Morgunblaðið - 28.05.1986, Side 48

Morgunblaðið - 28.05.1986, Side 48
MORGtTNBLADIÐ, MIÐVIKUDAGUR28. MAÍ1986 48_____________ Skafti Jónsson skipstfóri Fæddur 2. ágúst 1914 Dáinn 23. maí 1986 Það er hlutskipti okkar, sem komnir eru á efri ár, að eiga á bak að sjá mörgum kærum vinum og kunningjum, mönnum, sem mikil eftirsjón er að. Þetta verður ekki umflúið, en sú er huggun harmi mót, að eftir verða minningar um mikilhæfa menn og góða drengi. í hóp horfinna góðvina minna hefur nú bæst ágætismaðurinn Skapti Jónsson skipstjóri, Suður- vangi 8, Hafnarfirði, sem andaðist í Landspítalanum úr kransæðastíflu að morgni 23. þ.m. eftir aðeins sól- arhrings legu. Skapti hafði síðasta árið fundið til einkenna þessa sjúk- dóms öðru hvoru, en gerði lítið úr sjúkleikanum og var til hins síðasta svo hress og glaður í allri fram- göngu að engan grunaði að um bráða hættu væri að ræða. Kom andlát hans því öllum mjög á óvart. Skapti Jónsson fæddist í Hrísey 2. ágúst 1914. Voru foreldrar hans Jón Sigurðsson vélfræðingur og útgerðarmaður í Hrísey, sem fædd- ist 1883 og drukknaði 1940, og fyrri kona hans, Sóley Jóhannes- dóttir, sem fæddist 1891 og lést eftir löngveikindi 1925. Faðir Jóns var Sigurður hrepp- stjóri og hugvitsmaður á Hellulandi, sonur Olafs umboðsmanns og al- þingismanns í Ási í Hegranesi og konu hans, Sigurlaugar Gunnars- dóttur bónda á Skíðastöðum, en foreldrar Ólafs í Ási vom Sigurður Pétursson hreppstjóri í Ási og kona hans, Þórunn Ólafsdóttir frá Vind- hæli. Móðir Jóns og kona Sigurðar á Hellulandi var Anna dóttir séra Jóns Þorvarðarsonar prófasts í Reykholti og konu hans, Guðríðar Skaftadótt- ur jámsmiðs og læknis í Reykjavík. Sóley móðir Skapta Jónssonar var dóttir Jóhannesar Davíðssonar útvegsbónda á Syðstabæ í Hrísey og konu hans, Margrétar Guð- mundsdóttur, en hún var áður gift Jörundi Jónssyni útvegsbónda á Syðstabæ (Hákarla-Jörundi). - Minning Skapti Jónsson átti tvær alsystur, þær Önnu, gifta Torfa Hjartarsyni fyrrv. tollstjóra í Reykjavík, og Ebbu, sem lést í æsku. Auk þess átti hann tvö hálfsystkini, böm seinni konu föður hans, Önnu Kristjánsdóttur, þau Sigurð vél- fræðing, kennara við Verkmennta- skólann á Akureyri, kvæntan Sigur- veigu Sigurðardóttur, og Ebbu Þór- unni Sayler, sem gift var Osby Sayler lækni í Flórida, en rekur nú snyrtistöfu þar. Rækti Skapti vel frændsemi við öll systkini sín. Skapti ólst upp hjá foreldrum sínum í Hrísey að undanteknu því að honum var um skeið komið í fóstur til föðurforeldra sinna á Hellulandi vegna veikinda móður hans. Bar hann ávallt hlýjan hug til þess staðar eins og sjá má af því að þar byggði hann sér síðar sumarbústað. Einn vetur var hann á unglingaskóla á Hólum í Hjalta- dal. Skapti byijaði snemma að sækja sjóinn. Var hann fyrst á bátum föður síns og vann við útveg hans í Hrísey en gerðist síðan háseti á skipum Eimskipafélags íslands og varðskipinu Óðni til að afla sér siglingatíma, er veitti honum rétt til inngöngu í Stýrimannaskólann í Reykjavík. Lauk hann skipstjóra- prófi frá þeim skóla 1938. Vera Skapta í Reykjavík við nám- ið í Stýrimannaskólanum varð honum mikill heillatími þvf þá kynntist hann stúlku þeirri, er skömmu síðar varð eiginkona hans. Hún var þá í Menntaskólanum í Reykjavík og lauk stúdentsprófi árið eftir að Skapti lauk skipstjóra- prófmu. Kona Skapta er Margrét Borg- hild Hafstein, yngsta dóttir Marinós Hafstein sýslumanns Péturssonar amtmanns á Möðruvöllum og konu hans, Þórunnar Eyjólfsdóttur prests í Ámesi Jónssonar. Þau Margrét, sem meðat kunn- ingja gengu almennt undir gælu- nöfnunum Ebba og Skapti, gengu í hjónaband 2. nóvember 1940. Steig Skapti þá mesta heillaspor ævi sinnar. Frú Margrét er mikil mannkosta- og fríðleikskona eins og hún á ættir til og hefur reynst Skapta mikil heilladís. Var hjóna- band þeirra eitthvert það ástríkasa, seméghefþekkt. Þeim Margréti og Skapta varð fjögurra bama auðið og eru þau þessi: Elín Ebba, fædd 3. ágúst 1941, gift Jóhannesi Víði Haralds- syni flugstjóra í Reykjavík. Þau eiga tvo syni; Þórunn Sóley, fædd 17. nóvember 1943, gift Runólfí Sig- urðssyni flugvélstjóra í Garðabæ. Þau eiga þijá syni; Pétur Hafstein, fæddur 21. janúar 1945, vélvirki í Keflavík, kvæntur Huldu Guð- bjartsdóttur. Þau eiga fimm dætur og einn son, Jón, fæddur 7. júní 1951, doktor í fomensku og bók- menntum og vinnur nú að samningu enskrar orðabókar. Hann er kvænt- ur Svövu Einarsdóttur og eiga þau þijárdætur. Eftir að Skapti lauk skipstjóra- prófi var hann í fyrstu háseti á togurum en var lengst af stýrimað- ur, fyrst á Belgaum og síðan á Jörundi uns hann tók við skipstjóm á því skipi. Bjuggu þau hjónin í Reykjavík til 1949 en á Akureyri frá 1949-1956. Um áramótin 1956 og 1957 varð mikil breyting á lífi Skapta og fyöl- skyldu hans. Hann réðst þá til Matvæla- og landbúnaðarmála- stoftiunar Sameinuðu þjóðanna, FAO, sem hefur aðsetur í Róm, sem fiskveiðiráðunautur fyrir Indland. Varð hann í fyrstu ráðinn til eins árs en ráðningin síðar framlengd á tveggja ára fresti, þannig að hann var við þessi störf í Indlandi til haustsins 1960 eða hátt á fjórða ár. Var starf hans í því fólgið að ferðast milli útgerðarbæja á ýmsum stöðum í landinu, fara á sjó með fiskimönnum, kenna þeim að hag- nýta sem best nútímatækni við fisk- veiðar þær, sem stundaðar voru í landinu, og veita fiskimönnum og stjómvöidum ýmiss konar ráðgjöf. Skapti vann á þessum ámm á mörgum stöðum á vesturströnd Indlands. Fjölskylda hans var með honum í Indlandi mikið af tímanum °g bjuggu þau á ýmsum stöðum svo sem í Rajkot, Bombay og Rat- nagiri. Er Skapti fór frá Indlandi haustið 1960 var hann ráðinn af FAO sem fiskveiðiráðunautur fyrir Argent- ínu. Hafði Qölskyldan þá aðsetur í borgunum Mar del Plata og Raw- son, en sjálfur vann hann á ýmsum stöðum á ströndinni. Er dvölinni í Argentínu lauk réð FAO Skapta fiskveiðiráðunaut fyrir Umguay og síðan fyrir Brasilíu í Florianopolis, Rio de Janeiro og Recife. Sjálfur ferðaðist Skapti til Qölda staða á ströndinni og að Ámazonsvæðinu til að leiðbeina fiskimönnum og vinna með þeim. Alls var Skapti um 7 ár í Suður- Ameríku að þessu sinni. Er hann fór þaðan sendi FAO hann aftur til Indiands í nóvember 1967. Fór hann þá fyrst til Delhi en síðan til Cochin til að aðstoða við skóla eða þjálfun- arstöð, sem þar var rekin. Þaðan fór hann til Madras á austurströnd Indlands. Eftir um þriggja ára dvöl í Ind- landi sendi FAO Skapta sem fisk- veiðiráðunaut til Perú. Var hann þar að störfum með aðsetur í Lima til vors 1973. Kom hann þá heim um tíma og var búinn að segja upp störfum sínum hjá FAO. Hann var þá beðinn að fara sem fiskveiðiráðu- nautur til Sómalíu. Var hann þar að störfum fyrir FAO frá því snemma árs 1974 til 1975, en þá kom hann heim alfarið. Hafði hann þá starfað á vegum Sameinuðu þjóðanna í 17 ár. Á öllum þessum ferðum sínum þurfti Skapti að leiðbeina og vinna með miklum fjölda manna af mis- munandi þjóðemi og á ýmsu menn- ingarstigi. Tungumálaerfiðleikar vom að sjálfsögðu miklir og við ýmsa fordóma að etja. Hann hafði einstakt lag á að tjá sig við þessa fiskimenn og láta þá skilja sig þó hvorugur skildi tungumál hins nema að mjög óverulegu eða engu leyti. Hann blandaði geði við þessa menn, sem þeir mátu mjög mikils, og var gjafmildur við fátæka. Varð hann mjög vinsæll leiðbeinandi og átti sér hvergi óvini. Árið eftir að Skapti kom heim stofnaði sjávarútvegsráðuneytið til sérstakt eftirlits með fiskveiðum hér við land og réð til þess nokkra menn. Var Skapti einn þeirra er fyrst voru ráðnir til þessara starfa, skipaður fiskieftirlitsmaður í ágúst 1976. Vann hann síðan við fisk- veiðaeftirlitið til 1982, en hætti þá störfum fyrir aldurs sakir. Skapti Jónsson var góður sjó- maður og öruggur og affarasæll skipstjóri. Árið 1933, er Skapti var háseti á varðskipinu Óðni, bjargaði varðskipið áhöfn belgiska togarans Jan Vanders við mjög erfiðar að- stæður. Þótti björgunin mjög fræki- leg og vakti verðskuldaða athygli. Skapti og nokkrir skipveijar aðrir, sem fremstir stóðu í björguninni og lögðu sig í mesta lífshættu, voru sæmdir riddarakrossi Leopoldsorð- unnar fyrir þetta afrek. Skapti Jónssonn var hár maður, vel vaxinn og karlmannlegur. Hann var fríður sýnum og svipaði að andlitsfalli mjög til móður sinnar, sem var mikil fríðleikskona. Hann var góðum gáfum gæddur og skemmtilegur í viðræðu, góðgerða- samur og gjafmildur. Skapti var mikill gæfumaður. Hann hafði ánægju af störfum sín- um, átti afbragðskonu, gott og fallegt heimili og miklu barnaláni að fagna. Með Skapta Jónssyni er mætur maður genginn, en minningamar lifa um góðan vin og góðan dreng. Sár harmur er kveðinn að konu hans, bömum og öðrum ástvinum. Ég sendi þeim innilegar samúðar- kveðjur og óska þeim velfamaðar. Megi minningamar um góðan dreng vera þeim huggum í hörmum. Torfi Hjartarson Minning: Þorbjörn Einar Friðriksson Fæddur 29. mars 1954 Dáin 20. mars 1986 Eitt sinn verða allir menn að deyja eftir bjartan daginn kemur nótt ég harma það en samt ég verð að segja að sumarið líður allt og fljótt. (Vilhjámur Vilhjálmsson) Birting afmæl- is- ogminning- argreina Morguablaðið tekur af- mælis- og minningargreinar til birtingar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á rit- stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafnar- stræti 85, Akureyrí. Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðviku- dagsblaði að berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga. í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki eru tekin til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfílegt er að birta ljóð eftir þekkt skáld, 1—3 erindi og skal þá höfundar getið. Sama gildir ef sálmur er birtur. Meginregla er sú, að minningar- greinar birtist undir fullu nafni höfundar. Já eitt vitum við fyrir víst að öll deyjum við einhvemtíma, en samt kemur það okkur óþægilega á óvart, þegar einhver af ástvinum okkar fer jrfir móðuna miklu. Sérstaklega þegar það verður snögglega og maður býst síst við því. Það hefur verið skammt stórra högga á milli í Qölskyldu okkar á undanfömum árum. Nú er það Bjössi systursonur minn, sem hverf- ur okkur í blóma lífsins, en hann fórst með Sigurði Þórðarsyni GK 91 þann 20. mars síðastliðinn. Maður á bágt með að sætta sig við það þegar ungt fólk er hrifið burt svo skyndilega. Já það má segja að sumarið líði allt of fljótt. Minningamar verða nálægari og hugurinn leitar aftur til þeirra tíma er við systumar fór- um með bömin okkar að heimsækja mömmu og pabba norður á Olafs- fjörð. Þá var oft glatt á hjalla. Það var auðséð að bömin unnu hvort öðru mikið. Svo uxu þau úr grasi og urðu fullorðið fólk og samskiptin urðu minni en alltaf góð og vinsam- leg;t Oll framkoma Bjössa einkenndist af kurteisi og ljúfmennsku enda var hann indæll drengur. Nú síðustu árin sá ég hann fremur sjaldan þar sem hann var oftast út á sjó þá er ég heimsótti foreldra hans í Kefla- vík. En væri hann heima heilsaði hann manni með útbreiddum faðmi og kossi á kinn og lýsir það best einlægni hans oggóðum hug. Við sem þekktum Bjössa söknum hans mikið en mestur er söknuður- Kristjana E. Jóns- dóttir - Minning Fædd 5. ágúst 1919 Dáin 15. maí 1986 inn hjá foreldrum og systkinum hans. Og ekki síst hjá ömmunum tveimur sem báðar hafa misst tvö bamaböm með stuttu millibili. Elsku Elsa mín, Bubbi, Hafdís, Guðfinnur, Guðmundur og Stein- unn, góður Guð styrki ykkur og styðji í þessari miklu sorg, en minningin um góðan dreng mun lifa með okkur. „Farþúifriði friðurGuðsþigblessi hafðu þökk fyrir allt og allt gekkstþú meðGuði Guðþérnúfylgi hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.“ (ValdimarBriem) Blessuð sé minning Bjössa frænda míns. Minningarathöfn um hann fór fram í Keflavíkurkirkju sl. laugardag. Jóna Einarsdóttir og fjöl- skylda. Dauðinn er harður og mismunar ekki mönnum. En þótt hann sé í sumu harður þá er hann miskunn- samur þjáðum og veitir lausn í því sem ekki verður aftur snúið í. Og þannig hefur dauðinn leyst móður- systur mína, ömmu, eins og ég kallaði hana, undan þjáningum ill- læknandi sjúkdóms og veitti henni hvíld. Amma, Kristjana E. Jónsdóttir, tilheyrði þeim fjölda sem sagan geymir í fáum orðum. Því fólki sem ekki berst með kjafti og klóm fyrir auði og völdum og olnbogar sig upp metorðastiga mannanna með hrind- ingum og pústrum. Heldur þeim nafnlausa skara sem rækir starf sitt og leysir af hendi eins vel og unnt er hversu smátt sem vera kann. Tekur á sig byrðir annarra og ber þeim til léttis og þiggur einungis þakkir og hlýhug sem sín bestu laun. Fyrir 10 árum, á 15. ári mínu, þekkti ég ömmu ekki öðruvísi en Jönu sem kom í sveitina, einu sinni á ári, ásamt manni sínum, Guðjóni, nú látnum. Þann vetur hýstu þau mig og fæddu vetrarlangt vegna skólagöngu minnar í Keflavík. Frá þeim vetri urðu þau afi og amma. Amma var sérstök kona. Að vísu hvorki ráðrík né hörð heldur einlæg og mild og svo viðkvæm að hún mátti ekkert aumt sjá án samúðar og tilraunar til hjálpar. Átti svo bágt með að skilja missætti manna því hún kunni ekki að stofna til þess. Þannig var amma ein hinna mörgu látlausu alþýðukvenna sem gefa en taka ekki, græða en særa ekki og svo margir leita til og eiga svo margt að þakka. Eins og konan sem bakaði fyrsta brauðið og allur heimurinn stendur í þakkarskuld við en enginn veit hver var. Sigurgeir B. Kristgeirsson

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.