Morgunblaðið - 12.12.1987, Blaðsíða 88

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12. DESEMBER 1987
„ íS^ömunoluv; Cu& bcójx um
ekla., SpreUli-fandr r\5aeSiu."
#

x
'miíá
Ást er...
skemmtisigling á
Karábískahafínu.
TM R«0- U.S. Pat. Off.—all rights reserved
01986 Los Angeles Times Syndicate
Með
morgunkaffíriu
Þú sérð það sjálf. Það er
ekkert að vatnsbyssunni!
HÖGNI HREKKVlSI
.
Alþingi gæti leyst
kjaradeilurnar
Til Velvakanda.
Allar líkur eru á því að kjaradeil-
ur verði mjög illvígar, því hinn
almenni launþegi lætur ekki lengur
bjóða sér að góðærið mikla lendi
allt hjá atvinnuvegunum. Launþeg-
inn veit að góðærið var blekking.
Aðeins þeir sem meira máttu sín
juku gróða sinn en aðrir launþegar
f landinu gátu bætt sinn hag með
aukinni vinnu. Góðærið var aldrei
hjá launþegum landsins. Hið háa
Alþingi getur Ieyst þann hnút sem
illvígar kjaradeilur munu komast í
með því að grípa í taumana nú
þegar, til dæmis með eftirfarandi
eftir að staðgreiðslukerfi skatta
kemst á.
1. Að sá sem er með 100 þúsund
krónur í tekjur og á að borga
um 22 þúsund krónur í skatta
borgi um 18 þúsund krónur.
2. Að sá sem er með 80 þúsund
krónur í tekjur og á að borgar
um 17 þúsund krónur, borgi um
15 þúsund krónur, og svo áfram
niður eftir sömu hlutföllum.
3. Að fólk geti hætt vinnu 65 ára
(í stað 67 ára) og ellilífeyrir verði
greiddur frá 65 ára aldri. Al-
þingi getur sett lög um þessi
atriði. Ég veit að launþegasam-
tök tækju þessu sem kjarabót
og verkföll væru ekki lengur á
dagskrá ef þessi leið yrði farin.
Þetta hefði heldur engin áhrif á
verðbólgu, hugsanlega jákvæð.
í sambandi við lækkun á starfs-
aldri úr 67 ára í 65 ára og greiðslur
ellilífeyris til 65 ára fólks væri það
réttlætismál að fólk gæti hætt
vinnu 65 ára í stað 67 ára. Einnig
má á það líta að margir ná ekki
67 ára aldri, íslendingar vinna það
mikið og það langan vinnudag að
Alþingi ætti að sýna eldra fólki þá
virðingu og þakklæti fyrir að hafa
byggt upp þetta þjóðfélag með mik-
illi vinnu, sumir tala um þrælavinnu’.
Kristinn Sigurðsson
Man ein-
hver eft-
ir Graeme?
Kæri Velvakandi.
Jóna skrifar:
Er ég dvaldi í Austurríki fyrir
nokkru kynntist ég lítillega skoskri
konu sem einnig var gestkomandi
þar.
Þegar hún komst að því að ég
væri frá íslandi ávarpaði hún mig
á íslensku, kom það mér mjög
skemmtilega á óvart.
í ljós kom að kona þessi hafði
dvalið á íslandi 1941—1942 og bjó
þá ásamt fjölskyldu sinni á Tjamar-
götu 22 í Reykjavík. Faðir hennar
var háttsettur í breska hemum og
dvaldi a.m.k. eitt ár á íslandi og
fékk fjölskylda hans að koma og
dvelja hjá honum. Þá var kona þessi
u.þ.b. tíu eða ellefu ára og átti hún
mjög góðar minningar frá íslandi
og minntist hún sérstaklega bama
á svipuðum aldri sem bjuggu í
næstu húsum, þ.e. við Tjamargötu.
Einnig dvaldi hún á sveitabæ um
sumarið og átti þaðan einnig góðar
minningar.
Hún bað mig að koma þessu á
framfæri á íslandi ef vera kynni
að einhver myndi eftir henni og
léti frá sér heyra.
Hún býr í Skotlandi, upp í sveit
í einhverskonar „höll“, þ.e. gömlu
ættaróðali. Stórt og mikið skógi
vaxið land er í kring og á landar-
eigninni er góð laxveiðiá.
Hún hét er hún bjó hér:
Graeme Dalrymple-Hamilton.
En eftir giftingu:
Mrs. Graeme Laing
Logie House
(Near Innvemess)
Forres Scotland.
GEISLASPILARAR
Víkverji skrifar
Sitthvað smáskrýtið hefur flotið
með í greinaflóðinu um Tjöm-
ina og ráðhúsið, bæði í þeim
blaðagreinum þar sem andstæðing-
ar staðarvalsins hafa ausið úr
skálum reiði sinnar og svo í hinum
þar sem Davíðsgarpar hafa stokkið
galvaskir fram á ritvöllinn uppfullir
af heilagri vandlætingu.
Oftast er maður samt búinn að
heyra það flestallt áður sem hinar
stríðandi fylkingar hafa til málanna
að leggja, og eins og fyrri daginn
er veslings lesandinn að. auki lang-
oftast litlu nær, með svo ferlegum
hvelli stangast fullyrðingar deiluað-
ila á.
Þó blöskmðu Víkveija, eins og
bréfritaranum hér á staðnum um
daginn, „rök“ þau sem einn af ráð-
húsmönnunum bar á borð fyrir
okkur í einni af þessum rifrildis-
greinum. Hann hélt því fram fullum
fetum að títtnefnt ráðhús ætti alls
ekki eftir að spilla Tjöminni heldur
þvert á móti að reynast bjargvættur
hennar, því að þegar húsið yrði
komið þama í krikann í allri sinni
dýrð þá myndu borgaryfírvöld
áreiðanlega sjá til þess að þessi
spegill miðborgarinnar yrði ekki að
forarpytti.
Eða með öðrum orðum: Hættið
þessu naggi, nöldurskjóðumar ykk-
ar, og við munum gefa ykkur
tandurhreina Tjöm ilmandi af
blómaangan eins og ljúfasti vorþeyr
í Paradís. Haldið þessu bölvuðu fjasi
aftur á móti áfram og við skulum
sjá til þess að þessi Tjörn ykkar
verði að þvílíku fúafeni að það verði
naumast líft í borginni.
XXX
Hvers vegna leggja gosdrykkja-
framleiðendur ekki orð í belg
í umræðunni um umbúðimar frá
þeim, heijans álið og plastið, sem
nú verður naumast þverfótað fyrir?
Óttalega er þetta hljóð þeirra eitt-
hvað þunnt. Og hveijum er málið
skyldara?
Eitthvað verður að taka til
bragðs, það er alveg ljóst. Tijábeð-
in á Austurvelli vom bókstaflega
morandi í þessum ófögnuði þegar
Víkveiji þurfti þar um nú síðast:
dós við dós mátti heita og höfðu
oftar en ekki verið traðkaðar nán-
ast flatar, því að það virðist árátta
hjá sóðunum að meija ílátin undir
fótum sér áður en þeir þeyta þeim
(ef svo mætti að orði kveða) fram-
aní samborgara sína.
Ef til vill er það samt lán í óláni
hvemig þessu furðufólki þóknast
að umgangast Austurvöll. Þing-
mennimir þurfa ekki annað en
bregða sér útí glugga til þess að
sjá þessa viðurstyggð með eigin
augum. Og þar á bæ bíður nú fmm-
varp umfjöllunar, ef Víkveija
misminnir ekki, sem miðar að því
að losa okkur við þessi ósköp eða
að bjarga því sem bjargað verður
að minnsta kosti.
XXX
Maðurinn á fréttamyndinni sem
var að huga að stjúpunum
sínum um daginn norður á Akur-
eyri er ekki eini stjúpupabbinn um
þessar mundir hér uppi á Fróni. Sá
sem stýrir penna Víkveija í dag
fékk þessa aufúsugesti uppúr svala-
kassanum sínum um svipað leyti.
Auk þess er grasið orðið snar-
ruglað líka sem vonlegt er. Blettur-
inn undir stofuglugga undirritaðs
er tekinn að grænka.
Tvær vikur til viðbótar af svip-
aðri veðurblíðu, og jólasveinninn á
eftir að upplifa það þegar hann
rennir í hlað með jólagjafimar að
mæta húsbóndanum á harðahlaup-
um á eftir sláttuvélinni.
XXX
inn af stjómmálamönnunum
okkar, sem er ekki beinlínis
fjölmiðlafælinn, var harla ánægður
með það í fréttatíma útvarpsins á
sunnudaginn var að stjómarherrum
skyldi loksins hafa tekist að beija
saman fjármálafrumvarpið. Þegar
á allt var litið, sagði hann okkur,
sýndist frumvarpið þar að auki
„viðsættanlegt".
Það er svo annað mál hvort ný-
yrðið „viðsættanlegt" er alveg eins
viðsættanlegt í augum okkar mál-
vemdarmanna.