Morgunblaðið - 07.05.1986, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 7. MAI1986
Páll J. Einars-
son — Minning
Fæddur29.júlí 1902
Dáinn 25. mars 1986
Nú er blessaður afi minn fluttur
úr þessum heimi. Hann er þó ekki
dáinn. Nei, hann hefir skipt um
bústað og heimilisfang. Ég veit að
hann er nú þar sem hann valdi sér
framtíðarbústað, meðan hann lifði
hér á jörð. Nú er hann heima hjá
þeim vini, sem hann elskaði mest.
Sá sem einnig elskaði hann. Heimil-
isfangið er nú Himininn, héima hjá
Jesú.
Einn af mestu vakningaprédikur-
um hinnar ensku fríkirkju sagði
eitt sinn á þessa leið: Einn dag
munuð þið lesa og heyra, að ég sé
látinn. Svo bætti hann við: Trúið
því þá ekki. Þann dag mun ég vera
meira lifandi, en ég hefi nokkru
sinni verið. Hvað átti hann við? Jú
þetta. Þegar ég kveð jarðlífið þá
verð ég heima hjá Jesú. Jesús segir:
„Ég lifi og þér ínunuð lifa.“
Ef afí minn gæti talað við okkur
núna, mundi hann staðfesta að
þetta er sannleikur. Svo getur
aðeins sá maður talað, sem á lifandi
von og trú til frelsarans Jesú Krists.
Ef ég get verið fullviss um nokkuð,
þá veit ég að þegar afí minn kom
heim til Drottins, þreyttur og af
sjúkdómi þjáður, þá beið hans bú-
staður, sem Jesús hafði sjálfur búið
honum. Sjálfur Jesús tók á móti
honum og bauð hann velkominn
heim.
í rauninni ætla ég ekki að skrifa
minningargrein um afa minn. Það
eftirlæt ég þeim, er betur kunna
að fara með penna og íslenskt mál.
Mig langar aðeins til að skrifa
nokkur hvatningarorð og uppörvun-
arorð til eftirlifandi ættingja afa
míns. Ég hefði óskað eftir því að
umgangast afa minn meira. Þá
hefði það styrkt trú mína og traust
meir. Eitt sinn fékk einn af læri-
sveinum Jesú þann heiður að vera
kallaður klettur. Það var Símon
Pétur. Páll afi minn var klettur
þegar um var að ræða trúfesti hans
til Jesú. Hann var einnig klettur í
þeim söfnuði sem hann elskaði og
tilheyrði í marga áratugi (49 ár).
Hann var klettur í Hvítasunnusöfn-
uðinum í trú og reynslu.
Páll afí minn var 25 ára þegar
hann gerðist lærisveinn Jesú Krists.
Ég var á sama aldri þegar sú dá-
semd henti mig. Þá hófust kynni
mín af Páli afa. Mér finnst það
hafa verið 20 árum of seint. Arið
1971 kom ég heim til íslands og
þá sem lærisveinn Jesú Krists.
Hlaut ég mikla blessun við að
umgangast afa minn, Pál Einars-
son. Óútskýranlegt og dásamlegt
var að koma heim til Jónínu ömmu
og Páls afa. Hinn lífsreyndi Guðs-
maður gaf heilnæm ráð til dóttur-
sonar síns. Því mun ég aldrei
gleyma. Ekki gleymi ég heldur er
hann tók fram Heilaga Ritningu og
útskýrði Guðs orð. Ætíð fór ég af
fundi þeirra hressari og styrkari í
trú minni á Drottin. Mikið vildi ég
óska að fleiri af bömum þeirra og
bamabörnum hefðu fært sér slíkt
ínyt.
Ég reikna með, að ég sem ungur
drengur hafí haft svipaðar skoðanir
sem aðrir ungir drengir á mínum
aldri. Ég skildi aldrei þessar mörgu
ferðir afa og ömmu niður í Fíladelf-
íu. Ef til vill hugsuðum við svo:
Þetta blessaða gamla fólk hefir víst
ekki annað að gera en að fara í
kirkju. Nei og aftur nei, Páll fór
ekki í kirkju til styttingar á tíma,
þar sem hann hafði ekkert annað
að gera. Eða hann væri orðinn
gamall. Hann sótti Guðs hús þar
sem hann vildi vera með þeim sem
hann elskaði. Fyrst og fremst Jes-
úm Krist.
Páll Einarsson var Guðs maður
af öllu hjarta. Hann vildi leiðast af
Guði en ekki mönnum. Því átti hann
ekki samleið með fjöldanum. For
eftir þeirri trú, sem Guð gaf honum.
Fór hann þvert við fjöldann og gekk
ótrauður sína leið með Drottni sín-
um. Þessi afstaða snerti Drottin
sjálfan. Biblíuna sem Guðs orð. Svo
og söfnuðinn, sem Páll sá sem lík-
ama Krists. Þá var Páll stundum
misskilinn. Hrein samviska var Páli
meira virði, en álit náungans eða
fjöldans. Þessi fastmótaða regla
fylgdi Páli í einkalífí og safnaðarlíf-
inu.
Ætíð hefi ég borið mikla virðingu
fyrir þeim mönnum sem hafa haft
þrek og þor til að ganga gegn
straumnum. Þó það gæti kostað afa
minn einmanaleika og misskilning,
þá seldi hann aldrei sannfæringu
sína.
Um sjö ára bil var samband
okkar allnáið, eða frá 1971—1978.
Aldrei fann ég neitt með afa og
ömmu, annað en heilindi og stöðug-
lyndi með málstað Jesú. Ástvina
missir og aðrir erfíðleikar ráku á
fjörur Páls afa míns og Jónínu
ömmu. Athvarfíð var þá Jesús.
Þangað var leitað og gátu þau þá
huggað aðra með þeirri huggun,
sem þau sjálf höfðu af Guði hlotið.
Þau höfðu eina löngun fram yfír
aðrar. Það var að sjá böm sín og
barnaböm eignast lifandi trú á
Jesúm Krist. Hann trúði staðfast-
lega orðunum: „Trú þú á Drottin
Jesú og þú munt verða hólpinn og
heimili þitt.“ Því vil ég skrifa til
frændfólks míns, afkomenda Páls
Einarssonar. Heiðmm minningu afa
og ömmu okkar með því að feta í
fótspor þeirra og gera Jesú að leið-
toga lífs okkar. Þá munum við
mæta afa og ömmu í landi lifenda.
Himninum, þar sem Jesús er. Bæn
mín og löngun er að við allir afkom-
endur Páls og Jónu, megum hafa
ættarmót þar heima í Himninum
hjá Jesú. Jesús dó fyrir okkur öll,
sem veljum Hann héma megin
grafar. Þá fer vel og heimkoman í
eilífðinni verður vís.
Vinarkveðja
Georg Viðar,
Sörbacksgatan 20, 216,
25 Malmö,
Sverige.
Vinur minn, Páll Einarsson,
fæddist að Hlíðarhúsi í Vestmanna-
eyjum. Foreldrar hans voru hjónin
Jónína Guðmundsdóttir frá Hóla-
brekku í Laugardal, Ámessýslu og
Einar Pálsson, kenndur við Miðhús
í Vestmannaeyjum.
Páll Ingimundarson, faðir Einars,
var sonur Ingimundar Jónssonar á
Gjábakka í Vestmannaeyjum.
Jónína og Einar eignuðust þijú
böm í hjónabandi sínu: Pál sem var
elstur, þá Mettu og síðast Hólmfríði.
Páll kveður síðastur þessara systk-
ina sinna. Auk þess átti Páll þijú
hálfsystkini af föðumum, þau
Guðrúnu, Lúter og Gunnólf.
Páll fluttist frá Hlíðarhúsi að
Kirkjubæ níu vikna gamall til hins
kunna smiðs, Magnúsar Eyjólfsson-
ar og Guðlaugar konu'hans. Þar
ólst Páll upp í skjóli þeirra og
Margrétar Jónsdóttur frá Beijanesi
undir Eyjafjöllum.
Páll kvæntist konu sinni, Jónínu
Pálsdóttur frá Kerlingardal í Mýr-
dal þann 3. janúar 1925. Heimili
þeirra hjóna var fyrst í Langholti.
Það hús er í Eyjum og er byggt
af föður Páls árið 1912.
Páll og Jónína eignuðust saman
sjö böm. Þau em: Margrét fædd
7. október 1925, býr í Reykjavík;
Andrés, hann dó 2 ára gamall;
Andrés fæddur 9. nóvember 1930,
giftur og 4 barna faðir, búsettur í
Sandgerði; Samúel fæddur 1932,
hann dó á fyrsta ári; Hanna fædd
18. júlí 1937, hún er gift og á Ijögur
böm. Hún og maður hennar, Emil
Ólafsson, em búsett í Reykjavík;
Samúel fæddur 27. september
1940, dáinn 12. janúar 1978. Hann
var þriggja bama faðir; Súsanna
fædd 1. október 1944. Hún er
þriggja barna móðir og býr í
Reykjavík.
Páll var sterkbyggður maður og
eftirsóttur í alla vinnu. Eitt sinn er
hann var í kaupavinnu að Betjanesi,
þá um tvítugt, var efnt til keppni
í slætti að Þorvaldseyri undir Eyja-
fjöllum. Til þessarar keppni vom
valdir fjórir afburða sláttumenn og
var Páll einn af þeim fjórmenning-
um. Þetta sýnir að sláttumaður
hefur hann verið ágætur.
Ungur réðist Páll til Gísla J.
Johnsens og hóf störf í fiskimjöls-
verksmiðju hans í Vestmannaeyj-
um, en hún var fýrsta fískimjöls-
verksmiðja landsins. Þar vann Páll
í ellefu ár. Á langri starfsævi sinni
starfaði Páll hjá þremur fyrirtækj-
um alls, í Vestmannaeyjum og í
Reykjavík. í Reykjavík vann hann
sem vélstjóri hjá Sænska frystihús-
inu og síðar hjá Rafveitu Reykjavík-
ur allt til loka starfsævi sinnar. Það
fylgdi Páli alla tíð að vera trúr og
ömggur og húsbóndahollur.
Þegar Páll var 19 ára gamall
komu kristniboðar til Eyja; það var
norskur maður, Erik Ásbö að nafni
og Signe kona hans og túlkur
þeirra, Sveinbjörg Jóhannsdóttir.
Samkomur vom haldnar á ýmsum
stöðum í byggðinni, meðal annars
í samskomuhúsinu „Borg“ og húsi
Góðtemplara.
Þá var vakning í Vestmannaeyj-
um. Margir læknuðust af sjúk-
dómum sem þeir höfðu þjáðst af
ámm saman. Fólk öðlaðist lifandi
trú á Jesúm Krist. „Hann sem er í
dag eins og hann var í gær og
verður um aldir alda.“ (Heb. 13:8).
En samfara vakningunni hófst
ofsókn. „Öfgatrú", „bókstafstrú“,
„ofsatrú". Þannig hljómuðu slagorð
ofsækjendanna. Þá skildu fáir
merkingu orðsins trúar, en hún er
þessi: „Trúin er fullvissa um það
sem menn vona, sannfæring um þá
hluti sem eigi er auðið að sjá.“
Ofsatrú og öfgatrú em rökleysur
sem engum manni með eðliíega
máltilfínningu skyldu töm vera.
Trú samfara efa er dregin í eitt í
sögninni að rengja.
Á þessum tíma komu ungir sem
aldnir á samkomur kristniboðanna
og margir komu með þann ásetning
að hleypa þeim upp. í slíkum erinda-
gjörðum kom Páll eitt sinn ásamt
hópi æskuvina. Þegar þeir ganga
inn er Eric Ásbö að prédika og
Sveinbjörg Jóhannsdóttir að setja
ræðu hans yfír á íslensku. Salurinn
var þéttsetinn og nú þegar þeir em
komnir inn í miðjan salinn sér Páll
skyndilega þriðju persónuna standa
milli þeirra Ásbö og Sveinbjamar.
Páll fann það undir eins að þar leit
hann Jesúm Krist sjálfan. Páll sneri
við og fór sömu leið til baka og fór
heim. Þessi atburður markaði
þáttaskil í lífí Páls.
Páll var ákaflega traustur maður
og kom það vel fram í starfí hvíta-
sunnumanna, hvort sem það var í
239
Vestmannaeyjum eða í Reykjavík.
Ársæll heitinn Sveinsson, sá
mæti maður, sagði mér að hann
hafí oft sem ungur drengur komið
að Gjábakka þar sem Ingimundur
langafi Páls bjó til að leika við
bömin þar. Gjábakkatúnin vom
góður leikvöllur. En þegar Ingi-
mundur hafði helgistund, húslestur, -
heima urðu allir leikir að hætta á
meðan á helgistundinni stóð. Það
hlýddu allir húsbóndanum á Gjá-
bakka.
„Ingimundur var mjög siðavand-
ur og guðhræddur maður,“ sagði
Ársæll. Á sama hátt kynntist ég
Páli Einarssyni, eins og Ársæll
Sveinsson lýsti langafa hans. Páll
var reglumaður í hveijum hlut.
Þegar Páll var 25 ára gamall tók
hann skím niðurdýfingarinnar.
Ásamt honum létu skírast þau Jón-
ína kona hans, Halldór Magnússon
og Einar Þorsteinsson bóndi úr
Vestur-Landeyjum. Páll og Halldór
vom vinnufélagar í Fiskimjölsverk-
smiðjunni og vom þeir verkstjórar
þar, báðir ungir, Halldór 23 ára og
Páll 25 ára svo sem komið er fram
áður.
Einar Þorsteinsson hafði þráð að
ganga veg skírnarinnar í áratugi
og þóttu það miklar fréttir í Vest-
mannaeyjum og öllu Rangárþingi
að einhver mesti bústólpi Landeyj-
anna hafði tekið niðurdýfíngarskím
þá 77 ára gamall, en Einar var
fæddur 1852.
Allir þessir vinir vom trúir þjónar
Drottins til síðasta dags. Jesús segir
í Opinbemnarbókinni: „Vertu trúr
alls til dauða og ég mun gefa þér
lífsins kórónu." (Op. 2:10).
í maímánuði 1936 kom til íslands
maður að nafni T.B. Baratt, norskur
kristniboði og mikill Guðs þjónn.
Baratt var einn af þeim mönnum
sem andi Guðs notaði til þess að
móta Hvítasunnuhreyfínguna á
Norðurlöndum. Með Baratt kom
maður að nafni Birgir Norby, öld-
ungur í Fíladelfíukirkjunni í Ósló.
Héldu þessir menn samkomur í
Eyjum dagana 10.—16. maí. Þá var
Páll ásamt mér valinn sem öldungur
í Betelsöfnuðinum í Vestmannaeyj-
um. Baratt lagði hendur yfir ökkur
og bað fyrir okkur. Hann sagði þá:
„Þið verðið öldungar til dauðadags
ef þið haldið ykkur fast við Drottin
Jesúm“. Páll Einarsson hélt sér fast
í Jesúm Krist til dauðadags. Birgir
Norby gaf okkur Páli þessi orð úr
Korintubréfi I. 10:32—33; „Verið
hvorki Gyðingum né Grikkjum né
söfnuði Guðs til ásteytingar. Eins
og ég fyrir mitt leyti reyni í öllu
að þóknast öllum, og leita ekki míns
eigin gagns, heldur gagns hinna
mörgu. Til þess að þér verðið hólpn-
ir.“
Drottinn blessi allt sem Páii var
kært; börnin, bamabömin, söfnuð
Guðs og íslensku þjóðina.
Ég sem þessar hugsanir hefí sett
á blað, þakka Drottni fyrir Pái og
Jónínu, konu hans og blessa minn-
ingu þeirra.
Óskar M. Gíslason,
Faxastíg 2b,
Vestmannaeyjum.
Morgnnblaðið tekur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í
Aðalstræti 6, Reykjavík og á
skrifstofu blaðsins í Hafnar-
stræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Ekki em
tekin til birtingar frumort ljóð
um hinn látna. Leyfilegt er að
birta ljóð eftir þekkt skáld, 1—3
erindi og skal þá höfundar getið.
Sama gildir ef sálmur er birtur.
Meginregla er sú, að minningar-
greinar birtist undir fullu nafni
höfundar.
Mikil áhersla er á það lögð
að handrit séu vel frá gengin,
vélrituð og með góðu línubili.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ROBERT D. BOULTER,
námsráðgjafi,
Bauganesi 40,
Skerjafirði,
verður jarðsunginn frá Hallgrímskirkju miövikudaginn 7. maí kl.
13.30.
Þeir sem vilja minnast hans vinsamlegast látið Krabbameins-
félagið njóta þess.
Þórunn R. Jónsdóttir,
Fred Boulter, Lýdia Einarsdóttir,
John Boulter,
Robert Boulter,
Stefán Boulter,
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför
HÓLMFRÍÐAR M. JÓNSDÓTTUR,
menntaskólakennara,
Þórunnarstræti 85, Akureyri.
Aðstandendur.
t
Alúöarþakkir fyrir vinsemd og samúð við andlát og útför móöur
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
REGÍNU JAKOBSDÓTTUR,
Steinsbae, Eyrarbakka.
Gyðríður Sigurðardóttir,
Ragnheiður Sigurðardóttir,
Jón Sigurðsson,
Marta Sigurðardóttir,
Sigrún Sigurðardóttir,
Guðmunda Sigurðardóttir,
Sólveig Sigurðardóttir,
barnabörn og
Guðjón Pálsson,
Ingunn Óskarsdóttir,
Ólafur Pálmason,
Hafsteinn Valgarðsson,
Árni Óskarsson,
Halldór Ben Þorsteinsson,
barnabarnabörn.
t
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
systur okkar og mágkonu,
KOLBRÚNAR JÓNSDÓTTUR,
Laugavegi 133.
Bára Vilbergs, Bjarni ísleifsson,
Reynir Vilbergs, Steinunn Þorsteinsdóttir,
Sóiveig Vilbergs, Alda Acre,
og frændsystkini.