Morgunblaðið - 03.01.1988, Síða 46

Morgunblaðið - 03.01.1988, Síða 46
46 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 3. JANÚAR 1988 t Móðir okkar, SIGRÍÐUR HANNESDÓTTIR, Meðalholti 9, lést þriðjudaginn 29. desember. Jarðarförin auglýst síðar. Þórir Jónsson, Hafdís Hannesdóttir. t Systir okkar, GUÐBJÖRG TORFADÓTTIR, Austurbrún 4, lést í Landspítalanum 21. desember. Útförin ferfram frá Fossvogskirkju mánudaginn 4. janúar kl. 15.00. Ingibjörg Torfadóttir, Guðmundur Torfason. t Útför GUÐLAUGAR ÁRNADÓTTUR, Sólgötu 5, ísafirði, verður gerð frá ísafjarðarkapellu mánudaginn 4. janúar nk. Börn og barnabörn. t Eiginmaður minn, GEIRG. BACHMANN fyrrum bifreiðaeftirlitsmaður, Borgarnesi, verður jarðsunginn frá Borgarneskirkju þriðjudaginn 5. janúar 1988 kl. 2.00 eftir hádegi. Blóm og kransar vinsamlegast afþakkað, en þeim sem vildu minnast hans er bent á líknarstofnanir. Saetaferðir verða frá BSÍ kl. 11.30 sama dag. Jórunn Bachmann. t Móðir okkar, GUÐMUNDA PÁLÍNA GUÐMUNDSDÓTTIR, Skipasundi 92, verður jarðsungin frá Fossvogskapellu þann 5. janúar kl. 10.30. Blóm eru vinsamlegast afþökkuð en þeim sem vildu minnast hinnar látnu er bent á styrktarfélag vangefinna. Sophus Henry Holm og Guðmundur Holm. t Móðir okkar, tengdamóðir og amma, GUÐRÚN BJARNADÓTTIR, Kópavogsbraut 63, sem andaðist 16. desember sl. verður jarðsungin frá Fossvogs- kirkju þriðjudaginn 5. janúar kl. 13.30. Bjarni R. Jónsson, Björgvin Jónsson, Þórdís Eggertsdóttir og barnabörn. t Móðir okkar og tengdamóðir, . ÞÓRA JÓNSDÓTTIR frá Siglufirði, Hraunbæ138, Reykjavík, andaðist 20. desember. Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 4. janúar kl. 13.30. Hallfríður E. Pétursdóttir, Stefanía M. Pétursdóttir, Kristín H. Pétursdóttir, Bjöm Pétursson, Stefán Friðriksson, Ólafur Tómasson, Baldur Ingólfsson, Bergljót Olafsdóttir. Ragnhildur Helgadóttir frá ísafirði - Minning Fædd 2.júní 1911 Dáin 26. desember 1987 A morgun, mánudaginn 4. janúar, verður til moldar borin frá Dómkirkj- unni í Reykjavík Ragnhildur Helga- dóttir frá Isafirði. Hún andaðist á heimili dóttur sinnar hér í borg 26. desember eftir erfiða sjúkdómslegu. Ragnhildur fæddist 2. júní 1911 að Laugarbóli í Ögursveit. Foreldrar hennar voru Dagbjört Kolbeinsdóttir frá Ögri og Helgi Kr. Jónsson, út- vegsbóndi frá Snæíjöllum, en þau eignuðust sjö böm og era nú tvö þeirra á lífi. Fjölskyldan fluttist síðar í Ögumes og ólst því Ragnhildur upp í nábýli við höfuðbólið Ógur og að nokkra leyti undir vemdarvæng sæmdarkonunnar Ragnhildar Jak- obsdóttur í Ögri, sem hún var heitin í höfuðið á. Hinar tíðu heimsóknir ungu stúlkunnar í Ögur átti mikinn þátt í að móta lífsviðhorf hennar og hélst alla tíð með þeim nöfnum trygg vinátta. Naut hún oft góðs af alls- nægtabranni stórbýlisins, ekki síst í formi ýmis konar menntunar. Snemma kom í ljós að Ragnhildur var einstaklega handlagin og listræn og innan við fermingu var hún farin að sauma föt á litlu systur sína og eitthvað smávegis á böm í sveitinni. Þegar hún var 14 ára gömul lagði hún af stað út í heiminn til að sjá sér farborða og lá leiðin til Reykjavíkur. Réðist Ragnhildur þar í vist, sem kallað var, og var í þá daga einn af fáum valkostum ungra stúlkna frá efnaminni heimilum. Fyr- ir milligöngu nöfnu sinnar fékk hún störf á miklum fyrirmjmdarheimil- um, sem urðu þessari næmu stúlku góður skóli undir lífið. Jafnan undraðist fólk hvað þessi félitla stúlka gekk glæsilega til fara og komst þá fljótlega upp um snilli hennar í 'saumaskap. Varð hún fljót- lega eftirsótt til að sauma fatnað á flölskyldur húsráðenda sinna, sem hún jafnan heillaði með framkomu sinni og dugnaði. Sjálf var Ragn- hildur glæsilega kona, sem jafnan bar höfuðið hátt. Hún var vel máli farin og frásagnargáfu hafði hún í ríkum mæli enda minnug með af- brigðum. Leið Ragnhildar lá aftur vestur til ísa§arðar, þar sem hún kynntist Samúel Jónssyni, smjörlíkisgerðar- meistara, og gengu þau í hjónaband vorið 1934. Voru þau samhent í að reisa sér gott KSmili og var þar í fyrstu flest heimagert, þvi öll verk léku í höndum beggja. Heimili þeirra að Bjargi við Seljalandsveg var róm- að fyrir gestrisni og glaðværð ríkti þar oft innan veggja. Bömin urðu 5, Daníela Selma, Lára Kristín, Brynjólfur, Friðgerður Guðrún og Samúel Jón, öll gift og era bama- bömin nú 15 á lífi og 6 bamabama- böm. Ragnhildur öðlaðist ung réttindi sem kjólameistari og vann við sauma meðan heilsa hennar leyfði. Hún var mikil þjóðrækniskona og saumaði Qölmarga íslenska þjóðbúninga bæði af eldri og nýrri gerðum og vora oft haldnar á þeim sýningar á hátíðum og mannamótum. Hún lét ótal félags- mál til sín taka og gegndi ýmsum trúnaðarstörfum innan sinna félaga — var m.a. formaður Kvenfélagsins Hlífar um árabil. Ragnhildur gerðist félagi í Oddfellowreglunni og veitti sá félagsskapur henni mikla ánægju og lífsfyllingu sérstaklega á efri áram. Þau hjónin höfðu mikið yndi af leiklist og léku oft í sýningum Leik- félags ísaljarðar. Samúel var um langt skeið formaður félagsins og var Ragnhildur honum mikil stoð og stytta, þegar sauma þurfti leikbún- inga og lagfæra eitt og annað. Þau voru bæði miklir náttúraunnendur og ferðuðust mikið um iandið oft í tengslum við skógræktarþing, sem þau sóttu oft og víða. Þau hjón fluttu til Reykjavíkur vorið 1974, áðallega sökum þess að Ragnhildur þurfti þá þegar á tíðri læknishjálp að halda og stóð heimiii þeirra hér syðra við Keilufell 26. Eiginmann sinn missti Ragnhildur í apríl 1982 eftir stutta sjúkdómslegu hans. Vorið 1986 fluttist hún svo að Ljósheimum 2 hér í borg. Ragnhildur dvaldi á Vífilsstaða- spítala síðustu sjö mánuði æfi sinnar og hafði heilsu hennar hrakað mjög undir það síðasta þrátt fyrir óbilandi viljaþrek. Var það þung raun slíkri athafnakonu að verða svo hjálpar- vana. Hún hélt þó sinni reisn til hinstu stundar, er hún hlaut hægt andlát að morgni annars jóladags í nálægð ástvina. Stórbrotin kona er horfin sjónum og minnast böm hennar og þeirra Qölskyldur hennar öll með þakklæti, ást og virðingu. Blessuð sé minning hennar. Stefán Þórarinsson Þegar Selma hringdi til mín og tilkynnti lát móður sinnar, var mér bragðið, en hugsaði um leið, nú hef- ur hún fengið þá hvfld, sem hún þráði af heilum hug. Varla getur nokkur manneskja á gamals aldri, lasburða og södd lífdaga, fengið betra hlut- skifti á jólum, en fá að hverfa inn í dýrð þeirra til ástvinanna, sem á undan era famir. Ragnhildur Helgadóttir fæddist á Laugabóli í Ögurhreppi þann 2. júní 1911. Hún telst því með „Djúp- mönnum" í þess orðs fyllstu merk- ingu. í foreldrahúsum fékk hún gott uppeldi. Framar öllu ríkti þar góðvild og kærieiksríkt hugarþel, sem var hennar veganesti út í lífíð. Leiðin lá fljótlega til ísafjarðar. Ragnhildur hafði góðan mann að geyma og fíkr- aði sig áfram í baráttu lífsins með kostgæfni og myndugleik. Hún var kölluð Adda af ættingjum og vinum, þótti verklagin með afbrigðum, list- hneigð og frábær saumakona. Það kom sér vel síðar á ævinni, þegar hún var fengin til að kenna ungum stúlkum á VestQörðum hannyrðir. Kunningsskapur okkar Öddu stóð á gömlum merg og spannar meira en hálfa öld. Hún reyndist mér og mínum vel og ætíð best, þegar mest á reyndi. Hún var svo heilsteypt og gæskurík, alltaf sjálfri sér lík. Hún brást engum og fann til með þeim, sem minna máttu sín í lífinu. Samúel, eiginmanni hennar, kynntist ég í æsku, þá var hann nýlega fermdur og vann hjá fyrir- tæki föður míns, Smjörlíkisgerð ísafjarðar, er þá var nýstofnuð. Þar festi Samúel rætur sem afbragðs starfsmaður og síðar meir aðaleig- andi og forstjóri fyrirtækisins í 17 ár, þar til þau hjón fluttust til Reykjavíkur árið 1975. Frá ísafjarðaráranum er margs að minnast. Heilladagurinn í lífi þeirra beggja var 23. júní 1934, er þau vora gefin saman í hjónaband. Þetta var fyrsta brúðkaupið sem ég var boðinn í, svo ég man daginn vel. Seinna meir festu þau kaup á húsinu Bjargi, er stóð nálægt Vega- mótum, æskuheimili Samúels. Mikil og einlæg vinátta ríkti ávallt á milli heimila okkar, sem aldrei gleymist. í tímanna rás er það gæskan, góð- vildin og traustið, sem eftir stendur. + Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaöir og afi, ÓLAFUR HLÍVARR JÓNSSON kaupmaður, Dalalandi 2, sem andaðist í Landspítalanum 21. desember sl., verður jarðsung- inn frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 5. janúar kl. 15.00. Elirí V. Þórarinsdóttir, Sigurlaug M. Ólafsdóttir, Magnús Skúlason, Jón Þ. Ólafsson, Hjördis F. Ólafsdóttir, Albert Guðmundsson og barnabörn. Þeirra hamingju- og rausnarranni, var rómaður með sanni. Þangað fór enginn bónleiður til búðar. Adda og Samúel eignuðust 5 mannvænleg böm, sem öll era á lífi. Þijár stúlkur, Selmu, Lára og Frið- gerði, og tvo drengi, Brynjólf og Samúel. Öll erfðu þau góða eðlis- þætti foreldranna í ríkum mæli og tóku þau sér til fyrirmyndar. Ætt- mennahópurinn hefur stækkað ört og era nú á lífi 15 bamaböm og 6 bamabamaböm. Hin stóra íjölskylda þeirra hjónar var þeim allt. Það var lengi vel líf og fjör á heim- ili afa og ömmu en svo fóra að skiftast á skin og skúrir, lífið var ekki alltaf dans á rósum. Er frá leið bilaði heilsa Öddu veralega og svo var haldið suður á bóginn til Reykjavíkur. Harmsaga veikinda markaði djúp spor í lífi þeirra og allskonar áföll. Þessi fyrirmyndar- hjón, sem um áraraðir höfðu haldið uppi og stuðlað að margskonar fé- lags- ogmenningarmálum í heimabæ sínum, ís'afirði, verða nú að draga saman seglin. Þegar áföllin dundu yfir í Qölskyldunni, stóðu þau eins og klettur við hlið bama sinna, bættu hvort annað upp. Þar hallaðist'ekki á. Þau vora bæði mjög trúuð og vissu, að trúin væri farvegur lífsins. Það syrti aftur í álinn, þegar Samúel féll frá fyrir tæplega fimm áram. Það áfall var erfítt að sætta sig við, en þegar ég spurði Öddu blátt áfram: „Ertu ekki kvíðin framtíðinni?" svar- aði hún mér að bragði: „Nei, Svenni minn, Jesús er með mér.“ Þannig er gott að trúa. Eftirfarandi ljóðlínur skáldkonu einnar vil ég tileinka henni: Ég trúi á lífið, ljósið og Guð, og lífsandi sé í öllu, sem hrærist. Eitt strá, sem úr moldu vex og nærist. Einn geisli, sem hefur sitt himna flug, horfir á frækom smátt, gefur því ljósið, sem vekur það við. Og vorloftið tendrast blátt. Ég undrast þann mikla mátt (E. Eir.) Veikindin ásækja Öddu meir og meir. Sjúkrahúsvistir verða tíðari og siðustu sjö mánuði dvelst hún á Vífílsstöðum, oftast rúmföst og þungt haldin. Ég skrapp stundum til hennar, en alltof sjaldan. Hún bar veikindi sín vel, guggnaði ekki, hvað sem á gekk. Adda var sannkölluð hetja. Alla tíð var henni hlýtt til ísa- fjarðar, og hinni bjargföstu trú hennar á Guð og hið góða í mann- eskjuiini vora engin takmörk sett. Reisn og myndugleik hélt Adda til hinstu stundar og virtist viðbúin þegar kallið kom á heimili Láru dótt- ur hennar aðfaranótt annars í jólum. Gott var að fá hvfldina í faðmi fjöl- skyldunnar. Við Denna og bömin okkar, ásamt Guggu systur, sendum þeim öllum innilegar samúðarkveðjur og biðijum góðan Guð að styrkja þau. Adda okkar er horfin til æðri sólar- landa, meira að starfa Guðs um geim í fylgd ástvinarins, sem reyndist henni bestur. Bænarorðin verða til þeirra beggja. Guð þig blessi, gleðin ört og gæfu hljótt þig leiði. Kærleikssólin sé þér björt, sæla veg þinn greiði. (EJP) Friður Guðs sé með þeim. Sveinn Elíasson

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.