Morgunblaðið - 01.05.1986, Blaðsíða 43

Morgunblaðið - 01.05.1986, Blaðsíða 43
42 MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR1. MAÍ1986 MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. MAÍ1986 43 pliÚFjpll Útgefandi ttMnfrifr Árvakur, Reykjavík Framkvæmdastjóri Haraldur Sveinsson. Ritstjórar Matthías Johannessen, Styrmir Gunnarsson. Aðstoöarritstjóri Björn Bjarnason. Fulltrúar ritstjóra Þorbjörn Guömundsson, Björn Jóhannsson, Árni Jörgensen. Fréttastjórar Freysteinn Jóhannsson, Magnús Finnsson, Sigtryggur Sigtryggsson, Ágúst Ingi Jónsson. Auglýsingastjóri Baldvin Jónsson. Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar: Aðalstræti 6, sími 22480. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 83033. Áskriftargjald 450 kr. á mánuöi innanlands. í lausasölu 40 kr. eintakiö. Dagur verkafólks að hefði verið heljarstökk inn í náttmyrkrið að fara gömlu verðbólguleiðina,“ sagði Guðmundur J. Guðmundsson, formaður VMSÍ, í viðtali við Morgunblaðið 21. febrúar síð- astliðinn, daginn eftir tíma- mótasamninga ASÍ og VSÍ. Það má til sanns vegar færa að við höfum verið í efnahags- legu heljarstökki inn í nátt- myrkrið allar götur síðan óða- verðbólgan hóf hraðferð sína í þjóðarbúskapnum upp úr 1971. Þegar hundrað gamal- krónur vóru steyptar í eina nýkrónu héldu menn að mælir- inn væri fullur. Svo reyndist ekki. Nýkrónunni var varpað á bál verðbólgunnar sem lék eins og eldur í sinu. Kaupgengi krónunnar féll dag frá degi. Tilkostnaður útflutningsfram- leiðslu hækkaði langt umfram söluverð erlendis. Fjöldastöðv- un fyrirtækja blasti við. Inn- lendur spamaður hrundi. Við- skiptahalli og erlendar skuldir hrönnuðust upp. Við megum vissulega þakka fyrir það, bæði sem þjóð og einstaklingar, ef við komum niður á fætuma úr þessu helj- arstökki inn í náttmyrkrið, svo enn sé notuð samlíking for- manns Verkamannasam- bandsins. Sú verður raunin ef þjóðarsátt, sem gerð var í síð- ustu kjarasamningum, og hlið- arráðstafnir ríkisstjómarinn- ar, bera tilætlaðan árangur. Við tölum á stundum um íslenzkt velferðarþjóðfélag. Það tal styðst við rök, ef samanburður er gerður við þjóðfélag kreppuáranna, 1930—1940, að ekki sé talað um harðæri fyrri tíðar, er fólk féll eða flykktist úr landi til Vesturheims. Það styðst einn- ig við rök ef við miðum við vanþróuð ríki þriðja heimsins. Það styðst enn við staðreyndir ef samanburður er gerður við skert mannréttindi og tiltölu- lega litla þjóðarframleiðslu á hvem vinnandi mann í ríkjum sósíalismans í A-Evrópu. Við eigum hinsvegar leið framund- an ef samanburður er gerður við lífskjör eins og þau bezt gerast í V-Evrópu og N-Amer- íku. Sama má segja ef horft er til þess sem orðið getur, ef þjóðin ratar veg samátaks, þekkingar og tækniframvindu inn í framtíðina; ef hún gengur í takt við ýtrustu menntun og þekkingu samtímans móti tækifærum sínum. íslenzk verkalýðshreyfing átti stóran þátt í því að rétta hlut hinna verst settu í þjóð- félaginu, eyða ranglæti og jafna þjóðfélagsstöðu einstakl- inga. Um það er ekki lengur deilt. Hitt er jafnrétt, að kjara- samningar, hversu góðir sem þeir eru í orði, hafa það gildi eitt, sem kostnaðargeta at- vinnuveganna stendur til. Kjarasamningar verða að vera ávísun á innistæðu; verðmæti sem eru til, eða verða með nokkurri vissu til fljótlega. Hraðferð þjóðarinnar frá fá- tækt til velmegunar, á heildina litið, á einum til tveimur mannsöldrum, var fyrst og fremst möguleg vegna aukinn- ar menntunar og þekkingar þjóðarinnar og þeirrar tækni- þróunar, sem margfaldaði þjóðartekjur okkar, skiptahlut- inn á þjóðarskútunni. Sam- neyzla og félagsleg þjónusta sækja, ekkert síður en einka- neyzlan, kostnaðarþætti sína til atvinnulífsins, þeirra verð- mæta sem þar verða til. Þess vegna skiptir öllu máli að styrkja og efla atvinnulífíð, almenna og sérhæfða mennt- un, framvindu í tækni og fram- takið sem býr í þjóðfélags- þegnunum. Þrátt fyrir velmegun, sem þjóðin býr við á heildina litið, eru annmarkar á þjóðfélagi okkar; lýti, sem horfast verður í augu við og takast á við. „Afmarkaðir" hópar í þjóð- félagi okkar hafa dregizt aftur úr í sókn þjóðarinnar til bættra lífskjara — og borið skertan hlut frá borði. Morgunblaðið fjallar að hluta til um það efni í dag í viðtölum um starfssvið Félagsmálastofnunar Reykja- víkurborgar, sem skarar að hluta þennan þjóðlífsþátt. Þeir, sem verst eru staddir, mitt í velmegun samtímans, eru meðal annars: Aldrað fólk, sem hefur ekki annan Iífeyri en frá Almanna- tryggingum og býr í leiguhús- næði. Einstæð foreldri, sem búa í leiguhúsnæði eða axla veru- legar húsnæðisskuldir, og sinna tekjulágum störfum. Breytt aldursskipting þjóð- arinnar og ört stækkandi hóp- ur þeirra borgara, sem kominn er yfir svokallaðan starfsaldur, hefur myndað nýjar og auknar þarfír, sem þjóðfélagið hefur ekki enn lagað sig nægjanlega að, því miður. Eftirspum eftir sérhönnuðu húsnæði fyrir aldraða er langt umfram fram- boð. Hundruð einstaklinga eru á biðlista eftir slíku húsnæði. Sjúkrarými fyrir öldrunar- sjúklinga er hvegi nærri nægj- anlegt, þó betur horfi nú með B-álmu Borgarspítala. Sú starfsemi, margskonar, sem fram fer í þjóðlífi okkar í dag, kallar á starfsþátttöku kvenna utan heimilis í ríkari mæli en fyrr. Konur gera og kröfur til þátttöku í atvinnulíf- inu til jafns við karla. Loks gerir sá lífsmáti, sem við höf- um tamið okkur, kröfu til þess, í fjölmörgum tilfellum, að fyr- irvinnur heimilis séu tvær. Allt þetta veldur því að eftirspum eftir dagheimilum bama, leik- skólum, gæzluvöllum og skóla- dagheimilum hefur vaxið mjög. Félagsmálastofnun Reylq'a- víkurborgar sinnir fjölþættara og viðameira félagsmálastarfí, hverskonar, en önnur sveitar- félög hafa af að státa. Það snýst að stómm hluta um elztu og yngstu borgarana, m.a. af framangreindum ástæðum. Það nær meðal annars til heimilishjálpar og heimahjúkr- unar, sem náðu til um 1500 heimila í Reykjavík, sam- kvæmt ársskýrslu stofnunar- innar 1984. En það nær einnig til einstaklinga og heimila, sem af ýmsum ástæðum standa höllum fæti í lífsbaráttunni, og þiggja tímabundna eða viðvarandi fjárhagslega fyrir- greiðslu, lán eða styrki, af sveitarfélagi sínu. Rúmlega 1400 mál, sem komu til kasta fjölskyldudeildar Félagsmála- stofnunar Reykjavíkur 1984, vóru af þeim toga. Hjálp til sjálfshjálpar er bezt. En breyti- leiki mannlífsins krefst víð- tækari samhjálpar. „Mannleg velferð og persónulegt öryggi hvers og eins, verða ætíð að sitja í öndvegi samfélagsins," eins og Sveinn Ragnarsson, félagsmálastjóri Reykjavíkur- borgar, kemst að orði í viðtali við Morgunblaðið, en sérstakur blaðauki um starfsemi Félags- málastofnunarinnar fylgir Morgunblaðinu í dag í tilefni hátíðisdags launþega. Það eru fleiri annmarkar á íslenzkri velferð sem nefna má. Lífeyrissjóðakerfíð, eins og það er upp byggt, skapar verulegt misrétti. Skattsvik, sem ljós eru af nýlegri skýrslu fjármálaráðherra til Alþingis um rannsókn stjómskipaðrar nefndar, vitnar og um verulegt misrétti borgaranna. Það er fyrst nú sem stjómvöld hafa uppi marktæk viðbrögð til að færa þessi mál til betri vegar, þó að misréttið hafí lengi verið til staðar. Sú kjarasátt, sem tekizt hefur, vísar veg út úr margs konar vanda líðandi stundar. Máske er mest um vert að hún plægir jarðveg til leiðréttingar misréttis, sem dagurinn í dag hlaut í arf frá gærdeginum; leiðréttingar, sem morgundag- urinn ber vonandi í skauti sínu. Með þeim orðum ámar Morg- unblaðið starfsstéttum þjóð- félagsins velfamaðar á hátíðis- og baráttudegi verkafólks. Uppstokkun launakerfa verður meginmál næstu kjarasamninga eftir Asmund Stefánsson Þann 12. mars á þessu ári varð ASÍ 70 ára. Þótt okkur þyki ýmis- legt illt í ástandi dagsins, er ljóst að miklar framfarir hafa orðið frá stofnun Alþýðusambandsins. Verkalýðshreyfingin getur ekki ein eignað sér allt það sem gerst hefur, en það er óumdeilt að verkalýðs- hreyfingin hefur gegnt mikilvægu hlutverki í þróuninni með samfelldri baráttu sinni fyrir bættum kjörum, auknum réttindum og félagslegum úrbótum. Verkalýðshreyfingin á stóran hlut í efnahagslegum fram- förum þessarar aldar og þau félags- legu réttindi sem okkur þykja sjálf- sögð í dag eru beinn afrakstur verkalýðsbaráttunnar, hvort sem við nefnum ellilífeyri, atvinnuleysis- bætur eða veikindarétt. í dag þökk- um við frumkvöðlunum sem lögðu mikið á sigtil að koma samtökunum á legg og máttu víða um landið sæta ofsóknum og atvinnumissi. Samstaða með öðrum Á hátíðis- og baráttudegi verka- lýðsins um allan heim er óhjá- kvæmilegt að við lítum í kringum okkur og ítrekum samstöðu okkar með þeim sem svelta, búa við styij- aldir og mæta ofbeldi. í söfnunum meðal íslensks al- mennings hafa stórar fjárhæðir borist til sveltandi fólks í Qarlægum heimsálfum. Islensk stjórnvöld hafa hins vegar verið treg til mikilla fíár- útláta. Hin gífurlega neyð sem við blasir í vanþróuðum löndum kallar á samhjálp okkar sem betur búum. Ekkert á íslandi jafnast á við þá óhugnanlegu neyð, sem blasir við meðal fátækra þjóða heimsins og okkur ber því skylda til að gera meira en við höfum gert þeim þjóð- um til hjálpar. Sprengingar hryðjuverkamanna og árás Bandaríkjamanna á Líbýu vekja óhjákvæmilega ótta hjá okkur sem væntanlega hefðum ekki annað hlutverk en að taka því sem yfír okkur gengi ef til stórátaka kæmi. Það er hörmulegt að hugsa til þeirra hernaðarátaka sem á þessu friðar- ári valda tortímingu og limlestingu víða um lönd. Óhugnanlegast finnst mér þó að hugsa til þess þrælahalds sem nær 30 milljónir svartra og litaðra manna í S-Afríku hafa búið við um áraraðir. í skjóli öflugra vopna, langrar herskyldu og sam- viskulauss yfirgangs hefur litlum minnihluta hvítra manna tekist að halda meirihluta þjóðarinnar í hóp- þrælahaldi án mannréttinda og eðlilegrar hlutdeildar í afrakstri þeirra miklu náttúruauðlinda sem S-Afríka nýtur. Síðustu mánuði hafa forystumenn svarta meirihlut- ans ákallað umheiminn um við- skiptabann a landið. Almennt er ég á móti efnahagslegum refsiaðgerð- um, en mér finnst útilokað að hundsa jafn eindregin tilmæli og fram hafa komið, þar sem vitað er, að yfirgnæfandi meirihluti Suður- Afríkubúa styður viðskiptabann í þeirri sannfæringu, að viðskipta- bann sé það eina, sem geti komið í veg fyrir allshetjarblóðbað í landinu. Við hljótum að svara kalli Desmonds Tutu biskups og annarra forystumanna svartra, sem biðja um að landið verði einangrað. Brotist út úr vítahring Þegar gengið var til samninga- viðræðna um síðustu áramót var ljóst, að til þess að halda meðaltals- kaupmætti ársins 1985 á þessu ári, þyrfti kaup að hækka um 30—35% að öllu óbreyttu. Reynsla undan- farinna ára hefur sýnt okkur ótví- rætt, að háar kauptölur tryggja okkur ekki aukinn kaupmátt. Kaup- hækkun, sem samið var um í nóv- ember 1984, var af okkur tekin með gengisfellingu og óðaverðbólgu á augabragði. Samninganefndin stóð í reynd frammi fýrir tveimur kostum. Annað hvort að fara í kapphlaup við 40,50 eða 60% verð- bólgu eða gera tilraun til þess að taka samtímis á kaupi og verðlagi. Samninganefndin taldi, að fyrri leiðin væri fullreynd og yrði ekki til ábata, síst þeim sem verst væru settir. Samninganefndin ákvað því að leita nýrra leiða, pólitískra leiða, þar sem tekið væri á mörgum þátt- um efnahagslífsins samtímis. Það var óhjákvæmilegt að taka pólitískt frumkvæði. Það blasir við, að það hefur skort pólitískan vilja í þessu þjóðfélagi til þess að leyfa fólki að halda því, sem um hefur verið samið í samningum. Atvinnurekendur hafa velt af sér launahækkunum beint út í verðlagið og gengið hefur verið látið fljúga. Hvað atvinnurek- endur axla ákvarðast ekki fyrst og fremst af því hvað kauphækkun er stór heldur því hvort þeir velta kauphækkunum útí verðlagið og láta okkur greiða þær sem neytend- ur. Aðgerðir í verðlagsmálum geta dregið úr því, að atvinnurekendur velti kauphækkunum út i verðlagið, og árangurinn í því efni er líklegri við lágt verðbólgustig. Samningur- inn sem gerður var í febrúar var tilraun til að brjótast út úr þeim vítahring, sem efnahagslífið var skorðað í. Það var samið um breytta efnahagsstefnu, fast gengi út árið, niðurfærslu verðlags, aðhald að verðlagsákvörðunum, gjörbyltingu húsnæðiskerfisins og kauphækkun þannig að kaupmáttur á að fara Ásmundur Stefánsson „Hvaða leið, sem valin er í samningnm, er allt- af óvissa um hina end- anlegu niðurstöðu. Við gerum okkur fullkom- lega ljóst, að það er engin trygging fyrir þvi, að sú leið sem við ákváðum að fara skili tilætluðum árangri. hækkandi eftir því sem líður á samningstímabilið. Vitanlega má margt að samningnum fínna, sér í lagi að kaupmáttur er eftir sem áður of lítill, og þá enn frekar að lægstu laun eru allt of lág. Hvergi má slaka á Hvaða leið sem valin er í samn- ingum, er alltaf óvissa um hina endanlegu niðurstöðu. Við gerum okkur fullkomlega ljóst, að það er engin trygging fyrir því að sú leið sem við ákváðum að fara skili til- ætluðum árangri. Við gerum okkur grein fyrir því, að samningar eru í reyndinni happdrætti og niðurstað- an aldrei fyrirfram gefin. En eftir því sem fleiri þættir eru festir ætti árangurinn þó að verða vissari. í því sambandi er hins vegar nauð- synlegt að gera sér grein fyrir því, að samningunum lauk ekki við undirskrift. Þó stjómvöld hafi fallist á stefnubreytingu í efnahagsmálum er fullkomlega ljóst, að það þarf að fylgja málum eftir stig af stigi, ef stjómvöld eiga að standa við sitt. Vegna þeirrar þungu áherslu, sem lögð er á aðhald í verðlagsmálum, hvílir nú sú skylda á hveiju einstöku verkalýðsfélagi og hverjum ein- staklingi að fylgja málum eftir til enda samningstímabilsins. Sam- starf verkalýðsfélaga og verðlags- stofnunar hefur þegar skilað góðum árangri og verðlag hefur það sem af er haldist innan þeirra marka, sem sett vom við samningsgerðina. Það má þó hvergi slaka á, því að ýmis undanbrögð em reynd, og ef atvinnurekendur og stjómvöld mæta ekki stöðugum þrýstingi af hálfu okkar sem neytenda og kjós- enda er árangurinn í óvissu. Endurskoðun launakerfa í nýgerðum kjarasamningum var ekki gengið í þá endurskoðun launa- kerfanna, sem hefur verið brýn um langa hríð, en það var stigið skref að þeirri ákvörðun, að launakönnun skuli fara fram núna á næstu mán- uðum á vegum Kjararannsóknar- nefndar. Haldgóðar upplýsingar um það, hvemig kaupið er samsett, er auðvitað forsenda þess, að endur- skoðun launakerfanna geti orðið með raunhæfum hætti. En það er væntanlega öllum ljóst í dag, að launakerfin era orðin úrelt og upp- stokkun þeirra óhjákvæmileg. Á síðustu missemm hefur bilið milli greiddra launa og umsaminna taxta vaxið mjög hratt. Sá munur er áfell- isdómur um verkalýðshreyfinguna. Það fólk, sem ekki fær aðrar greiðslur en lægstu taxtar segja til um, er í óveijandi vandræðum. Það bil á milli greiddra launa og umsam- inna taxta, sem launaskrið síðustu missera hefur valdið, er mjög misjafnt eftir kynjum og lands- hlutum. Ýmsir hópar hafa notið launaskriðs og aðrir ekki. En jafnvel fólk af sama kyni í sama sveitarfé- lagi við sömu störf getur búið við mjög misjöfn kjör. Uppstokkun launakerfanna hlýtur því að verða meginmál næstu kjarasamninga. í samræmi við það er eðlilegt, að meginþungi næstu samningavið- ræðna verði á herðum landssam- banda og félaga og að það verði þeirra hlutverk að nýta könnunina til þess að færa launakerfíð nær raunvemleikanum, raða í launa- flokka og endurskoða bónuskerfin. Höfundur erforsetí Alþýðusam- bands íslands. Pálmi, Helga og Eiríkur brosmild í Grieg-höllinni. Gleðibankínn í 6. sæti ' — samkvæmt breskum spám Bergen, frá Halldóru Rafnar blaðamanni Morgunbladsins. Æfingar fyrir söngvakeppni evrópsku sjónvarpsstöðvanna nk. laugardag halda áfram af fullum krafti í Grieg-höllinni í Bergen. Spennan eykst stöðugt, ýmsum er spáð sigri og eru ís- íendingar taldir verða ofarlega áblaði. Samkvæmt spám veðbanka í London verður röðin eftirfarandi: Sviss, Belgía, England, írland, Frakkland, ísland, Spánn, Dan- mörk, Luxemborg, ísrael, Svíþjóð, Vestur-Þýskaland, Noregur, Júgó- slavía, Austurríki, Holland, Port- úgal, Finnland, Tyrkland og Kýp- ur. Svissneska lagið „Pas pour moi“ sungið af Daniela Simons hefur ekki vakið sérstaka athygli hér, en fulltrúi Belgíu, hin 14 ára gamla Sandra Kim er syngur lagið „J’aine la vie“ (Ég elska lífið), þykir hafa staðið sig mjög vel. Hún er sagður góður fulltrúi fyrir evrópska unglinga í dag, bjartsýn og elskar lífíð. Réttu nafni heitir hún Sandra Calderone og er af ítölskum ættum. Þegar haldinn var fréttamannafundur eftir æf- ingu á þriðjudag mætti þar met- fjöldi §ölmiðlamanna er spurðu Söndra um allt milli himins og jarðar. Hún var hin hressasta og hafði öll svör á reiðum höndum. Enska lagið er „Runner in the night“ sungið af „Ryder" Majmard Williams. Englendingamir skera sig úr að því leiti að þeir em einir um það að nota ekki hljómsveit norska ríkisútvarpsins eins og allir aðrir gera. Þeir hafa sína eigin hljómsveit á sviðinu, en búið er að taka undirspilið upp á segul- band og em þeir því nánast að leika sér. Blöðin í Noregi fjalla vitaskuld mikið um Ketil Stokkan, fulltrúa Norðmanna, er syngur lagið „Romeo" en hann er sjálfur höf- undur lags og ljóðs. Ketil varð 30 ára þann 28. apríl og var haldið upp á það á margvíslegan hátt. Hann mun hafa komið til Bergen viku á undan öðmm söngvumm og var lag hans notað til að stilla hljóðkerfið. Hann var því lengra kominn með sína hljóðblöndun en aðrir á mánudag. í Grieg-höllinni er notað 24 rása upptökutæki og er tölva látin hljóðblanda hvert lag fyrir sig og er það mjög vanda- samt, tæknilega séð. Norska stúlk- an Lise Haavik er syngur lagið „Du er fuld af logn“ fyrir Dan- mörku hefur einnig verið í sviðs- ljósi fíölmiðlanna og velt er vöng- um yfír því hvort Norðmenn geti ekki allt eins talist sigurvegarar ef hún ynni keppnina. Miklar öryggisráðstafanir em gerðar við Grieg-höllina. Vopnaðir lögreglumenn em á verði, leitað er á fólki og í handfarangri ef leitartæki gefa frá sér merki. Þá em einnig óeinkennisklæddir verð- ir hér og þar í húsinu. Sérstakar ráðstafanir em gerðar vegna ísra- elsmanna og hafa þeir einnig með sér einkalífverði. Þeir fá ekki að blanda geði við fíöldann og em fluttir í sér bílum á milli staða. Þeir segjast vera vanir slíku, en vildu auðvitað gjaman geta gengið fijálsir um eins og aðrir. Vestur- þýska lagið „Ííber die briicke geh’n“ er táknrænt fyrir þrá mannsins eftir frelsi, en þar er fíallað um nauðsyn þess að byggja brú manna í millum, auka skilning og frelsi á þessari jörð er við gist- um um stundarsakir. íslenski söngflokkurinn ICY hefur notið vaxandi athygli hér og em Ijósmyndarar, blaðamenn og þeir sem biðja um eiginhandar- áritanir famir að eltast við þau. Eiríkur, Helga og Pálmi standa sig mjög vel, taka þessu sem hverri annarri vinnu. Þau segjast rejmdar vera farin að bíða eftir laugardagskvöldinu og úrslitun- um. Gunnar Þórðarson, er stjóma mun hljómsveitinni þegar íslenska lagið verður leikið, sagði skipu- lagninguna geysigóða og mjög gaman væri að fá tækifæri til að kynnast því hvemig staðið væri að svona keppni. Samstarfið við norsku hljómsveitina hefði hreint út sagt verið frábært. Egill Eð- varðsson, sem ásamt Bimi Bjöms- sjmi, hefur annast undirbúninginn fyrir íslands hönd sagði allt vera á réttri leið. Samstarfíð við Norð- mennina hefði verið mjög gott. Upptökustjóri keppninnar, John Andreassen, hefði verið mjög hrif- inn af íslenska mjmdbandinu, hefði revndar haldið að íslendingar hefðu látið Breta vinna það og tæki hann því vel ábendingum og óskum íslendinga. Hvað varðaði spá Breta sagðist Egill vera hæst ánægður ef Gleðibankinn yrði í 6. sæti. Erfítt væri að átta sig á hvar svissneska lagið lenti í röð- inni, en sama væri að segja um lögin frá Luxemborg, Júgóslavíu og Finnlandi. Framgangur belg- íska lagsins kæmi sér ekki á óvart og hvað breska lagið áhrærði, þá væri eðlilegt að Bretar settu það í 1.-3. sæti. írska lagið taldi hann að gæti lent ofar en í 4. sæti, en gæti líka fallið neðar. Franska lagið fyndist honum vera sett full ofarlega. Egill sagði að hann teldi að í þessari spá væri tyrkneska og hollenska lagið vanmetin. En eftir því sem lögin heyrðust oftar og fljrtjendur þeirra kynntu sig betur yrði stöðugt erfíðara að spá fyrir um úrslit.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.