Morgunblaðið - 24.09.1988, Síða 57

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. SEPTEMBER 1988
57 *
Þessir hringdu...
Skafmiðakaup í
Hveragerði
Signrbjörg Guðmundsdóttir
hringdi:
„Þann 11. september fór ég í
Eden í Hveragerði og keypti tvær
Bflaþrennur. Eg borgaði með 500
krónum og fékk 300 krónur til
baka. Þegar ég spurði drenginn
sem var að afgreiða, hvort þetta
væri rétt verð, sagði hann að þetta
væru SÁÁ-miðar og þeir kostuðu
100 krónur en ekki 50 krónur.
Mig langaði bara að spytja hvort
þetta verð gilti aðeins í Hvera-
gerði, því ég kaupi Bflaþrennu
vanalega á 50 krónur."
Gjald á heilsugæslu-
stöðvum
Reykvíkingur hringdi:
„Eins og flestir aðrir hef ég
þurft að nota mér þjónustu heilsu-
gæslustöðva síðastliðið ár. Við
það hef ég komist að raun um
að það er eitthvað mjög gruggugt 1
á seyði hvað varðar gjaldtöku fyr-
ir þessa þjónustu.
Ég hef heimilislækni á ákveð-
inni heilsugæslustöð í Reykjavík
og þegar ég hef komið að degi
er gjaldið 165 krónur en á kvöld-
in er það 300 krónur. Ég hringdi
í Sjúkrasamiagið og þar fékk ég
þær upplýsingar að verðið ætti
að vera það sama á daginn og á
kvöldin. Læknamir fengju greitt
aukalega fyrir kvöldvaktina og
það ætti ekki að krefja sjúklinga
um neitt aukagjald þótt þeir
kæmu að kvöldi.
I sumar þurfti ég svo að fá
læknisvottorð fyrir dóttur mína
og þar sem ég kom að kvöldi
þurfti ég að greiða 300 krónur í
komugjald. Síðan greiddi ég 750
krónur fyrir læknisvottorðið en
það var í rauninni ekki annað en
greiðsla fyrir bréfsnepil og undir-
skrift læknis sem skoðaði dóttur
mína sama sem ekki neitt. Sam-
tals greiddi ég því 1050 krónur
fyrir þessa þjónustu en á annarri
heilsugæslustöð þurfti ég aðeins
að greiða 165 krónur í komugjald
fyrir þessa sömu þjónustu.
Ég hringdi enn og aftur í
Sjúkrasamlagið og þar fékk ég
aftur staðfest að það væri óleyfi-
legt að taka hærra gjald á kvöld-
in. Síðan var mér sagt að það
ætti að senda heilsugæslustöðv-
unum bréf og greina starfsfólki
þeirra frá því hvað væri rétt gjald
en það er eins og ég hef áður
sagt, 165 krónur. Eftir að þetta
bréf var sent, hringdi ég eitt
kvöldið á tiltekna heilsugæslustöð
vegna þess að bamið mitt var
veikt og ég þurfti að fara með
það til læknis. Ég spurði hvað ég
þyrfti að borga fyrir kvöldheim-
sókn og var sagt að gjaldið væri
300 krónur. Eftir þessa reynslu
fer ég ekki framar á heilsugæslu-
stöðina þar sem ég hef heimilis-
lækni ef ég þarf að koma að
kvöldi, því að þá þarf ég að borga
of mikið. í stað þess fer ég á
Læknavaktina í Reykjavík. Þar
greiði ég '500 krónur fyrir eina
heimsókn að kvöldi og fæ síðan
335 krónur af því endurgreiddar
í Sjúkrasamlaginu."
ÁLAGATRÚ í VIÐEY
Velvakandi góður.
Það hefur verið mikið rætt um
Viðey að undanfömu, Viðeyjar-
stofu, Viðeyjarkirkju, uppgröft og
fleira. Ég hef þó ekki heyrt minnst
á það sem mig langar til að vita
um, en það em álögin á Viðeyjar-
kirkju. Sagt var að það mætti aldr-
ei loka kirkjuhurðinni. Hún ætti
alltaf að standa opin, annars yrði
stórslys á Viðeyjarsundi, bátstapi
eða annað álíka.
Það var mikið talað um það þeg-
ar fískiskútan Ingvar fórst við Við-
ey þann 7. apríl 1906 með allri
áhöfn, að kirkjuhurðin hefði verið
lokuð og það sennilega af prakkara-
skap. Nú langar mig til að biðja
þig, Velvakandi góður, að uppiýsa
þetta fyrir mig. Síðan langar mig
að bæta dálitlu við.
Það var árið 1919 að ég réði
mig sem kaupamann til Eggerts
Briem í Viðey. Þar var stór hópur
af ungu og lífsglöðu fólki og mikið
var unnið. Vinnutíminn var frá kl.
6:30 að morgni til kl. 20:30 að
kvöldi. Það var líka leikið sér og
mikið dansað um helgar. Nóg höfð-
um við dansplássið, allt loftið í Við-
eyjarstofunni sem var stórt dans-
gólf.
Síðla sumars þegar búið var að
slá og hirða af heimaeyjunni, fómm
við vestur í Vesturey. Þar var mik-
ið gras en kargaþýfí. Einn daginn
er við vomm þar við slátt gerði
mikið sunnanrok og slagveður. Það
var hætt að slá og farið heim. Mig
minnir að stúlkumar sem fóm með
okkur um morguninn hafí verið
farnar heim nokkm fyrr á undan
okkur piltunum. Á leiðinni heim
emm við að spjalla saman og þá
verður einhverjum að orði: „Nú er
ég hræddur um að það rigni inn í
kirkjuna". „Ekki held ég það“ segir
ráðsmaðurinn en við vomm nú á.
annarri skoðun. „Við skulum bara
líta á það þegar við komum heim“
segir ráðsmaður.
Viðeyjarkirkja snýr frá suðri í
norður og er ein af fáum kirkjum
á landinu sem snýr þannig því flest-
ar snúa þær frá vestri í austur. í
þessu tilfelli stóð veðrið beint á
suðurgaflinn þar sem dyrnar em.
En viti menn, það var ekki bleytu-
dropi innan við þröskuldinn. Við
vomm alveg undrandi og ég hef
oft hugsað um það síðan, hvemig
geti staðið á þessu.
Nú em sennilega flestir farnir
af þeim sem vom í þessum
skemmtilega góða hóp í Viðey
sumarið 1919. Þó gæti kannski ein-
hver verið á lífí sem man þetta at-
vik en það þykir mér heldur ósenni-
legt. Við vomm þama tveir strákar
á líkum aldri en við vomm yngstir
af hópnum. Við héldum alltaf kunn-
ingsskap og hittumst öðm hvom
þar til hann dó fyrir þó nokkuð
mörgum ámm. Ég veit bara um
eina konu úr hópnum sem er enn
á lífi en hún er nú vistmaður á
Hrafnistu í Hafíiarfírði.
Nú vona ég, Velvakandi góður,
að þú getir útvegað mér góð svör
við þessu.
Gunnar Ásgeirsson,
Hafharfirði.
Sýning
z^\
Z^\

z^\
Z^\

ÆS^
z^\
ÆS ÆS
ÖLVURfy
:KNIA«'
zf\
ÆS
ÍLVUUft
kniáb'
Z^\
ÆS
ÖLVURf^ ÍÖLVUR^
rKNlAR' ÍÍKNIáR'
Zí\
ÆS
Zf\
ÆS
Laugardalshöll