Morgunblaðið - 30.01.1987, Blaðsíða 32

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 30. JANÚAR 1987
Egill Páls-
son — Minning
Fæddur 16. janúar 1923
Dáinn 22. janúar 1987
í dag verður til moldar borinn
frá Háteigskirkju í Reykjavík ást-
kær frændi minn, Egill Pálsson.
Egill fæddist þann 16. janúar
1923 og var því nýorðinn 64 ára
er hann lést þann 22. janúar sl. á
Landakotsspítala.
Egill bjó á Grettisgötu 20c ásamt
konu sinni, Öldu Jóhannsdóttur, og
alltaf var notalegt að koma til þeirra
í hlýlega litla húsið á „Grettó" eins
og við köllum það.
Það er erfitt að kveðja mann eins
og Egil sem ætíð var hress og kát-
ur, en eins og hann sagði svo oft
sjálfur, þá var hann bara 17 ára.
Já, það ættu margir sem eru 17 ára
í dag prísa sig sæla ef þeir væru
jafnhressir og kátir og hann alltaf
var.
Ég minnist sérstaklega ferða
okkar bæði á Laugarvatn og í
Skorradalinn þar sem Egill var
hrókur alls fagnaðar og ætíð tilbú-
inn að „baka“ okkur hin í spila-
mennsku.
En nú skilur leiðir um stund og
stórt skarð hefur myndast í fjöl-
skyldu okkar sem erfitt verður að
fylla. Elsku Alda mín. Þinn missir
er mikill, en megi minningin um
góðan mann verða þér og okkur
hinum styrkur á þessari stund.
Kallið er komið
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja,
vininn sinn látna,
sem sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er að þakka,
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna,
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Bryndís Garðarsdóttir
Fallinn er að foldu mætur félagi
og vinur, Egill Pálsson, Grettisgötu
20C í Reykjavík, 64 ára að aldri.
Að kveðja vin sinn hinstu kveðju
vekur manni söknuð og trega eink-
um þegar manni finnst lát viðkom-
andi ótímabært. En jafnframt vekur
sú stund upp minningar sem tengj-
ast samveru við hinn látna og lýsa
sem dýrmætar perlur í sjóði minn-
inganna. Þannig standa mér nú
fyrir hugskotssjónum „árin sem
aldrei gleymast", en svo kölluðum
við Egill þau ár sem við vorum
samskipa á varðskipunum Óðni og
Ægi.
Fátt tel ég ungum manni hollara
en að fara til sjós og taka þar út
þroska sinn, einkanlega þegar það
gerist í samfylgd úrvals manna.
En það var einmitt þannig sem
kynni okkar Egils hófust fyrir hart-
ær aldarfjórðungi er undirritaður
fékk sig fluttan af varðbátnum
Sæbjörgu yfir á þáverandi flagg-
skip Landhelgisgæslunnar Óðin.
Þar stóð þá Egill í forsvari á dekki
ásamt vini sínum, Sigurði heitnum
Sigurðssyni bátsmanni.
Að vísu hafði ég kynnst Agli lítil-
lega meðan ég var háseti á Maríu
Júlíu, en þar hafði Egill hafíð sína
sjómennsku. Bar hann því ávallt
tryggð til þess skips síðan, sem birt-
ist í því að hann kom gjaman í
heimsókn þegar við vorum samtím-
is í Reykjavík.
Frá þeim tíma man ég að mér
þótti Egill algjörlega hafínn yfir
aldur og tíma og kom það berlega
í ljós þegar ég var kominn yfír á
Óðin að þrátt fyrir 20 ára aldurs-
mun var hann sá félagi og vinur
sem mér þótti standa mér næst.
Þegar Sigurður bátsmaður fór í
land til að gegna öðrum störfum
hjá Landhelgisgæsiunni tók Egill
við starfí hans og gegndi því með
einstökum sóma allt til ársins 1969
þegar honum bauðst að sækja hið
nýja flaggskip LHG Ægi og gerast
síðan bátsmaður á því.
Þau ár sem ég sigldi með Agli
eru og verða hreint ógleymanleg
ekki síst fyrir þann einstaka velvilja
og vináttu sem hann sýndi þessum
unga pilti sem oft á tíðum þóttist
fullveðja sjómaður eftir veru sína á
varðbátunum, en komst jafnharðan
að því undir öruggri handleiðslu
Egils að svo var ekki og enn var
margt ólært.
Sem húsbóndi á dekki var Egill
einkar laginn við að ná því besta
út úr mönnum sínum og lærði ég
margt af honum, sérstaklega þann
tíma sem ég var dagmaður og sem
slíkur mun tengdari honum en væri
ég á vöktum. Það sem ég þar lærði
hefur fylgt mér æ síðan og frekar
verið talið til kosta minna en lasta.
Vertu trúr yfír litlu eru einkunn-
arorð sem svo sannarlega mátti
heimfæra upp á Egil Pálsson, ekk-
ert verkefni var það lítið né
ómerkilegt að því bæri ekki að sinna
af kostgæfni og alúð að minnsta
kosti voru það þær kröfur sem hann
gerði til okkar hásetanna. Þessu
mátti alls staðar sjá stað, í um-
gengni við verkfæri, við hreingern-
ingar og málningarvinnu, alls
staðar sama snyrtimennskan og
reglusemin. Þetta eru kostir hins
góða bátsmanns, sem samfara mild-
um en ákveðnum aga fá hlutina til
að ganga snuðrulaust fyrir sig.
Góður bátsmaður er einn af þeim
meginhornsteinum sem góð skips-
höfn byggir á.

Eftir að Egill hætti sjómennsku
í ársbyijun 1973 starfaði hann
ásamt undirrituðum hjá Almanna-
vömum ríkisins um nokkurra
mánaða skeið og var það sem áð-
ur, þar reyndist hann traustur og
áreiðanlegur mitt í stærsta verkefni
almannavama, Vestmannaeyjagos-
inu. Eftir það var hann skráður sem
hjálparliði í stjómstöð Almanna-
vama ríkisins og tók sem slíkur
þátt í fyölmörgum æfíngum og verk-
efnum. Fyrir þau störf er nú
þakkað.
Að loknu starfí hjá Almanna-
vömum hóf Egill störf hjá flugdeild
Landhelgisgæslunnar og starfaði
þar allt til þess að hann nú fyrr í
vetur varð að gangast undir aðgerð
sem tengdist þeim sjúkdómi sem
að lokum lagði þennan mæta mann
að velli.
Minning’:
Fæddur 3. september 1929
Dáinn 20. janúar 1987
Sigurður Olgeirsson, eða Dinni,
eins og okkur var tamast að kalla
hann, varð bráðkvaddur þann 20.
þ.m. Hann var sonur hjónanna 01-
geirs Sigurðssonar, húsasmíða-
meistara, sem lést 1958, og konu
hans Hólmfríðar Sigurðardóttur,
sem nú sér á eftir syni sínum.
Sigurður lauk námi í rennismíði
árið 1951 og úr Vélstjóraskóla ís-
lands árið 1958. Vélstjóri var hann
á skipum um árabil, síðast á ms.
Lagarfossi Eimskipafélagsins.
Vegna veikinda er hann átti við
að stríða var honum ekki aftur-
kvæmt á sjóinn, en hin síðari ár
vann hann meira af vilja en getu
við rennismíði í hlutastarfi hjá Véla-
verkstæði Einars Guðfinnssonar.
Dinni var sérstaklega samvisku-
samur maður. Svo nákvæmur og
vandvirkur þótti hann við renni-
smíðina, að í hendur hans voru
ekki sett önnur stykki en þau sem
vel skyldi vanda. Hann var óve-
fengjanlega listasmiður.
Svo langt sem ég man hafði Dinni
Eftir liðlega þijátíu ára dygga
þjónustu hjá Landhelgisgæslunni
mætir þessi góði maður ekki oftar
til vinnu og er þar skarð fyrir skildi.
Hin síðari ár fækkaði hinum eig-
inlegu samverustundum nokkuð, en
engu breytti það um vináttu og
væntumþykju, maður gat alltaf
fundið Egil úti á flugvelli, sem gerð-
ist sem betur fer alloft. En nú er
komið að þáttaskilum, minn ágæti
vinur er ekki lengur á þeim stað
sem maður var vanur að fínna hann,
heldur hefur hann nú flutt sig yfír
móðuna miklu, þar sem honum
verður örugglega búin góð vist,
slíkur sem hann var í umgengni
sinni við menn og málleysingja hér
á jörð.
Að lokum þakka ég öðlingnum
Agli fyrir samfylgdina og öll þau
góðu ár sem við áttum saman, jafn-
framt þvi sem ég bið almáttugan
guð að styrkja eiginkonu hans og
ástvini alla í þeirra sorg. Minning
hans lifír.
„Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og al|t.“
(Vald. Briem)
Hafþór
Fyrir rúmri viku andaðist í
Landakotsspítala einn af elstu og
traustustu starfsmönnum Land-
helgisgæslunnar eftir erfiða baráttu
við innvortis sjúkdóm, sem að lok-
um dró hann til dauða. Féll þar
hugprúður drengur um aldur fram.
mikinn áhuga á mannkynssögu, og
hin síðari ár áskotnaðist honum af
litlum efnum vænlegt safn bóka um
það efni. Hann var óvenju minnug-
ur á ártöl atburða, enda nægði mér
að spyija hann um þá atburði
heimssögunar er mig fysti að vita,
ég kom ekki að tómum kofunum
þar. Þá voru ýmsar tæknibækur
honum hugleiknar, einkum þó þær
er lutu að menntun hans.
Þó Dinni væri með eindæmum
hlédrægur maður hafði hann
ákveðnar skoðanir á margvísleg-
ustu málefnum, og lét þær óspart
í Ijós í þröngum hópi. Hann var
sánnur ,jafnaðarmaður“, vildi deila
gæðum lands og sjávar jafnt á milli
manna, fannst lítið til koma um
ríkidæmi, en hafði fulla samúð með
öllum þeim er minna máttu sín.
Veikinda sinna vegna var ævi
Sigurðar bróður míns enginn dans
á rósum, hann átti þó því láni að
fagna að halda heimili með móður
okkar, hann kvæntist aldrei. Hann
flutti aldrei úr föðurhúsum.
Nú þegar ég sit hér einskis megn-
ugur við að skrifa þessi fátæklegu
orð vil ég þakka mínum kæra bróð-
Egill var sonur Páls Jónssonar,
sem var háseti á varðskipunum á
árum síðari heimsstyijaldarinnar og
lifir enn í minningu elstu yfírmanna
Landhelgisgæzlunnar sem hinn
síungi, trausti og prúði „Palli
gamli" en Egill fetaði dyggilega í
fótspor hans. Réðst hanif ungui* til
Landhelgisgæslunnar, um það leyti
er faðir hans dó, og starfaði þar æ
síðan þar til yfír lauk, en þá höfðu
þeir fegðar unnið þar óslitið í um
hálfrar aldar skeið við „orðstír sem
aldrei deyr“.
Frá 1948 og allt fram til ársins
1973 var Egill síðan háseti á hinum
ýmsu varðskipum, en eftir þau 25
ár á sjónum tók hann við alhliða
eftirlitsstarfí við fluggæsluna á
Reykjavíkurflugvelli, þar sem hann
var til dauðadags.
Egill var frábær starfsmaður að
hveiju sem hann gekk og því mjög
eftirsóttur af öllum sem til hans
þekktu. Áhugi hans og vinnugleði,
sem og meðfædd prúðmennska og
hjálpsemi við hvem sem var, gerðu
hann að ómetanlegum liðsmanni við
hin fjölþættu störf, sem Landhelgis-
gæslan innir af hendi. Góð sjó-
mennska var honum í blóð borin,
orðum og athöfnum mátti treysta,
og kjarkur hans og æðruleysi brást
aldrei.
Við, sem áttum því láni að fagna
að njóta samvista við þennan
lífsglaða, bjartsýna og trausta vin,
munum sakna hans mjög, er sárast-
ur mun þó missirinn verða konu
hans og öðrum ástvinum, sem ég
vil votta mína dýpstu samúð.
Pétur Sigurðsson
ur samfylgdina, og ekki síður fyrir
þá umhyggju sem hann ávallt bar
fyrir bömum mínum. Þeim eru ætíð
í fersku minni heimsóknirnar á
Langholtsveginn, sem voru að sjálf-
sögðu tíðar, einkum þó er þau voru
yngri, þá var það fastur liður hjá
Dinna að stinga einhveiju í lítinn
lófa.
„Aðgát skal höfð í nærveru sál-
ar,“ segir skáldjöfurinn í kvæði sínu
Einræður Starkaðar, ég vil skilja
þessi fáu orð, sem segja svo mikið,
til handa þeim sem eftir lifa, ég
veit að þau voru í anda hugsjóna
bróður míns og eru öllum holl til
eftirbreytni.
Við Milla og börnin sendum
hinstu kveðju frá jörðu hér, megi
Guð almáttugur leiða Dinna um
alla eilífð.
Einar Olgeirsson
Sigurður Olgeirs-
son - vélsljóri
_________Brids
Arnór Ragnarsson
Bridsfélag
Haf narfjarðar
Sl. mánudag, 27. janúar, lauk
Mitchell-tvímenningi félagsins og
urðu endanleg úrslit eftirfarandi:
Ólafur — Björn 1178
Bjöm - Björgvin 1170
Sverrir — Ólafur 1166
Bjarni — Magnús 1164
Einar — Sigurður 1154
Kristján — Ingvar 1147
Nk. mánudag hefst einmennings-
keppnin og eru allir spilarar, bæði
reyndir og óreyndir, velkomnir.
Spilað er í Iþróttahúsinu v/Strand-
götu og hefst spilamennskan kl.
19.30, stundvíslega.
Frá Hjónaklúbbnum
Nú er sex umferðum af níu lokið
í Butler-tvímenningnum og er staða
efstu para þannig:
Erla Siguijónsdóttir —
Kristmundur Þorsteinsson 88
Ásthildur Sigurgísladóttir -
Lárus Amórsson 86
Kristín Guðbjömsdóttir -
Björn Arnórsson 84
Ólöf Jónsdóttir -
Gísli Hafliðason 82
Ólafía Þórðardóttir -
Jón J. Sigurðsson 81
Sigríður Jónsdóttir —
Steingrímur Þórisson 81
Kristín Þórðardóttir -
Gunnar Þorkelsson 81
Svava Ásgeirsdóttir -
Þorvaldur Matthíasson 74
Ámína Guðlaugsdóttir —
Bragi Erlendsson 74
Meðalskor 60 stig.
Bridsfélag kvenna
Eftir 6 umferðir (3 kvöld) í aðal-
sveitakeppni félagsins er staða
efstu sveita þessi:
Sveit
“ Gunnþórunnar Erlingsd. 137
“ Guðrúnar Bergþórsd. 134
“ Öldu Hansen 116
“ Aldísar Schram 105
“ Sigrúnar Pétursdóttur 103
“ Gerðar í sberg 101
“ Höllu Ólafsdóttur 100
“ Guðrúnar Halldórsson 92
Næstu tvær umferðir verða spil-
aðar næsta mánudag. Spilað er í
Borgartúni 9.
Bridsfélag-
Tálknafjarðar
Þriggja kvölda hraðsveitakeppni
félagsins lauk með sigri sveitar
Ævars Jónassonar, en með honum
vom: Hón H. Gíslason, Guðlaug
Friðriksdóttir og Steinberg
Ríkharðsson.
Röð efstu sveita varð annars:
Sveit
“ Ævars Jónassonar 1661
“ Björns Sveinssonar 1553
“ Brynjars Olgeirssonar 1487
Annan mánudag hefst svo aðal-
sveitakeppni félagsins. Allt spila-
áhugafólk velkomið.
Bridshátíð 1987
Eins og fram hefur komið í frétt-
um verður Bridshátíð 1987, sem
haldin verður á Loftleiðum 13.—16.
febrúar nk., geysiöflugt mót. Til
leiks hefur verið boðið heimsfræg-
um spilurum frá Italíu, USÁ,
Kanada, Asíu og Danmörku. Að
auki koma keppendur frá Svíþjóð,
Noregi og Grænlandi. Alls yfir 20
pör. Bridshátíðinni er tvískipt, ann-
ars vegar tvímenningsboðmót og
Opna Flugleiðamótið sem er sveita-
keppni og er öllu spilaáhugafólki
heimil þátttaka meðan húsrúm leyf-
ir.
íslensku þátttakendurnir í
tvímenningskeppnina verða valdir
eftir helgi. Um leið og ljóst er hveij-
ir hafa verið tilnefndir til að spila
í tvímenningnum vill bridshátíðar-
nefnd leggja áherslu á að viðkom-
andi pör komi keppnisgjaldinu, kr.
6.000 pr. par, til BSÍ, í síðasta lagi
fimmtudaginn 12. febrúar. Sé því
ekki sinnt lítur nefndin þannig á
að parið ætli ekki að nýta sér rétt-
inn til keppni, og varapar verður
kallað inn. Þetta er nauðsynlegt
framkvæmdaatriði. Um leið vill
nefndin minna alla keppendur á
notkun kerfiskorta á Bridshátíð.
Þeirra verður krafist.
Pörum í tvímenningskeppninni
verður væntanlega fyölgað úr 44 í
48 pör. Hátt í 70 pör sóttu um
þátttöku, þannig að ljóst er að ansi
margir „sitja" eftir. í Opna Flug-
leiðamótinu hafa tæplega 30 sveitir
skráð sig til leiks, en skráningar-
frestur rennur út þriðjudaginn 10.
febrúar nk. Keppnisgjald pr. sveit,
er aðeins kr. 7.500. Spilað verður
um gullstig í hveijum leik í Flug-
leiðamótinu. Allar nánari upplýs-
ingar eru veittar á skrifstofu BSÍ,
Sigtúni 9, í síma 91-689360.