Morgunblaðið - 06.02.1987, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 6. FEBRÚAR 1987
Vin í eyðimörkinni
Jon Voight og JoBeth Williams i Eyðimerkurblóminu.
Kvikmyndir
Arnaldur Indriðason
Eyðimerkurblóm (Desert
Bloom). Sýnd i Tónabíói.
Stjörnugjöf ☆☆☆.
Bandarisk. Leikstjóri og
handritshöfundur: Eugene
Corr. Framlciðandi: Michael
Hausman. Kvikmyndataka:
Reynaldo Villalobos. Helstu
hlutverk: Jon Voight, JoBeth
Williams, Ellen Barkin og Anna-
beth Gish.
Það er alltof sjaldan sem okkur
berast vandaðar, listrænar myndir
frá Bandaríkjunum í ætt við Eyði-
merkurblómið (Desert Bloom), sem
nú er sýnd í Tónabíói. Þess vegna
vill það stundum gleymast að það
eru ekki bara framleiddar afþrey-
ingarmyndir í Hollywood, gerðar í
þeim eina tilgangi að græða millj-
ónir dollara á. Þessar alltof sjald-
séðu myndir eru ekki dýrar og
hafa ekki stórstjömur metsölu-
myndanna í aðalhlutverkum og
þær eru ekki gerðar fyrir ungl-
inga. Þær eru vel gerðar og fjalla
um efni sem snerta mann og mað-
ur á auðvelt með að gleyma sér á
þeim. Og þær fjalla um alvöru fólk.
Þær eru einskonar vin í eyðimörk-
inni.
Eyðimerkurblómið eftir Eugene
Corr er þannig. Það er mynd um
ósköp venjulegt fólk, svo venjulegt
að það gæti búið í næstu götu við
hvem sem er. Hún gerist í Las
Vegas árið 1950; það er tími Kór-
eustríðsins, Kalda stríðsins,
kommúnistahættunnar og kjam-
orkusprengjunnar, sem verið er að
gera tilraunir með einhverstaðar
langt úti í Nevada-eyðimörkinni.
Þessar sögulegu og þrúgandi
kringumstæður eru baksvið mynd-
arinnar og þær magna upp tilfinn-
ingatengsl persónanna. Jon Voight
leikur stjúpföður þriggja dætra og
JoBeth Williams leikur konuna
hans. Það er mjög erfitt að búa
með honum því hann er bitur út í
iífíð, ofsafenginn og drykkfelldur
og minningamar úr seinni heims-
styijöldinni sækja á hann og kvelja
hann. Hann hatar kommúnista og
vill að Sprengjan verði notuð á
óvinina í Kóreu. En þess á milli
er hann hinn elskulegasti og reyn-
ir að bæta fyrir það sem hann
hefur gert í reiðiköstunum.
JoBeth er hin þolinmóða eigin-
kona. Hún reynir að stilla hann
eins og hún getur, vill ekki skilja
við hann og er nýbúin að fá vinnu
hjá kjamorkuvísindamönnunum
úti í eyðimörkinni. Systir hennar
(Ellen Barkin), nýskilin og flutt inn
til þeirra, eyðir deginum uppi í
rúmi við að snyrta sig og fer út á
lífið á kvöldin.
En aðalpersóna myndarinnar er
Rose (Annabeth Gish), 13 ára dótt-
ir JoBeth í myndinni. Hún er
sögumaður og komin á fullorðinsár
þegar hún rifjar upp það sem gerð-
ist þessa Kaldastríðsdaga áður en
fyrsta kjamorkusprengjan var
sprengd í Bandaríkjunum. Vísinda-
og hermenn streyma út í eyðimörk-
ina, það er talað um atómtísku og
atóm þetta og atóm hitt. í skólan-
um er Rose kennt hvemig hún eigi
að bregðast við kjamorkuspreng-
ingu. Hún fær merki með nafni
og númeri til að bera um hálsinn
en skilur ekki í fyrstu hvaða til-
gangi það á að þjóna. Rose og
stjúpi hennar eiga í sífelldum eij-
um og góðverk hennar hafa þann
undarlega kæk að vekja hjá honum
pirring og skapvonsku. En það er
hún, meira óafvitandi en hitt, sem
brýtur einangrun hans og opnar
leið að honum.
Voight lýsir bráðvel stjúpanum
hijáða með eldhvössum svipbrigð-
um og vanmætti gagnvart því sem
hijáir hann. Hann skilur mætavel
ógnina sem stafar af honum en
Ferris Bueller (Ferris Bueller’s
Day Off). Sýnd í Háskólabíói.
Stjörnugjöf: ☆☆☆.
Bandarísk. Leikstjóri, hand-
ritshöfundur og annar fram-
leiðandi: John Hughes.
Meðframleiðandi: Tom Jacob-
son. Kvikmyndataka: Tak
Fujimoto. Helstu hlutverk:
Matthew Broderick, Alan
Ruck, Mia Sara og Jeffrey Jon-
es.
John Hughes, ókrýndur kon-
ungur bandarískra unglinga-
mynda, heldur sínu striki í þessari
nýjustu mynd sinni sem rekur á
Qörur Háskólabíós undir heitinu
Ferris Bueller (Ferris Bueller’s
Day Off). Hún er fyndnasta mynd
Hughes til þessa og að mörgu
leyti hans skemmtilegasta.
„Ferris Bueller" er fjórða
myndin sem John Hughes (Morg-
unverðarklúbburinn) hefur gert á
tveimur og hálfu ári en auk þess
að leikstýra myndunum sínum
skrifar hann handritið að þeim
sjálfur og framleiðir stundum líka
eins og þessa. Hann er því af-
kastamikill kvikmyndagerðar-
maður og akur hans er
unglingsárin, líf unglingsins og
tilvera, ástir og ævintýr.
Hann hefur lagt allt undir við
gerð afþreyingarmynda fyrir
hann getur ekki haft hemil á sér.
JoBeth Williams er hin elskuleg-
asta í hlutverki eiginkonunnar
skilningsríku, Ellen Barkin er oft
glæsileg í hlutverki systur hennar
og bestu vinkonu Rose og Anna-
beth Gish er mjög sannfærandi í
hlutverki Rose þótt erfitt sé að
trúa því að hún sé aðeins 13 ára.
Eyðimerkurblóm er góð mynd,
frumleg og athyglisverð, sem fjall-
ar á látlausan og manneskjulegan
hátt um efni sem amerískar kvik-
myndir hafa ekki farið svo mjög
út í hin síðari ár; Kalda stríðið og
Sprengjuna. Eugene Corr tekst
sérlega vel upp í handriti sínu þeg-
ar hann lýsir samskiptum persón-
anna enda dyggilega studdur af
góðum leikurum. Hann færir okkur
með saknaðartón aftur til þess
tíma þegar Sprengjan var eitthvað
sem fólki fannst dularfullt og æsi-
legt. Og einhvem veginn er eins
og það sé að reyna að láta ekki
Kóreustríðið, kommmatal og
kjamorku hafa nein áhrif á líf sitt.
En það verður aldrei sama fólk-
ið. Það hraðar sér út á verönd til
unglinga og ef það er einhver sem
gert hefur þær að öðru og meiru
en fengitímahljóðum ástsjúkra
unglinga er það hann. Hvort sem
menn em með eða á móti þessum
venjulegu afþreyingar-unglinga-
myndum verður að viðurkennast
að fáir gera þær eins vel og Hug-
hes þessa stundina. Hann gjör-
þekkir að því er virðist hinn
sérstaka heim unglingsins og
kann að ná því besta sem ungu
leikaramir hans hafa upp á að
að fylgjast með sprengingunni og
þegar blossinn blindar það andar-
tak og sveppurinn tekur að
bjóða.
„Ferris" er hrein og tær gam-
anmynd, gædd frábæru skop-
skyni og ærslagangi. Hún segir
frá svolítið sérstökum degi í lífi
Ferris Buellers. Þennan dag hefur
hann ákveðið að taka sér frí í
skólanum og lifa til tilbreytingar
lífinu lifandi eins og frasinn herm-
ir. Þar með er innifalið að ljúga
því að foreldrum sínum að hann
sé veikur svo hann þurfí ekki að
fara í skólann, plata skólastjór-
myndast gerir það sér grein fyrir
að eitthvað hefur verið leyst úr
læðingi sem aldrei átti að eiga við.
ann til að gefa kærustunni frí í
skólanum líka og bruna svo í
bæinn á glæsilegum Ferrari, sem
pabbi besta vinar hans á, og
skemmta sér ærlega.
En það em ýmis ljón í vegin-
um, sem vilja fyrir alla muni koma
upp um strákinn Tuma eins og
t.d. grautfúl systir hans og hrylli-
legur skólastjórinn. Myndin
rambar raunar á barmi hrollvekj-
unnar með ægilegri persónu
skólastjórans, sem ætlar sér að
negla Ferris í þetta skiptið.
Matthew Broderick (War Gam-
es) leikur skróparann knáa fullur
af gáska og húmor og vangavelt-
um um eitt og annað sem ungl-
ingum við kemur. Hann ætlar sér
ekki að láta lífíð þjóta hjá án
þess að smakka svolítið á lysti-
semdum þess og miðlar okkur
áhorfendum ýmsum fróðleik með
því að tala beint i myndavélina
og leiðir okkur um leið milliliða-
laust inn i þrælskipulagðar
ráðagerðir sínar. Hann heillar
mann eins auðveldlega og hann
fær þunglamalega skrúðgöngu til
að dansa af ijöri á nokkrum and-
artökum.
Aðrir leikarar eins og Alan
Ruck og Mia Sara, sem leika vini
Buellers, falla vel í rullumar sínar
og Jeffrey Jones er kostulegur í
hlutverki skólastjórans. Ungling-
ar á öllum aldri ættu að geta
skemmt sér dægilega á frídegi
Buellers.
Ferris tekur sér frí
Gott gengi í mynd Regnbogans. Matthew Broderick fremstur.
Minning:
Steingrímur Páls
son vélstjóri
Fæddur 27. mars 1897
Dáinn 27. janúar 1987
Okkur systumar langar til að
kveðja hann afa okkar. Hann lést
á Borgarspítalanum 27. janúar sl.
í björtu og fögru veðri. Hann hefði
orðið níræður 27. mars nk.
• Afi var fæddur á Gaddstöðum á
Rangárvöllum en ólst upp á Bakka-
koti í sömu sveit. Hann var sjöundi
af tólf systkinum og em þijú þeirra
enn á lífí.
Síðan liggur leið hans suður og
bjó hann eftir það að mestu í
Reykjavík lengst af. Bjuggu afi og
amma á Klöpp v/Suðurgötu, en nú
allra siðustu árin bjuggu þau á
Droplaugarstöðum v/Snorrabraut
og dvelur amma okkar þar áfram
en hún er nú 88 ára gömul.
Afí kvæntist ömmu, Kristínu
Jónsdóttur, 23. desember 1920, þau
eignuðust 4 börn. Elst er móðir
okkar Fjóla, gift Edvard Kristensen
og eiga þau 4 böm, næstur var Jón
Valur nú látinn, eftirlifandi eigin-
kona hans er Þóra Þorbjamardóttir
og eiga þau þijár dætur, síðan er
Þorsteinn, hann er kvæntur Helgu
Jóhannsdóttur og eiga þau 6 böm.
Yngst er Aðalheiður, gift Hildi-
mundi Sæmundssyni og eiga þau
fjögur böm. Við barnabömin erum
því 17 og bamabamabömin 18 eri
eitt af þeim lést 1984.
Við viljum með þessum orðum
þakka honum fyrir góðar og
ánægjulegar stundir sem við áttum
saman, hvort heldur það var á heim-
ili hans eða á ferðalögum um landið,
sem við og foreldrar okkar og systk-
ini, ásamt öðrum fjölskyldumeðlim-
um fórum í. Hann var mjög
söngelskur maður og hafði góða
söngrödd og var mikið sungið á
þessum ferðalögum, enda ann hann
landi sínu mjög og leið hvergi betur
en úti í náttúrunni.
Hann var traustur maður til
vinnu hvort heldur var til sjós eða
lands, en hann var lærður vélstjóri.
í mörg ár komu fjölskyldur okkar
saman á Klöppinni á jólunum til
afa og ömmu. Það var alltaf gengið
í kringum jólatréð og sungnir jóla-
sálmar, en síðan komu jólasveinar
og afhentu pakkana, þessi siður
hélst í mörg ár hjá afa og ömmu
og hefur haldist síðan hjá fjölskyld-
um okkar. Afi var frekar dulur
maður en þrautgóður á raunastund.
Hann var listasmiður á silfur og
kopar og smíðaði hann marga fagra
gripi sem prýtt hafa heimili afa og
ömmu. En fyrir nokkrum árum gaf
afi minjasafninu á Skógum hluta
af gripum sínum.
Við viljum að lokum þakka fyrir
að hafa haft afa svo lengi hjá okk-
ur, en hann var orðinn léiegur til
heilsunnar nú allra síðustu ár en
andlegri reisn hélt hann undir það
síðasta.
Við viljum senda elsku ömmu
okkar innilegar samúðarkveðjur
einnig bömum þeirra öllum og öðr-
um ættingjum.
Ó ljúfi faðir, lít til mín
að ég megi, þótt ég deyi
koma heim til þeirra og þin.
(Dav. sl. 39.)
Kristín, Steinunn
og fjölskyldur.
V^terkurog
kJ hagkvæmur
auglýsingamiðill!