Morgunblaðið - 28.05.1986, Síða 51

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 28. MAÍ 1986
51
Minning:
Unnur Þórarins-
dóttir Urriðafossi
Fædd 24. desember 1926
Dáin ll.mai 1986
í bamavagni við Bergstaðastræti
er hvítt ullarteppi. Upphaflega var
það pijónað handa stuttum telpu-
hnoðra sem ekki mátti verða kalt.
Síðan er liðið rúmt ár, fjölskyldan
hefur stækkað og núna nýtur litli
bróðir góðs af teppinu hlýja.
í sjálfu sér má segja að þetta
teppi láti ekki mikið yfir sér, það
er lítið og látlaust en einkar snoturt
og ber fagran vott um þær hagleiks-
hendur sem prjónuðu það. Umfram
allt er þetta litla teppi eins og örlít-
il táknmynd um þann hlýja hug sem
gaf það.
Haustið 1984 kom Unnur frænka
færandi hendi í heimsókn með þetta
litla teppi. Það var hvorki í fýrsta
né síðasta sinn sem ég naut góðs
frá hennar hendi. Sem lítill dreng-
hnokki var ég sendur í sveit til
þeirra hjóna, Unnar og Haraldar,
og var mér tekið frábærlega vel af
þeim báðum. Mörg næstu sumur
fékk ég að dvelja hjá þeim um tíma
við heyskap, kúasmölun og annað
sem til féll. Sú reynsla er mér ákaf-
lega mikils virði. Ég lít á það sem
forréttindi að hafa sem bæjarbam
fengið að komast í svo náin kynni
við náttúruna, dýrin og Qölbreytileg
sveitastörf. Ometanlegt er einnig
að hafa kynnst svo kærleiksríkri
og semheldinni fjölskyldu sem Qöl-
skyldan á Urriðafossi hefur alia tíð
verið.
Unni þekkti ég sem kæra frænku
og sem dugmikla, greinda og glað-
lynda konu. Hún hafði hlýtt hjarta
sem vildi miðla öðrum. Við hlið
manns síns stóð hún alla tíð sem
tryggur og einlægur vinur og
studdu þau hjónin hvort annað í
sérhveiju sem að höndum bar. Það
var Unni því þung raun að missa
mann sinn fyrir rúmu ári. Hún hafði
lagt sig alla fram um að styðja við
bak hans til hinstu stundar þó hún
gengi sjálf ekki heil til skógar.
Síðustu tvö árin sem Unnur lifði
háði hún erfiða baráttu. Hún glímdi
við óvæginn sjúkdóm og erfíðar
spumingar en ætíð hafði hún sterk-
an vonameista í bijósti og lagði líf
sitt í hendur þess Guðs er gaf henni
lífið.
Rúmum mánuði áður en hún lést
kom ég ásamt fjölskyldu minni í
heimsókn til hennar að Urriðafossi
Kór tónlistarskóla Eyrarsveitar, Grundarfirði.
Grundarfjörður:
Tónlistarskóla
Eyrarsveitar slitið
Tónlistarskóla Eyrarsveitar í Á hans herðum hefur allt starf
Grundarfirði var shtið í Grund-
arfjarðarkirkju 19. maí.
I Tónlistarskólanum vora 42
nemendur sl. vetur og í Lúðrasveit
staðarins vora 13 nemendur. f kór
Tónlistarskólans eru 15 nemendur
og vora flestir 18. Auk þess er litli
kórinn, sem samanstendur af 8 og
9 ára bömum, og einnig var starf-
andi forskóli við skólann fyrir 6 og
7 ára böm, þar sem þau fengu að
kynnast undirstöðuatriðum hljóð-
færaleiks og söngs. — Þetta era
hinir upprennandi söngvarar og
hljóðfæraleikarar framtíðarinnar.
Einn kennari starfaði við skófann
og er hann jafnframt skólastjóri og
organisti kirknanna í sókninni.
Hann heitir Ronald Tumer, amer-
ískur að upprana.
að tónlist hvflt í vetur og hefur
hann náð frábæram árangri, enda
mikill hæfileikamaður.
Kvenfélagið Gleym mér ei gaf
þijú hljóðfæri í Lúðrasveitina í vetur
og hefiir áður styrkt hljóðfærasjóð
skólans af myndarskap. Við skóla-
slitin afhentu Lionsmenn í Grandar-
firði fjögur hljóðfæri fyrir sveitina,
sem koma sér vel næstu árin. Öll
blásturshljóðfæri hafa verið gefin á
síðustu árum og þetta er fyrsti
veturinn sem lúðrasveit er starfandi
við skólann af fullum krafti. Fýrr
á árinu var keyptur forláta flygill,
sem er í kirkju staðarins og þegar
hefur sannað ágæti sitt. Við þessi
kaup naut skólinn veralegs stuðn-
ings fyrirtækja og einstaklinga á
staðnum. EmP
þar sem hún var alvarlega veik.
Þá kom í Ijós að hún hafði nýlega
látið gjöra sérstaka húfu með nafni
dóttur minnar á, auk þess sem
önnur dóttir Unnar hafði saumað
alklæðnað á Sólveigu litlu. Þannig
vora kynni mín af Unni, hún var
ætíð persónuleg og hlý og miðlaði
af hlýju sinni til hinstu stundar.
Unni og Haraldi varð ijögurra
bama auðið. Þau era nú öll uppkom-
in en sakna sárt yndislegra foreldra
sinna sem þau hafa misst með svo
stuttu millibili. Bamabömin sem
nú era fímm talsins sjá sömuleiðis
á bak ástríkum afa og ömmu.
Ég og ijölskylda mín vottum
þeim innilega samúð og felum þau
kærleiksríkum Guði. Hann vemdi
þau og styrki á hverri tíð.
Þórarinn Björnsson
Liney Harðar-
dóttir - Minning
Fædd 16. október 1963
Dáin 19. maí 1986
Nú er hún dáin, elsku vinkonan
mín, hún Líney. Af hveiju, spyr
maður sjálfan sig, af hveiju? En
það er sama hvað maður hrópar,
ekkert svar berst. Vegir Guðs era
órannsakanlegir og það er víst ekki
okkar mannana að skilja þá.
Við Líney kynntumst í æsku og
vinátta okkar var sérstök. Sérstök
vegna þess að við áttum okkur sömu
áhugamál og sömu drauma. Þegar
ég sit hér og skrifa þessar línur
fyllist hugurinn af minningum um
alla þá gleði og allar þær sorgir sem
við áttum saman. Já, minningamar
era eftir og við þær getum við yljað
okkur um ókomna daga.
Það kom að því að við Líney
stofnuðum okkar eigin fjölskyldu
og varð þá samband okkar stopulla
en áður. Þrátt fyrir það fann ég
alltaf þessa sömu hlýju, skilning,
ástúð og vináttu í minn garð þegar
að við hittumst.
Nú er Líney horfin. Það er svo
margt ógert og ósagt. En ég veit
að við eigum eftir að hittast aftur
°g þá getum við tekið upp þráðinn
aðnýju.
Núna á þessum erfiðleikatímum
þegar sorgin leggst yfir okkur eins
og hula eigum við þó lítið ljós sem
lýsir skært í myrkrinu. Guð tók
hana Líney til sín en hann gaf okkur
líka litlu stúlkuna hennar sem verð-
ur okkur huggun og styrkur á
þessum sára stundum.
Nú kveð ég elskulega vinkonu í
síðasta sinn. Eg mun alltaf geyma
minningamar um samverastundir
okkar sem gáfu mér svo mikið. Mín
kveðja til hennar er „þar til við
sjáumst aftur“.
Elsku Eddi, Hörður, Sigríður,
systkini og fjölskylda, minningam- *
ar lifa og ég vona að þær verði
ykkur styrkur í þessari miídu sorg.
Elin
Aðalstræti 10:
Vafi hvort húsið er
byggt 1752 eða 1763
segir Ragnheiður H. Þórarinsdóttir
„Það hefur löngum legið
vafi á því hvort húsið við
Aðalstræti 10 er byggt 1752
eða eftir brunann 1763,“
sagði Ragnheiður H. Þórar-
insdóttir borgarminjavörð-
ur en Lýður Björnsson sagn-
fræðingur telur, samkvæmt
upplýsingum sem hann hef-
ur aflað um byggingarsÖgu
Reykjavikur, engan vafa
leika á að húsið sé byggt
1763.
Ragnheiður sagði að í skýrslu
sem Arbæjarsafn vann um Gijóta-
þorp og gefín var út 1976, segi
að nokkur óvissa ríki um aldur
hússins. „Hefur það löngum verið
talið byggt 1752. Sumir hafa talið,
að það hafi verið dúkvefnaðarhús
innréttinganna, sem hafi brunnið
1764, og húsið sem nú stendur sé
reist á grunni þess," eins og segir
orðrétt í skýrslunni. Húsunum í
Aðalstræti hefur alltaf fylgt nokk-
ur þjóðsaga að sögn Ragnheiðar
og nefndi hún sem dæmi að löngum
hefði verið talið að skáli, sem
innréttingamar nýttu og stóð þar
sem nú er Gijótagata 4 hafi upp-
haflega verið skáli Víkurbæjarins
til foma.
„Ég held að það hafi verið
Reykvíkingafélagið sem setti skilti
á Áðalstræti 10 á sínum tfma, þar
sem stendur að það sé elsta hús í
Reykjavík en ég er ekki svo gjör-
kunnug því eða sögu þess félags
og veit ekki hversu mikil könnun
liggur að baki þess að skiltið var
sett upp,“ sagði Ragnheiður. Hún
sagði að á meðan ekki væri búið
að sanna neitt um aldur hússins
væri óþarfi að taka skiltið niður.
Auðvitað væri ánægjulegt ef hægt
væri að sanna aldur þess því alltaf
væri betra að hafa það sem sann-
arra reyndist. „Hinsvegar rýrði það
ekki varðveislugildi hússins hvort
það er ellefu áram eldra eða yngra,
það era svo fá hús sem standa enn
frá þessum tíma,“ sagði Ragn-
heiður.
ER BÍLLINN
AGÓÐUVERÐI-
KÚPLINGSDISKAR OG PRESSUR
Original japanskir
varahlutir í flesta
japanska bíla.
BILVANGURsf
HÖFÐABAKKA 9 SÍMI 687300
Á GÓÐU VERÐI - BENSÍNDÆLUR
ACDelco
Nr.l
BSLVANGURsf
HÖFÐABAKKA 9 SÍMI 687300
Beckers
m
Vörumarkaðurinn hi.
jÁrmúla 1a. Sími 91-686117.
Allar vikur verða
fegrunarvikur með
Beckers málníngu.