Morgunblaðið - 27.08.1988, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. ÁGÚST 1988
nmnmn
Ást er...
... að vaða ekki inn á
óhreinum skónum.
TM Reg. U.S. Pat Off.—all riflht* raswvad
© 1988 Los Angeles Times Syndicate
747TARMOW5KI
_____ Allt í lagi, vina, ég gleymdi
gleraugunum___
HÖGNI HREKKVÍSI
Spara má stórfé í ríkiskerfinu
Til Velvakanda.
Nú ganga helstu ráðamenn þessa
lands fram fyrir skjöldu og boða
skerðingu kaupmáttar og allsherjar
samdrátt í þjóðfélaginu. Meðal ann-
ars er talað um að stórfelldur niður-
skurður verði nú að eiga sér stað
í ríkiskerfínu.
Á slíkum tímum hlýtur sú spum-
ing að vakna hjá skattgreiðendum,
hvort ekki megi ná gífurlegum ár-
angri í baráttunni við verðbólguna
og erlendar skuldir, með því einu
að taka til hendinni og spara ræki-
lega hjá hinu opinbera.
Ég held að ekki þurfí að draga
úr þjónustu hins opinbera svo neinu
nemi. Og sennilega þyrfti ekki held-
ur að segja upp opinberum starfs-
mönnum. Hins vegar væri hægt að
sleppa þvi að ráða nýja, þannig að
þeim fækkaði sjálfkrafa. Eins væri
hægt að draga mikið úr kostnaði
við utanlandsferðir embættis-
manna. Það hefur tekist í félags-
málaráðuneytinu, án þess að það
hafí á nokkum hátt bitnað á starfi
Skrifið eða hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til
að skrifa þættinum um hvaðeina,
sem hugur þeirra stendur til — eða
hringja milli kl. 10 og 12, mánu-
daga til föstudaga, ef þeir koma
því ekki við að skrifa. Meðal efnis,
sem vel er þegið, eru ábendingar
og orðaskiptingar, fyrirspumir og
frásagnir, auk pistla og stuttra
greina. Bréf þurfa ekki að vera
vélrituð, en nöfn, nafnnúmer og
heimilisföng verða að fylgja öllu
efni til þáttarins, þó að höfundur
óski nafrleyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að
beina því til lesenda blaðsins utan
höfuðborgarsvæðisins, að þeir láti
sinn hlut ekki eftir liggja hér í
dálkunum.
ráðuneytisins. Mikill hluti þessara
utanferða virðist vera ónauðsynleg-
ur og í raun em margar þeirra
aðeins bitlingar til embættismann-
anna.
Milljarða mætti spara með því
að hætta niðurgreiðslum og útflutn-
ingsbótum á landbúnaðarvömm.
Það er kominn tími til að við íslend-
ingar hættum að borga útlending-
um fyrir að kaupa afurðir okkar.
Eins eigum við að hætta að halda
uppi byggð á ýmsum útkjálkum,
þar sem alls ekki er lífvænlegt. Það
er svo þjóðþrifaverk að leggja niður
stofnanir eins og Byggðastofnun,
sem engan tilgang hafa annan en
Flytja á fréttir
af ánægjuleg-
um atburðum
Kæri Velvakandi og söngelska
þjóð.
Þjóð okkar hefur löngum talist
söngelsk og höfum við í gegnum
tíðina eignast marga stórsöngvara
í hópi karla og kvenna. I þeirra
hópi er Kristján Jóhannsson. Á
undanfömum ámm hefur hann
unnið hvem stórsigurinn á fætur
öðmm, okkur aðdáendum hans til
mikillar gleði.
Því skýtur skökku við þegar eng-
inn hinna stóm fjölmiðla nema
Morgunblaðið tekur fyrir þau gleði-
legu tíðindi, að á sunnudaginn veitti
Ítalíuforseti Kristjáni viðurkenn-
ingu fyrir kynningu á ítalskri tón-
list. Öðm eins er víst slegið upp í
fjölmiðlum og væri ekki ráð að
geta þess oftar, þegar eitthvað
ánægjulegt á sér stað. Hvar er þjóð-
arstolt okkar núna, góðir íslending-
ar?
Aðdáandi.
að flytja fé frá byggðarlögum sem
bera sig, til staða þar sem engin
skilyrði em fyrir arðbæmm at-
vinnurekstri.
Með aðgerðum af þessu tagi
væri unnt, að draga verulega úr
erlendum skuldum þjóðarinnar.
Síðar, þegar staða ríkissjóðs hefði
batnað töluvert, mætti lækka skatta
og álögur hvers konar á fyrirtæki
og einstaklinga. Þannig gætu ís-
lendingar aftur skapað sér lífvæn-
leg búsetuskilyrði í þessu gjöfula
landi án þess að ráðast einu sinni
enn á kjör hinna verst settu.
Skattborgari.
Víkverji skrifar
Oft er rætt um hvílík paradís
Elliðaámar séu fyrir reykvíska
stangveiðimenn, enda er þar um
að ræða eina af bestu laxveiðiám
landsins. Ásókn í veiðileyfí er jafnan
mikil hjá félögum í Stangaveiðifé-
lagi Reykjavíkur. Fyrir skömmu
fékk Víkverji boð um að veiða hálf-
an dag í Elliðaánum móti kunn-
ingja sínum sem hann og þáði.
Veiðin reyndist hin besta skemmtun
og komu á land einn lax og fáeinir
sjóbirtingar. Daginn eftir var sil-
ungurinn borinn á borð soðinn en
reyndist afar bragðvondur. Laxinn
var hins vegar sendur í reykhús
eins og venja er á mörgum heimil-
um. Þar kom I ljós að starfsmenn
höfðu slæma reynslu af því að
reykja lax úr Elliðaánum og að fjöl-
margar kvartanir höfðu borist
vegna reykingar á laxi úr ánum.
Það hlýtur að teljast verðugt rann-
sóknarefni fyrir fískifræðinga að
kanna hvað hér veldur og hvort hin
slæmu bragðgæði fisksins séu af
eðlilegum orsökum. Veiðimenn hafa
hér beinna hagsmuna að gæta og
óneitanlega vekur þetta upp þá
spumingu hvort allt sé með felidu
í umhverfí Elliðaánna.
XXX
Efnahagsaðgerðir á íslandi eru
famar að falla í undarlegan
farveg. Síðast þegar gripið var til
slíkra ráðstafana nú á vordögum
var það eftir að stjómmálamennim-
ir voru búnir að velta vöngum yfír
gengisfellingu og hversu mikil hún
yrði svo vikum skipti. Á endanum
voru allir sem vettlingi gátu valdið
búnir að ná sér í gjaldeyri, svo að
Seðlabankinn mátti hætta skrán-
ingu á gengi og gengisfelling var
óhjákvæmileg.
Nú er svipað uppi á teningnum.
Það er búið að tala svo lengi um
niðurfærslu verðlags að það verða
áreiðanlega allir sem til þess hafa
aðstöðu, búnir að hækka vörur sínar
áður en til niðurfærslunnar kemur.
Og alltaf verða stjómmálamenn-
imir jafn hissa.
XXX
Víkveiji vék í gær lítillega að
skrautlegum fyrirsögnum
íþróttafréttamanna vegna leikja á
Flugleiðamótinu í handknattleik.
Sigur íslenska landsliðsins yfír hinu
sovéska er að sjálfsögðu hápunktur-
inn, bæði fyrir handboltaunnendur
og í íþróttafréttamennskunni, þar
sem þjóðemisrembingurinn hefur
fengið að njóta sín sem aldrei fyrr.
Víkveija fínnst samt fulllangt
gengið að ætla að sovéskur hand-
knattleikur sé að líða undir lok eft-
ir tapið við íslendinga — eftir 10
mánaða samfellda sigurgöngu þar
á undan.
Engu að síður verður niðurlag
frásagnar Þjóðviljans af leiknum sl.
fimmtudag vart skilið öðru vísi, en
þar er íþróttafréttaritarinn að gefa
íslensku leikmönnunum einkunn og
segir að endingu: „Alfreð er líka
alltaf í toppformi á móti stórköllum
eins og Rússunum, sem mega
muna sinn fífil fegri.“
xxx
Pappírsklemmur em áreiðan-
lega einhver hversdagslegasti
hlutur í heimi en hið mesta þarfa-
þing, sem fólk leiðir ekki mikið
hugann að alla jafna. Einhveijir
v-þýskir tölfræðingar tóku sig samt
til á dögunum og könnuðu hver
yrðu afdrif 100 þúsund pappírs-
klemma. Þeir komust að því að
aðeins fímmtungur pappírsklemm-
anna var notaður í þeim tilgangi
sem klemmunum er ætlaður.
Afgangurinn hlaut eftirfarandi
örlög: 14.163 klemmur vom beygð-
ar og brotnar af fíktumm. 19.413
klemmur vom notaðar sem spila-
peningar, þ.e.a.s. þar sem eldspýtur
em oftast notaðar. 17.200 klemmur
vom notaðar sem krækjur á buxna-
strengi og bijóstahaldara. 5.434
klemmur urðu tannstönglar eða
eymapinnar. 5.308 klemmur urðu
naglasköfur. 3.196 klemmur urðu
að pípuhreinsumm. Afgangurinn
einfaldlega týndist.