Morgunblaðið - 10.06.1986, Blaðsíða 52

52
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR10. JÚNÍ1986
Minning:
Páll Þorláks-
son rafverktaki
Fæddur 6. september 1934
Dáinn 27. maí 1986
Mjökerumtregt,
tunguathræra...
Fregnin kom eins og reiðarslag.
Páll látinn.
Það voru ekki margir dagar liðn-
ir, síðan við hjónin fórum mjög
skemmtilega gönguferð með Ast-
hildi og Páli upp í Heiðmörk. Þá
grunaði áreiðanlega ekkert okkar,
að það yrði okkar hinzta ganga
saman.
Páll leit þá vel út, var hress og
hlakkaði til að fara nokkrum dögum
síðar suður á Ítaiíu, í hitann á
Rimini, en þar ætluðu þau hjónin
að dvelja nokkra daga. Það var svo
margt skemmtilegt í vændum, —
en enginn má sköpum renna.
Páll Þorláksson fæddist 6. sept-
ember 1934. Foreldrar hans voru
hjónin Kristjana Örnólfsdóttir og
Þorlákur Jónsson, rafvirkjameist-
ari, í Reykjavík.
Páll nam iðn sína af föður sínum
og hóf fljótlega sjálfstæðan at-
vinnurekstur í greininni. Páll naut
álits meðal rafverktaka og valdist
til trúnaðarstarfa í þeirra félags-
skap.
Mesta gæfa Páls í_ lífinu var,
þegar hann kvæntist Ásthildi Pét-
ursdóttur, en þau gengu í hjóna-
band 2. október 1954. Ásthildur og
Páll réðust í að byggja sér hús á
Fífuhvammsvegi 39 í Kópavogi.
Efnin voru þá lítil, en bjartsýni og
dugnaður mikill. Þama reistu þau
heimili sitt og þar stóð það alla tíð
síðan. Þeim varð tveggja bama
auðið: Björgvins, sem er starfsmað-
ur Sjónvarpsins, kvæntur Sigrúnu
Karlsdóttur og eiga þau þrjár dæt-
ur, Júlíu, Ásthildi og Elísabetu, og
Margrétar, sem er starfsmaður
Samvinnuferða-Landsýnar, hún er
gift Sverri Bergmann, stórkaup-
manni.
Ásthildur og Páli voru ávallt
mjög samhent og samrýnd. Þau
voru ekki einungis hjón, heldur líka
miklir félagar. Mátti vart annað af
hinu sjá.
Vinskapur okkar stóð í rúm 20
ár og fyrir hann viljum við hjónin
nú þakka af alhug.
Við fórum saman í margar
skemmtilegar ferðir. Mér er í fersku
minni er Páll og Ásthildur fengu
okkur hjónin með sér í veiðiferð á
Skógarströnd. Þangað höfðum við
ekki komið og þekktum ekkert til
aðstæðna. Ásthildur og Páll höfðu
farið daginn áður, en voru komin í
veiðihúsið, sem lá nokkuð afsiðis.
Það var farið að rökkva og áliðið
kvölds. Við vorum að skima eftir
vegarslóðanum að veiðihúsinu þeg-
ar við komum akandi. Allt í einu
komum við auga á ljós í rökkrinu.
Þá hafði Páll sett lampa í gluggann
til að vísa okkur veginn. Þannig var
Páll. Ef lýsa ætti Páli með einu
orði, þá er það orðið: traustur.
Þannig reyndi ég hann.
Við áttum því láni að fagna að
veiða saman vestur f Dölum í 10
ár. Það voru skemmtilegar ferðir,
ekki sérstaklega vegna veiðinnar,
sem oft var lítil og jafnvel engin,
heldur vegna félagsskaparins, glað-
værðarinnar og hins góða anda,
sem ríkti.
í þessum ferðum var Páll alltaf
boðinn og búinn að liðsinna, ef
eitthvað fór úrskeiðis. Hann var
bæði duglegur og ósérhlífínn.
Páll var vel meðalmaður á hæð,
hafði bjart yfírbragð og bauð af sér
góðan þokka. Hann var traustvekj-
andi og prúðmenni.
Ásthildur og Páll voru höfðingjar
heim að sækja og kunnu þá list að
taka á móti gestum, enda varð vina-
og kunningjahópurinn stór. Það var
alltaf tilhlökkunarefni að vera boðið
á Fífuhvammsveginn.
Það fór vel á með okkur Páli,
kannski vegna þess að skoðanir
okkar og áhugaefni fóru mikið
saman.
Nú, að leiðarlokum, minnumst
við með þakklæti allra ánægjulegu
samverustundanna, sem hefðu mátt
vera fleiri. Páls verður sárt saknað,
ekki sízt af þeim, sem þekktu hann
bezt.
Mesta sorgin og söknuðurinn er
þó hjá Ásthildi og fjölskyldu hennar.
Þau hafa mikið misst. En minningin
um traustan og ástríkan eiginmann,
föður, tengdaföður og afa er þeim
huggun harmi gegn. Við hjónin og
fjölskylda okkar færum góðu vina-
fólki dýpstu samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Páls Þor-
lákssonar.
Gottfreð Árnason
Kveðja frá rafverktökum
Dauðsfall kemur víst alltaf á
óvart, en óneitanlega varð okkur
vinum Páls bilt við er við fréttum
að hann væri látinn, við vissum að
hann hafði kennt sjúkdóms um
nokkurt skeið, en virtist vera á
greinilegum batavegi a.m.k. að því
er séð varð, enda ekki í eðli hans
að auka á áhyggjur sinna með
dapurlegu yfírbragði, hann virtist
hressari en við hinir.
Við vorum að ræða um væntan-
lega heimsókn hóps danskra raf-
verktaka í sumar, en slíkar heim-
sóknir voru einmitt sérgrein Páls
innan rafverktakasamtakanna og
þar naut hann ótrúlegrar elju og
hjálpsemi konu sinnar, Ásthildar.
Páll lærði rafvirkjun Ömólfí
Ömólfssyni, sem rak í mörg ár eitt
stærsta rafverktakafyrirtæki lands-
ins, en 1960 hóf hann sjálfstæða
rafverktakastarfsemi og vegnaði
vel. Hann lét sér þó ekki nægja að
fást við rafverktakastörf, heldur tók
til við ýmsa aðra byggingastarf-
semi, einkum í Kópavogi. og varð
allumsvifamikill átímabili.
Hann var einn af þeim mönnum
sem létu sér ekki nægja að kvarta
yfír erfiðri stöðu atvinnugreinarinn-
ar, hann gerði sér grein fyrir erfið-
um rekstri, en í stað kvartana hóf
hann aðra starfsemi svona til upp-
fyllingar og þess vegna var ekki
lengur nauðsynlegt að byggja á
einni atvinnugrein, það hefur löng-
um þótt búhyggja að hafa fleiri en
eittjám í eldinum.
Áhugi Páls á félagsmálum kom
snemma í ljós og þegar árið 1963
var hann kominn í stjóm Landssam-
bands íslenskra rafverktaka og
gegndi þar varaformannsstöðu, og
í stjóm félagsins í Reykjavík var
hann í heilan áratug, m.a. sem ritari
og formaður. í hans formannstíð
komst á samtrygging rafverktaka
gagnvart Rafmagnsveitu Reykja-
víkur og hann vann ötullega að
því að koma á sameiginlegri líf- og
slysatryggingu fyrir stéttina, þótt
af því gæti ekki orðið þá.
Á ámnum 1960-1970 var ekki
mikið um hagkvæmar utanferðir,
en þá kom í ljós hæfni hans til
skipulagningar slíkra ferða er hann
tengdi saman hópferð á norrænt
rafverktakamót í Danmörku 1966
og ferð til Rínarlanda og_ 1972
gekkst hann fyrir ferð til Ítalíu í
tengslum við norrænt mót rafverk-
taka í Noregi.
Þau hjón Páll og Ásthildur höfðu
um árabil mikil kynni af fólki á
öllum Norðurlöndunum, enda má
segja að Páll hafi verið einskonar
siðameistari rafverktakasamtak-
anna a.m.k. í hálfan annan áratug.
Ein mesta þolraun þeirra hjóna á
þessu sviði var norrænt rafverk-
takamót sem haldið var á Laugar-
vatni 1975, það fjölmennasta sem
haldið hefur verið til þessa, en þar
reyndi vemlega á, m.a. af því að
fólkið komst ekki fyrir á Laugar-
vatni og þar var haldið lokahóf í
húsi sem mest hafði tekið 150
manns, en hófíð sóttu 320 manns.
Vandamál sem þessi virtust kæta
Pál og ekki mun það hafa dregið úr
að frú Ásthildur var alltaf boðin
og búin til aðstoðar og alltaf hrókur
alls fagnaðar.
Það er okkur minnisstætt að fyrir
nokkmm ámm kom hingað stór
hópur danskra rafverktaka ásamt
eiginkonum og auðvitað alltaf á
versta tíma, en úrræði hjónanna á
Fífuhvammsveginum vom einföld;
„Auðvitað tökum við þau heim,"
sögðu bæði „og á meðan þið skoðið
Svartsengi skrepp ég með konumar
til hennar Vigdísar, hún er vís með
að sýna þeim kirkjuna," sagði Ást-
hildur.
í fyrrasumar var haldið hér nor-
rænn fundur rafverktaka og sýndu
þau hjónin þá enn einu sinni hvemig
hægt er að halda virðingu og sóma
okkar íslendinga án þess að leggja
í óþarfan kostnað og nota svolitla
hugvitssemi, t.d. hádegisverður úti
í náttúmnni.
Það er svo margs að minnast í
samveru þessara ágætu hjóna og
toppurinn á fmmlegheitum Páls,
sem kemur í hugann núna, er þegar
hann hélt upp á afmæli konu sinnar
með kampavíni af sínum meðfædda
höfðingsskap og elskulegheitum,
innaf gestamóttöku hótels í miðri
Moskvu og eini Rússinn sem boðið
var til veislunnar, auk okkar, var
þvottakonan sem fór hjá sér við
elskulegheitin í þeim hjónum.
Það þýðir ekki að gráta orðinn
hlut, en það er því meira tilefni til
að gleðjast yfir þeim ámm er við
áttum með Páli og þeirrar ánægju
er við nutum í návist þeirra hjóna.
Fyrir allt þetta og margt fleira
viljum við þakka og votta frú Ást-
hildi dýpstu samúð, einnig bömum
þeirra, Margréti og Björgvin, og
Þorláki, föður Páls, sem okkur er
mjög nákominn.
Árni Brynjólfsson
í dag er til moldar borinn vinur
okkar og félagi, Páll Þorláksson
rafvirkjameistari. Á þessari stundu
er tjáning með orðum erfið því að
fá orð em slíkrar persónu virði.
Samt em ótal hugsanir sem fljúga
um hugann og ótal minningar sem
við lánsöm, kynnunum ríkari, get-
um_yljað okkur við.
Á þeim stutta tíma sem við fjöl-
skyldan höfum verið þeirrar gæfu
aðnjótandi að þekkja þau Pál og
Ásthildi höfum við mikið lært.
Margir hlutir skiljast svo miklu
betur þegar vináttu slíkra sam-
ferðamanna er náð. Lífíð horfir
öðrúvísi við. Það er ekki aðeins
dugnaðurinn, eljan og atorkan við
að ala önn fyrir sér og sínum, ásamt
því að hafa þó nægar stundir aflögu
fyrir hverskyns félags- og líknar-
störf, heldur er það ekki síður þolin-
mæðin og hjartahlýjan sem svo
margir hafa fengið að reyna að
ávallt er til staðar þegar þörf er á.
Og ávallt vom þau samstíga sem
einn maður um það sem þau tóku
sér fyrir hendur, ávallt boðin og
búin til að veita stuðning eða rétta
hjálparhönd og ávallt fremst á
meðal jafningja í starfí eða leik.
Okkur er það mikil sorg að þurfa
að kveðja slíkan vin á miðri lífsleið-
inni þegar svo margt var ógert.
Elsku Ásthildur, Björgvin og
Margrét, við biðjum góðan Guð að
veita ykkur og fjölskyldum ykkar
styrk þessar þungbæm stundir.
Halli, Dúna, Kristján.
Páll Þorláksson rafvirkjameistari
i Kópavogi andaðist skyndilega
þann 28. maí sl. á ferðalagi um
Italíu.
Þó að við vissum að Páll hafði
ekki gengið heill til skógar undan-
farið þá héldum við vinir hans, að
hann væri á góðum batavegi. Hafði
hann raunar allt útlit til þess að
okkur virtist og var glaðbeittur í
viðmóti eins og hans var háttur.
Því kom helfregnin okkur mjög í
opna skjöldu.
Páll fæddist í Reykjavík þann 6.
september 1934, sonur hjónanna
Þorláks Jónssonar rafvirkjameist-
ara, Einarssonar útvegsbónda á
Suðureyri við Súgandafjörð, f. 23.
Maðurinn minn, +
KRISTINN EINARSSON,
kaupmaður, Laugavegi 25,
verður jarðsunginn frá Frikirkjunni í Reykjavík þriöjudaginn 10.
júní kl. 3. e.h. Þeim sem vildu minnast meinsfélagið. hans er vinsamlegast bent á Krabba-
Ella Marie Einarsson,
Sóley Kristinsdóttir, Sonja Kristinsdóttir, Karl Wilhelmsson,
Rudolf Kristinsson, Svala Eiðsdóttir,
Guðberg Kristinsson, Kolbrún Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Lokað
Vegna jarðarfarar PÁLS ÞORLÁKSSONAR rafverktaka
verða skrifstofur okkar lokaðar í dag frá kl. 13.00 til
15.00.
Kr. Þorvaldsson & co.,
Grettisgötu 6.
Lokað
þriðjudaginn 10. júní vegna jarðarfarar
KRISTINS EINARSSONAR, kaupmanns.
K. Einarsson og Björnsson,
Laugavegi 25.
Lokað
þriðjudaginn 10. júní vegna jarðarfarar
KRISTINS EINARSSONAR, kaupmanns,
Verslunin Undraland,
Glæsibæ, Álfheimum 74.
+
Móðirokkar,
GUÐBJÖRG ÁRNADÓTTIR
frá Kolsholti,
Litlagerði 14,
verður jarösungin frá Bústaðakirkju miðvikudaginn 11. júní kl.
13.30.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Útför bróður míns,
ÓLAFS BERGSTEINSSONAR,
Árgilsstöðum,
fer fram frá Breiöabólsstaöarkirkju í Fljótshlið, fimmtudaginn 12.
júníkl. 14.00.
Gizur Bergsteinsson.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúö og vinarhug við andlát og
útför
KRISTJÁNS JÚLÍUSSONAR,
fyrrverandi vigtarmanns.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sunnuhlíöar fyrir frábæra ummönn-
un á liðnum árum.
Börn, barnabörn og barnabarnabörn.
Lokað
eftir hádegi í dag vegna jarðarfarar
PÁLS ÞORLÁKSSONAR, rafverktaka,
Landssamband íslenskra
rafverktaka,
Söluumboð L.Í.R.