Morgunblaðið - 13.12.1987, Blaðsíða 69

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. DESEMBER 1987
C6^
Neikvæð leikföng
„Nú þurfa pollamir ekki að rífast
um hver sé dauður.“ Þessi orð
mátti lesa í jólatilboðsauglýsingu
frá versluninni hjá Magna.
Geyslabyssa — þroskaleikfang
sem þjálfar hug og hönd í æsispenn-
andi leik — jólatilboð frá Radíóbúð-
inni.
Laserbyssa — eftirlíking af al-
vöruvopni. Hún er með kíki, hljóð-
deyfi og framlengingu, jólatilboð í
versluninni Litlu Glasgow.
Hvaða grundvöll hefur þetta fólk
til að ákveða að þetta sé „þrosk-
andi" leikfang?
Er verið að reyna að telja fólki
trú um að það sé þroskandi að drepa
hvert annað?
Foreldrar! Trúið þið því að þetta
sé jafn þroskandi fyrir bömin og
sölumenn vilja halda fram?
Islensk böm em ekki alin upp í
það hlutverk að bera vopn. Þau
gera sér ekki grein fyrir hvaða af-
leiðingar notkun raunverulegra
vopna hefur í för með sér.
Við undirritaðar sjáum fyrir okk-
ur jólaboðin í ár. Hópur af „dauð-
um“ jólagestum — því að sjálfsögðu
eiga allir að vera þátttakendur í
leiknum.
Foreldrar. Gemm jólin að sannri
friðarhátíð. Gefið ekki bömum ykk-
ar steina fyrir brauð.
Gerður Guðmundsdóttir,
Bryndís Garðarsdóttir,
Finnborg Scheving.
Stofnanamál fjölmiðla
Heiðraði Velvakandi.
Ég skrifa þér í neyð minni. Þann-
ig er að blaðamenn hafa svipt mig
þegnskap á íslandi auk þess sem
Kisan á myndinni hefur verið týnd
lengi en hún sást siðast við Þórsgötu
7 hinn 5. október. Þetta er grábrönd-
ótt láeða, mjög gæf og mannelsk.
Hún heitir Táta og hlýðir nafni. Hún
var með gula ól með rauðu merkis-
spjaldi og á því vom allar upplýsingar
en hugsanlega hefur ólin dottið af
henni. Míkil sorg ríkír á heimilinu og
ef einhver hefur verið svo óheppinn
þeir hafa svipt mig atvinnutitli
mínum. En það sem verra er að
þeir hafa skilið mig frá manninum
mínum, auk þess sem ég geri yfír-
að aka yfir hana viljum við biðja við-
komandi að hafa samband við okkur.
Við viljum eindregið vita um afdrif
hennar lifandi eða dauðrar, því óviss-
an er verst. Ef einhver hefur orðið
var við Tátu er sá hinn sami beðinn
að hringja í síma 25859, Ingólf (síma
29300 eða Kattavinafélagið ( s(ma
76206.
leitt ekki neitt í þeirra augum.
Ég er orðin aðili íslenska þjóð-
félagsins, aðili vinnumarkaðarins
og ég er ekki gift lengur heldur er
ég aðili í sambýlisformi. Þar sem
ég er ráðandi aðilinn í þessu sam-
býlisformi er ég framkvæmdaaðil-
inn. Þess má geta að ég er aðili
að lausn ræstingavandans og fram-
kvæmi hreingerningar..
Ég fæ ekki lengur greitt með
krónum og aurum heldur eru tekjur
mínar, framkvæmdaaðilans í sam-
býlisforminu, hluti ráðstöfunar-
tekna í sambýlisformi eða hluti
kaupmáttar kauptaxta, allt eftir því
hvort stjómarsinni eða stjómarand-
stæðingur á ( hlut. Tekjur mínar
eru vergar þegar skatturinn á í hlut.
Ég tel (athugið, ég held ekki,
trúi eða veit) að þessir fram-
kvæmdaaðilar blaðaskrifa ættu að
gera úttekt á vergu mati þessara
skrifa með þjóðfélagslega greiningu
( huga þannig að okkur hinum aðil-
unum í þessu þjóðfélagsformi verði
liós stéttarfélagsleg staða okkar.
Eg vona að allir aðilar taki þetta
til sín, sérstaklega aðilar ritstjómar
blaðs þíns og þá helst aðalfram-
kvæmdaaðilinn.
Aðili sambýlisforms
(lesist: húsmóðir)
Víkverji skrifar
Utlendingar hafa gjaman orð á
því að það sé með ólíkindum
hversu fjölbreytt veltingahúsa- og
skemmtanalífið er ( Reykjavík mið-
að við borgir af sambærilegri stærð
í nágrannalöndunum. Starfsmaður
í móttöku eins helsta hótelsins í
borginni hefur sagt Víkverja sögu
af dönskum kaupsýslumanni sem
kemur hingað til lands nokkmm
sinnum ári. Fyrsta verk Danans
þegar hann birtist á hótelinu er að
fá móttökuna til að panta fyrir sig
borð á þeim veitingastaðnum sem
opnað hefur frá því að hann var
hér síðast á ferð. Ennþá hefur það
ekki brugðist að unnt hefur verið
að útvega honum málverð á veit-
ingahúsi sem ekki var til, þegar
hann var síðast ( landinu.
Samkeppnin er ekki síður hörð
milli skemmtistaðanna. Ef laða á
til sín fólk verða veitingamenn að
hafa auðugt (myndunarafl og vera
fundvísir á uppákomur. Varla á
samkeppnin á því sviði eftir að
minnka eftir að Hótel ísland í Ár-
múlanum verður að veruleika.
Auðvitað hljóta menn að velta fyrir
sér hvenær að því komi að Ólafur
Laufdal sé farinn að keppa við sjálf-
an sig, því að einhvers staðar sækir
hann það fólk sem á að fylla hú-
skynni skemmtistaðarins á Hótel
íslandi. Það verður ekki stður fróð-
legt að fylgjast með því hvemig
keppinautar Ólafs Laufdal munu
bregðast við harðandi samkeppni á
þessu sviði. Reyndar má e.t.v. sjá
fyrstu vísbendinguna í því efni í
viðbrögðum forráðamanna Þór-
skaffis sem hafa innréttað ný
salarkynni í húsi þessa veitinga-
staðar og hyggjast reka þar lokaðan
klúbb fyrir „athafnamenn".
Það er sannarlega stórborgar-
bragur á Reykjavík, þegar kvöld-
og næturlífið er annars vegar.
XXX
A
Islendingar eru miklir símamenn,
eins bg flestir vita, og reyndar
svo miklir að hér hefur siminn æði
mikinn forgang í mannlegum sam-
skiptum. Það er t.d. seginn saga
að hringi síminn, þegar maður kem-
ur í einhverja þjónustustofnunina
og hefur e.t.v. hafið persónulegt
viðtal við einhvem starfsmanninn,
þá er símhringingunni svarað og
gesturinn á skrifstofunni má bíða
meðan símtalið er afgreitt. Auðvit-
að er þetta ekkert annað en
ókurteisi við þann sem gert hefur
sér ferð í þjónustustofnunina til að
eiga orðastað starfsmann hennar
undir §ögur augu. Gesturinn hlýtur
að eiga rétt á því að fá að ræða
málin ótruflað úr þv( að hann hefur
fengið viðtal á annað borð. Þetta
er einnig atriði sem er sáraeinfalt
að laga. Starfsmaðurinn lætur
símaþjónustu fyrirtækisins vita, ef
hann er upptekinn í viðtali, og á
meðan tekur hún niður nöfn og
sfmanúmer þeirra sem hringja með-
an á viðtalinu stendur. Starfsmað-
urinn getur svo hringt aftur í
viðkomandi, þegar hann er Iaus úr
viðtalinu.
Þannig er þetta hjá öjlum erlend-
um þjónustufyrirtælq'um, þar sem
Víkveiji þekkir til, og undarlegt hve
íslendingum gengur ília að tileinka
sér þessa sjálfsögðu mannasiði.
XXX
Víkverji hefur ekkert haft í
hyggju að fá geislaspilara á
næstunni. Nú eru hins vegar famar
að renna á hann tvær grímur.
Smám saman hefur hann verið að
uppgötva að framboðið á klassískri
tónlist hér á landi hefur á siðustu
misserum verið að færast æ meira
frá hefbundnum hljómplötum og
hljóðsnældum yfir á geisladiska.
Nú er enginn vafl á því að erlendu
hljómplötufyrirtækin gefa þessa
tónlist jöfnum höndum út á hljóm-
plötum, snældum og geisladiskum.
Víkveiji spurðist þess vegna fyrir
um það hvað þessu ylli, þegar hann
var síðast staddur í hljómplötversl-
un og sá að öll tónlistin sem hann
langaði ( var einungis til á geisla-
diskum. Hann fékk þau svör að
stærsti kaupendahópur klassískrar
tónlistar hér á landi væri ákaflega
kröfuharður hvað hljómgæðin varð-
ar og því löngu búinn að fá sér
geislaspilara. Því svaraði það tæp-
ast kostnaði lengur fyrir verslanim-
ar að flytja inn þessa tegund
tónlistar í öðru formi.
Sýnir þetta ekki hvemig menn
mega dansa með tækninni — nauð-
ugir, viljugir?
„ Eg tyet \J\6 þt/í o& þú hafir hcnrt
um Pló&in ú. Ma.rs?"
Ást er...
■. .-gagnkvæm hjá mönnum
og dýrum.
TM Rm. US. Pal. OH.-all rtghts reurved
»1»4 Lot Angalat Tlmaa Syndicate
Hvemig á ég að átta mig
á því að það sé Chopin?
Ég sé ekki framan í hann.

HÖGNI HREKKVISI