Morgunblaðið - 14.06.1985, Blaðsíða 41

41
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 14. JÚNÍ 1985
ósk sína uppfyllta. Fyrst eftir
heimkomuna var hún nærri rúm-
liggjandi, en smáhresstist og fór
að geta gripið í létt verk til hjálp-
ar á heimilinu.
Sú, sem þessar línur ritar, álítur
að þá hefði erfiðasti hjallinn verið
klifinn, ef þá miklu sorg og ógæfu
hefði ekki hent, að Sigrún, þessi
mikilhæfa persóna og elskulega
móðir, veiktist af heimakomu og
dó eftir nokkra daga. „Eftir það
var Bagga bæði faðir okkar og
móðir,“ segir Rögnvaldur.
Sjaldan er ein
báran stök
Nokkru síðar missti Rögnvaldur
heilsuna, var í vinnu í Vestmanna-
eyjum og datt niður ósjálfbjarga.
Sigmundur hafði orðið að hætta
við kennaraskólanám vegna
þrauta í höfði, hafði þó orð á sér
fyrir að vera lestrar- og náms-
hestur. Allt dró þetta kjarkinn úr
fjölskyldunni við búskapinn.
Sandbyljirnir voru líka miklu
verri eftir Kötlugosið en áður.
Halldór, sem lengi hafði verið veill
til lheilsu, seldi jörðina eftir 35
ára búskap. Hann flutti að Skóg-
um til vinafólks síns, þar sem Sig-
ríður dóttir hans var.
Guðbjörg fór með þrjú systkini
sín að Blikastöðum í Mosfellssveit,
og unnu þau þar og í Reykjavík,
eftir því sem heilsan leyfði. Sig-
mundur varð eftir lausamaður í
sveitinni, en flutti síðar til fjöl-
skyldunnar í Reykjavík. Eftir eitt
ár, það eftirminnilega ár 1940, var
Guðbjörg búin að ná sér í leigu-
íbúð í Reykjavík og hafði þar með
haslað sér og sínu fólki völl í höf-
uðstað landsins, sem hafði margt
gott upp á að bjóða, sem ekki var
að hafa úti á landi, svo sem lækn-
isþjónustu og það sem dró urmul
af fólki að, hina miklu vinnu, sem
skapaðist viö komu setuliðsins.
Þrengslin og húsnæðiseklan voru
gífurleg hjá aðkomufólki. Guð-
björg lét því strax innrita sig í
byggingarfélag og beið í góðri von.
En það voru margir sem biðu og
menn misjafnlega duglegir að ota
sínum tota. Þar kom, að hina
miklu þolinmæði Hraungerðisfjöl-
skyldunnar þraut. Guðbjörg fór til
ráðamanna, rak hnefann í borðið
og heimtaði íbúðina og minnti þá
á, að hún hefði alltaf borgað upp á
dag allt, sem um hefði verið sam-
ið, og í hvað mörg ár. Systkini
hennar og fleiri studdu mál henn-
ar. Um haustið 1957 flutti hún
loks í eigin íbúð með sitt fólk, eftir
lygilega langan biðtíma. Þá kom í
ljós að Guðbjörg hafði smám sam-
an keypt ýmsa fagra og nytsama
hluti og haft þá í góðum geymsl-
dóttir —
Fædd 11. júlí 1936
Dáin 9. júní 1985
Ég varð harmi slegin er ég frétti
um lát skólasystur minnar, Ernu
Jónsdóttur. Það er stutt síðan við
hittumst, en þá vorum við að und-
irbúa heimsókn að Laugarvatni til
þess að halda upp á 30 ára afmæli
okkar við húsmæðraskólann þar
Erna var þá hress eftir því sem
mér fannst, en seinna frétti ég að
hún hafi átt við mikla vanheilsu
að stríða en reyndi að láta aldrei á
því bera og kvartaði aldrei.
Hughreysti aðra í þess stað. Hún
hlakkaði til að fara með okkur
austur en veiktist áður en af því
varð og treysti sér ekki til farar-
innar.
Erna fæddist þann U. júlí 1936
á Hvalnesi í Stöðvarfirði. Hún var
yngst 6 systra. Foreldrar hennar
voru Kristín Steinunn Sigtryggs-
dóttir og Jón Jóhannsson.
Erna ólst upp á Stöðvarfirði
ásamt systrum sínum og sleit þar
barnsskónum. Hún vann hin ýmsu
störf á unglingsárum sínum eins
og títt var í þá daga.
Haustið 1954 hóf hún nám við
Húsmæðraskóla Suðurlands að
Laugarvatni ásamt 34 öðrum
námsmeyjum og var ég ein þeirra.
um, t.d. útskorið sófasett, sérlega
fallegar ljósakrónur, gluggatjöld,
gólfteppi o.s.frv.
Nú byrjaði nýtt líf fyrir Guð-
björgu. Þegar hún losnaði úr hús-
næðiskreppunni, kom betur í ljós
hve hún var mikill fegurðardýrk-
andi og hve hún þráði að safna
fallegum hlutum. Hún talaði aldr-
ei mikið um veikindi sín og líkast
til hefur hún náð sér furðanlega
hvað vinnuþrek snerti, því að hún
vann alltaf mikið úti með heimil-
inu til sjötíu ára aldurs og tók um
tíma tvö verslunarhús til ræst-
ingar í næturvinnu. Rannveig
systir hennar gekk í næturvinn-
una með henni, þó að hún ynni
alltaf fullan vinnudag og geri enn.
Halldór faðir þeirra lifði góðu
lífi hjá börnum sínum, var alltaf
eins og hann væri að fara til
kirkju, svo hreinn og snyrtilegur
og unglegur með svart þykkt hár.
Var aðdáanlegt, hvað Guðbjörg
ásamt hinum systkinunum, sem
búa saman, hugsaði vel um hann
síðustu árin. Þótti Guðbjörgu það
mjög miður ef systkinin, sem búa
búum sínum annars staðar, gátu
ekki komið og verið með þeim á
afmæli pabba þeirra og um hátíð-
ir. Henni var mjög annt um að
taka vel á móti gestum, hreinlæti
og reglusemi til fyrirmyndar, eng-
inn kveikti í sígarettu hvað þá
meira. Með árunum smá jukust
þægindin, heimilisbíli og ferðalög
heim á æskustöðvarnar og upp í
Borgarfjörð til Sigríðar systur
þeirra. Eins og fyrr segir, kunni
Guðbjörg ekki að skera neitt við
neglur sér, en það var þó víst, að
hún eyddi ekki í skart á sjálfa sig,
hún var alltaf í vetrarfötunum ár-
ið um kring, til að klæða af sér
kuldatilfinningu, sem hún þjáðist
alltaf af, eftir að hún fékk heila-
bólguna. Eftir það sá enginn mjóa
mittið eða fína vöxtinn hennar
Böggu frá Hraungerði, hún varð
að klæða sig svo mikið til að þola
við.
Eins og fyrr segir, hætti Guð-
björg að vinna úti þegar hún varð
sjötug, en ekki var hún ánægð með
að setjast í helgan stein. Hún
hafði oft minnst á, hvað sér finnd-
ist íbúðin uppi á loftinu, fyrir ofan
sína íbúð, falleg, já, hvaö hún væri
fallcg, hvað það mundi vera gaman
að bæta henni við sig. Svo losnaði
íbúðin fallega og var til sölu. Þá
vantaði bara eitt, en það voru pen-
ingar til að kaupa fyrir, þeir voru
hvorki í bönkum eða annars stað-
ar og engin fasteign til að veð-
setja, nema íbúðin, sem þau
bjuggu nú fimm í. Nú gerðust góð
ráð dýr. Þannig stóð á, að frændi
hennar var langt kominn í lang-
skólanámi og vantaði íbúð. Ungi
maðurinn keypti sér vasatölvu og
Minning
Ema var ákaflega kát og hress
stúlka, skapgóð og skemmtileg.
Við bjuggum allar í „Lindinni" og
var þetta eins og eitt stórt heimili.
Skemmtilegri vetur hef ég ekki lif-
að. Ýmislegt var brallað, enda vor-
um við allar á aldrinum 16—21 árs
og áttum allt lífið framundan.
Erna lét sig ekki vanta þegar
eitthvað stóð til, spilaði með okkur
í hljómsveitinni „Brak og brestir“,
sem við stofnuðum pennan vetur
og hefur verið fastur liður í skóla-
starfseminni síðan.
Hún lék með okkur í leikritum,
tók þátt í tískusýningum o.m.fl.
sem of langt yrði upp að telja hér.
En veturinn var ótrúlega fljótur
að líða og alvara lífsins tekur við.
Erna vann við ýmiss konar störf
í Reykjavík um nokkurra ára
skeið, en þann 20. október 1959
eignaðist hún dótturina Þóru
Björk Nikulásdóttur.
Fljótlega eftir það lá leið henn-
ar austur á Stöðvarfjörð aftur og
ólst Þóra Björk þar upp hjá elstu
systur Ernu við mikið ástríki.
Þann 9. desember 1967 giftist
Erna eftirlifandi manni sínum,
Sigurði G. ólafssyni, ættuðum úr
Keflavík. Þau hófu búskap á Öldu-
götunni í Reykjavík en í febrúar
reiknaði dag og nótt, eins og Guð-
björg komst að orði, alltaf jafn
gamansöm. Útkoman varð:
„Möguleiki, ef ég fæ góða vinnu,“
og hún fékkst.
Nú var hafist handa að skrapa
saman lán í fyrstu útborgun. Allt
heimilisfólkið lagði sig fram og
Guðbjörg gekk fram fyrir skjöldu
og talaði, eins og áður, við fólk,
sem gat lánað, og bankastjóra, en
þeir voru ekki alltaf uppveðraðir,
t.d. benti einn þeirra henni á að
hún hefði ekki ávaxtað peningana
sína í þessum banka. Guðbjörg
svaraði um hæl: „Já, það er nátt-
úrulega ósköp barnalegt að vera
að geyma þetta heima." Það var
oft hægt að brosa, þegar systurnar
sögðu frá samtölum Guðbjargar
og lánardrottnanna. Hún var orð-
in svo slæm yfir höfðinu, að ein-
hver fór með henni og leiddi hana
ef hún fór ekki í bíl, en alltaf var
hún jafn fylgin sér, sniðug og fljót
að svara fyrir sig. Mikið var haft
fyrir að tína saman smálán sitt á
hverjum stað, en margt smátt ger-
ir eitt stórt. Jú, það hafðist, og það
sem meira var, hvert einasta lán
var borgað skilvíslega á þeim degi,
sem um var samiö og auðvitað af-
borganir af þeim stærri. Það þarf
enginn að reyna að leika slíkt eft-
ir, nema sá, sem er þekktur fyrir
að vera fulltrúi hins gamla, góða
stolts, sem er eitt hið dýrmætasta
í menningu okkar, það, að láta orð
sin standa eins og staf á bók og
skulda ekki neinum neitt. Þetta
gekk allt svo fljótt, að það líktist
kraftaverki, að minnsta kosti ef
hin fyrri íbúðarkaup eru höfð í
huga, en það er mikill munur á
því, að ganga ein aðkomustúlka
um ókunnar götur, sjálfsagt oft
lasin og lúin, eða að vera orðin
ýmsum hnútum kunnug í borg-
inni, hafa samfylgd, bíl, og það
sem mestu máli skipti, hámennt-
>aðan Reykvíking til skrafs og ráð-
agerða og til allra útreikninga.
Enn einu sinni hafði hún staðið
í fylkingarbrjósti, þegar á reyndi
og sigrað með heiðri og sóma.
Systkini hennar halda, að hún
hafi ofreynt sig við þetta stóra
átak, en það þarf ekki til. Stuttu
síðar varð hún fyrir því slysi að
detta og meiða sig mikið á fæti,
slík meiðsli reynast mörgum þung
í skauti, þó að ekki sjáist brot á
myndum. Eftir það var eins og
hún þyldi mjög lítið, ekki einu
sinni að ganga stigann upp í fal-
legu íbúðina.
Ég get ekki fengið mig til að
skrifa nein kveðjuorð til Guð-
bjargar Halldórsdóttur. Ef hún
kemur ekki til okkar, þá förum við
til hennar.
Höfundur er húsmóðir í Reykjavík.
1971 fluttu þau til Keflavíkur og
hafa búið þar síðan.
Börn þeirra hjóna eru tvö, Sig-
urbjörg fædd 2. maí 1969 og óli
Jón, fæddur 9. september 1971.
Hann er því aðeins nýfermdur.
Fjölskyldan á um sárt að binda
um þessar mundir og enginn getur
sefað sorg, sem það hefur í för
með sér að missa móður sína og
eiginkonu svo snögglega. Ég votta
þeim innilega samúð mína og skila
kveðju frá hinum skólasystrum
okkar og vona að Guð muni
styrkja þau í sorg sinni.
F.h. skólasystra í Húsmæöra-
skóla Suóurlands veturinn
1954—55, Valborg Soffia
Böðvarsdóttir.
Erna Jóns-
t
Móöir mín,
ANNA GRÖNFELDT,
Borgarnesi,
lést miövikudaginn 12. júní i St. Jósefsspítala í Hafnarfiröi.
Steinþór Grönfeldt.
t
Eiginkona mín,
SESSELJA ANÍTA KRISTJÁNSDÓTTIR,
lóst 4. júní. Jarðarförin fer fram þriöjudaginn 18. júní frá
Dómkirkjunni í Reykjavík kl. 13.30.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna,
Sigtryggur Þorsteinsson.
t
Eiginkona min og móðir okkar,
ERNA JÓNSDÓTTIR,
Drangavöllum 3,
Keflavík,
veröur jarösungin frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 14. júníkl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á líknarstofnanir.
Siguröur G. Ólafsson,
Þóra Björk Nikulásdóttir,
Sigurbjörg Siguröardóttir,
Óli Jón Sigurösson.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og aöstoö vegna andláts og
útfarar
FANNEYJAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Laugarnesvegí 81.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks á Landspítalanum.
Finnur Bjarnason,
Árni Björn Finnsson, Helga Hansdóttir,
Ester Finnsdóttir, Jón M. Árnason,
Rögnvaldur Bjarnason, Ingveldur Stefónsdóttir,
Jóhanna Unnarsdóttir, Óskar Jóhannesson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum auösýnda samúö vegna andláts og jaröarfarar bróöur
okkar,
BJÖRNS BERGMANNS
trá Maróarnúpi.
Guömundur Bergmann,
Oktavla Jónasdóttir,
Þorbjörg Jónasdóttir.
t
Þökkum innilega samúö okkur sýnda viö andlát og jaröarför
VIGDÍSAR RUNÓLFSDÓTTUR,
Vallarbraut 17,
Akranesi.
Sérstakar þakkir færum viö starfsfólki Sementsverksmiöju ríkisins.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
Frá bæjarskrifstofun-
um í Hafnarfirði
Vegna útfarar INGUNNAR SIGRÍÐAR ÁGÚSTSDÓTTUR
veröur skrifstofa bæjarverkfræðings og byggingarfull-
trúa lokuö frá kl. 14.00 í dag, 14. júní.
Bæjarritarinn.