Morgunblaðið - 17.05.1988, Síða 59

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 17 MAÍ 1988
59
Hann gat þó góðu heilli dvalið
mikið á heimili sínu og þar naut
hann slíkrar ástúðar og umhyggju
eiginkonu sinnar, sem kom þó ekki
á óvart, vegna þeirrar hlýju, sem
þau jafnan sýndu hvoru öðru. Aldr-
ei vék hún frá rúmi mannsins síns,
hvort sem hann var á sjúkrahúsum
eða á heimili sínu. „Ekkert er of
gott fýrir Hauk minn,“ sagði hún.
Þá lágu böm þeirra hjóna ekki á
liði sínu, að hjálpa til við að annast
föður sinn og hjálpa til á heimilinu.
Oft var margt um manninn á
Hlíðarveginum, enda ekkert skrýt-
ið, þegar tekið er á móti fólki með
slíkri hlýju eins og þar er gert.
Ég er þakklát fyrir að hafa
kynnst Hauki. Það var gott að leita
til hans ef eitthvað bjátaði á, því
alltaf hafði hann einhver ráð og
maður gat farið ánægður frá hon-
um.
Elsku Fríða mín, missir þinn og
fjölskyldunnar er mikill og sár, en
minningin um ástríkan eiginmann,
föður og einlægan vin, mun lifa í
hjörtum 'ökkar.
Með þessum orðum kveð ég kær-
an tengdaföður, með hjartans þökk
fyrir allt og allt.
Guðrún S. Pálmarsdóttir
í dag er til moldar borinn Hauk-
ur Sigurðsson stýrimaður. Mig
langar til að minnast hans með
nokkrum orðum. Óneitanlega koma
upp í hugann margar ánægjulegar
minningar frá samstarfi okkar, en
Hauki kynntist ég þegar hann réðst
til mín sem stýrimaður á togarann
Bergvík frá Keflavík haustið 1979.
Þó hafði ég þekkt hann áður, þegar
hann og fjölskylda hans bjuggu um
tíma á Suðureyri við Súgandafjörð.
Haukur virtist hijúfur maður við
fyrstu kynni, en þegar kjmnin urðu
nánari kom í ljós hver mannkosta-
og öðlingsmaður hann var. Hann
var góð fyrirmynd ungra manna,
ósérhlífinn dugnaðarforkur. Hauk-
ur kunni vel til verka um borð í
togara og var ætfð reiðubúinn að
leiðbeina ungum mönnum sem vildu
læra, og þá var gott að lenda á
vakt með honum. Menn báru strax
virðingu fyrir honum, ekki vegna
hávaða og láta, þótt auðvitað heyrð-
ist stundum hressilega í honum,
heldur voru það fas hans og fram-
koma sem því olli.
Samstarf okkar stóð á fimmta
ár, eða þar til Haukur fór alfarið í
land og hóf störf hjá BYKO. Það
væri margt hægt að skrifa um
mann eins og Hauk, hann og hans
kynslóð. Þetta eru mennimir sem
lögðu grunninn að velferð þjóðar-
innar með sjósókn sinni. Yfirleitt
fómm við saman í bíl til skips, og
var þá komið við í eldhúsinu hjá
Fríðu og þeginn kaffíbolli áður en
lagt var á Reykjanesbrautina. í
þessum ferðum og við önnur tæki-
færi var oft glatt á hjalla og átti
Haukur þá til að kasta fram stöku,
en hann var hagmæltur vel, þótt
ekki hafi því mikið verið flíkað.
Ég vil að lokum votta hans góðu
konu og fjölskyldunni allri dýpstu
samúð okkar.
Kristinn Gestsson
og fjölskylda.
Btónjmtofa
Fnðjinm
Suðurtandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öll kvöld
tll kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytlngar við öll tilefni.
Gjafavörur.

Hafðu þökk fyrir hjartans mál
hug og þrek og vilja.
Gleðji nú drottinn góða sál
gefi oss rétt að skilja.
(H.H.)
í dag verður til moldar borinn
Haukur Sigurðsson skipstjóri,
Hlíðarvegi 55 í Kópavogi.
Síðustu sex árin var Haukur
starfsmaður hja BYKO, Bygginga-
vömverslun Kópavogs hf. á
Skemmuvegi 2, og viljum við þakka
honum samfylgdina með nokkrum
línum.
Lokið er nú langri baráttu við
erfiðan og strangan sjúkdóm, sem
Haukur átti við að stríða hin síðustu
misseri. Hann tókst á við sitt hlut-
skipti af karlmennsku og jafnvel
kímni, svo sem honum var eigin-
legt. Þar fór engin hópsál, þar sem
Haukur var.
Hann var fæddur að Hnausi í
Villingaholtshreppi í Flóa 26. sept-
ember 1922. Þar bjuggu þá foreldr-
ar hans, Sigurður Þorgilsson bóndi
og Vilhelmína Eiríksdóttir.
Á áttunda ári missir hann móður
sína, en 1930 flytur faðir hans að
Straumi við Hafnarfjörð og þar elst
hann upp og sækir bamaskóla til
Hafnarfjarðar.
Að Straumi venst hann hinum
tveimur aðalatvinnugreinum þjóð-
arinnar, landbúnaði og sjávarút-
vegi. Hann hefur snemma farið að
taka til hendinni, því maðurinn var
starfsamur og fylginn sér. Hann
nam við Héraðsskólann á Laugar-
vatni, og lauk þaðan burtfararprófi
vorið 1942 og prófi frá Stýrimanna-
skólanum 1947.
Sjómennsku byijaði hann sumar-
ið 1940 og alfarið frá 1942 til 1982
er hann hefur störf hjá BYKO.
Hann var stýrimaður og skip-
stjóri bæði á bátum og togurum
allt frá því hann varð stýrimaður
og síðan skipstjóri á bv. Neptúnusi.
Um þann þátt munu aðrir fjalla,
sem kunnugri eru, en hann var
bæði fengsæll og fýlginn sér.
Svo sem fyrr segir var sjó-
mennskan aðalstarf Hauks, en
áhugasvið hans var víðara og
stærra. Hann var prýðilega hag-
mæltur, svo sem við samstarfsmenn
hans fengum oft að njóta, því
grunnt var í kímnina.
Hann unni og landinu og ég leit
þannig til að bóndi hefði hann einn-
ig orðið góður, því hann unni gróðri
og fegurð, enda áhugasamur úti-
vistarmaður og stangveiðimaður
góður.
Haukur gekk að eiga Hólmfríði
Sigríði Bjamadóttur 1. júlí 1950
og hófu þau búskap í Reykjavík,
en 1955 byggðu þau og fluttu að
Hlíðarvegi 55, þar sem þau hafa
búið síðan. Þeim varð sjö bama
auðið.
Hólmfríði, bömum, bamabömum
og öðm skylduliði vottum við okkar
dýpstu samúð og biðjum þeim vel-
famaðar.
En við sem störfuðum með hon-
um geymum ljúfar minningar um
góðan dreng og félaga, sem fyrst
leitaði að hinu jákvæða í fari
manna, áður en metið var, og sinnti
skyldustörfum af hógværð, festu
og dugnaði.
Jarðneski andi, hvað er vor heimur?
í ómælisdjúpi ein brothætt skel.
Þar sker oss í augu sólna seimur
með sigur viljans og ódauðlegt þel.
Algeimsins mál er hörpu hreimur,
sem hjörtu nema og skilja vel.
Maður, hvers virði er moldar seimur,
móti því einu - sigrir þú hel?
(Einar Benediktsson)
Við þökkum samfylgdina og biðj-
um honum góðs byijar.
Starfsfólk BYKO
Minning:
SvavarH. Jóhanns-
son - bókari
Fæddur 21. júní 1914
Dáinn 3. maí 1988
Útför Svavars H. Jóhannssonar
bókara fer fram í dag, þriðjudaginn
17. maí, en hann lést 3. maí sfðast-
liðinn eftir stutta legu.
Svavar Hafstein Jóhannsson
fæddist í Reykjavík 21. júní 1914
og var hann því tæplega 74 ára er
hann lést. Foreldrar hans voru Jó-
hann Hafstein Jóhannsson, for-
stöðumaður Manntalsskrifstofu
Reykjavíkurborgar, og Guðlaug
Ámadóttir frá Kirkjufeijuhjáleigu í
Ölfusi. Svavar var 5. bam þeirra
hjóna, en þeim varð 11 bama auð-
ið. Eitt þeirra lést hins vegar á
fyrsta aldursári. Það má því ætla
að stundum hafí verið þröngt í búi,
enda munnamir margir. Svavar var
því ungur að ámm þegar hann tók
fyrst til hendi og þáði nokkra aura
að launum. Allur afrakstur vinn-
unnar rann til heitnilisins. Skóla-
ganga Svavars hófst í Miðbæjar-
bamaskólanum, en þegar hann lauk
þar námi tók vinnan við. Hann varð
innanbúðarmaður í verslun Kaup-
félags Borgfirðinga við Laugaveg
og liðléttingur í versluninni Kjöti
og fiski hjá Hálfdáni Eiríkssyni.
Sfðar átti Svavar eftir að leggja
fyrir sig margvísleg störf; leggja
vegi, reisa útvarpsstengur, sendast
og stunda millilandasiglingar. Ung-
ur réðst hann á skip og sigldi til
Þýskalands, en það var fátítt á
þessum árum að 16 ára drengur
úr almúgastétt héldi til framandi
landa, nema þá helst til Kaup-
mannahafnar.
Líklega hefur Svavar ekki grun-
að þegar hann hóf störf sem sendi-
sveinn hjá J. Þorlákssyni og Norð-
mann að hér ætti framtíð hans að
miklu leyti að ráðast. Jón Þorláks-
son var um þessar mundir þingmað-
ur og formaður Sjálfstæðisflokksins
og þótt hann væri önnum kafinn
fylgdist hann vel með fyrirtækinu.
Jón tók fljótlega eftir því að Svavar
var ekki seinn að leggja saman og
draga frá og einnig hinu að hann
dró fimavel til stafs. Hann ákvað
því að styrkja Svavar til náms og
vildi að hann lyki fyrst verslunar-
prófi, en læsi síðan verkfræði.
Haustið 1932 hóf Svavar nám í
Verslunarskólanum og gekk námið
prýðilega, en veturinn 1933—34
fékk hann slæma lungnaveiki og lá
lengi rúmfastur. Svavar las síðan
utanskóla næsta vetur og lauk prófi
með ágætiseinkunn vorið 1935.
Sama árið lést Jón Þorláksson vel-
gjörðarmaður hans og fór því svo
að ekkert varð úr verkfræðináminu.
Þá bauðst honum staða á Manntals-
skrifstofu Reykjavíkurborgar og
slíku boði gat ungur fjölskyldumað-
ur ekki hafnað á þrúgandi kreppu-
ámnum. Svavar starfaði með hléum
á Manntalsskrifstofunni í rúmlega
20 ár. Eftir hemámið 1940 var
hann um hríð verkstjóri hjá breska
hemum.
Á ofanverðum sjötta áratugnum
hóf Svavar störf hjá Skattstofu
Reykjavíkur, en veturinn 1960—61
settist hann aftur á skólabekk og
lauk kennaraprófí. Byijaði Svavar
síðan að kenna í Iðnskólanum og
vom aðalkennslugreinar hans bók-
færsla og skrift. Hann kenndi.
sleitulaust í Iðnskólanum í um það
bil áratug og á tímabili einnig í
Stýrimannaskólanum. Um tíma var
Legsteinar
MARGAR GERÐIR
Mmorex/Granit
Steinefnaverksmiðjan
Helluhrauni 14, sími 54034,
222 Hafnarfjörður
hann verslunarstjóri skólaverslunar
Iðnskólans. Árið 1971 réðst Svavar
á ný til Skattstofunnar og sinnti
þá ýmsum erindarekstri; var m.a.
sendur til Ólafsvíkur til að huga
þar að skattamálum og var um tíma
skattstjóri í Vestmannaeyjum.
Árið 1974 þegar Svavar var sex-
tugur hóf hann rekstur bókhalds-
stofu. f fyrstu vann hann heima hjá
sér, en síðar fékk hann inni hjá
Jóni Brynjólfssyni í húsi nr. 76 við
Hverfisgötu. Þegar Jón lést „erfði"
Svavar húsnæðið og rak þar skrif-
stofu til dauðadags.
Svavar var flórkvæntur og eign-
aðist 8 böm. Þau era í aldursröð:
Freygerður Erla verslunarstjóri í
Reykjavík, Garðar kaupmaður í
Garðabæ, Hilmar veslunarmaður f
Reykjavík, Öm kaupmaður í
Reykjavík, Droplaug húsmóðir í
Danmörku, Kristófer Ingi blaða-
maður í Reykjavík, Ása Hlín leik-
kona í Reykjavík og yngstur er
Svavar Hrafn námsmaður í
Reykjavík.
Svavar kom vel fyrir, hár og
herðabreiður og andlitsfríður. Hann
bar sig ætíð vel og ófáir kölluðu
hann glæsimenni. Svavar var vel
lesinn og fróður og hafði gaman
af þvíað segja frá, en hann kunni
líka þá sjaldgæfu list að hlusta.
Hann hafði mikið yndi af söng og
kveðskap og kunni mikið af ljóðum,
enda átti hann sjálfur auðvelt með
að yrkja.
Svavar ferðaðist mikið og á ferð-
um sínum skoðaði hann fomfrægar
byggingar, sögn og leikhús, en slíkt
tók hann mjög fram yfir sólar-
strendur og hótelbari. Tæplega 16
ára varð Svávar íslandsmeistari í
knattborðsleik (billjarð) og hafði
ætíð gaman af þeirri íþrótt. Sjötug-
ur að aldri sigraði hann ömgglega
á öldungamóti í knattborðsleik og
var hann þá ríflega áratug eldri en
næestelsti keppandinn.
Svavar saftiaði ekki gulli í kist-
ur, enda var hann greiðvikinn og
örlátur. Hann var maður augna-
bliksins og naut þess. Ég held að
honum hafi þótt býsna gaman að
lifa.
Sá sem þessar lfnur skrifar
kynntist Svavari fyrir fáeinum
árum þegar hann tók að sér bók-
hald fyrir okkur hjónin, en við höfð-
um þá stofnað lítið fyrirtæki. Þó
að ég hafi ekki þekkt Svavar nema
í fáein ár finnst mér einhvem veg-
inn eins og ég hafi alltaf þekkt
hann. Ég hafði mikla ánægju af
því að kynnast honum. Ég kveð
hann því með þakklæti og virðingu
og sendi öllum aðstandendum hug-
heilar samúðarkveðjur.
Leifur A. Símonarson
í dag er til moldar borinn góður
vinur minn og fyrmrn samstarfs-
maður, Svavar H. Jóhannsson, en
hann lézt í Landspítalanum 3. maí
síðastliðinn. Er mér ljúft að minn-
ast hans með nokkmm kveðjuorð-
um.
Svavar fæddist í Reykjavík 21:
júní 1914, sonur hjónanna Guðlaug-
ar Ámadóttur og Jóhanns Hafsteins
Jóhannssonar, er um áratuga skeið
var forstöðumaður manntalsskrif-
stofu Reykjavíkur. Þau hjón eignuð-
ust 11 böm og komust 10 þeirra
upp til manndómsára.
Svavar var að eðlisfari starfs-
glaður og strax á unglingsámm
sfnum fór hann að vinna við ýmis
störf við verzlun eða skrifstofú og
einnig réð hann sig í millilandasigl-"
ingar. Á þeim ámm var ekki um
auðugan garð að gresja hjá almenn-
ingi, hvað þá unglingum, en Svavar
var vinnufús og vildi koma sér
áfram og því stefndi hugur hans
til skólanáms. Hann hóf nám við
Verzlunarskóla íslands haustið
1932 og var þá svo lánsamur að
njóta velgjörðar Jóns Þorlákssonar,
fyrrv. ráðherra, varðandi skólanám-
ið, en Svavar hafði um nokkurt
skeið starfað við fyrirtæki hans.
Þrátt fyrir nokkurt heilsuleysi á
þessu tímabili þá sóttist honum
námið vel og lauk prófi með prýðis-
einkunn vorið 1935.
Svavar átti um þetta leyti fyrir
fjölskyldu og heimili að sjá og þá
fékk hann starf á Manntalsskrif-
stofu Reykjavíkur og vann þar hátt
í tvo áratugi. Árið 1957 fær hann
svo vinnu á skattstofu Reykjavíkur
og hlaut þar fulltrúastarf, en sagði
starfinu lausu í ársbyijun 1966. í
maí 1963 var Svavar að fyrirlagi
ríkisskattstjóra og Qármálaráðu-
neytis lánaður til að gegna skatt-
stjórastörfum í Vestmannaeyjum
vegna fráfalls þáverandi skatt-,
stjóra. Gegndi hann þeim störfum
fram til september sama árs. Sýnir
þetta þann trúnað og traust sem
Svavar naut hjá yfirmönnum sfnum'
við stofnunina. Segja má um Svav-
ar, að hann væri svo fjölhæfur, að
sama væri hvaða verkefni honum
væri falið, var þar allt vel og rösk-
lega af hendi leyst. Var hann jöfn-
um höndum við endurskoðun skatt-
framtala og bókhaldsrannsóknir.
Veturinn 1960—1961 vildi Svav-
ar afla sér meiri menntunar og
hefur nám við Kennaraháskólann
og lýkur prófi þaðan. Síðar fær
Svavar stöðu sem kennari við Iðn-
skólann í Reykjavík og var þar um
10 ára skeið. Hann lagði aðal-
áherzlu á bókhalds- og skriftar-
kennslu. Svavar var einkar tölu-
glöggur og því áttu reikningur og
bókhald mjög vel við hann, en
skriftarkennslan var honum hug-
fólgin, því hann unni fagurri skrift
og sjálfur hafði hann snilldarrit-
hönd, svo orð var S gerandi. Eftir
að Svavar hættir kennslu sinnir
hann ýmsum störfum, m.a. við
skatt- og bókhaldsrannsóknir fyrir
það opinbera. Árið 1974 ræður
Svavar sig til vinnu á endurskoðun-
arskrifstofu Jóns Brynjólfssonar
hér f borg og eftir andlát Jóns starf-
rækti hann eigin bókhalds- og um-
sýsluskrifstofu á sama stað allt til
dauðadags.
Svavar var fjórkvæntur og eign-
aðist 8 böm sem öll em mannkosta-
fólk og gengið hafa menntaveginn
eða haslað sér völl f athafnalífinu.
Greiddi hann götu þeirra af föður-
legri umhyggju svo sem honum var
unnt. Ekki fór fram hjá manni, að
Svavar var listhneigður í eðli sínu,
hafði mikla ánægju af leiklist og
tónlist og þó einkanlega ljóðlistinni,
en sjálfur fékkst hann nokkuð við
að yrkja kvæði. Þá hafði hann mik-
inn áhuga og yndi af að ferðast til
annarra landa, einkum á seinni
ámm, ekki til að liggja á baðströnd-
um heldur til þess að kynnast menn-
ingu og mannlífi þjóðanna.
Að lokum vil ég árétta það sem
áður er sagt, að í embættistíð undir-
ritaðs á skattstofu Reykjavíkur var
Svavar mjög góður og ábyggilegur
starfsmaður við vandasama vinnu
og er mér þökk í huga fyrir ánægju-
legt samstarf.
Ég votta aðstandendum hans
innilega samúð. Guð blessi minn-
ingu Svavars H. Jóhannssonar.
Stefán J. Bjömsson
fv. skrifstofustjóri.