Morgunblaðið - 28.12.1986, Qupperneq 29

Morgunblaðið - 28.12.1986, Qupperneq 29
28 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. DESEMBER 1986 pltruiM Útgefandi tlrlafrfö Árvakur, Reykjavík Framkvaemdastjóri Haraldur Sveinsson. Ritstjórar Matthías Johannessen, Styrmir Gunnarsson. Aöstoöarritstjóri Björn Bjarnason. Fulltrúar ritstjóra Þorbjörn Guömundsson, Björn Jóhannsson, Árni Jörgensen. Fréttastjórar Freysteinn Jóhannsson, Magnús Finnsson, Sigtryggur Sigtryggsson, Ágúst Ingi Jónsson. Auglýsingastjóri Baldvin Jónsson. Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar: Aöalstræti 6, simi 22480. Afgreiösla: Kringlan 1, sími 83033. Áskriftargjald 500 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 50 kr. eintakiö. Skuggi yfir jólahelgi Hvernig sem högum íslensku þjóðarinnar hef- ur verið háttað síðan kristni var lögleidd í landinu fyrir tæpum eitt þúsund árum, hef- ur fæðingar frelsarans verið minnst með þeim hætti, að tendruð eru ljós í skammdegis- myrkrinu. Boðskapur jólanna kallar okkur að jötunni, þar sem nýfætt barnið liggur í frið- sæld og síðan út til fjárhirð- anna. Þeir gæta hjarða sinna í kyrrð nætur, þegar engill drottins birtist með þeim orð- um, að frelsari mannkyns sé fæddur. Hvarvetna ríkir fögn- uður, birta og ró. Ekkert er fjær þeirri mynd, sem dregin er upp í jólaguð- spjallinu, en heljarátök við grimm náttúruöfl í myrkri og stórsjó í helkulda norðurhafa. En jafn lengi og ísland hefur verið byggt hafa menn siglt um þetta haf í fullri vissu um hættumar, sem því fylgja. Ættum við ekki sjómenn, sem hafa þrek til að bjóða þeim byrginn og leggja líf sitt í söl- urnar, ef því er að skipta, héldi enginn jól á íslandi. Á jólaföst- unni og um jóladagana höfum við verið rækilega á það minnt, hve lífið er hverfult og and- stæðurnar miklar. Fyrir rúmri viku fórst vél- báturinn Tjaldur frá Isafirði í mynni Jökulfjarða í Isafjarðar- djúpi, þar sem hann var á rækjuveiðum. Með honum voru þrír menn. Á aðfangadags- kvöld fékk flutningaskipið Suðurland á sig brotsjó, þegar það var statt tæpar þrjú hundruð sjómílur aust-norð- austur af Langanesi á leið með saltsíld frá Reyðarfirði til Murmansk í Sovétríkjunum. 11 manna áhöfn var um borð í skipinu. Fimm eru lifandi, þrír eru Játnir og þriggja er saknað. Á jóladagskvöld fórst tankskipið Syneta við Skrúð í mynni Fáskrúðsfjarðar. Það var á leið frá Liverpool á Eng- landi til Eskifjarðar til að sækja loðnulýsi. Skipið var skráð í Gíbraltar en af 12 manna áhöfn voru sex Bretar og sex frá Grænhöfðaeyjum; fórust þeir allir. Á skömmum tíma rétt fyrir jól og þegar jólahald stendur sem hæst hafa 26 menn við ísland eða á íslenskum skipum lent í sjáv- arháska. Aðeins er vitað um fímm á lífí. í birtu og yl jólanna hefur því sorgin knúið dyra hjá mörgum hér á landi og erlend- is. Þeir, sem í suðlægari löndum búa, eiga erfitt að átta sig á aðstæðum við brotthvarf ástvina sinna. Okkur hinum er ljóst, að í vetrarkuldum á norðurhöfum gengur það kraftaverki næst að nokkur skuli lifa það af að lenda í faðmi sjávar. Þessi þijú hörmulegu slys hafa borið að hvert með sínum hætti. Ekki er vitað hvað gerð- ist, þegar rækjubáturinn fórst í mynni Jökulfjarða. Suður- landið fékk á sig brotsjó. Syneta sigldi upp í landsteina. Gegn hættum af þessu tagi eru engin óbrigðul ráð. Þær eru hluti af sjómennskunni. Öryggisráðstafanir til verndar lífi sjómanna eru það einnig. Stundum verður engri björg við komið; árangurslaust hefur mannanna þriggja verið leitað í ísafjarðardjúpi og hugrakkir björgunarmenn máttu sín einskis við Synetu. Bæði þá og eins þegar Slysavarnafélagi íslands barst neyðarkallið frá Suðurlandi um Nesradíó var brugðist fljótt og skipulega við. Haft var samband við björgunarstjórnstöðvar í Nor- egi, Skotlandi, Færeyjum, varnarliðið á Keflavíkurflug- velli og Landhelgisgæsluna. PC-3 Orion kafbátaleitarvél var send frá Keflavíkurflug- velli og breski herinn sendi sambærilega vél af Nimrod- gerð á vettvang; úr vélunum sást björgunarbáturinn úr Suðurlandi tæpum fimm tímum eftir að neyðarkallið barst. Danska herskipið Vædderen hélt frá Færeyjum og varð fyrst á vettvang með þyrlu og var mönnunum fimm bjargað um borð í hana úr gúmbátnum um fjórtán tímum eftir að þeir yfirgáfu skip sitt. Eins og áður sagði gengur það kraftaverki næst, að nokkur komst lífs af. Sjóslysin hafa varpað skugga yfir jólahelgina. Þau eru okkur öllum sár áminning um hverfulleika þessa lífs. Þau minna okkur á, hve mikið við eigum þeim mönnum að þakka, sem leggja líf sitt í sölurnar með sjósókn og sigl- ingum. Jólin eru hátíð birtunnar og kærleikans. Til barnsins, sem þá fæddist, sækjum við öll styrk, þegar á reynir. Megi Jesús Kristur veita . ekkjum, föðurlausum börnum og öðrum ástvinum þennan styrk. Stundum finnst okkur, sem nú lifum, að sá tími, sem liðinn er frá aldamótunum, síðustu sé svo langur, að milli okkar og þeirra, sem þá voru í blóma lífsins, séu ekki áratugir heldur aldir. En við og við gerast þó atburðir í nútíman- um, sem færa okkur svo nálægt aldamóta- kynslóðinni, að hún sprettur ljóslifandi fram á sjónarsviðið. Höfundur Reykjavík- urbréfs minnist í því efni fundar, sem haldinn var í Stúdentafélagi Reykjavíkur fyrir rúmum tveimur áratugum í tilefni nýútkominnar bókar eftir Kristján Alberts- son um Hannes Hafstein. Þá kviknnðu stjórnmáladeilur aldamótaáranna á ný með svo miklum krafti, að eftirminnilegt verður öllum þeim, sem á hlýddu, ekki sízt vegna þess, að þar tókust á m.a. afkomendur þeirra, sem einna mest létu til sín taka á þeim árum. Nú færir Kristján Albertsson þennan tíma til okkar aftur og raunar fyrri hluta aldarinnar með skemmtilegum hætti. Fyr- ir jólin kom út bók, sem hefur að geyma minningar hans frá langri ævi, en hann er nú háaldraður maður. Þetta er bók, sem fólk ætti ekki að láta fram hjá sér fara. Það er óvenjulegt að lesa frásögn núlif- andi manns af kynnum við stórskáld á borð við Matthías Jochumsson og Einar Benediktsson auk fjölmargra annarra. Þeir, sem kynnzt hafa Kristjáni Alberts- syni vita, að frásagnarhæfileiki hans er sérstakur. Ungur rithöfundur, Jakob F. Ásgeirsson, hefur skráð þessi minninga- brot Kristjáns Albertssonar og gert það svo frábærlega vel, að frásagnarmáti hans skilar sér til fulls. Bókin hefur að geyma upplýsingar um menn og málefni þessara tíma, sem eru með þeim hætti, að ýmsir kaflar hennar ættu að vera hluti af kennsluefni í framhaldsskólum, þegar fjall- að er t.d. um þá Matthías og Einar. Kynnum sínum af Matthíasi Jochums- syni lýsir Kristján Albertsson m.a. með þessum hætti: „Hann talaði margt og meðal annars sagði hann mér frá endur- minningum sínum af Ibsen, Björnson og H.C. Andersen, sem hann hafði ungur hitt. Ég horfði hugfanginn á hann segja frá. Ég hafði aldrei séð neitt jafn-stórfenglegt og þetta andlit, né fundist stafa viðlíka yl og krafti af persónu nokkurs manns. Mér átti eftir að finnast alla ævi að tvo menn hafi ég þekkt tilkomumesta, fyrst Matthías Jochumsson og síðar Einar Bene- diktsson. Matthías var fremur lágur vexti en þrek- inn og mikilfenglegur á allan hátt. Andlitið var stórskorið og gat minnt á hrikalegt fjalllendi og var jafn tilkomumikið hvort heldur var bros hans eða alvöru-svipur. Ástúðin í brosi Matthíasar Jochumssonar var eitthvað, sem ekki átti sinn líka; mér fannst ekkert nema sólin ein hafa nokkru sinni á mig skinið með sterkari hlýju en þetta bros. Og þegar hann talaði af alvöru var hver dráttur í andliti hans andagift og stórmannlegur kraftur. Hvenær, sem ég hafði verið í návist Matthíasar, þótt ekki væri nema stutta stund, var ég allur annar þann dag.“ Nokkru síðar segir Kristján Albertsson: „Matthías bað mig að skrifa sér og á næstu árum fóru nokkur bréf á milli okk- ar. Það er fallegt að slíkur maður skuli hafa gefið sér tíma til að skrifast á við ungan skólapilt en svona var Matthías. Bréf hans til mín voru eins og vænta mátti honum lík um vinarhug og uppörvun í garð ungs manns, en merkilegast finnst mér að eiga í bréfí til mín þau ummæli Matthíasar að af okkar skáldum sé engan vert að elska nema Jónas Hallgrímsson einan.“ í lok kaflans um Matthías Jochumsson segir Kristján: „Ég er þeirrar skoðunar, að Matthías Jochumsson hafi verið mestur andans maður Islendinga á 19. öld að máttugu vængjataki og djúpri og auðugri hugsun. Hann er eini ljóðsnillingur lands- ins, sem jafnframt skrifaði bragðmeiri stíl en nokkur annar. Úr penna hans flugu gullkorn í ljóði og lausu máli, orð speki og snilldar sem safna ætti í sérstaka bók og verða mundi einn af kjörgripum íslenzkra bókmennta. Einar Benediktsson Sá kafli bókar Kristjáns Albertssonar, sem fjallar um Einar Benediktsson, er ein- stakur. í upphafi getur hann þess, að það hafi líklega verið í kringum 1910, sem hann man fyrst eftir Einari Benedikts- syni. Síðan segir Kristján: „Á þeim árum, sem nú fara í hönd, mun mönnum hafa þótt mestur hádegisljómi yfir lífi og per- sónu Einars Benediktssonar. Hann er manna fallegastur og mikilfenglegastur ásýndum, er af sívaxandi fjölda aðdáenda talinn mesta skáld landsins og jafnframt aðsópsmesti og stórbrotnasti athafna- og ævintýramaður í íslenzku þjóðlífi. Mikið og margvíslega er um hann talað og líkast því, sem menn eigj von á jarðhræringum, hvenær, sem hann hefur stigið fæti á ættjörð sína. Hann lætur mikið til sín spyij- ast um fyrirhugaðar stórframkvæmdir, mikla verzlunarmiðstöð í höfuðstaðnum, höfn við Skerjafjörð, virkjanir á fossum í samvinnu við norska framtaksmenn í þeim efnum ... Ekkert varð af því, að hann gæti fært þjóð sinni þessa gjöf — en því skyldi honum takast allt, sem hann hefur viljað reyna? Þótt sumt gæti ekki lánast var hann allt um það til alls vís um stór- hug og framkvæmd. Auðmaður, sem bjó og starfaði í stærstu borg heimsins, Lund- únum og jafnframt hugsjónamaður, sem bar hag og heiður Islands fyrir bijósti af brennandi áhuga.“ Frásögn Kristjáns af því, hvemig Einar Benediktsson missti í einu vetfangi þau áhrif í íslenzkum stjómmálum, sem hann hafði haft, er sérstæð. Þar segir: „Ég fékk á skólapiltaárum leyfí til að sitja fund í Stúdentafélagi Reykjavíkur þar sem Einar Benediktsson var málshefjandi um stjóm- mál. Hann hafði manna fallegastan málróm og talaði flestum fremur eins og sá, sem valdið hafði, orðfærið snjallt og tignarbragur á hrynjandi málsins. Ræðu Einars svipaði til blaðaskrifa hans að svo miklu leyti, sem ég gat áttað mig á inni- haldi hennar, en víða fannst mér framsetn- ingin glundroðakennd. Þorrinn af menntamönnum borgarinnar sat fundinn, en enginn þeirra kvaddi sér hljóðs eftir ræðu Einars. Gert var fundarhlé og kaffí drukkið og að því loknu skyldi fundi hald- ið áfram, en aftur fór svo að enginn tók til máls. Var fundi þá slitið. Nokkrum dögum seinna sagði mér Sigurður Guð- mundsson síðar skólameistari, að hann vissi til þess, að Einari Benediktssyni sviði, að enginn skyldi framar svara neinu, sem hann skrifaði um stjórnmál. Hvað hafði gerzt til að svona væri kom- ið? Ég var þá of ungur til þess að ég gæti reynt að skilja það af eigin reynslu. En svo getur virst, sem orðið hafí snögg þáttaskil í pólitískum ferli Einars Bened- iktssonar á ógiftusamlegu augnabliki ógætilegra ummæla." Kristján Albertsson segir síðan frá því, að Einar Benediktsson hafi átt viðtal við „eitt af áhrifamestu blöðum Danmerkur, ræðir þar um stjórnmál heima í landi sínu, minnir á að hann sé foringi Landvamar- flokksins, og segir það skoðun sína, að allt íslenzkt skilnaðartal sé aðeins „hjal marklausra manna“ og spyr hvaða lands- yfírráð Island eigi fremur að kjósa yfir sig en Danmerkur. Hann telur æskilegt að danskur prins verði skipaður landstjóri á íslandi. Þetta mun þykja undarlegasta ósk, sem fram hefur komið í sjálfstæðis- baráttu íslendinga." Kristján Albertsson vitnar í bréf, sem Jón Sigurðsson frá Kaldaðamesi skrifaði föður sínum á árinu 1907 til frekari skýr- ingar á því, sem gerzt hafði vegna við- talsins við Einar, sem birtist í Politiken: „Greinin vakti gremju mikla hér meðal stúdenta, því að meiri hluti þeirra em ein- dregnir skilnaðarmenn; og jafnvel þótt það sé nú undan tekið, þá hlýtur flestum að gremjast þó að ekkert væri annað en ummæli hans um danska prinsinn. Síðan var fundur haldinn í Stúdentafélaginu og hóf Einar þar máls um stjómmálahorfur heima á Islandi. Varð honum þar skraf- dijúgt um samþykkt blaðanna (þ.e. MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. DESEMBER 1986 29 REYKJAVÍKURBRÉF við það. Athygli vakti hversu fjölmenn Kammersveitin var á þessum tónleikum og þá ekki síður hitt, að hún var að mikl- um meiri hluta til skipuð konum. Að hluta til voru þar á ferð ungar tónlistarkonur, sem em við nám erlendis en komu heim í jólaleyfi og tóku þátt í þessum tónleikum. Tónleikar Kammersveitarinnar em enn eitt dæmi um það hvað tónlistarflutningur hér á íslandi er oft í háum gæðaflokki. Nokkru áður hafði Pólýfónkórinn ásamt Sinfóníuhljómsveit íslands flutt Messías eftir Hándel í Hallgrímskirkju, tvisvar sinnum fyrir nánast fullu húsi, en á fyrstu tónleikunum, sem haldnir vom í kirkjunni eftir vígslu hennar flutti Mótettukórinn Sálumessu Mozarts. í tengslum við þessa þrenna tónleika hafa spunnizt nokkrar umræður um hljómburðinn í kirkjunni og sýnist sitt hverjum í þeim efnum. Það ríkir sérstök stemmning yfir tón- leikum í Hallgrímskirkju. Þau verk, sem flutt vom á þessum tónleikum öllum, nutu sín með allt öðrum hætti í þessari kirkju en ef þau hefðu verið flutt í Háskólabíói eða öðmm tónleikasölum. Þau vandamál, sem upp hafa komið í sambandi við hljóm- burðinn, verður að leysa og þar má töluverðu kosta til því að Hallgrímskirkja á eftir að þjóna mikilsverðu hlutverki að þessu leyti í framtíðinni.Annars segir það nokkra sögu um þann sess, sem Hallgríms- kirkja skipar í hugum fólks að á aðfanga- dagskvöld sóttu um 3000 manns guðsþjónustur í kirkjunni. Sjálf stæðisflokkurinn Skömmu fyrir jól birtust hér í Morgun- blaðinu tvær greinar, fréttaskýringar um málefni Sjálfstæðisflokksins, sem unnar vom af einum blaðamanna Morgunblaðs- ins. Nokkrar umræður hafa spunnizt um þessar greinar, bæði í öðram fjölmiðlum og manna á meðal og þá ekki sízt á vett- vangi Sjálfstæðisflokksins. Þess verður vart, að menn velta því fyrir sér, hvað vaki fyrir Morgunblaðinu með birtingu greina af þessu tagi og telja þá gjaman, að einhver djúphugsuð pólitísk áform liggi þar að baki! Slíkar hugleiðing- ar em á miklufn misskilningi byggðar. Frá því að skoðanakannanir fóm að gefa það til kynna seint í haust, að Sjálfstæðis- flokkurinn hefði tapað umtalsverðu fylgi, hafa farið fram töluverðar umræður innan flokksins um það, hvað valdi þessu fylgis- tapi. Markmið Morgunblaðsins með því að vinna og birta fréttaskýringar um Sjálf- stæðisflokkinn einmitt nú er einfaldlega það að sinna því sjálfsagða hlutverki dag- blaðs að endurspegla þær umræður og þær hreyfíngar, sem átt hafa sér stað undan- famar vikur innan stærsta stjórnmála- flokks þjóðarinnar. Greinar af þessu tagi þar sem fjallað er um innri málefni Sjálfstæðisflokksins em ekki nýmæli í Morgunblaðinu. Sumar- ið 1978 birtust í blaðinu fréttaskýringar m.a. um Sjálfstæðisflokkinn í kjölfar þess mikla ósigurs, sem flokkurinn beið þá í sveitarstjórnakosningum og alþingiskosn- ingum. Þá var ekki síður en nú gengið býsna nærri sumum af þáverandi forystu- mönnum Sjálfstæðisflokksins. Sumir sjálfstæðismenn em þeirrar skoð- unar, að Morgunblaðið eigi ekki að birta greinar um innri málefni Sjálfstæðisflokks- ins. Sú afstaða lýsir gamaldags hugsunar- hætti bæði að því er varðar hlutverk dagblaðs á borð við Morgunblaðið og þá ekki síður á því, hvemig stjórnmálaflokkur á nú á tímum að taka á vandamálum sínum. Versti kosturinn er sá að reyna að þegja þau í hel eða reyna að láta eins og þau séu ekki til. Fréttaskýringar þær, sem Morgunblaðið birti á dögunum em byggðar á samtölum við mikinn fjölda almennra flokksmanna. Við vinnslu þeirra var lögð áherzla á að tala við starfandi flokksmenn á vettvangi flokksfélaganna en ekki eingöngu við for- ystulið á Alþingi eða í sveitarstjórnum. Greinamar lýsa fyrst og fremst viðhorfum þess fólks, sem talað var við. Þær endur- spegla að nokkm marki ríkjandi viðhorf innan stærsta stjómmálaflokks þjóðarinn- ar. Allar vangaveltur um einhvern dýpri tilgang með birtingu þeirra em út í hött. Laugardagur 27. desember Þessi mynd var tekin á Strikinu í Kaupmannahöfn 1942. Frá v.: Vilhjálmur Finsen, Guðmundur Kamban og Kristján Albertsson. Áma á eintal við sig út í homi og sagði við hann: Segðu mér, heldur þú að ég hafi fremur haft sóma en hitt af því, sem ég hef verið að ríma um dagana?" „Það er óhætt um það Einar að þú hef- ur haft mikinn sóma af því,“ svarði Árni. „Það þykir mér gott að heyra,“ sagði Einar og gekk svo til okkar hinna og við kvöddum hann. Ég átti ekki eftir að hitta Einar Bene- diktsson framar og þegar ég hugsa til þessara síðustu orða, sem ég heyrði hann segja, finnst mér að þau hefðu mátt verða hans andlátsorð. Hvað lá honum mest á hjarta, þegar hann gamall maður spyr fomvin sinn Áma Pálsson í trúnaði og nærri bamslegri einlægni hvort hann hafi haft sóma af því, sem hann hefur ort? Hann þurfti sízt að bera kvíðboga fyrir dvínandi lofgjörð manna um kvæði sín, en hefur aðeins fundið til óvissu um sinn eigin dóm, hvort verk sitt hefði lánast eins vel og hann hefði viljað. Sá efí hlaut að vera eðlilegur skáldi sem alltaf hafði gert ströngustu kröfur til listar sinnar í einu og öllu. Ég heyrði hann eitt sinn tala um nauðsyn skálda á kröfuhörku við sjálfa sig og segja: “Fátt í skáldskap er nógu gott og ekk- ert getur nokkm sinni orðið of gott.“ Einar Benediktsson átti sér veröld ofar mannheimum þar sem hann var einn og vildi vera einn og varðaði ekki um neitt nema aðeins almáttugan Guð — og sjálfan sig.“ Hallgrímskirkja Frá því að Hallgrímskirkja var vígð hafa verið haldnir þar þrennir meiriháttar tónleikar. Nú síðast á sunnudag fyrir viku efndi Kammersveit Reykjavíkur til jólatón- leika í kirkjunni, sem viðstaddir höfðu mikla ánægju af. Tónleikar þessir vom einstaklega vandaðir á allan hátt. Auglóst var, að listamennirnir gerðu miklar kröfur til sjálfra sín og var árangur í samræmi 4 W ■. V • "‘i. " VÆ; Matthías Jochumsson I ur um borð. Einar varði allrösklega jafn- tvísýnan og veikan málstað en sannast að segja var þar meira um „slagorðin" en ! röksemdirnar og engin áhrif höfðu ræður hans á aðalskoðanir manna.“ Eftir þessa tilvitnun í bréf Jóns frá Kaldaðarnesi segir Kristján: „En þótt stjarna stjómmálamannsins sé á þessum tíma að hrapa, þá hélt stjarna skáldsins áfram að hækka hærra og hærra — og er enn að hækka. Sumt bendir til að Einar kunni á stund- um að hafa látið sig dreyma um mikil völd á íslandi. En ekkert er vitað til sann- indamerkis um að svo hafí verið. Þó taldi Einar sig alla tíð eiga meira erindi við þjóð sína en það eitt að auðga bókmennt- ir hennar." Kristján Albertsson lýsir síðasta fundi sínum með Einari Benediktssyni í Herdís- arvík á þennan veg: „Við vomm staðnir upp til að kveðja, þegar Einar kallaði á Einar Benediktsson Blaðamannaávarpið) er hann hefði staðið fyrir. Sagði hann að innan skamms mundi aðeins einn stjórnmálaflokkur verða til á Islandi, Landvamarflokkurinn. (Margir geta sér til, að Einar muni hvorki ætla sér meira né minna en ráðherra- eða land- stjóratign á íslandi.) Hann leitaðist við að skýra, hvað það væri, sem blöðin fæm fram á með því að svo er ávarpið óljóst orðað, að hér vissi enginn, hvað átt var við með „fijálst sambandsland" eða hvers konar fyrirkomulag það átti að vera. Og aldrei gat Einar gefið fullnægjandi skýr- ingu á því. Sigurður Guðmundsson og Láms H. Bjarnason drógu upp úr vasa sínum „Politiken" og tóku til máls. Vom þeir allþungorðir í garð Einars út af grein- inni og veittu honum allharðar ákúmr . . . Einar varði sig og allt sem í greininni stóð. Yrði alltof langt að fara nákvæmlega út í þá sálma. En allmargar hnippingar og hnýfilyrði urðu á báða bóga og flugu hnút- „Nú færir Krist- ján Albertsson þennan tíma til okkar aftur og raunar fyrri hluta aldarinnar með skemmtilegnm hætti. Fyrir jólin kom út bók, sem hefur að geyma minningar hans frá langri ævi, en hann er nú há- aldraður maður. Þetta er bók, sem fólk ætti ekki að láta fram hjá sér fara. Það er óvenjulegt að lesa frásögn núlifandi manns af kynnum við stórskáld á borð við Matthías Jochumsson og Einar Benedikts- son auk fjöl- margra annarra.“

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.