Morgunblaðið - 23.10.1987, Blaðsíða 38

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 23. OKTÓBER 1987
Ebba Þorsteinsdóttir
frá Laufási—Minning
Fædd 19. mai 1927
Dáin 13. október 1987
Ebba Þorsteinsdóttir er látin,
langt um aldur fram. Andlátsfregn
hennar kom okkur ekki að óvörum.
Hún hafði barist af hetjuskap við
banvænan sjúkdóm um hríð, bar-
áttu, sem hlaut að enda á einn veg.
í veikindum sínum sýndi hún ótrú-
legan kjark og hélt sáluþreki sfnu
og æðruleysi óskertu til hinstu
stundar. Ekki kann ég að rekja
ættir Ebbu, en hún fæddist 19. maí
1927, dóttir hjónanna Þorsteins
Jónssonar skipstjóra og útgerðar-
manns í Laufási í Vestmannaeyjum
og Elfnborgar Gísladóttur. Voru
þau hjón annáluð fyrir dugnað og
myndarskap. Þau settu svip sinn á
bæinn. Ebba var yngsta bam þeirra
hjóna og það sjötta er kveður þenn-
an heim. Það gefur augaleið að á
svo mannmörgu heimili, sem Lauf-
ásheimilið var, var ærið nóg að
starfa, enda vandist Ebba fljótt á
að hjálpa til. Hún var dugleg og
vel verki farin. Það var sama að
hveiju hún gekk, allt lék í höndum
hennar. Eftir að gagnfræðaskóla-
námi lauk starfaði hún á símstöð-
inni í Eyjum, en tók sér frí einn
vetur til að stunda nám í Hús-
mæðraskóla Reykjavíkur.
Þann 20. nóvember 1948 gekk
Ebba það mikla gæfuspor að gift-
ast Bárði Auðunssyni skipasmíða-
meistara, miklum sómadreng. Hún
lifði í farsælu hjónabandi, bar heim-
ili þeirra hjóna þess ljósastan vott.
Þar ríkti gagnkvæmt traust, vænt-
umþykja og virðing. Þangað var
gott að koma. Þau eignuðust fímm
böm, sem öll hafa komist vel til
manns. Þau em: Steinunn hár-
greiðslukona, gift ísak Möller
verkstjóra, Herjólfur bátasmiður,
hans kona er Ragnhildur Mikaels-
dóttir, Auður hjúkrunarfræðingur,
Elínborg læknanemi, sambýlismað-
ur ólafur Gunnarsson, sem einnig
er í læknisfræði, og Asta háskóla-
nemi, gift Páli ísberg bankastarfs-
manni.
Við eldgosið í janúar 1973 varð
mikil breyting á högum þeirra, sem
og allra Eyjaskeggja. Þau fluttust
til að byija með til Hafnarflarðar.
En fljótt var hafíst handa um að
byggja sér nýtt hús í Garðabæ,
rækta fallegan garð, sem þau höfðu
yndi og ánægju af. Bárður stofn-
setti ásamt félögum sfnum smíða-
vérkstæðið Bása í Hafnarfírði. Þau
undu vel sfnum hag, höfðu mikla
ánægju af að ferðast um landið og
einnig erlendis, að maður tali nú
ekki um að renna fyrir lax í góðri
Blaðburóarfólk
óskast!
AUSTURBÆR VESTURBÆR
Stigahlíð 49-97
Lindargata 39-63 o.fl.
Hverfisgata 63-115
o.fl.
Hörgshlíð
Háahlíð
Hamrahlíð
ÚTHVERFI
Aragata
SKERJAFJ.
Básendi Einarsnes
Sogavegur101-212
o.fl.

í 6
o t W^TorfaÓ^
t**$tt*>*,d*
k etnur

. Aa\fWtíendapá\rt"VCr
iA»a»°n" S\9ut?.
S •K
Oun«íí* *<S9“'&sSOn
POSTKROFUR S. 29544
★ LAUGAVEGI 33 ★ BORGARTÚNI 24 ★
KRINGIUNNI
á. Ebba var félagslynd, starfaði
meðai annars f Kvenfélaginu Lfkn
f Vestmannaeyjum og hér í Odd-
fellowreglunni, var m.a. í stjóm
Rb.st nr. 7 Þorgerði um skeið. Hún
hafði forkunnarfagra rithönd og var
stílfær vel, enda var oft leitað til
hennar þegar skrifa þurfti fallega
á bók eða tækifæriskveðjur. 011
verk vann hún af stakri alúð, þótti .
sem hvert verk væri betur ógert
en illa. í allri daglegri umgengni
var Ebba glaðlynd og jafnlynd, en
þó fremur hlédræg, reyndi aldrei
að vekja á sér athygli að fyrra
bragði. Þeim mun betur naut hún
sín í fámennum vinahópi.
Nú skiljast leiðir, ég þakka af
alhug góða vináttu um 36 ára
skeið. Manni hennar, bömum,
tengdabömum, bamabömum,
systkinum og öllum ástvinum votta
ég mína dýpstu samúð og bið Guð
að styrkja þau og blessa í þeirra
miklu sorg. Blessuð sé minning
hennar.
Guðrún Gunnarsson
Ebba móðursystir mín er dáin.
Þetta er staðreynd, þó erfítt sé að
sætta sig við að eiga ekki oftar
eftir að „slá á þráðinn" til hennar
Ebbu sem alltaf var svo hress og
dugleg.
I hálft annað ár barðist hún
hetjulega við þennan sjúkdóm, sem
heggur ótt og títt í fjölskyldunni
okkar.
Ebba var yngst af tólf bömum
hjónanna í Laufási, Elínborgar
Gísladóttur og Þorsteins Jónssonar
útvegsbónda. Ebba giftist 20. nóv-
ember 1948 Bárði Auðunssyni,
skipasmfðameistara frá Sólheimum
í Eyjum. Eiga þau fímm böm, Stein-
unni, Heijólf, Auði, Elínborgu og
Ástu, hafa þau öll stofnað heimili
og eru bamabömin orðin 7.
Ebba var ákaflega rösk til allra
verka og lék allt f höndum hennar,
hún var ágætur teiknari og skrifaði
sérlega vel.
Sár harmur er í hjörtum systkina
hennar sem fyrir aðeins þremur
mánuðum kvöddu Gísla bróður sinn.
En sárastur er harmur eiginmanns
og bama en það er gott að ylja sér
við minningar um góða konu, sem
var sterkust þegar mest á reyndi.
Megi hún hvíla í friði.
Elínborg Jónsdóttir
Mágkona mín Ebba Þorsteins-
dóttir, frá Laufási í Vestmannaeyj-
um, andaðist aðfaranótt 14. október
síðastliðinn, að heimili sínu Hofs-
lundi 9, f Garðabæ. Hún verður
jarðsungin í dag frá Garðakirkju.
Ebba fæddist 19. maí 1927 og
var hún yngst 12 bama þeirra Elín-
borgar Gfsladóttur og Þorsteins
Jónssonar útvegsbónda í Laufási.
Hún lauk námi við Gagnfræða-
skólann í Vestmannaeyjum með
ágætis vitnisburði. Fljótlega eftir
það réðist hún á Landssímastöðina
f Eyjum og starfaði þar við góðan
orðstír, um nokkurra árabil. Þá
stundaði hún nám við Húsmæðra-
skóla Reykjavíkur einn vetur.
Ebba giftist 20. nóvember 1947
Bárði Auðunssyni skipasmið, frá
Sólheimum í Vestmannaeyjum. Þau
hófu búskap að Kirkjubóli í Eyjum,
en byggðu sér fljótlega hús að
Austurvegi 4. Þar eignuðust þau
myndarlegt heimili, sem ekki hvað
síst bar góðri smekkvísi Ebbu fag-
urt vitni. En þar kom að þau urðu
að yfirgefa hús sitt, eins og raunar
margir aðrir íbúar Eyjanna máttu
þola örlaganóttina 23. janúar 1973.
Þau örlög vom vissulega þungbær
og brottförin frá Eyjum tregabland-
in. Með samstilltu átaki og dugnaði
byggðu þau Ebba og Bárður sér
myndarlegt hús að Hofslundi 9.
Ebba og Bárður eignuðust 5
böm, sem öll em hin mannvænleg-
ustu, en þau em: Steinunn gift ísak
Möller verkstjóra og em þau búsett
í Reylqavík, Heijólfur húsa og
skipasmiður giftur Ragnhildi Mika-
Ingólfur Guðmunds-
son — Minningarorð
Fæddur 12. febrúar 1910
Dáinn 10. október 1987
í dag, föstudaginn 23. október,
verður til moldar borinn tengdafað-
ir okkar, Ingólfur Guðmundsson.
Ingólfur er fæddur og uppalinn
að Lómatjöm í Grýtubakkahreppi
við Eyjafjörð.
Foreldrar hans vom hjónin Val-
gerður Jóhannesdóttir og Guð-
mundur Sæmundsson, bóndi.
Ingólfur var þriðji yngstur í hópi
ellefu systkina þeirra hjóna. Hann
ólst upp við gott atlæti á myndar-
heimili og lærði ungur til verka eins
og í þá daga þurfti á mannmörgu
heimili. Þar fékk hann það vega-
nesti sem hann bjó að alla sfna tfð
og var f blóð borinn dugnaður og
sjálfsbjargarviðleitni.
Ungur að ámm hneigðist hann
til sjómennsku sem varð hans aðal-
starf næstu áratugi. Á sjómanns
ámnum lá leið hans til Vestmanna-
eyja. Þar kynntist hann eiginkonu
sinni, Jónfnu Sigrúnu Helgadóttur
frá Steinum í Vestmannaeyjum, en
hún lést í apríl 1980.
Þau hjón eignuðust tvær dætur,
Helgu Þómnni og Guðmundu Öldu.
Árið 1948 fluttu þau búferlum til
Reykjavíkur, og bjuggu þar alla tíð
sfðan.
Það var mikið lán fyrir okkur að
kynnast þeim sæmdarhjónum. Það
var greinilegt að dætur þeirra vom
aldar upp við mikinn myndarskap
og reglusemi, sem einkenndi heim-
ili þeirra, og bera þær þess glöggt
merki.
Það má með sanni segja að aldr-
ei hefur borið skugga á samband
okkar við þau.
Sjaldan sáum við Ingólf öðm vísi
en hressan og kátan. Hann var að
eðlisfari glaðvær og hressilegur
maður í umgengni. Hann var söng-
elskur og söngmaður góður, eins
og hann átti ættir til, þó aðeins
þeir sem þekktu hann best fengju
að njóta þess.
Það raskaði aldrei ró hans og
æðruleysi þó svo að síðustu nær-
fellt þijátfu ár hafí hann glímt við
kölkun í mjöðm, sem háði honum
mjög og var þess valdandi að um
síðir varð hann að hætta sjó-
mennsku.
Eftir að Ingólfur hætti til sjós
starfaði hann við matreiðslustörf,
lengst af á Keflavíkurflugvelli og á
Hótel Sögu, og nú síðustu árin hjá
Veitingahölíinni í Reykjavík.
Hann var ósérhlífinn og dró aldr-
ei af sér við störf sín þrátt fyrir
þennan heilsubrest. Hann var vel
liðinn af samstarfsfólki sínu, og
hreif samferðamenn sína með sinni
léttu lund. Þegar við lítum til baka,
vöknum við upp við þann raun-
vemleika að þó árin færðust yfír,
elsdóttur. Þau búa í Vestmannaeyj-
um. Auður hjúkmnarfræðingur
búsett í Reykjavík. Elínborg býr
með Óla Þór Gunnarssyni en þau
eru bæði við nám f læknisfræði.
Asta nemandi f Háskólanum gift
Páli Kolka ísberg bankastarfs-
manni í Reykjavík. Bamabömin em
7 og tvö þeirra aðeins fárra vikna
gömul.
Fyrir um tveimur ámm kom í
ljós að Ebba hafði fengið alvarlegan
sjúkdóm, sem hún bar af æðmleysi
og dugnaði. Við sem fylgdumst með
líðan hennar dáðumst að því hug-
rekki er hún sýndi í þessum raunum
og þá jafnframt þeirri ástúð og
umhyggju er Bárður, böm og
tengdaböm sýndu henni til ninstu
stundar.
Á æskuheimili Ebbu ríkti ávallt
umsvif, sfjómsemi og ákveðinn
menningarblær, sem ijölskyldan öll
var samhent um að varðveita og
var þeim fjölmörgu er því kynntust
á margan hátt heillavænlegt vega-
nesti.
Með Ebbu Þorsteinsdóttur er
gengin óvenju fíngerður og heil-
steyptur persónuleiki, sem skilur
eftir góðar minningar.
Við Bera kveðjum hana með
kærri þökk og einlægum óskum um
Guðs blessun henni og fjölskyldunni
allri til handa.
Ingólfur Amarson
Elskuleg kona og nágranni er
horfín sjónum okkar. Fyrir tæpum
13 árum birtist þessi kona í dyrun-
um hjá mér, til þess að óska mér
til hamingju með nýfædda dóttur.
Þessi kona nýflutt úr hamfömm í
Vestmannaeyjum, var óðum að
koma sér upp myndarlegu heimili
og dásamlegum garði. Éftir að ég
kynntist henni nánar kom í ljós að
hún var ein af þessum persónum,
sem lét ekki stress og pijál hafa
áhrif á sig. Hún stóð sem traustur
stólpi á sínu stóra heimili, með sér-
stökum myndarskap og gestrisni.
Nú stendur stóri, fallegi garður-
inn þeirra sem minningarreitur um
hana og er hin mesta prýði hér í
götunni.
Ég þakka Ebbu allar samvem-
stundimar. Við Bárð og Qölskyld-
una langar mig að segja eins og
hinn mikli spámaður Kahil Gibran:
„Þegar þú ert sorgmæddur skoðaðu
þá aftur huga þinn og þú munt sjá
að þú grætur vegna þess sem var
gleði þín.“
Blessuð sé minning hennar.
Nágrannakona
fannst okkur hann aldrei í raun
eldast, því hugur hans var ætíð
ungur og þannig var hann allt fram
á sfðasta dag.
Ingólfur fór ekki hátt með hugs-
anir sínar og það var ijarri honum
að koma áhyggjum sfnum og
vandamálum yfir á aðra. Alla tíð
var umhyggja og hjálpsemi við
dætur sínar og afaböm honum efst
f huga.
Á þessari kveðjustund er okkur
efst í huga þakklæti fyrir samfylgd-
ina og allt það góða sem hann hafði
að gefa.
Blessuð sé minning hans.
Tengdasynir