Morgunblaðið - 19.08.1986, Síða 56

56
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 19. ÁGÚST 1986
Guðbjörg Vilhjálms-
dóttir — Minning
Fædd 9. nóvember 1896
Dáin 8. ágúst 1986
Hún Guðbjörg er dáin. — Það
er ótrúlegt. Hún, — sem hafði lifað
nær níutíu ár. Svo hraust allt til
síðasta æviárs, að hún vann fullan
vinnudag vetur, sumar, vor og
haust. Kraftar og þrek þessarar
fallegu konu voru með afbrigðum
í ailri lífsbaráttu svona langrar ævi.
Ég man hana fyrst í litlu húsi
við hjartastað Eyrarbakka; hins
aldna þorps á suðurströnd Islands
— að Ásabergi. Þar varpar morgun-
sól yfir Austuifyöllum geislafossum
yfír sléttuna og hafíð, og kveður
aftur að kvöldi með ljóma dýrðar
og friðar í vestri.
Þessi kona, sem þá mátti heita
í blóma lífs og starfs, hafði sem
ung stúlka staðið við hlið föður síns,
fetjumanns við Ölfusárósa, þegar
hann annaðist feijur yfír fljótið.
Nú stóð hún þama við hlið hans.
Síðan hafði hún sem ung hús-
freyja og móðir átt heimili á
Suðumesjum með ungum og glæsi-
legum sjómanni og bömum þeirra,
heilum hópi, sem hann var kallaður
frá í blóma lífs. Hún ein eftir með
bömin. Sum varð hún þá þegar að
kveðja, eins og þá var talið sjálf-
sagt, er sorgin kvaddi dyra. Fyrir
hinum vann hún heima í fískvinnu
á vetrum og kaupavinnu, en svo
var heyvinna nefnd á sumrum.
Það starf stundaði hún austur í
Ámes- eða Rangárvallasýslum.
Varð stundum að ganga þangað
alla leið utan úr Keflavík með byrði
á baki. Fyrst inn ströndina, svo
yfír heiðina. Svona liðu árin. Hvem-
ig hún gat annast heimili sitt og
uppeldi barna sinna er undur þeim,
sem nú lifa.
En svo lífsglöð og sterk, hjálpsöm
og fómfús var hún á vinnustöðum
að því gleymir enginn, er mér sagt
af þeim sem þekktu. Hún gat alltaf
á sig bætt, með framréttar hendur
til hjálpar.
Svo kynntist hún öðmm manni
ekki síður fræknum og góðum
dreng. En áður en fyrsta bam þeirra
fæddist varð engill dauðans á vegi
þessara elskenda og hún varð einn-
ig að kveðja þennan eiginmann
hinzta sinni.
Dóttirin, sem fæddist litlu síðar,
ber nafn föðurins, — Úlfhildur. En
vart gat henni, þessari sorgmæddu
móður, veitzt betri gjöf. Allt fram
á þennan dag hafa þessi fagra og
góða dóttir og þessi kraftmikla
móðir átt nána samleið, eins þótt
margar mflur aðskildu þær.
Og þannig hefur Guðbjörg notið
gleði lífsins alla tíð með brosum
gegnum tár í krafti, sem ekkert
virtist buga. Hún bar með sér ljós,
fegurð, frelsi, frið og manngöfgi
hvort sem sporin lágu austur að
Kirkjubæjarklaustri eða suður í
Garð.
Segja mátti, að hún stráði veg
sinn geislum og brosum, — gleym-
mér-eium, sem áttu sumarilm, sem
aldrei týndist og angaði sætast í
skuggum og stormum þeirra, sem
á vegi hennar urðu.
Hvemig hún Guðbjörg hefur get-
að annast alla afkomendur sína og
engum gleymt, þar eru margir tug-
ir ungra manna og kvenna. Það
verður öllum algjört undur. Alltaf
gat hún gert hið smáa stórt. Og
samt á hún auk þeirra ótal þiggj-
1 Faöir okkar, tengdafaðir og afi, m
HALLGRÍMUR SVEINN SVEINSSON,
fró Hálsi í Eyrarsveit,
lést á sjúkradeild Hrafnistu 16. ágúst sl.
Siguröur Hallgrfmsson, Erla Eiríksdóttir,
Selma Hallgrímsdóttir, Erastus Ruga,
Sveinn Hallgrfmsson, Geröur K. Guðnadóttir,
Ingibjörg Hallgrfmsdóttir, Kristinn Ólafsson,
Halldóra Hallgrfmsdóttir, Peter Laszlo,
Guðni E. Hallgrfmsson, Bryndfs Theódórsdóttir,
Hallgrímur Hallgrfmsson, Guðríður J. Guðmundsdóttir,
og barnabörn.
t
ÁSGEIR ÓLAFSSON,
forstjóri,
Birkigrund 67,
Kópavogi,
lést 16. ágúst.
Útförin verður gerð frá Dómkirkjunni föstudaginn 22. ágúst kl.
13.30.
Dagmar Gunnarsdóttir,
börn og tengdabörn.
t
Útför móður okkar,
GUÐBJARGAR VILHJÁLMSDÓTTUR,
Skeiðarvogi 22,
fer fram frá Langholtskirkju þriðjudaginn 19. ágúst kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á þau félög sem voru
henni kærust, Kvenfélag Langholtssóknar og Slysavarnafélag ís-
lands.
Bergþóra Ólafsdóttir, Hallveig Ólafsdóttir,
Úlfhildur Úlfarsdóttir, Magnús Ólafsson.
t
Útför eiginmanns míns, föður okkar og tengdaföður,
EINARS MAGNÚSSONAR,
fyrrverandi rektors,
fer fram frá Dómkirkjunni miðvikudaginn 20. ágúst kl. 13.30.
Rósa Guðmundsdóttir,
Helga M. Einarsdóttir, Ólafur Guðnason,
Sigríður Einarsdóttir, Guðmundur Ingólfsson.
endur góðra gjafa úr nær almáttug-
um fómandi höndum hennar og
hjartaslögum.
Hvernig gætum við hér í Lang-
holtssöfnuði þakkað, metið og virt
þær gjafír að verðleikum? Allt, sem
hún lagði fram til safnaðarstarfa,
safnana og kirkjubyggingarinnar.
Hvar væru allar nýju kirkjumar í
Reykjavík, ef ekki hefðu verið slíkir
lærisveinar Jesú til starfa? Og þar
var hún Guðbjörg Vilhjálms um
áratugi í broddi fylkingar. Alltaf
nægur tími til starfa, þótt unnið
væri langan vinnudag. Alltaf fullar
hendur fjár, þótt alla tíð væri skatt-
greiðsla hennar til samfélagsii\s
tekin fullum fetum. Það var sem
henni þætti slík greiðsla heiður en
ekki byrði. Hún kærði ekki skattinn
sinn.
Svona var æviundur þessarar
íslenzku húsmóður, prjónakonu og
þjónustu á stórum heimilum og físk-
vinnslustöðvum áratug eftir áratug
í sveit og við sjó.
Slík var hennar guðsþjónusta dag
hvem. Og kirkjugöngur hennar
glöddu alla. Hún kom þar líka fær-
andi hendi á margvíslegan hátt.
Hver var trúaðri en hún á kærleika
Guðs og kraft Jesú, að ekki sé tal-
að um eilíft líf, sem hún virtist eiga
í barmi sér og augunum björtu?
Samt talaði hún lítið um trú sína
og allur trúarhroki og bókstafs-
þrælkun var henni víðsfjarri. Hún
átti Jesú að vini. — Um það þurfti
ekki að tala. Það fundu allir eins
og vorblómin og ilminn af gleym-
mér-eium minninganna, eins þótt
árin liðu. Og ellin komst aldrei að,
nema örmegnið síðasta árið.
Safnaðarheimilið okkar við Sól-
heima á Hálogalandshæð var lengi
sem hennar annað heimili. Þar sat
hún að verki með vinkonum við að
sauma, ptjóna og hekla þá hluti,
sem áttu að verða gjafír handa
Guði kirkjunnar og skapa ríki Guðs
ekki sízt í hugum og hjörtum fólks-
ins. Hún hafði svo glöggan skilning
á því gulli, sem heitir manngöfgi
og óttaðist ekkert meira en það,
að íslenzka þjóðin, sem hún unni
svo heitt, — ekki sízt æskunni, —
gæti glatað þeim auði. Þá yrði allt
annað gull einskis virði eða verra
en það.
Líklega er hún þó hvergi bjartari
við brautir minninganna en á sínu
eigin heimili sem síðast var í Skeið-
arvogi 22. Broshýr, blíðleg og björt
yfírlitum fagnaði hún þar gestum
sínum, sem oft urðu ótrúlega marg-
ir, þegar afkomendur, ættingjar og
vinir hugsuðu sérstaklega til hennar
á stórum stundum.
Á stofuborðinu sínu hafði hún
útbúið ljós, sem átti að tákna hið
eilífa starf safnaðarins, „ljósið bak
við krossinn", sern við nefndum það
á táknrænan hátt. Ljósið, sem að
síðustu sigraði alla skugga og skap-
aði vor eilífðar, þar sem trú, von
og ást, vemdardísir mannssálar,
stæðu helgan vörð um alla framtíð.
Við þetta ljós viljum við muna
þessa íslenzku konu, móður, ömmu
og ættmóður búna skartklæðum
sínum. Falleg með hina fomu reisn
hins íslenzka aðals um aldur. Ljóss-
ins bam leidd og studd af Sólarföð-
ur kærleikans.
Þangað langar mig að læðast til
hennar á landamærum hins sýni-
lega og ósýnilega, þar sem hún
stendur nú, svo að við gætum
hvíslað saman, með kveðjum og
þökkum í huga ásamt óskum til
ástvinahópsins hennar stóra:
„Fagna þú, sál mín, lít þú víðlend veldi
vona og drauma, er þrýtur rökkurstíginn.
Sjá, hina helgu glóð af arineldi
eilífa kærleikans á bak við skýin.
Fagna þú, sál mín, dauðans kyrra kveldi -
kemur upp fegri sól, er þessi er hnigin."
J. Smári.
Guð blessi og huggi alla og allt,
sem hún unni, alla sem kveðja hana
og sakna hennar.
Árelíus
Hún Guðbjörg Vilhjálmsdóttir,
systir mín, lést 8. ágúst í Borg-
arspítalanum. Hún fæddist 1896
og vantaði því lítið í níutíu árin.
Við höfum unnið saman hjá
Prjónastofunni Peysunni í full tutt-
ugu ár og það er gott til þess að
hugsa að þar hefír aldrei borið
skugga á.
Nú þegar lokið er löngum vinnu-
degi með mér og öðrum vil ég þakka
henni af alhug fyrir fallegu vönduðu
vinnuna, sem hún leysti af hendi
t
Innilegar þakkir færum viö öllum þeim er sýnt hafa okkur samúö
og hlýhug vegna andláts
ÁSLAUGAR RÖGNU JÓNSDÓTTUR,
Vfðigrund 1,
Akranesi.
Fyrir okkar hönd og annarra vandamanna,
Guðmundur Smári Guðmundsson,
Hafþór og Jökull Guðmundssynir,
Jón og Halla.
Lokað
eftir hádegi í dag, þriðjudaginn 19. ágúst, vegna jarðar-
farar Guðbjargar Vilhjálmsdóttur, Skeiðarvogi 22,
Reykjavík.
Peysan, Bolholti 6,
Reykjavík.
Legsteinar
ýmsar gerðir
Marmorex
Steinefnaverksmiðjan
Helluhrauni 14, sími 54034,
222 Hafnarfjörður
fyrir okkur með einstakri alúð og
samviskusemi.
Ég óska henni góðrar ferðar og
kveð hana að sinni.
Soffía Vilhjálmsdóttir
Trúðu á tvennt í heimi
tign, sem æðsta ber.
Guð í alheims geimi,
Guð í sjálfum þér.
Amma Guðbjörg er farin, öll viss-
um við að hún færi frá okkur, en
alltaf er jafn erfitt að sætta sig við
það.
Ævi ömmu var orðin löng og líf
hennar var ekki alltaf dans á rósum
þó alltaf hafí hún reynt að miðla
öðrum af sínum andlega og verald-
lega auði.
Við systumar þökkum ömmu
fyrir alla hjálpina og gjafmildina í
gegnum árin og við vitum að þar
sem hún er nú mun henni líða vel.
Soffía, Ólöf, Selma og Guðbjörg
Bæjarráð Ólafs-
víkur lýsir
yfir áhyggjum
vegna alvarlegs
ástands vega
„BÆJARRÁÐ Ólafsvíkur vUl
lýsa yfir áhyggjum sínum vegna
alvarlegs ástands vega á sunnan-
verðu Snæfellsnesi og á Fróðár-
heiði.
Vill bæjarráð benda samgöngu-
ráðherra og vegagerð ríkisins á
óeðlilega tíðni alvarlegra umferð-
aróhappa á síðastliðnum vikum
vegna of mjórra og holóttra vega
á þessu svæði og mikillar lausamal-
ar. Bæjarráð telur mjög brýnt að
varanlegri vegagerð verði lokið á
fyrmefndu svæði á næsta sumri,
en krefst þess að samgönguyfirvöld
lagfæri þegar í stað verstu kaflana
og slyagildrumar á varanlega hátt."
Blómmíofa
FríÖfinm
Suðuriandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öll kvöld
til kl. 22,- eínnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.