Morgunblaðið - 19.08.1986, Page 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 19. ÁGÚST 1986
REYKJAVÍK 200 ÁRA
Forseti íslands, Vigdís Finnbogadóttir, og Ástríður Thorarensen, eiginkona Davíðs Oddssonar borgarstjóra, virða fyrir sér líkan af suður-
hluta landsins við opnun tæknisýningarinnar.
Tæknisýning opnuð í Borgarleikhúsinu:
Yfirgripsmikil kynniug- á
starfsemi borgarinnar
DAVÍÐ ODDSSON borgarstjóri opnaði á sunnudag viðamikla tækni-
sýningu í Borgarleikhúsinu í tilefni af 200 ára afmæli Reykjavíkur
°g gafst almenningi þar í fyrsta sinn tækifæri til að skoða innviði
hússins. Við opnunina, þar sem fjöldi manns var saman kominn, þ.á
m. forseti íslands, Vigdís Finnbogadóttir, var afhjúpað líkan af
Suðurlandi. Sýningin veitir yfirlit yfir starfsemi borgarinnar og
fyrirtækja hennar og auk þess kynna Landsvirkjun, Skýrsluvélar
ríkisins og Reykjavíkurborgar (SKÝRR) og Skógræktarfélag
Reykjavíkur starfsemi sína.
Borgarstjóri hvatti almenning í
opnunarræðu sinni til að skoða sýn-
inguna, því að þar gæfist kostur á
að kynnast hinni margháttuðu
starfsemi borgarinnar og þjónustu
hennar við borgarbúa. Davíð kvaðst
vonast til þess að jafnt ungir sem
aldnir hefðu bæði gaman og gagn
af Suðurlandslíkaninu. Hann lagði
ríka áherslu á að næstu áratugi
yrði líkanið skólabörnum fróðleiks-
náma. Skyggnusýning fer fram
fyrir ofan líkanið og ljósgeisla er
beint að líkaninu á þá staði, sem
skyggnumar eiga við.
A sýningunni kennir ýmissa
grasa: fímm kílówatta foss, líkön
af stjómstöð á vegum hitaveitunn-
Davíð Oddsson borgarstjóri opnar tæknisýninguna.
ar, Reykjavíkurhöfn og Sundahöfn,
gamlir togarar, borhola, gijótmulrFj
ingsvél o.fl.
Þegar komið er inn á sýninguna;
liggur leiðin gegnum eftirlíkingu
af neðanjarðargöngum og veggir
þeirra eru prýddir litskyggnum af
starfsemi Landsvirkjunar. Göngin
eiga að minna á þau neðanjarðar-
mannvirki, sem allajafna eru við,
virkjanir. Á fyrstu hæðinni eru sýn-!
ingarbásar Rafmagnsveitú i
Reykjavíkur og Hitaveitu j
Reykjavíkur. Þar má m.a. skoða;
dreifistöð Rafmagnsveitunnar í j
fullri stærð. Kvikmyndasýning er í|
litla leiksal Borgarleikhússins með-j
an tæknisýningin stendur yfír og;
em þar sýndar myndir úr Reykjavíki
á stóru tjaldi. Mikið er lagt upp úr:
sjónrænni kynningu og eru myndir;
og skyggnur bæði frá Reykjavíkj
og stofnunum borgarinnar sýndar
víða um sýningarsvæðið.
Einnig gefst sýningargestum
kostur á að skoða stóra leiksalinn
í húsinu þótt þar sé margt ógert
og má sjá bæði verkstæði og bak-
og hliðarsvið, sem verða almenningi
hulin þegar starfsemi leikhússins
hefst í september 1988.
í kjallaranum, þar sem koma
skal bílageymsla, má kynna sér Is-
lendingasögur á tölvuskjá og heilsa
upp á vélmenni og talandi tölvu á
bás SKÝRR. Skammt frá er leik-
svæði fyrir yngstu kynslóðina og
þar verður bamagæsla. Einnig gef-
ur að líta furðudýragarð þar sem
unnt er að kippa í þræði til að láta
brúður leika alls kyns listir innan
um gervigróður. Á líkani af
Reykjavíkurhöfn eru sex íjarstýrðir
bátar, sem sýningargestum, einkum
þeim yngri, gefst kostur á að sigla.
Líkanið af Sundahöfn er mjög
nákvæmt og stórt og er öllum smá-
atriðum fylgt í hvívetna.
Á sýningunni er veitingasala þar
sem ætlað er að búningsherbergi
og önnur aðstaða leikara verði í
framtíðinni.
Undirbúningur að tæknisýning-
unni hófst í desembcr 1984. I
sýningarskrá segir Þórður P. Þor-;
bjarnarson, borgarverkfræðingur,
að haft hafi verið að leiðarljósi að;
sem flest það efni, sem unnið var
fyrir sýninguna, hafí varanlegt gildi
að henni lokinni.
Framkvæmdastjóri sýningarinn-
ar er Baldur Hermannsson eðlis-
fræðingur, en tæknisýningamefnd
skipa: Ingibjörg Rafnar, borgarfull- í
trúi, Jóhann Már Maríusson,;
aðstoðarframkvæmdastjóri Lands-;
virkjunar, Jóhannes Zoéga, hita-;
veitustjóri og Þórður P. Þorbjarnar-
son, sem er formaður hennar.
Sýningin stendur til 31. ágúst
og er opin frá kl. 10 til 22 alla daga.
Borgarleikhúsið opnað almenningi í fyrsta sinn:
„Fjarlægur draumur
nú knýjandi nálægð“
Rætt við Þorstein Gunnarsson, arkitekt og leikhússtjóra
„í þessu húsi er enginn iburð-
ur. Hér er allt slétt og fellt. Enda
er þetta leikhús og tilgangur
hússins ekki að draga athygli
áhorfandans frá því, sem leiklist-
in hefur upp á að bjóða,“ sagði
Þorsteinn Gunnarsson, einn arki-
tekta Borgarleikhússins og
leikhússtjóri, í viðtali við Morg-
unblaðið við opnun tæknisýning-
ar á sunnudag. Þá gafst
almenningi fyrsta sinni kostur á
að skoða Borgarleikhúsið, þótt
ófullgert sé.
í Borgarleikhúsinu er gert ráð
fyrir að sinna megi öllum þáttum
leiksýninga: þar em tveir leiksalir,
tré- og jámsmíðaverkstæði, sauma-
stofa, aðstaða fyrir leikmyndagerð
og leikmuna- og búningageymsia,
svo að eitthvað sé nefnt. Arkitektar
leikhússins em auk Þorsteins Guð-
mundur Kr. Guðmundsson og
Ólafur Sigurðsson. Að sögn Þor-
steins lágu teikningar að leikhúsinu
fyrir árið 1975 og fyrsta skóflu-
stungan var tekin ári síðar.
Framkvæmdir sigldu þegar í kjöl-
farið.
„Margt er enn ógert í stóra leik-
salnum, en litla sviðið, sem tekur
170-270 manns í sæti, er nánast
tilbúið," sagði Þorsteinn þegar hann
fór með blaðamenn í skoðunarferð
um salarkynm hússins. „Fjöldi sæta
veltur á því hvemig sviðinu, sem
hægt er að færa til, verður hagað.
Við getum teygt sviðið fram í sal-
inn, leikið í miðju salarins, eða haft
sviðið umhverfis áhorfendur. Og
vitaskuld er einnig hægt að setja
leiksýningar upp á hefðbundinn
hátt. Hugmyndin er að leika megi
í báðum sölum samtímis, þótt við
gemm ráð fyrir að sýningar hefjist
hálftíma seinna í litla salnum.“
— Er hætta á því að þetta fyrir-
komulag tmfli bæði leikara og
áhorfendur í upphafí sýningar eða
þegar gert er hlé í öðmm salnum?
„Nei, ég hef engar áhyggjur af
því. Salimir em rækilega einangr-
aðir, enda teljum við nauðsynlegt
að sýningar geti farið fram í þeim
báðum samtímis án nokkurrar rösk-
unar. Þó er gert ráð fyrir þeim
möguleika að hlé verði á sýningum
bæði á litla og stóra sviðinu á sama
tíma og gæti þá einhver samgangur
orðið milli áhorfenda."
Anddyri hússins er nánast til-
búið. Sama má segja um forsalinn,
sem er sýnu stærri en hann kemur
gestum tæknisýningarinnar fyrir
sjónir. Vegna sýningarinnar hafa
verið gerð göng og hellar úr plasti
undir svölum í forsalnum. Það
fyrsta, sem vekur athygii þegar
komið er inn í stóra salinn, er hvað
sviðið virðist stórt, en aðstaða fyrir
áhorfendur að sama skapi lítil. Sal-
urinn er reyndar að miklu leyti
ófrágenginn, þótt allar útlinur hans
séu skýrar. Sviðið sjálft, sem er um
300 fermetrar, er enn ekki komið
á sinn stað og hæðin milli gólfs og
lofts 28 metrar. Þá taka við stór
bak- og hliðarsvið og inn af þeim
blasir við aðstaða leiktjaldamálara,
trésmiða og geymsla fyrir leiktjöld.
Sama hvar setið er
í salnum
„Það hafa margir haft orð á því
við okkur að áhorfendarými virðist
lítið, en ég .svara því til salurinn
taki 540 manns í sæti og er það
ívið meira en kvað á um í uppruna-
legri verklýsingu. Ég vil líka benda 1
á að í raun skiptir engu máli hvar ,
setið er í salnum, þar sem alls stað-
ar sést jafn vel hvað fram fer á
sviðinu. Sætaraðir hækka stig af
stigi og eykst hallinn eftir því sem
aftar dregur í salnum. Líkja má
þessu við nokkurs konar kúrfu og
er ti.Igangurinn sá að áhorfendur,
sem sitja aftarlega, fái betri yfírsýn ;
en ella. Aftasti bekkur er þó ekki
fjær sviðinu en í gamla Iðnó og það
segir sína sögu. Að vísu hverfa
fyrstu tvær sætaraðirnar þegar
færðar eru upp sýningar með stórri
hljómsveit þar sem hljómsveitar-
gi-yfjan nær fram í salinn. Áttundi
bekkur er einnig færanlegur og !
verður þar aðstaða fyrir kvik-
myndatökuvélar. Ég óttast þó ekki
að þröngt verði um áhorfendur.“
Stóra sviðið býður upp
á ýmsa möguleika
Þorsteinn kvað stóra sviðið bjóða
upp á ýmsa möguleika: „Hér má
færa upp óperur, söngleiki, ballett
og hefðþundnar leiksýningar. Um
60 hljóðfæraleikarar geta setið í
hljómsveitargryfjunni og er því