Morgunblaðið - 19.06.1988, Blaðsíða 57

RR9Í
mÚT. .01 5ÍIJDAQUVIMt18 ’ ,QIGEAJflMUOHOM
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 19. JÚNÍ 1988
88
57
Garry Christian Morgunblaðia/Einar Falur
Listahátíðarpopp
Morgunblaðið/BAR
Á fimmtudag' og föstudag var
haldið í Laugardalshöll hefðbundið
Listahátíðarpopp, sem haldið var
með bresku hljómsveitunum The
Christians og The BIow Monkeys,
auk fimm islenskra hljómsveita.
Aðsókn var með dræmasta móti á
fimmtudag, áheyrendur voru ekki
nema 800 til 1.000, sem þykir ekki
mikið í húsi sem tekur vel á sjötta
þúsund, en á föstudag töldu aðstand-
endur tónleikanna að áheyrendur
hefðu verið vel á fjórða þúsund. Tón-
leikamir á fimmtudag voru þó áhuga-
verðari hvað tónlistina varðaði, en
ekki er það alltaf tónlistaráhugi sem
dregur fólk á tónleika.
Fimmtudagskvöld
Eins og áður sagði var fremur fá-
mennt í Laugardalshöll á fimmtudags-
kvöldið, þegar The Christians komu
fram. Fyrst hljómsveita á sviðið var
hafnfirska sveitin Kátir piltar og önn-
ur sveit var Síðan skein sól, studd af
Sigurði söngvara Centaur og munn-
hörpuleikara. Næst á eftir Síðan skein
sól átti að vera Strax, en þar sem
ekki var nema einn hljómsveitarmeð-
limur á staðnum þegar til átti að taka
ákváðu hljómleikahaldarar að The
Christians myndu koma næstir á svið.
Christian-bræður eru þeir Garry,
sem syngur, og Russell, sem leikur á
saxófón og syngur bakraddir. Þeirra
hægri hönd og rúmlega það er Henry
Priestman, sem semur ðll lög sveitar-
innar og marga texta og leikur að
auki á hljómborð, saxófón og gítar
(til skiptis). Hljómsveitin hóf leik sin
á Forgotten Town, fyrsta laginu af
þeirra fyrstu hljómplötu. Það var vel
flutt og í því var vel áberandi aðal
hljómsveitarinnar, þétt, sæt röddun
sem á ekki lltið skylt við bandaríska
soul-tónlist sjötta áratugarins. Næsta
lag var One In a Million, sem einnig
er af hljómplötu þeirra og var einkar
vel flutt líkt og fyrsta lagið. ... and
That’s Why kom næst, síðan Say it
Isn’t So og síðan breytti sveitin um
takt og tók fyrir gamlan Ray Charles
slagara, Rocking Chair Blues. Seint
verða Christians verðlaunaðir fyrir
flutning á því lagi, en það sem mest
skiptir er að þeir höfðu gaman af að
flytja það og áheyrendur af að hlusta,
sem er jú fyrir mestu. Næsta lag kann
ég ekki að nefna en þar á eftir fluttu
bræðumir og Henry Priestman lagið
Farewell Kiss acappella, þ.e. án undir-
leiks. og mátti þá vel heyra hvað radd-
irnar voru vel æfðar saman. Flutning-
ur lagsins tmflaðist um stund, því
áheyrendur sem klöppuðu taktinn voru
famir að klappa heldur hratt og það
tók tíma fyrir þá að hægja á sér, en
á meðan gerði Garry Christian að
gamni sínu. Á eftir laginu lét hann
þau orð falla að hann hefði haft mik-
ið gaman af þessari íslandsför og að
honum likaði betur við landið eftir því
sem hann sæi meira af þvl. Hann
bætti því við að þetta væri ekkert
smjaður, honum llkaði það vel við
landið að svo gæti farið að hann sett-
ist hér að, en á hinn bóginn gæti eins
farið að hann gerði það ekki. Næsta
lag, Born Again, þekktu likast flestir
áheyrenda af viðtökunum að marka
Dr. Robert
og I því fór sveitin á kostum I vel
teygðri útsetningu. Á eftir fylgdi fyrir-
taks lag af plötunni fyrmefndu, An
Ideal World, sem fjallar um ástandið
I Suður-Afríku, siðan When the Finger
Points og Save a Soul in Every Town.
í flutningi When the Finger Point,
hvarf Garry í hóp áheyrenda og söng
lagið þaðan við mikla hrifningu um
leið og hann dansaði við nærstadda.
Að loknu seinna laginu þakkaði hljóm-
sveitin fyrir sig og fór baksviðs. Áhorf-
endur vildu þó meira og fengu Christ-
ian-bræður á svið aftur. Hljómsveitin
tók þá upp þráðinn þar sem frá var
horfíð, lokakafli Save a Soul in Every
Town var endurfluttur og síðan Hoov-
erville. Aftur fór hljómsveitin baksviðs
og aftur var hún kölluð á svið. Þá
komu lögin Sad Song og svokölluð 12“
gerð upphafslags tónleikanna, Forg-
otten Town, löng útsetning, en ekki
langdregin, með miklum hljóðgerfla-
syrpum. Þá loks fékk hljómsveitin að
hverfa á brott og hafði þá leikið I
hartnær hálfa aðra klukkustund.
Þá var klukkan 20 mínútur yfir eitt
og þá komu slakir kynnar kvöldsins á
svið og boðuðu að Strax væri næst;
að sveitin kæmi á svið eftir 10 mínút-
ur. 10 mínútumar urðu 15, 20, 25,
30, 35, 40 ... og þá fór ég eins og
megnið af áheyrendum. Eftir vom i
salnum fáeinir áheyrendur og starfs-
menn, samtals kannski um 100 til 150
manns.
Föstudagskvöld
Það var öllu betri mæting á tónleika
Blow Monkeys, eins og áður sagði. Á
undan Blow Monkeys léku Bjarni Ara-
son og Búningamir, Hunangstunglið
og Strax. Ekki náði ég í Laugardals-
höllina nema í þá mund að Strax var
að ljúka við dagskrá sína, en ekki
vöktu þau tvo eða þijú lög sem ég
heyrði trega vegna kvöldsins sem leið.
Dr. Robert kom á svið með sveit
sína nálægt hálf tólf, glerfinn i tau-
inu, i teinóttum gráum jakkafötum
með vesti. Allt var úthugsað og rautt
bindið passaði við rauðan vasaklútinn
sem stóð hæfílega langt uppúr btjóst-
vasanum á jakkanum. Hann gerði sér
far um að líta sem best út og átti það
til að sleppa úr gítargripum til að
geta lagað hárið, auk þess sem hann
dro greiðu upp úr vasanum öðm
hvom. Vakti framkoma hans öll mikla
hrifningu, en steininn tók þá fyrst úr
þegar hann dansaði á leifturhraða eft-
ir sviðinu i einu laginu. Hann gerði
þó meira en að dansa og syngja, því
hann sýndi það að hann er þokkaleg-
asti gítarleikari.
Hljómsveitin fór rólega af stað með
When Will I Find a Way, en næsta lag
var öllu fjömgra og vakti mikla hrifn-
ingu, lagið Digging Your Scene, sem
var all vinsælt í Bretlandi fyrir tveim
ámm eða svo. Nsest var lagið Check-
ing Out af síðustu plötu sveitarinnar,
en Dr. Robert leitaði líka lengra og
flutti m.a. lag af fyrstu plötu hljóm-
sveitarinnar, Dime in a Bottle, sem
var með minni poppkeim en flest ann-
að sem hann og hljómsveit fluttu þetta
kvöld. Onnur lög vom It Doesn’t Have
to be This Way, sem vakti mikla hrifn-
ingu, Don’t Give it Up, Rise Above
og tónleikunum lauk á laginu The Day
After You. Ekki vom áheyrendur sátt-
ir við að fá ekki meiri tónlist og heimt-
uðu meira með látum. Hljómsveitin
kom og aftur á svið og lék þá fyrir-
taks útgáfú á gamla Curtis Mayfíeld
laginu Superfly og lauk síðan tónleik-
unum á lagi sem ég kann ekki að
nefna, en alls léku Dr. Robert og hans
menn í um klukkustund. Tónleikunum
var lokið og ballið tók við.
Texti: Ámi Matthíasson
Kirsten Wolf ráðin
prófessor í íslensku
við Manitoba-háskóla
UNG dönsk kona, dr. Kirsten
Wolf, var nýlega ráðin sem for-
seti og prófessor við íslensku-
deild Manitoba-háskóla í
Winnipeg í Kanada. Hún er
þriðji prófessor íslenskudeildar-
innar síðan hún var stofnuð árið
1950. Alls sóttu átta um stöðuna.
Dr. Kirsten Wolf, sem er tuttugu
og átta ára gömul, lauk BA-prófí
í íslensku og norsku frá Háskóla
ísiands árið 1981 og meistaraprófi
í íslensku frá University College í
Lundúnum árið 1982. Kirsten
varði doktorsritgerð sína við Uni-
versity College á siðasta ári, en
hún fjallaði um gyðingasögu.
Stofnun Árna Magnússonar mun
innan tíðar gefa út Gyðingasögu
með formála Kirstenar en hún
hefur unnið að því samhliða dokt-
orsritgerðinni að undirbúa útgáfu
sögunnar.
Kirsten hefur unnið að rann-
sóknum við Stofnun Áma Magnús-
sonar í Reykjavík, hún kenndi
íslensku og dönsku við Madison-
háskólann í Wisconsin í Banda-
ríkjunum 1986-87 og hefur siðan
starfað við forn-íslensku orðabók-
ina hjá Árnastofnun í Kaupmanna-
höfn.
Kirsten sagði í samtali við Morg-
unblaðið að hún hefði fengið áhuga
á íslensku þegar hún fór til íslands
í sumarfrí þrettán ára að aldri og
líkað mjög vel. Eftir að hafa lokið
stúdentsprófí í Danmörku fluttist
hún til Islands og vann um skeið
á kaffistofu Norræna hússins. Eft-
ir að hafa verið eitt ár í íslensku
fyrir útlendinga við Háskóla ís-
lands hefði hún innritast í íslensku-
deildina.
„Ég hlakka mikið til þess að
hefja störf við Manitoba-háskól-
ann,“ sagði Kirsten. „Ég verð ein
í þessu og því vafalaust mjög mik-
ið að gera. Þetta er ekki einungis
kennsla sem um er að ræða heldur
einnig samskipti við íslendinga á
þessu svæði. Það er mikill áhugi
á íslensku í Manitoba. Ég fór þang-
að í viðtal i janúar og talaði þá
við Vestur-Íslendinga. Það var
mjög sérstakt að heyra hvemig
þeir töluðu íslensku," sagði Kirst-
en. Hún sagði að upphaflega hefði
hún átt að byija 1. júlí nk. en vegna
þess hve langan tíma það tæki að
fá dvalarleyfí myndi hún líklega
ekki heíja störf fyrr en í lok júlí.
Alls voru átta umsækjendur um
forseta- og prófessorsstöðuna við
íslenskudeild Manitoba-háskóla,
þar af þrír íslendingar. Kirsten
varð eins og áður sagði hlutskörp-
ust en það tók dómnefndina eitt
ár að gera upp hug sinn. Dóm-
nefndin tók þá ákvörðun að mæla
með einum af islensku umsækjend-
unum en deildarforseti tungumála-
deildar mælti með Kirsten Wolf.
Háskólaráð Manitoba-háskóla
staðfesti síðan ákvörðun deildar-
forseta fyrir nokkrum vikum .
Prófessorsstaða í íslensku var
sett á laggimar við Manitoba-
háskóla árið 1950 og er tilskilin
doktorsgráða eða sambærilegt
nám. Ekki _er hægt að setja sem
skilyrði að íslendingur sé ráðinn í
stöðuna þar sem slíkar takmarkan-
ir vegna þjóðernis stangast á við
kanadisku mannréttindaskrána.
Islenskudeildin var_ í upphafi
Qármögnuð af Vestur-íslendingum
sem stofnuðu sjóð er þeir gáfu
Mani-toba-háskóla. Háskólinn
hafði áður skuldbundið sig til þess
að stofna deildina ef til kæmi
a.m.k. 150.000 dala framlag frá
almenningi. Mun meira safnaðist
og lagði ríkisstjóm íslands m.a.
töluverða upphæð í sjóðinn. Til
þess að styrkja stöðu deildarinnar
var söfnun hafín í sjóðinn á ný
fyrir nokkmm árum og stendur
hún enn. Má segja að fjárhagsleg
staða deildarinnar sé nú mjög ör-
ugg, en Manitoba-háskóli greiðir
einnig hluta rekstrarkostnaðar. í
háskólanum er að finna annað
stærsta íslenska bókasafnið i Vest-
urheimi, en það stærsta er í Com-
ell-háskólanum í Bandaríkjunum.
í íslenskudeildinni geta stúdent-
ar tekið íslensku til BA- eða meist-
aragráðu. Nám til BA-gráðu tekur
þtjú ár en til BA Honour-gráðu
íjögur ár. Kennd er jafnt nútimaís-
lenska sem fom-íslenska en til
meistaragráðu er einungis kennd
fomíslenska. í námi til meistara-
gráðu er náið samstarf við ensku-,
þýsku- og klassisku máladeildim-
ar.
Dr. Finnbogi Guðmundsson,
landsbókavörður, sem var fyrsti
prófessorinn við deildina, var skip-
aður árið 1951 og gegndi starfínu
í fímm ár eða til ársins 1956. Þá
tók við starfínu Haraldur Bessason
og starfaði hann við Manitoba-
háskóla til ársins 1987. Haraldur
gegnir nú stöðu forstöðumanns
Háskólans á Akureyri.
í Winnipeg er mikill fjöldi fólks
af islensku bergi brotnu og má
nefna sem dæmi að talið er að i
borginni Winnipeg einni séu um
60.000 manns af íslenskum ætt-
r

Morgunblaðid/Júlíus
Sigurður Sveinsson leikur í skák sinni á móti Judit Polgar.
Landsliðið tapaði fyrirPolgar
Handknattleikssamband ís-
lands og Skáksamband íslands
hafa i samvinnu sett á markað
nýtt skyndihappdrætti sem þeir
kalla Fjarkann. Það er nýstofnað
fyrirtæki Handknattleikssam-
bandsins og Skáksambandsins,
Mark og mát, sem hefur veg og
vanda af happdrættinu.
Á miðunum er taflborð og er skaf-
ið af reitunum sextán. Undir eru
myndir og ef ljórar eru eins er vinn-
ingur á miðanum, að verðmæti 60,
120, 500, 2.000 eða 10.000 krónur.
Stærsti vinningur er bifreið að verð-
mæti 580 þúsund krónur.
17. júní síðastliðinn efndi Hand-
knattleikssambandið til kynningar á
Fjarkanum og tefldu landsliðsmenn
Qöltefli við ungverska skák- meistar-
ann Judit Polgar í Verslunarbankan-
um í Bankastræti. Landsliðsmenn
máttu allir lúta í lægra haldi fyrir
skákmeistaranum.