Morgunblaðið - 25.05.1988, Síða 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVTKUDAGUR 25. MAÍ 1988
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
ELÍN ÞÓRÐARDÓTTIR,
Langholtsvegl 166,
lést í Landspítalanum 20. maí.
Gunnar Helgason,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Eiginkona mín, dóttir og móðir,
HERDÍS HÁKONARDÓTTIR,
Þinghólsbraut 12,
Kópavogi,
andaðist í Landakotsspítalanum að morgni 23. maí.
Guðmundur Jónsson,
Petrfna Narfadóttir
og börn.
t
Systir okkar
LÁRA SAMÚELSDÓTTIR,
Laugavegi 63B,
andaðist í Borgarspítalanum 20. maí.
Sverrir Samúelsson,
Unnur Samúelsdóttir,
Svava Samúlesdóttir.
1 Föðursystir mín. h
SIGRÍÐUR BLÖNDAL,
lóst á hjúkrunardeild Hrafnistu í Hafnarfirði 21. maí sl.
Fyrir hönd aðstandenda, Sveinbjörg Kjaran.
i Móöir okkar h
SIGRÍÐUR KRISTMUNDSDOTTIR
andaðist sunnudaginn 22. þ.m. á Hrafnistu i Reykjavík.
Jarðarförin auglýst síðar.
Gyða Þorsteinsdóttir, Kristmundur Þorstelnsson.

t
Maðurinn minn og faðir okkar,
ALBERT IMSLAND,
lést laugardaginn 21. maí.
Ásta Imsland,
Edda, Thorvald og Páll Imsland,
t
Bróöir okkar,
GUÐMUNDUR GUÐJÓNSSON,
Garðastrœti 13,
lést mánudaginn 23. maí sl. í Landakotsspítala.
Systkini.
t
Faöir okkar,
INGIBERGUR SVEINSSON,
Efstasundi 66,
andaðist 22. maí sl.
Börnin.
t
Maðurinn minn og faðir okkar,
JÓN ODDSSON,
Hörðalandi 20,
andaðist i Borgarspítalanum 21. maí sl.
Bergljót Björnsdóttlr,
Áslaug Jónsdóttir,
Þórður Jónsson.
t
Bróðir okkar.
lést 20. maí.
KARL JÓNSSON,
Kleppsvegi 6,
Systkini hins látna.
Binna Berndsen
Mann - Minning
Fædd 5. desember 1918
Dáin 16. mai 1988
Oft hefi ég farið skemmtilegri
ferð yfir Atlantsála en í þetta sinn,
þegar þessar línur eru ritaðar, til
að kveðja nýlátna elskulega mág-
konu mfna.
Sem ungur maður var ég svo
lánsamur að kynnast Binnu og Fred
eiginmanni hennar, er ég stundaði
nám í Bandaríkjunum, njóta gest-
risni þeirra og vináttu á þeirra fal-
lega heimili, sem þá var í Central
Ave. Needham, Mass., og var erindi
mitt í og með að kynnast betur
systur hennar, sem í dag er eigin-
kona mín.
Foreldrar Binnu voru þau Elísa-
bet C. Bjömsdóttir og Fritz Hend-
rik Bemdsen, sem um árabiLátti
og rak verslunina Blóm og ávexti.
Ung að árum fluttist hún með for-
eldrum sínum til Reykjavíkur frá
Blönduósi, þar sem hún fæddist.
Á stríðsárunum kynntist hún og
giftist eftirlifandi eiginmanni
sínum, Frederik S. Mann, miklum
öðlingsmanni, sem staðið hefur við
hlið hennar og stutt f blíðu og stríðu.
Þau eignuðust tvo syni, William
Hendrik Mann, giftan Mary Anne,
og eiga þau tvær dætur, Meridith
og Söru, og Lawrence Bemdsen
Mann, giftan Gail, og eiga þau tvö
böm, Kristina Marie og Eric
Bemdsen Mann.
Bömum okkar var hún sérlega
góð og var heimili þeirra okkur
ætíð opið. Yngsta dóttir okkar og
nafna hennar, Bima, naut þess að
vera hjá þeim í nokkur sumur og
kölluðu þau hana gjaman sumar-
dóttur sína.
Um þrettán ára skeið háði Binna
harða og stranga baráttu við þann
sjúkdóm, sem í dag leggur alltof
marga að velli um aldur fram. Ef
þú spurðir hana hvemig henni liði,
vom svörin ætíð hin sömu: það er
allt í lagi með mig.
Á meðan hún hafði heilsu til var
það hennar mesta ánægja að geta
líknað öðmm og veitt aðstoð, sér-
staklega þeim íslendingum, sem
þurftu að leita lækninga í Boston,
og alltaf var eiginmaður hennar
samstfga henni í þessu sem öðm.
Fyrir þessi líknarstörf hennar veitti
forseti vor, Vigdfs Finnbogadóttir,
henni hina fslensku Fálkaorðu, sem
afhent var við hátíðlega athöfti í
íslénska sendiráðinu í Washington,
fyrir nokkmn ámm. Alla tíð hélt
hún sfnum fslenska ríkisborgara-
rétti.
Sem endranær var ákveðið að í
sumar kæmu þau hjón til íslands
svo og í desember aftur á afmælis-
degi hennar og myndu þau þá vera
með íjölskyldum okkar yfir jólin.
Það er margs að minnast þegar
litið er yfír farinn veg og af mörgu
að taka. Um árabil var heimili for-
eldra hennar á Öldugötu 6, sem
samnefnari fyrir fjölskyldu okkar
og vini.
Það ríkir mikil sorg og söknuður
hjá okkur öllum, ungum sem öldn-
um, og megi minningin um ástsæia
konu lifa.
Það var hennar hinsta ósk að
méga verða jarðsett í íslenskri mold
og við hlið foreldra sinna.
Elsku Fred, okkar innilegustu
samúðarkveðjur til þín, sonar þíns
og fjölskyldna.
Útför hennar verður í dag 25.
maí frá Dómkirkjunni í Reykjavík.
Benedikt Ólafsson
Mánudaginn 16. maf andaðist
elsku frænka mfn Binna á heimili
sínu í Needham, Mass. Með fáum
og fátæklegum orðum langar mig
að þakka henni öll yndislegu árin
og sérstaklega þó sumrin og þær
stundir sem ég dvaldist hjá henni
og fjölskyldu hennar f Ameríku.
Margs er að minnast og er
ógleymanlegt, ást hennar og um-
hyggja fyrir öllu og öllum og var
hún mér sem besta móðir. Hún var
alltaf boðin og búin ef einhver
þurfti á hjálp á þann hátt sem
mögulegt var. Síðustu árin hennar
átti hún við mikil veikindi að stríða,
en aldrei kvartaði hún og ef spurt
var hvemig hún hefði það var svar-
ið alltaf, allt í lagi hjá mér, en hvem-
ig hefur þú það elskan.
Binni átti einstaklega elskulegan
eiginmann, sem alltaf stóð sterkur
við hlið hennar í blíðu og stríðu og
er missir hans og sona þeirra og
fjölskyldna mikill, eins og hjá okkur
öllum sem elskuðum hana.
Bið ég góðan Guð að styrkja þau
öll í þeirri miklu sorg. Með þessu
ljóði kveð ég elsku frænku mína.
Ég þekki fegurð allri fegurð tærri.
Hún finnst á jörðu - en þó himni nærri.
Eilífðarblóm með ilmi móður jarðar
sem á þá getu - er þig mestu varðar
Að breyta hverskyns böli - vetraiþunga
í bjarta gleði vorsins þyrsta unga.
Sem mjúklátt regn í milljón dropum kliði
sem mildum rómi andar blómið friði.
En næring þess er næring alls sem lifir
og nóttin dulráð vakir þögul yfir.
Þá yndisfegurð augað hvergi sér
því innst í sálu þér hún rætur ber.
(S.G.)
Bima
Að hryggjast og gleðjast
hér um fáa daga.
Að heilsast og kveðjast
það er lífsins saga.
Ofanritaða tilvitnun tel ég næsta
einkennandi fyrir líf minnar elsku-
legu mágkonu, Binnu Mann. Hun,
sem mestan hluta ævinnar bjó á
erlendri grund, en sem bar jafn
sterkar tilfinningar til foreldra
sinna og fjölskyldu á íslandi, þá
hefur eflaust í umróti hugans oft
blandast sæla og söknuður.
Hinsvegar undi Binna hag sfnum
mjög vel í Bandaríkjunum. Átti
elskulegan eiginmann, mjög fallegt
heimili og dásamlega fjölskyldu, en
einnig marga mjög kæra og trygga
vini.
Guðlaug Bima, eins og hún hét
fuilu nafni fæddist á Blönduósi 5.
des. 1918. Foreldrar hennar voru
Elísabet K. Bjömsdóttir og Fritz
Hendrik Bemdsen, sem um áratuga
skeið rak blómaverzlunina Blóm og
ávexti.
Þegar Binna var bam að aldri
fluttu foreldrar hennar til Reylq'a-
víkur. Hún stundaði nám við Verzl-
unarskóla íslands og í framhaldi
af því vann hún á skrifstofu hjá
O. Johnson & Kaaber, en lengst af
starfaði hún I verzlun föður síns.
Á unglingsárunum varð hún fyr-
ir þeirri raun að smitast af berklum,
sem þá heijuðu mjög hér á landi
og liðu nokkur ár áður en hún fékk
fullkominn bata.
í byijun stríðsins kynntist Binna
eftirlifandi eiginmanni sínum, Fred-
eric S. Mann, sem þá var yfírmaður
í ameríska hemum. Árið 1943 fóru
þau til Bandaríkjanna, þar sem þau
giftust og bjuggu alla tíð í farsælu
hjónabandi, enda samrýnd mjög og
Frederic einstakur öðlingsmaður,
sem tók þegar ástfóstri við ísland
og Qölskyldu Binnu. Þau eignuðust
tvo sonu William Hendrik og Law-
rence Bemdsen, sem nú eru fjöl-
skyldumenn og búa í Bandarílqun-
um. Eflaust hefur það verið erfitt
fyrir unga stúlku á sínum tíma og
hverfa á braut frá landi sínu og
fjölskyldu, sem hún unni mjög, en
það ber kannski Ijósastan vott um
ræktarsemi hennar og tryggð við
foreldra sína, að hún skrifaði þeim
bréf í hverri viku I áraraðir, þar sem
hún greindi frá lífí sínu og högum.
Eftir að stríðinu lauk og Frederic
losnaði úr herþjónustu hafa þau
hjónin jafnan komið til íslands einu
sinni á ári. Einnig höfum við og
fjölskyldur okkar heimsótt þau
nokkuð reglulega. Geymum við
margar hugljúfar endurminningar
frá þeim samverustundum beggja
vegna hafsins.
Á stríðsámnum og löngu eftir
var Binna einskonar „sendiherra“
fyrir ísland á þeim ámm, þegar
samgöngur og samskipti þjóðanna
vom ekki eins auðveld og nú er
orðið. Hun gerði sér mjög annt um
íslenska námsmenn í Ameríku og
greiddi götu þeirra með margvísleg-
um hætti og af einskæmm áhuga
og mannkærleika tók hún á móti
og annaðist um sjúklinga, sem héð-
an þurftu að fara til læknismeð-
ferðar í Bandaríkjunum. Hafa
margir íslendingar notið þjónustu
hennar og lofað hana fyrir atorku
hennar og ósérhlífni í áratugi.
Það var við hæfí, að fyrir nokkr-
um áram var Binna sæmd hinni
íslensku Fálkaorðu fyrir ómetanleg
störf í þágu íslendinga á erlendri
grnnd.
Á síðustu ámm hefur Binna orð-
ið að þola mikil og margvísleg veik-
indi og orðið að gangast undir
tvísýnar læknisaðgerðir. Án efa
hefur lífslöngun hennar og vilja-
styrkur hjálpað mikið í þeirri hörðu
baráttu, en þrátt fyrir oft erfíðar
stundir kvartaði hún aldrei og virð-
ingarvert er, hversu eiginmaður
hennar hefur veitt henni mikinn
stuðning og styrk á erfiðum tímum.
Nú hefur sá sjúkdómur, sem hún
barðist við, náð yfírtökunum og
þótt við, fjölskylda hennar hefðum
kosið að fá að njóta hennar lengur,
þá er ekki að vita, nema að nú falli
að aðstæðum eftirfarandi ljóðlínur,
sem ég veit, að Binna hafði dálæti á:
Nóttin græðir margt sem mæðir mann á
daginn
lífs ég þræði veikur veginn
verð þv'næði og sveftii feginn.
Við eigum margar ljúfar og
fagrar minningar um mágkonu
mína, Binnu Bemdsen Mann. Hún
var sá persónuleiki, sem allir hrif-
ust af, er kynntust henni og um-
hyggju hennar og ástríki fengum
við njóta í ríkum mæli á lífsferli
hennar.
Sá neisti kærleikans, sem hún
tendraði í sál okkar og sinni, mun
aldrei slokkna.
I
Það er sárt að hugsa til þess að
elsku Binna sé dáin og það að fá
ekki að sjá hana aftur er skrítin
tilfinning, en allar samvemstund-
imar, sem við áttum em mér
ógleymanlegar.
Heimsóknimar til elsku Binnu
og Fred í fallega húsið þeirra í
Needham, sitja fast í huga mér.
Það var alltaf svo hlýlegt og elsku-
legt að koma þangað og mér leið
svo vel í návist þeirra.
Binna var svo lífsglöð og gaf svo
mikið af sjálfri sér, sem mér þótti
svo vænt um. Og það að hafa feng-
ið að hafa Binnu hjá mér, þegar
Elísabet Inga var skírð síðastliðið
sumar, var mér svo mikils virði.
Ég á margt eftir að segja dóttur
minni, þegar hún kemur til vits og
ára, frá okkar yndislegu frænku í
Ameríku.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég elsku Binnu frænku með
þökk fyrir allt, sem hún gerði fyrir
mig og ég votta ykkur, elsku Fred
minn, Ricky og Mary Anne, Larry
og Gail mfna dýpstu samúð.
Steinunn Björg