velli langt fyrir aldur fram. Mikl-
ar vonir voru bundnar við lækn-
ismeðferð sem hann fór í til Kaup-
mannahafnar. Og kom hann heim
úr þeirri ferð fullur af gleði og
ekki síst góðri von um bata.
En vonin brást og háði hann
margra mánaða erfiða baráttu við
sjúkdóminn sem sigraði að lokum.
Það var mikill styrkur fyrir Oliver
að hafa sér við hlið í veikindunum
eiginkonu sína, Sigríði Þórdísi,
þessa hægu og prúðu konu, sem
studdi hann í baráttunni við þenn-
an erfiða sjúkdóm.
Siddý, eins og hún er kölluð af
vinum og vandamönnum, átti ekki
síður erfiða daga í veikindum hans
en hann sjálfur.
Siddý mín, ég veit að það voru
margar andvökunæturnar hjá þér
nú síðustu vikurnar. En minning-
in um góðan og traustan lífsföru-
naut verður sterkari. Oliver var í
eðli sínu dulur maður og var ekki
að flíka tilfmningum sínum. Hann
hafði líka ákveðnar skoðanir og lét
þær í ljós en sagði ekki eitt í dag
og annað á morgun.
Margar góðar stundir áttum við
Oliver saman, en því miður voru
þær allt of fáar. Margar voru
stundirnar við silungsveiðar á
Þingvallavatni og víðar, og alltaf
var hann reiðubúinn að veita
tengdasyni sínum góð ráð, hvort
heldur það var við veiðiskap eða
annað sem upp kom, en sagði svo á
eftir, Sævar minn, láttu mig ekki
hafa of mikil áhrif á þig. Þannig
var hann í lífi og starfi. Og veit ég
að ég mun alla tíð búa vel að ráð-
leggingum hans. Því hann vildi vel
og gerði vel.
Það er stórt skarð sem myndast
hefur í fjölskyldu okkar og vina-
hópinn en við munum minnast
hans hvar sem við erum.
Börn þeirra Sigríðar og Olivers
eru Guðbjörg Lilja verslunarmað-
ur, gift þeim er þessar línur ritar,
Jóhannes örn, bókasafnsfræðing-
ur, ógiftur, Bergur Sigurður,
lögfræðingur, giftur Sigríði Ingu
Brandsdóttur.
Nú skilja leiðir um sinn. Þegar
ég kveð Oliver Stein, tengdaföður
minn, er mér efst í huga þakklæti
fyrir vináttu hans.
Ég þakka Oliver fyrir tryggðina
og hversu góður afi hann var
dætrum okkar Lilju, þær munu
minnast hans sem góðs afa á Arn-
arhrauninu. Blessuð sé minning
Olivers Steins Jóhannessonar.
Sævar Stefánsson
Allir sem forsjónin hefur út-
hlutað langri ævi, þurfa meðal
annars að gjalda fyrir það með
þeirri reynslu, að sjá á bak mörg-
um ættmennum og góðvinum yfir
landamæri lífs og dauða. Og þegar
fer að líða að ævilokum þeirra,
sem háaldraðir verða, er sá hópur
oft orðinn æði stór, sem á undan
þeim er farinn hinztu ferðina í
þessum heimi. Okkur skortir
skilning á því hvers vegna til
dæmis fólk í blóma lífsins er
skyndilega hrifið burt frá ættingj-
um og vinum, fólk sem ætla mætti
að átt hefði miklum verkefnum
hér ólokið og því mikill skaði og
söknuður að. En þeir sem ekki
trúa að slíkt sé aðeins tilviljunum
háð, verða sem skýringu að láta
sér nægja þau orð skáldsins, að
„til þess veit eilífðin alein rök“.
Þessar línur eiga aðeins að vera
kveðjuorð til vinar míns Olivers
Steins Jóhannessonar, sem nú hef-
ur verið burt kvaddur fyrir aldur
Lokað
Vegna jaröarfarar OLIVERS STEINS JÓHANNESSONAR
veröur verslunin lokuö þriöjudaginn 23. apríl.
Bókabúö Olivers Steins.
Lokað
Vegna jaröarfarar ÞORGRÍMS G. GUOJÓNSSONAR,
forstjóra, höfum viö lokaö i dag, þriöjudaginn 23. april.
Jérn og gler hf.
Smiójuvegi 18d.
Lokað
Lokaö frá klukkan 13-16 i dag vegna jaröarfarar
OLIVERS STEINS JÓHANNESSONAR.
Andvari hf.
Lokaö
Skrifstofum okkar veröur lokað í dag vegna útfarar heiö-
urskonunnar KRISTÍNAR ÞORVALDSDÓTTUR ARA-
SON.
Hfbýli sf. & Þorvaldur Ari Arason hrl.,
Smíöjuvegi D-9,200 Kópavogi.
™^?aogávísan'r'
töWuW1' . „ r>a \nn\e99í° *ur nu
á reiKnin9 .5 0g'eny
. netut l?u
\ít»ð
tn'^^arVinng'nn- .. átt e\tt
nSabart»"ka,'U'"a gfc
Grens^sut*^.
AKureV^jJfútibúi
Yi6 loHUm
Iðnaðarbankmn
SSSÍS*
. > i ; j i . . i.
i i * i i i * i r.
...» J. . Jk Jt I I i t .
L ) . I 'i
* t. 1 I I . 1
jk. i I 1 « i
fram, að okkar mannanna dómi,
aðeins tæpra sextíu og fimm ára,
sem ekki er talinn hár aldur nú á
dögum. Aðrir munu eflaust rita
um ætt hans og uppruna, aðalævi-
starf hans og samskipti við hann á
þeim vettvangi og ýmsum félags-
málum.
Kynni okkar Olivers Steins hóf-
ust fyrir mörgum árum, framan af
ekki náin, en ég held samt að við
höfum fljótlega fundið að við ætt-
um ýmislegt sameiginlegt, líkar
lífsskoðanir og áhugamál. Síðar
urðum við svo félagar í Frímúr-
arareglunni, sem við töldum báðir
mikið gæfuspor. Þar áttum við
gott og mér ógleymanlegt sam-
starf, og þar með fuilkomnaðist sú
vinátta, sem fyrri kynni höfðu
verið nokkur vísir að, vinátta, er
ég fæ aldrei fullþakkað, og varð-
veitir minninguna um hann í huga
mínum sem einn hugljúfasta vin,
sem ég hef eignast um ævina.
Hann var félagslyndur og einkar
skemmtilegur maður, kærkominn
til fagnaðar í vinahópi.
Gaman var einnig að ferðast
með Oliver. Ég átti þess raunar
sjaldnar kost en æskilegt hefði
verið. Mér eru minnistæðar ferðir,
sem við fórum saman til Akureyr-
ar ásamt vini okkar Friðþjófi
heitnum Jóhannessyni og fleirum,
í erindum fyrir Frímúrararegl-
una. Við bjuggum þar á hóteli.
Þegar við vorum komnir þangað
heim á kvöldin sátum við alltaf
nokkra stund og spjöiluðum sam-
an áður en við fórum að hátta. Sá
hugblær, sem Oliver átti mestan
þátt í að skapa þarna, varð okkur
félögum hans oft að umræðuefni
síðar. Sjálfur hafði hann líka mik-
ið yndi af jtessum ferðum og öllu
sem í jjeim gerðizt, og hafði oft orð
á því, að við þyrftum að fara fleiri
slíkar. Þetta er aðeins eitt dæmi
um það, hve gaman var að vera
með honum í vinahópi og hversu
lagið honum var að gera þær
stundir ánægjulegar.
Iþróttamaður ágætur var Oliver
á yngri árum og einnig iðkaði
hann lengi stangveiði. Munu allir,
sem þar voru með honum, á einu
máli um að hann hafi verið góður
og tillitssamur veiðifélagi og
sannur sportmaður.
Oliver átti um nokkurt skeið við
heilsufarsleg óþægindi að stríða
og þurfti af þeim sökum að ganga
undir læknisaðgerðir. Þau voru
ekki þess eðlis að af þeim stafaði
lífshætta og hann fékk á þeim all-
góða bót. En eftir að hann kenndi
þess sjúkdóms, sem að lokum bar
hann ofurliði, þurfti hann að
heyja harða baráttu við þann vá-
gest um alllangt skeið. En sálar-
þrek hans var með þeim ólíkind-
um, að ég hygg að fáum verði þar
til hans jafnað. Harin brá á glens
og gaman við kunningjana og lét á
engu bera, þótt hann eflaust grun-
aði að illt væri f efni. Og þegar
hann var orðinn þess fullviss að
hverju stefndi, tók hann þvf meö
stillingu og jafnaðargeði, þakklát-
ur fyrir það góða, sem honum
hafði hlotnast f lffinu og viðbúinn
að hlíta þeim dómi, sem ekki varð
áfrýjað.
Þegar ég talaði síðast við hann f
sfma, þá orðinn helsjúkan, bar
hann sig að venju karlmannlega,
og þaö svo, að hefði ég ekki vitað,
hve langt hann var leiddur, hefði
ég vart ráðið í það, að svo stutt
væri til vistaskiptanna. Hann
sagði að vísu við mig eitthvað á þá
leið, að hann hefði að sjálfsögðu
kosið að fá að lifa svo sem tfu ár-
um lengur, en úr því að þess væri
ekki kostur þýddi ekki annað en
sætta sig við það sem koma skyldi.
Þannig bregðast hetjur við dauð-
anum.
í einkalífi sfnu var Oliver mikill
gæfumaður. Kona hans, Sigrfður
Þórdfs Bergsdóttir, er búin þeim
kostum, sem beztu eiginkonur
prýða. Þau eignuðust þrjú börn,
eina dóttur og tvo syni, og áttu
barnaláni að fagna.
Að lokum kveð ég þennan holl-
vin minn með hjartans þökk fyrir
allt og allt og óska honum heilla á
þeirri vegferð, sem hann er nú að
hefja. Eiginkonu hans og börnum
bið ég styrks i sorg þeirra og sendi
þeim með djúpum söknuði inni-
lega samúðarkveðju.
Víglundur Möller