Morgunblaðið - 24.01.1987, Síða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. JANÚAR 1987
Sigurður Siguijóns
son — Minning
Fæddur 7. ágúst 1924
" Dáinn 25. desember 1986
í dag fer fram minningarathöfn
um góðan félaga og samstarfs-
mann, Sigurð Siguijónsson, skip-
stjóra, sem fórst með skipi sínu
ms. Suðurlandi síðastliðna jólanótt
langt norður í hafí.
Sigurður fæddist 7. ágúst 1924
í Traðarkoti á Vatnsleysuströnd.
Foreldrar hans eru hjónin Sigurjón
Sigurðsson og Margrét Ásgeirs-
dóttir sem búa ennþá í Traðarkoti.
Hann ólst upp við sjóinn og byij-
aði bamungur að vinna fyrir sér,
eins og algengt var í þá daga.
Sigurður hóf sjómennsku á vél-
bátum frá Keflavík 15 ára gamall.
Hann lauk fískimannaprófí frá
Stýrimannaskóla íslands 1949 og
frá þeim tíma var hann stýrimaður
og skipstjóri á ýmsum vélbátum frá
Suðumesjum.
Árið 1974 söðlar Sigurður um
og ræður sig sem stýrimann á flutn-
ingaskipið Sæborgu til reynslu. Það
kom fljótt í ljós að sjómannshæfí-
leikar hans og fyrri reynsla komu
honum vel að notum í hinu nýja
starfí — farmennskunni. Það var á
þessum tíma sem ég kynntist Sig-
urði. Við hittumst í fyrsta sinn á
"^•sunnudagsmorgni. Ég var í bíltúr
um höfnina og brá mér um borð í
Sæborgu til að fá mér kaffibolla
og spjalla við þá sem voru á vakt
um borð í skipinu. Ég minnist þess
alltaf hvað Sigurður hafði góð áhrif
á mig strax þegar við hittumst.
Hann var hraustlegur glaðlegur,
áhugasamur og talaði hispurslaust
um hvert málefni sem um var rætt.
Árið 1976 sótti Sigurðurum starf
sem stýrimaður hjá Nesskip hf. Það
var auðsótt og var hann ráðinn 1.
-*“stýrimaður á ms Vesturland hjá
Hafliða Baldurssyni skipstjóra. Þar
sem Sigurður hafði einungis skip-
stjóraheimild fýrir hann til að sigla
með skipið sem skipstjóri í afleys-
ingum. Við Sigurður ræddum þetta
og komum okkur saman um að ef
hann vildi gefa sig að farmennsk-
unni yrði hann að fara í Stýri-
mannaskólann og taka farmanna-
próf.
Árið 1978, eða þegar Sigurður
er 54 ára, leggur hann land undir
fót og sest í Stýrimannaskólann.
Þetta segir okkur meira en mörg
orð hvað Sigurður var ákveðinn,
einbeittur og ósérhlífínn ef svo bar
undir. Hann lauk síðan farmanna-
prófí vorið 1979.
Stuttu seinna varð Sigurður fast-
ur skipstjóri á ms. Vesturlandi og
í desember 1983 tók Sigurður við
nýju Vesturlandi og síðastliðið hálft
annað ár var hann skipstjóri á ms.
Suðurlandi. Sigurður var farsæll
skipstjóri — honum hélst vel á fólki
og var ætíð mjög annt um skip sitt
og áhöfn. Það væri hægt að minnast
margra atvika á skipstjóraferli Sig-
urðar. í febrúar 1985 fór Sigurður
með ms. Vesturlandi til Finnlands
með mjöl. Mikill ís og kuldi var á
leiðinni og útlitið oft tvísýnt. En
Sigurði tókst að troða sér inn á
ísbijót og fylgja honum til hafnar
án nokkurra tafa. Við þetta urðum
við á skrifstofunni hugrakkari og
leigðum skipið frá Finnlandi til
Líbýu með ýmsar byggingarvörur.
Lestun gekk vel miðað við aðstæður
og Sigurður kom skipi sínu klakk-
laust og án tafa út úr ísnum og
áleiðis til Líbýu. Við komu til Líbýu
mátti t.d. ekki hafa um borð daga-
töl eða myndir með kvenfólki. Auk
þess var ekki talið þorandi að hafa
vínflöskur um borð eða nokkuð sem
gat talist vera tengt ísrael.
Nokkrum klukkustundum áður
en skipið kom til Líbýu hringdi Sig-
urður og sagðist hafa farið um allt
skipið og kannað sjálfur að ekkert
væri um borð sem tollverðir gætu
hengt hatt sinn á til að sekta skip-
ið eða seinka eins og algengt var.
Síðan heyrðum við ekkert meira frá
skipinu. Við á skrifstofunni sendum
telex til Líbýu og spurðumst fyrir
um skipið en fengum ekkert svar.
Við vissum að skipið var í góðum
höndum hjá Sigurði og við yrðum
eins og ofí að treysta á hans áræði
og útsjónasemi. Tæpum fímm sólar-
hringum síðar hringdi Sigurður og
tiikynnir að hann sé á fríum sjó —
tollskoðun svo og öll afgreiðsla á
skipinu hafí gengið snurðulaust.
Skipið var bundið þannig að það
var 2—3 metra frá bryggjunni og
enginn landgangur tengdur í land.
Verkamennimir voru hífðir um borð
og frá borði. Enginn skipveiji fékk
að fara í land. Við vorum fegnir
að heyra þessar fréttir og þökkuð-
um Sigurði í huga okkar fyrir
útsjónasemi og dugnað.
Pour mon Amoim
Tælandi ilmur
Útsölu-
staðir:
Oculus,
Reykjavík.
Sandra,
Hafnarfirði.
Eva,
Akureyri.
Árið 1946 giftist Sigurður eftir-
lifandi konu sinni, Heru Gísladóttur
frá Hafnarfirði. Þau voru mjög
samrýnd og tóku sameiginlega á
sínum málum. Þau áttu saman þijú
böm. Sigurð skipstjóra 30 ára,
kvæntur Steineyju Halldórsdóttur,
og Hrönn 28 ára, gift Guðmundi
Þorleifssyni og eiga þau 3 böm
Siguijón Gísla 25 ára, sambýliskona
hans er Jóhanna Pétursdóttir.
Við samstarfsfólk Sigurðar hjá
Nesskip minnumst hans sem ósér-
hlífins, áræðins og góðs drengs sem
talaði ætíð tæpitungulaust og af
áhuga um hlutina. Hann var alltaf
tilbúinn að takast á við þau verk-
efni sem honum vom falin af lífí
og sál og með jákvæðu hugarfari.
Það var ekki ónýtt fyrir byijendur
að fá að vera í skipsrúmi hjá Sig-
urði — þar sem menn lærðu að
ganga vel um skip sitt og sýna því
og farmi ávallt virðingu. Við leiðar-
lok er þakklæti efst í huga.
Kæra Hera — böm, tengdabörn
og bamaböm, ég bið algóðan guð
að styrkja ykkur um alla framtíð.
Ættingjum og vinum sendi ég sam-
úðarkveðjur.
Guð blessi minningu góðs drengs.
Guðmundur Ásgeirsson
Jólin eru gengin í garð, hátíð
friðar og kærleika. Við fögnum
komu frelsarans í hlýjum stofum,
njótum samvista við fjölskyldu og
vini. Við sem heima emm, vitum
af sjómönnum á hafi úti við störf
sín. Við biðjum þeim blessunar,
vonumst til að allt gangi vel hjá
þeim og að þeir megi koma heilir
heim til ástvina sinna.
Svo kemur fréttin um að ms.
Suðurland hafí farist á aðfanga-
dagskvöld jóla á hafínu milli Íslands
og Noregs. Fyrstu fréttir segja að
skipshöfn hafí komist í björgunar-
bát, allt sé gert til að koma þeim
til bjargar sem fyrst. Síðan kemur
frétt, sem segir að þriggja sé sakn-
að, þrír séu látnir sem í björgunar-
bátinn komust en fímm hafi verið
bjargað. Einn þeirra sem saknað
sé og þar með talinn af sé skip-
stjóri Suðurlandsins, Sigurður
Sigutjónsson.
Sigurður fæddist 7. ágúst 1924,
sonur hjónanna Margrétar Ásgeirs-
dóttur og Siguijóns Sigurðssonar
bónda í Traðarkoti á Vatnsleysu-
strönd. Sigurður var elstur bama
þeirra en systkinin voru þrír bræður
og tvær dætur. Það var glaður hóp-
ur ungmenna sem ólst upp í
Brunnastaðahverfinu á þessum
tíma við leik og störf. Oft var margt
um manninn á vetrarkvöldum á
tjöminni í hverfinu. Gleðin ríkti,
engar áhyggjur hjá okkur sem
þama vom saman, enginn vandi
að láta tímann líða.
En síðan kom alvara lífsins, allir
urðu að fara ungir til vinnu og lét
Sigurður sitt ekki eftir liggja. Strax
eftir fermingu fór hann til sjós,
fyrst með Kristni Ágústsyni á mb.
Búa, þá á dragnót, og var hann
síðan með Kristni í nokkur úthöld.
Fór síðan á báta í Hafnarfirði og
var þar með góðum og fengsælum
skipstjómm því Sigurður átti ekki
í neinum vandræðum að fá góð
skipsrúm. Vera hans með þessum
úrvals mönnum hefur eflaust komið
í góðar þarfír síðar, er hann var
sjálfur orðinn skipstjóri. En hann
hafði náð sér í tilskilinn siglinga-
tíma fór hann í sjómannaskólann
og lauk þar prófum sem veittu hon-
um skipstjómarréttindi á öllum
stærðum fískiskipa við ísland.
Sigurður tók við skipstjóm mjög
fljótt eftir að hann hafði lokið sjó-
mannaskólanum. Fyrst var hann
skipstjóri á mb. Hafnfirðingi, síðar
var hann einnig skipstjóri á öðmm
bátum frá Hafnarfírði og öðmm
verstöðvum. Hann var dugandi
skipstjóri, famaðist vel á sjó, var
góður fiskimaður, aðgætinn og at-
hugull. Hann hafði mannahylli og
vom sömu mennimir með honum í
mörg ár. Hann hóf útgerð með
Minning:
Ingibergur Gísla-
son - Sandfelli
Fæddur 16. janúar 1897
Dáinn 15. janúar 1987
Þegar mér barst andlátsfregn
bróður míns, Ingibergs Gíslasonar,
kom það mér ekki á óvart, eftir
langvarandi veikindi hans.
Ingibergur Gíslason fæddist á
Sjávargötu í Stokkseyrarhreppi, 16.
janúar 1897, foreldrar hans vom
hjónin Jónína Margrét Þórðardóttir
og Gísli Karelsson. Faðir Ingibergs
fórst í sjóróðri frá Stokkseyri í
marzmánuði árið 1908, var það
mikið áfall fyrir Jónínu, sem var
með 7 böm á framfæri.
Ingibergur ólst upp í Flóanum.
Hann byijaði sjómennsku við Faxa-
flóa, á bát frá Eyrarbakka, en
fluttisttil Vestmannaeyja 1919, var
vélstjóri á ýinsum bátum til 1927
er hann varð formaður á mb. Frans
og síðan með mb. Helgu og ýmsa
aðra báta, síðast með mb. Auði.
Hann hætti formennsku 1971 og
hafði þá verið formaður í 44 ár.
Snemma fór orð af Ingibergi fyr-
ir hve mikill hafsjór hann var á
sögur og kvæði og mikill húmoristi
hann var. Hændist fólk mjög að
honum vegna frábærrar frásagnar-
gleði hans og skemmtilegheita, sem
bæði ungir og eldri kunnu að meta.
Ég sem skrifa þessi fátæklegu
orð, átti því láni að fagna að vera
með honum á bát þegar ég var
unglingspiltur og var það mér góð
reynsla.
Ingibergur var tvíkvæntur og var
fyrri kona hans Árný Guðjónsdóttir
frá Sandfelli, eignuðust þau 5 böm,
allt myndarfólk. Síðar kona hans
er Lovísa Guðrún Guðmundsdóttir,
ættuð úr Flóanum, og lifír hún
mann sinn, þau eignuðust tvær
myndardætur.
Ingibergur var eins og fyrr er
getið hrókur alls fagnaðar og glað-
vær í góðra vina hópi, óska ég
aðstandendum til hamingju með að
hann er nú laus við þjáningar og
bið ég alla góða vætti að fylgja
honum á óþekktar slóðir.
Við Ingibergur vorum góðir vinir
Leifs Haraldssonar, og leyfí ég mér
að gefnu tilefni að láta hér fylgja
með vísu eftir hann, bæði vel orta
og sanna að efni til.
En vér sem lifum, störfum aðeins nokkur ár
að æviskeiði loknu er holdið grafið,
uns stritsins sviti og öll vor tregatár
um tímans eilífð renna í mikla hafið.
(LH. Ort 1939)
Að endingu óskum ég og mitt
fólk þess að hann fái góðan byr á
hinztu siglingu.
Arni Ogmundsson
Við systumar viljum senda pabba
okkar örfá þakkarorð fyrir sam-
verustundimar. Margar sögur var
hann búinn að segja okkur, sem
ætíð voru vel þegnar, þó nokkrar
frumsamdar. Það var hreinn hafsjór
er hann kunni, því mikið var hann
búinn að lesa. Já, og margt upplifði
hann. Það var margt ótrúlegt sem
7—8 ára og 9 ára drengur þurfti
bræðrum sínum á 50 tonna bát frá
Hafnarfirði og héldu þeir því sam-
starfi í nokkur ár.
Sigurður var vel gefínn, las mik-
ið og menntaði sig þannig sjálfur,
því að bamaskólaganga hans var
aðeins fjórir vetur. Hann tók virkan
þátt í félagsmálum sjómanna, var
í stjóm skipstjóra- og stýrimannafé-
lagsins Kára í Hafnarfírði og gegndi
þar formannsstöðu um tíma. Einnig
sat hann í sjómannadagsráði. Þá lét
hann sig bæjarmál í Hafnarfírði
varða, þó ijarvistir þeirra manna
sem em á sjó gefí ekki mikinn tíma
til félagsmálastarfa í landi.
Árið 1979 sest Sigurður í far-
mannadeild Sjómannaskólans og
nær sér f réttindi sem yfirmaður á
farskipum. Strax að því loknu ger-
ist hann stýrimaður á skipum
Nesskips. Hjá því skipafélagi er
Sigurður upp frá því, ýmist sem
stýrimaður eða skipstjóri og nú
síðast skipstjóri á ms. Suðurlandi
sem hann var búinn að vera með í
nokkur ár.
Það hafa sagt mér skipsfélagar
hans á þessum skipum að betri yfír-
mann gætu þeir ekki hugsað sér,
góður félagi, aðgætinn og prúður,
hugsaði vel um skip og skipshöfn.
I einkalífí var Sigurður lánsmað-
ur, hann kvæntist 20. september
1946 Heru Gísladóttir úr Hafnar-
fírði, hinni ágætustu konu er studdi
hann bæði í blíðu og stríðu. Þau
eignuðust þijú böm, tvo syni og
eina dóttur, Sigurð skipstjóra, Sig-
uijón Gísla þungavinnuvélstjóra og
Hrönn húsmóður. Öll em þau gift,
synirnir búsettir í Kópavogi og
Hrönn í Hafnarfírði.
Foreldrar Sigurðar búa enn í
Traðarkoti, háöldmð. Þeim er mik-
ill missir að Sigurði syni sínum. Fáa
eða enga hef ég vitað sem fylgdust
eins náið með ferðum sjómanna á
hafínu eins og Margréti móður Sig-
urðar. Það er skammt stórra högga
á milli í þessari fjölskyldu. Vona
ég og bið að almættið veiti þeim
styrk til að sigrast á þeirri miklu
sorg sem að þeim hefur steðjað.
Sigurði vini mínum bið ég bless-
unar á þeirri vegferð sem hann
hefur lagt í.
Eiginkonu, börnum svo og allri
fjölskyldunni votta ég mína innileg-
ustu samúð.
Fari góður vinur og frændi í friði.
Magnús Ágústsson
að gera í þá daga, ótrúlegt þætti
það nú í dag.
Þó er okkur minnistæðust gos-
nóttin 23. janúar 1973. Ekki ætlaði
pabbi að yfírgefa eyjuna okkar fyrr
en í nauðimar rak. Það held ég
hafi verið honum erfið stund. En
alltaf var hann vongóður um að
komast fljótt heim aftur, eins og
reyndar varð.
Og nú er pabbi búinn að kveðja
okkur öll. Sama dag fyrir ári and-
aðist bróðurdóttir okkar, Árný
Matthíasdóttir í Grindavík, langt
fyrir aldur fram, aðeins 27 ára göm-
ul. En eftir lifa minningarnar um
þau bæði.
Bömin okkar senda afa sínum
innilegustu kveðjur fyrir allt það
er hann var þeim og biðjum við
algóðan Guð að geyma pabba og
hana Árnýju okkar. Við kveðjum
með sálminum er var pabba svo
kær.
Trúðu á tvennt í heimi,
tign sem æðsta ber.
Guð í alheims geimi,
Guð í sjálfum þér.
Guðrún og Guðmunda
Ingibergsdætur.