Morgunblaðið - 27.05.1986, Side 49

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 27. MAÍ 1986
49
Minning:
Þór Ragnarsson
Fæádur 9.júlí 1964
Dáinn 19. maí 1986
Kveðja frá foreldrum,
systkinum o g Atla litla
Hver fögur dyggð í fari manns
er fyrst af rótum kærleikans.
Af kærleik sprottin auðmýkt er,
við aðra vægð og góðvild hver
og friðsemd hrein og hógvært geð
og hjartaprýði stilling með.
Ó, látum hreinan hjörtum í
og heitan kærleik búa því,
eins og systkin saman hér
í sátt og friði lifum vér,
vor hæsti faðir himnum á
sín hjartkær böm oss kallar þá.
(H.Hálfd.)
Það var vordagur, sól og sumar-
ylur breiddu út faðminn á móti öllu,
sem lifir og grær.
Veturinn var að baki, og enn á
ný birtust fyrirheit ungum og öldn-
um, um aðild að nóttlausri voraldar-
veröld — um skamma stund.
Á þessari vonglöðu vortíð barst
sorgarfrétt um sviplegt fráfall vinar
okkar, Þórs Ragnarssonar.
Það syrti að svo snögglega, að
líkast var að allar áttir væru týndar.
Þessi ungi og glæsilegi vinur
hafði í fari sínu þá birtu og hlýju,
sem minnti mest á heiðan og sólrík-
an sumardag.
Einmitt á þvílíkum degi var hann
hrifínn á braut á örstuttu andartaki.
Þór hóf nám við tréiðnadeild
Fjölbrautaskólans í Breiðholti á
vorönn 1981.
Honum sóttist námið vel vegna
mannkosta sinna og jákvæðs hug-
arfars.
Þessa dagana var hann að þreyta
próf við öldungadeild skólans, enda
stefndi hugur hans á lengra nám
en til sveinsprófs.
Segja mætti að hann hafí staðið
upp frá upplestri og prófum, gengið
út í vorið að lyfta sér upp, í leik
með vinum og félögum.
Á samri stund var hann allur, lif
og leikur voru að baki. Kennarar
hans við Fjölbrautaskólann í Breið-
holti vilja með þessum orðum þakka
hlýjar minningar um góðan dreng,
og harma sviplegan endi á okkar
skammvinnu samfylgd.
Sárastur er harmur ástvina og
ættingja. Þeim vottum við dýpstu
samúð.
Páll Jónsson
Nú legg ég augun aftur,
óGuðþinnnáðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
méryfir láttu vaka
þinn engil.svoégsofi rótt.
(Sveinbjöm Egilsson)
Á annan í hvítasunnu var hringt
á dyrabjöllunni hjá mér og úti fyrir
stóð nágrannakona mín og tilkynnti
mér að Þór væri dáinn.
Það er erfítt að trúa því að hann
skuli vera farinn frá okkur.
Þór fluttist með foreldrum sínum
í Unufell 31 fyrir 14 árum og
kynntist ég honum mjög náið þar
sem sonur minn og Þór urðu góðir
vinir.
Þór var ekki margmáll, hann var
yndislegur drengur og góður.
Við eigum góðar minningar um
Þór og er mér mjög minnisstætt
þegar hann ásamt 3 vinum sínum
úr stigaganginum unnu það afrek
að verða Reykjavíkurmeistarar í
innanhússknattspymu með íþrótta-
félaginu Leikni í Breiðholti árið
1975, þá 10 og 11 áragamlir.
Faðir Þórs, Ragnar Magnússon,
var einn af stofnendum Leiknis og
formaður í því félagi í nokkur ár.
Þess vegna var mikið um að vera
hjá þessum duglegu strákum, sem
lifðu og hrærðust fyrir fótboltann.
Nú eru tveir úr þessu stjömuliði
horfnir svo ungir og efnilegir. Hinn
drengurinn var Anton Sigurðsson,
sem bjó í sama stigagangi, dó af
slysförum fyrir 4 árum.
Hún var löng þögnin í símanum
eftir að ég var búin að segja syni
mínum þessa sorgarfrétt. Þar sem
hann er í vinnu í Noregi og getur
þess vegna ekki fylgt sínum vini
til grafar í dag bað hann mig um
að færa innilegar samúðarkveðjur
til fjölskyldu hans.
Elsku Lilla, Raggi, Magnús Páll,
Sigrún og Atli Ben, megi góður guð
gefa ykkur styrk í þessari miklu
sorg sem þið hafið orðið fyrir. En
minningin lifír alltaf um góðan
dreng.
Bertha Biering
Dýpsta sæla og sorgin þunga
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra mál ei talar tunga
tárinerubeggjaorð.
Þessi alkunna vísa kom í huga
mér er ég var að leita að orðum til
að kveðja ljúflinginn hann Þór eða
Tóta eins og við vinir hans kölluðum
hann.
Tóti var fluttur í Unufell 31 með
foreldrum sínum, Guðlaugu Wium
og Ragnari Magnússyni, og tveimur
systkinum sínum, Sigrúnu og
Magnúsi Páli, þegar við komum í
húsið 1972. Með þeim ólst þessi
fallegi grannvaxni drengur með
feimnislega brosið upp, á fallegu
og notalegu heimili.
Tóti var einstaklega ljúfur og
hjálpsamur. Hann vildi hveijum
manni greiða gera. Það var ánægju-
legt að sjá hvað þeir voru samrýndir
feðgamir, enda áhugamálin lík, sem
sé íþróttimar og lágu leiðir þeirra
oft saman á völlinn. Kynslóðabil var
ekki til fyrir Tóta og Ragnari.
Tuttugu og eitt ár er ekki langur
tími á þessari jörð og ekki langa
sögu að segja. En Tóta, þessum
unga fallega pilti, tókst að skilja
eftir óvenju fallega sögu, sögu um
hófsemi, samviskusemi og hjálp-
semi. Guð gæti hans og geymi.
Elsku Lilla og Raggi, og systkini,
það er mikil hamingja að eiga dreng
eins og Tóta, en það er ólýsanleg
sorg að missa hann. Megi góður
guð gefa ykkur þrek til að öðlast
gleðina á ný.
Innilegustu samúðarkveðjur.
Svandís, Hjálmar
og fjölskylda.
Þór er dáinn. Mamma hringdi til
mín og tilkynnti mér þessa sorgar-
frétt. Besta vini mínum, honum Þór,
kynntist ég í sambandi við fótbolt-
ann eins og margir aðrir strákar.
Fjöldi stráka er og hefur verið úti
á skólavelli í fótbolta yfírleitt langt
fram á kvöld. Allir vildu þeir hafa
Þór með sér í liði, því að hann þótti
afburða góður knattspymumaður.
Þór hóf sinn knattspymuferil hjá
íþróttafélaginu Leikni í Breiðholti,
ungur að áram, reyndar einn af
þeim sem bytjaði hjá félaginu 1973
er það var stofnað. Hann lék með
þeim upp alla yngri flokka og var
eitt ár í öðram flokk. Þá gekk hann
til liðs við Val frá Reykjavík og
kláraði annan flokk þar. Hann var
tvö ár til viðbótar hjá Val í meistara-
flokk og fyrsta flokk, hann náði
þeim góða árangri að komast í
meistaraflokk félagsins. Núna í vor
gekk hann aftur til liðs við Leikni
í Breiðholtinu.
Þór fór í knattspymuferðalag
erlendis, með Leikni til Danmerkur
og öðram flokki Vals til Bandaríkj-
anna.
Þór kláraði grunnskólann og fór
sfðan í Fjölbrautaskólann í Breið-
holti þar sem hann lagði stund á
húsasmíði. Hann kláraði skólann
fram að sveinsprófí og aðeins betur.
Þá tekur hann sér frí frá námi og
gerist fastur starfsmaður í prent-
smiðju Morgunblaðsins þar sem
faðir hans, Ragnar Magnússon, er
verkstjóri.
Þór settist aftur á skólabekk um
sl. áramót í kvöldskóla Fjölbrauta-
skólans í Breiðholti og stefndi á
stúdentspróf.
Þór var sonur hjónanna Guðlaug-
ar P. Wium og Ragnars Magnús-
sonar verkstjóra í prentsmiðju
Morgunblaðsins. Eldri systur átti
hann sem heitir Sigrún og yngri
bróður sem heitir Magnús Páll.
Þór var góður og traustur vinur
sem félagi. Hann var rólegur að
eðlisfari og hógvær, hann vildi allt
fyrir alla gera, alltaf tilbúinn. Við
Þór áttum margar skemmtilegar
stundir saman.
Já, það er erfítt að trúa þessu
og maður spyr sjálfan sig: Hver er
tilgangurinn þegar svona ungur
drengur í blóma lífsins er hrifínn í
burtu? Það var skrítin tilviljun að
móðir mín skyldi vera með hann í
höndum sínum síðustu stundimar
sem hann lifði. Minningin um Þór
mun lifa þótt hann sé ekki hér á
meðal okkar. Já, vegir Guðs era
órannsakanlegir. Við munum öll
lenda á sama stað. Þetta er aðeins
spuming um tíma, hvenær við verð-
um kölluð.
Þór verður borinn til grafar í dag
og verður lagður við hlið ömmu
sinnar í Gufuneskirkjugarði.
Ég bið Guð að styrkja foreldra
hans og systkini á þessari sorgar-
stundu.
Þorfinnur Hjaltason
og fjölskylda
Drottinn gaf og drottinn tók,
lofað veri nafn Drottins (Job. 1:21.)
Drottinn tók Tóta og manni
fínnst erfítt að lofa Drottinn fyrir
það. Ailt vald er í hendi Guðs og
Hann einn veit hvað okkur er fyrir
bestu. Maður sér oft góða drengi
fara á unga aldri. Drottinn tekur
þá áður en þeir hafa saurgast af
heiminum.
Tóti átti heima í sama húsi og
við í 14 ár. Það vora ekki lætin í
honum, hægur og kurteis hvar sem
hann kom. Hann var sannkallað
prúðmenni, en undir niðri var ólg-
andi lífsneisti. Hann sló hlutunum
í grín og hjól snerast í lífi hans.
Tóti hafði gaman af að láta knöttinn
snúast og var fótboltaæfíng síðasta
stund hans hér á jörð. Boltinn, sem
bankaði í brjóstið á Tóta er eins
og mynd af hjóli Guðs sem sækir
hann. Hjólið er eilíft, það á sér
ekki upphaf eða endi, eins og nafn
Drottins.
Tóti var einn af þessum góðu
drengjum sem íslenska þjóðin á.
Maður verður ekki samur eftir að
hafa kynnst honum. Thelma litla
fékk að kynnast góðmennsku hans,
því oft gætti hann hennar og sýndi
henni einstakan kærleika.
Við biðjum Guð að hugga for-
eldra, systkini og alla þá sem eiga
um sárt að binda í þessum ástvina-
missi. Bestu huggunarorð era frá
Jesú Kristi: „Ég er upprisan og líf-
ið, sá sem trúir á mig mun lifa þótt
hanndeyi". (Jóh. 11:25.).
Fjölskyldan 1. hæð
Unufelli 31.
Félagi er horfínn — ungur maður
gengur út í gróandann til leiks með
félögum sfnum og á ekki aftur-
kvæmt. Mann setur hljóðan yfír
slíkum örlögum, en vegir Guðs eru
oft á tíðum ofar skilningi okkar
mannanna, en hafa samt sinn til-
gang.
Þór var sonur hjónanna Guðlaug-
ar Wíum og Ragnars Magnússonar,
hann átti tvö systkini, þau Sigrúnu
og Magnús Pál. Hann var hæglátur
og traustur alla tíð, og framar öllu
góður félagi. Ásamt öðram ungum
drengjum í nýju hverfí, stofnaði
hann íþróttafélagið Leikni á sínum
tíma, og spilaði knattspymu á þess
vegum frá unga aldri, en um tíma
hvarf hann til annars félags, en var
nú kominn aftur til leiks hjá sínu
gamla félagi. Þetta sýndi trygglyndi
hans, sem hann átti í ríkum mæli,
enda er það tómarúm sem hann
skilur eftir vandfyllt.
Þegar ungt fólk fellur frá í blóma
lífsins, vefst manni oft tunga um
tönn, ýmsar hugsanir skjóta upp
kollinum, það vaknar biturleiki og
vonleysi en þegar betur er að gáð,
er aðalatriðið hvemig viðkomandi
ungmenni hefur lifað sínu stutta
lífí. Foreldrar Þórs mega vera stolt
af lífsskeiði hans. Við félagamir
drúpum höfði og kveðjum góðan
dreng og þökkum honum samver-
una ogtrygglyndið.
Megi góður Guð styrlqa foreldra
og systkini í harmi þeirra, og gefa
þeim trú á endurfund við sinn elsk-
aða son ogbróður.
íþróttafélagið Leiknir,
Omar Kristinsson.
Að morgni annars í hvítasunnu
barst okkur sú harmafregn að hann
Þór væri dáinn. Menn setur hljóta,
sorgin sest að, minningamar og
spumingin um tilganginn leita á
hugann.
I dag er til moldar borinn Þór
Ragnarsson. Hann fæddist í
Reykjavík 9. júlí 1964. Foreldrar
hans era þau Ragnar Magnússon
og Guðlaug Wium. Þór var næst
elstur þriggja systkina, en þau era
Sígrún og Magnús Páll.
Þór kom til starfa í prentsmiðju
Morgunblaðsins 1982 við sumaraf-
leysingar, en var fastráðinn fyrir
tveimur áram. Þá stóðu yfír miklar
breytingar hjá blaðinu. Flutt vár í
nýtt húsnæði og verið var að taka
nýja og stórvirka prentvél í notkun.
Þetta vora umbrotatímar og álag á
fólki við að ná tökum á nýjum
tækjum. Það var athygli vert hvað
þessi ungi maður var yfirvegaður
og rólegur þótt sitthvað gengi á við
að koma blaðinu út á réttum tíma.
En þannig var hann. Hæglátur og
þægilegur í umgengni og um margt
þroskaðri en ungir menn á þessu
reki. Það vakti aðdáun okkar félag-
anna í vetur sem leið að sjá hann
einbeita sér við gátur stærðfræð-
innar á nætumar, meðan á prentun
blaðsins stóð, í öllum hávaðanum
frá vélinni. Metnaðinn vantaði ekki,
stefnt var á stúdentspróf.
Með þessum fátæklegu orðum
þökkum við samverana og kveðjum
Þór Ragnarsson.
Kæra vinir, Ragnar, Lilla og
systkinin. Megi sá sem öllu ræður
deyfa sorg ykkar og söknuð.
Blessuð sé minning um góðan
dreng.
F.h. starfsfélaga í prent-
smiðju Morgunblaðsins,
Gísli Elíasson

Ástkær sonur okkar, bróðir og frændi,
ÞÓRRAGNARSSON,
Unufelli 31,
verður jarðsunginn fró Fossvogskirkju í dag, þriðjudaginn 27.
maí, kl. 15.00.
Jarðsett verður í Gufuneskirkjugaröi.
Guðlaug P. Wium, Ragnar Magnússon,
Magnús Páll Ragnarsson, Sigrún Ragnarsdóttir,
Atli Bent Þorsteinsson.

Eiginmaöur minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÓLAFUR HELGASON
bifreiðastjóri,
Heiðnabergi 8,
verður jarösunginn frá Bústaöakirkju fimmtudaginn 29. maí kl.
13.30. Þeim sem vildu minnast hans er bent á Hjartavernd.
Guðrún Ólafsdóttir,
Halldór Ólafsson, Gyða Þórisdóttir,
Inga Ólafsdóttir, Guðmundur Jónsson,
Sigrún Ólafsdóttir, Guömundur I. Ásmundsson,
Ómar Örn Ólafsson, Sigurbjörg A. Guömundsdóttir,
Gunnar Ólafsson, MinoukOei,
Ólafur Jóhann Ólafsson, Sigriður Einarsdóttir.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem auösýndu okkur samúð og
vinarhug við andlát og útför eiginkonu minnar, dóttur okkar og
systur,
HRAFNHILDAR MARINÓSDÓTTUR,
Stigahlfð 41.
Sérstakar þakkir viljum við færa læknum og starfsfólki á deild
2A Landakotsspítala og öllum þeim er sýndu henni vinsemd og
stuðning i veikindum hennar.
Þorvarður Björnsson,
Kristin Jónsdóttir, Marinó Nordquist Jónsson
og systkini.
+
Þökkum auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför eigin-
manns míns, föður, tengdafööur og afa,
BJÖRGVINS INGIBERGSSONAR,
blikksmíöameistara,
Langagerði 36.
Aðalheiður Bjargmundsdóttir,
Bjargmundur Björgvinsson, Guðný Guðmundsdóttir,
Ásdfs Björgvinsdóttir, Páll Á. Jónsson,
Aðalheiður B. Björgvinsdóttir, Valþór Valentfnusson
og barnabörn.