Morgunblaðið - 09.07.1986, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. JÚLÍ 1986
39
Mirming:
Málfríður Bjarna-
dóttir, Akranesi
Fædd 20. október 1896
Dáin 15. júní 1986
Það þarf engum að koma á óvart
þó að háaldrað fó!k kveðji þennan
heim, en samt var það svo að þegar
ég frétti lát Málfríðar Bjamadóttur
var eins og tíminn stansaði sem
snöggvast. Minningamar sóttu á
hugann, minningar frá æskuámm
mínum þar sem Fríða gegndi stóm
hiutverki, hún var móðir æskuvin-
konu minnar og leiksystur.
Fríða var Skaftfellingur að ætt,
fædd í Nýlendu í Meðallandi 20.
okt. 1896. Foreldrar hennar vom
Bjami Vigfússon, bóndi og Málfríð-
ur Einarsdóttir fyrri kona hans.
Bamung fluttist hún með foreldmm
sínum og systkinum vestur í Flóa,
að Lambastöðum og þar ólst hún
upp yngst af börnunum. Á upp-
vaxtarámm Fríðu var fátækt
landlæg og algeng og foreldrar
hennar fóm ekki varhluta af því
basli sem almenningur varð að búa
við. Um fermingu missti hún móður
sína. Bjami brá þá búi og fluttist
til Eyrarbakka, en Fríða vildi ekki
yfírgefa sveitina og varð eftir, og
hefír eflaust þurft að sjá fyrir sér
sjálf eftir það. Á þeim ámm var
ekki spurt hvað hægt væri að gera
fyrir unglingana, heldur hvað mikið
væri hægt að láta þá vinna og hafa
mikið gagn af þeim. Fríða hefír
áreiðanlega fengið að reyna slíkt
og ekki bmgðist húsbændum
sínum, því hún var alla tíð forkur
dugleg. Um tvítugt kemur hún til
Akraness og kynnist þar ungum og
glæsilegum sjómanni, Leó Eyjólfs-
syni. Þau giftust árið 1920 og
stofnuðu heimili sitt á Akranesi, og
byggðu nokkmm ámm síðar húsið
Efranes, um svipað leyti og foreldr-
ar mínir byggðu næsta hús sem
nefnt var Sigtún, en á þeim tíma
vom öll hús á Skaganum látin heita
nöfnum. Bömin í þessum tveim
húsum vom mestu mátar, við geng-
um út og inn á hvom heimilinu sem
var. Sérstaklega urðum við Bjam-
fríður miklar vinkonur og skildum
helst aldrei. Mér er alltaf minnis-
stætt hve Fríða var góð við okkur
krakkana og aldrei var amast við
öllum hópnum sem oft safnaðist
saman á stéttina hjá Efranesi í
boitaleik eða fallin spýtan. Það hef-
ir þó ömgglega heyrst mikið í
þessum krakkaskara sem ærslaðist
og hljóp allt í kring um húsið í felu-
leik og þess háttar. En þau hjón
bæði vom sérstaklega bamgóð og
aldrei var stuggað við okkur. En
árin liðu og bömin stækkuðu og
hættu bamaieilqum og hópurinn
dreifðist. Árið 1944 seldu þau hjón
Efranesið og keyptu annað hús
skammt frá, Sunnubraut 30, þar
sem þau áttu heima upp frá því.
Síðan komu tengdaböm og
bamaböm og bamabamaböm, og
ijölskyldan stækkaði ört, svo nú em
afkomendur Fríðu og Leós orðnir á
fímmta tug, allt mikið myndar- og
efnisfóik. Böm þeirra em þessi:
Ragnar, vömbifreiðastjóri, giftur
Ester Guðmundsdóttur, þau eiga 5
böm. Bjamfríður, kennari við Fjöl-
brautaskóla Akraness, maður
hennar var Jóhannes Finnsson,
hann fórst af slysförum árið 1974,
böm þeirra em 3. Hallbera Guðný,
húsmóðir og vinnur hjá Bmnabóta-
fél. ísl. gift Ríkharði Jónssyni, þau
eiga 5 böm. Jón Leós, múrarameist-
ari, var giftur Erlu Pálsd. þau eiga
3 böm. Óll bömin búa á Ákranesi
og var það Fríðu mikil gleði að
hafa þau í nágrenninu, enda vom
þau móður sinni góð böm og fjöl-
skyldan öll mjög samrýnd. Leó
eiginmaður Fríðu stundaði fyrstu
árin sjómennsku, en um líkt leiti
og þau byggðu Efranes fór hann
að stunda vörubflaakstur á eigin
bfl og gerði það til æviloka. Hann
lést árið 1958. Á kreppuárunum
svokölluðu var oft lítið um vinnu
og þá var stuðst við smábúskap á
mörgum heimilum á Akranesi. 1—2
kýr, nokkrar kindur og hænsni auk
kartöfluræktar var mikill fjárhags-
stuðningur heimilanna, bæði í
Efranesi og Sigtúnum, og kom það
mikið í hlut húsmæðranna að sinna
þessum búskap. Fríða var mikil
húsmóðir og ég man vel hve heim-
ili hennar var alltaf snyrtilegt og
fallegt, þó að hún stundaði útiverk
við búskapinn fór aldrei neitt úr
skorðum innanhúss. Á stríðsárun-
um fór atvinna að aukast og hættu
þá allflestir við þennan búskap, þar
á meðal Fríða og Leó, en móðir
mín hélt fast í sinn búskap, og eft-
ir að hún varð ein var það mjög
oft að Fríða kom með hrífuna sína
að hjálpa grannkonunni í heyskapn-
um, og það munaði um hrífuförin
hennar FVíðu. Eftir að Fríða missti
mann sinn vann hún á ýmsum stöð-
um á Akranesi og var allstaðar
mjög vel látin. Það er mér í fersku
minni hve Fríða var falleg kona og
alltaf svo glöð og brosmild, það var
eins og það fylgdi henni sérstök
birta hvar sem hún kom, kvik og
létt á fæti alveg fram á efri ár.
Eitt sinn hitti ég FVíðu á götu, hún
var þá komin fast að hálfníræðu,
ég dáðist að því hve vel hún bar
sig, gekk hratt og létt eins og ung
kona væri þar á ferð. Fríða var
félagslynd og tók mikinn þátt í
störfum kvenfélagsins á Akranesi.
Hún hafði mikið yndi af ferðalögum
og naut þess að ferðast um sitt eig-
ið land, en hún fór líka nokkrum
sinnum til útlanda, og ferðafélagar
hennar hafa sagt mér að hún hefði
verið framúr skarandi góður ferða-
félagi á hveiju sem gekk.
Fríða hélt upp á 85 ára afmælið
sitt með reisn og var þá vel hraust,
en skömmu síðar bilaði heilsan. Hún
hafði búið ein í húsinu sínu að
Sunnubraut 30, en tvö síðustu árin
var hún á Höfða, dvalarheimili aldr-
aðra á Akranesi. Skömmu fyrir
síðustu jól varð hún að fara á
sjúkrahús og átti þaðan ekki aftur-
kvæmt. Mér fannst það táknrænt
fyrir þá birtu sem hún sífellt bar
með sér, að hún andaðist á bjart-
asta tíma ársins, þ. 15. júní og var
jarðsett við hlið Leós þann 20. júní
að viðstöddum miklum fjölda fólks,
því Fríða var mjög vinsæl og þekkt
kona á Akranesi. Ég vil að lokum
flytja Fríðu hjartans þakkir mínar
fyrir allt sem hún var okkur í Sig-
túnum og alveg sérstaklega alla þá
hjálp og vináttu sem hún sýndi
móður minni alla tíð. Blessuð sé
minning hennar.
Auður Sæmundsdóttir
SVAR
MITT
eftir Billy Graham
„O, leyndardóma djúp“
Hvernig gat Jesús dáið á krossinum, ef hann var í raun
og veru Guð? Ég á við: Þýðir þetta, að Guð hafi raun-
verulega verið dáinn um tima?
Höfundar Nýja testamentisins minnast nokkrum sinnum
á „leyndardóm Guðs, Krists, en í honum eru allir fjársjóðir
spekinnar og þekkingarinnar fólgnir" (Kóloss. 2,2—3), eða
„leyndardóm Krists" (Efes. 3.4). Ég hygg að þessir ritning-
arstaðir séu okkur vísbending um, að margt sé það í fagnað-
arboðskapnum, sem við getum ekki skilið að fullu né út-
skýrt. Ég held, að spumingþín sé eitt þeirra atriða.
Það táknar ekki að við getum ekki skilið að einhverju
leyti, hvað dauði Krists fól í sér. Engum blöðum er um það
að fletta, að Biblían kennir að Jesús Kristur hafí verið Guð
í mannlegu holdi. Þú kannast við hin hátignarlegu orð í
guðspjalli Jóhannesar: „í upphafí var orðið og orðið var
hjá Guði og orðið var Guð . . . Orðið varð hold og það bjó
með oss“ (Jóh. 1,1,14). Já, Jesús Kristur var fullkomlega
Guð.
Samt var Guð líka enn á himnum. Hvemig má það vera?
Biblían reynir ekki að útskýra það sem við getum engan
veginn áttað okkur á með takmörkuðum skilningi okkar.
Hún segir okkur einfaldlega að til sé einn Guð og þó hefur
hann þijár persónur. Hann er faðir, sonur og heilagur andi.
Já, á krossinum dó sonur Guðs, og hann var grafínn.
En Guð faðir reisti hann upp og veitti honum sigur á dauða
og hel, svo að þú og ég gætum orðið sáluhólpnir. Ég skil
þetta ekki til fullnustu. En ég veit, að það er satt, J)ví að
ég veit, að Kristur var reistur upp frá dauðum. Eg get
því treyst honum sem frelsara mínum og drottni, jafnvel
þó að ég skilji ekki allt.
Auðvitað kemur einhvem tíma sá dagur, að við munum
skilja það sem við áttum okkur ekki alveg á í þessu lífí.
Þá verður okkur ljóst, hvers vegna Guð gat elskað okkur,
uppreisnarseggina. Þá skiljum við, hvemig Guð gat komið
í holdi manns og dó fyrir syndir okkar. Þá skiljum við,
hvers vegna Guð leyfði að þjáning og sársauki kom inn í
mannlegt líf. Við ættum að gleðjast yfír því, að þó að eitt
og annað sé okkur að einhveiju leyti hulið, þá megum við
treysta Guði einmitt núna og reiða okkur á að vilji hans
er fullkominn og vegir hans ömggir. „Nú sjáum vér svo
sem í skuggsjá, í ljósri mynd, en þá augliti til auglitis. Nú
er þekking mín í molum, en þá mun ég gjörþekkja eins
ogéger þegar gjörþekktur orðinn" (l.Kor. 13,12).
Bjöm Þórólfs-
son — Kveðjuorð
Fæddur 2. október 1910
Dáinn 27. júní 1986
Mig setti hljóðan er ég spurði
skyndilegt fráfall fomyinar míns,
Bjöms Þórólfssonar. Ég kynntist
honum er hann vann á ljósmynda-
stofu Flðvarðs Sigurgeirssonar og í
gegnum frístundir við málaradútl.
Bjöm reyndist mér sannur vinur.
Nú eru um 30-35 ár síðan. Minning
hans lifír í hjarta mínu. Hann var
frábærlega trúr maður, kurteis og
eðliskostir hans voru góðir. Hann
var hrekklaus og vandaður maður,
viðræðugóður og heill vinum sínum.
Ég man hann leiða móður sína
um stræti Akureyrar. Þannig var
hann hjálpsamur og raungóður.
Kynning okkar var skuggalaus.
Listrænn var hann með afbrigðum.
Bjöm var ókvæntur og bamlaus.
Við brottför hans lifa fagrar minn-
ingar um drengskaparmann er ekki
mátti vamm sitt vita.
Ég vott bróður hans og Emil
Sigurðssyni og nánustu skyld-
mennum hans mína dýpstu samúð.
Guð blessi minningu hans.
Garðar Loftsson
frá Böggvisstöðum.

Hafís í Trékyllisvík
Morgunblaðið/Einar
Hafísinn fyllti
víkur og voga
Vorið var hér kalt, sauðburður gekk þó sæmilega, en hrogn-
kelsaveiði var litil. Sl. laugardag sást til landsins forna fjanda,
hafíssins, og gaf að líta stórar breiður út við sjónarrönd sigla
hraðbyri inn Húnaflóa. Undir kvöldið gerðist hann svo nærgöng-
ulli og er menn vöknuðu i dögun fyiltu hafísþökin víkur og voga
hér I Trékyllisvík, gránað hafði í fjöll og andaði köldu.
A vegum Kaupfélags Stranda-
manna, Norðurfírði, er að rísa nýtt
sláturhús í stað þess gamla, sem
ekki þótti lengur svara kröfum
tímans, enda talið nær ónýtt. Ekki
man ég eftir fleiri framkvæmdum
í svip, en víða hafa menn verið að
snyrta hjá sér og laga. Ferða-
mannastraumurinn er hafínn fyrir
nokkru, bjart er yfír hótelhaldi í
Djúpuvík og mikið verið bókað.
Einnig er hægt að fá svefnpoka-
pláss með eldunaraðstöðu í Finn-
bogastaðaskóla.
Dagana 26. til 29. júní var hald-
ið hér í sveit niðjamót hjónanna
Valgeirs Jónssonar og Sesselju
Gísladóttur frá Norðurfirði. Þau
hjón önduðust á 5. áratug aldarinn-
ar og af þeim eru komnir 350
niðjar á lífí. Dreif fíölmenni víða
að og var samveran öll hin ánægju-
legasta. Dagana 11. til 13. júlí
verður svo haldið hér í Árnes-
hreppi niðjamót Kjónanna Jóns
Magnússonar og Bjamveigar FVið-
riksdóttur frá Fögrubrekku,
Gjögri, en frá þeim hjónum er
margt manna komið.
Einar
Metsölublad á hveijum degi!