Morgunblaðið - 13.10.1988, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 13. OKTÓBER 1988
gestir þeirra
veikomnir.
2 Áttþú
Lada Sport
4x4?
hakkapeffitta
Finnsku NOKIA-snjó-
dekkin hafa reynst velá
íslandi
BIFHEIBAR&LANDBÚNADARVÉLARHF.
Varahlutaverslun beinn sími: 39230
Suðurlandsbraut 14. sími681200
söludeild nýrra bila:
Ármúla 13. sími 31236
Húsiö verður opnaö kl. 19.30 fyrir matargesti.
Dansaö til kl. 3.00. Miöar seldir og borð tekin
frá á Hótel Sögu milli kl. 5 og 7 á fimmtudag,
sími 20221. Miðar einnig seldir víö ínnganginn.
Verð kr. 2.400,- fyrir matargesti.
Skíðaskólinn í Kelingarfjöllum.
a
BALLIÐ
verður haldið í
Súlnasal Hótel Sögu
föstudagskvöld
14. október
Gamlir og
nýir
nemendur
Fjöldasöngur
— sjón
varpssýnin
fránám^^
skeiöinusl
sumar.
Sigríður Guðmunds-
dóttir - Minning
Fædd 9. júní 1922
Dáin 4. október 1988
Nú er komið.að kveðjustund, svo
allt of fljótt var elsku amma tekin
frá okkur öllum. Minninguna um
hana munum við ávallt geyma í
hjörtum okkar.
Kailið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Sb. 1886 - V. Briem.)
Við biðjum Guð að styrkja afa
okkar í hans miklu sorg.
Barnabörn og
barnabarnabörn.
Þriðjudaginn 4. október bárust
mér þær sorgarfréttir að föðursyst-
ir mín Sigríður Guðmundsdóttir
væri látin. Mig langar með þessum
fátæklegu orðum að kveðja frænku
mína sem reyndist mér og minni
fjölskyldu alla tíð einstaklega vel.
Sigríður var fædd 9. júní 1922 á
Þingeyri við Dýrafjörð, dóttir hjón-
anna Júlíönnu Guðmundsdóttur og
Guðmundar Jóhannessonar sem alls
eignuðust 12 böm, og em aðeins
§ögur systkin eftir á lífí.
Sem ungur drengur kom ég oft
á heimili frænku minnar og eigin-
manns hennar Sigurðar Einarsson-
ar en þau gengu í hjónaband árið
1942 og eignuðust Qögur böm, en
einn son átti hún áður.
Lengst af bjuggu þau á Öldugötu
14 í Hafnarfirði þar sem hún bjó
manni sínum og bömum einstak-
lega fagurt og hlýlegt heimili. Til
Siggu frænku var alltaf gott að
koma, hún átti alltaf til hjartahlýju
og góð ráð ef eitthvað var að. Minn-
isstæðast er mér þegar ég missti
föður minn, þá aðeins 12 ára gam-
all, hversu hún reyndist mér vel og
hughreysti mig og hjálpaði mér í
minni miklu sorg
Sigga hafði lengi átt við erfið
veikindi að stríða, en henni var
ekki tamt að kvarta og ef hún var
spurð um eigin veikindi beindi hún
talinu oft að öðm.
Þessi minningarbrot em fátæk-
leg, en ég vona að þau lýsi ein-
hverju úr lífi Sigríðar, því hún var
mér alla tíð ákaflega kær.
Ég og flölskylda mín sendum
eiginmanni, bömum, systkinum svo
og öðmm ættingjum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Ég þakka henni samfylgdina,
hennar miklu góðmennsku og
trygglyndi við mig og íjölskyldu
mína og bið henni blessunar Guðs
í nýjum heimkynnum.
Birgir G. Ottósson
Ég minnist tengdamóður minnar
sem einstaklega hlýlegrar og glað-
lyndrar konu, og aldrei varð okkur
sundurorða á yfir þijátíu ára við-
kynningu. Það detta niður minning-
amar ein og ein, því enginn veit
hvað átt hefur fyrr en misst hefur.
Ég minnist þess þegar við fómm
saman til Ítalíu til nöfnu hennar,
hvað henni fannst gaman að öllu
sem fyrir augu bar. Þegar við fómm
á gondól um síkin í Feneyjum, þar
sem söngur og tónlist ríkti. Hún
var svo heilluð af kirkjunni og af
hertogahöllinni við Markúsartorgið,
allt var sem ævintýri, ég kynntist
þessari góðu konu alltaf betur og
betur. Ég minnist þess einnig, þeg-
ar við fómm í bíltúr saman ásamt
mágkonum hennar austur fyrir
fjall, hvað það var glatt á hjalla og
gaman hjá okkur. Við stoppuðum
á nokkmm stöðum og fengum okk-
ur veitingar, og í bílnum var sung-
ið alla leiðina heim. Hún hafði fal-
lega söngrödd, enda ekki langt að
sækja það því foreldrar hennar vom
bæði mikið söngfólk.
Með þessum fáu línum kveð ég
hana og þakka forsjóninni fyrir að
hafa átt hana sem tengdamóður,
blessuð sé minning hennar.
Petrína R. Ágústsdóttir
Móðir, ég á minningar um þig,
minningar, sem leiða veginn mig.
Ljós mér gafstu, lífsins von og trú,
í ljóssins dýrðar engilmynd ert þú.
Vaktir yfir breyzkri bams þíns lund,
brostir hveija þunga raunastund.
Leiðréttir öll bemsku minnar brot,
svo brosti við þér kinn mín táravot.
Nú er horfið hýra brosið þitt,
heilög minning fyllir hjarta mitt.
Skautið þitt var skjól og vagga mín,
ég skil nú fýrst, hve sæl er minning þín.
(S.P.)
Kveðja frá börnum
og tengdabörnum
Birting afmælia-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð i Aðal-
stræti 6, Reykjavík og á skrif-
stofu blaðsins í Hafiiarstræti
85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á f miðviku-
dagsblaði að berast sfðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
Margrét Magnús-
dóttir - Minning
Fædd 4. desember 1907
Dáin 24. ágúst 1988
Ég ætla hér að minnast ömmu
minnar. Ég er uppalinn á Heijólfs-
götu 12 í Hafnarfirði. Foreldrar
mínir bjuggu á neðri hæðinni en
afí, Guðlaugur Þorsteinsson, eða
Lilli í Hraunkoti, eins og hann var
kallaður af eldri Hafnfirðingum, á
efri hæðinni, svo að samskiptin urðu
mikil.
Ekki get ég minnst ömmu minnar
án þess að minnast á afa, því svo
var ævi þeirra samtvinnuð. Bæði
ólust þau upp í Hraunkoti í Hafnar-
firði þar sem nú er Hellisgata 12.
Afi og amma giftust árið 1931
og var afi þá skipstjóri. Hann var
skipstjóri á ýmsum skipum, aðal-
lega togurum, uns hann fékk Iöm-
unarveiki árið 1947. Hann komst
furðanlega til heilsu aftur en varð
aldrei fullhraustur maður á ný.
Hætti hann þá sjómennsku og gerð-
ist starfsmaður hjá Bæjarútgerð
Hafharfjarðar og sá um afgreiðslu
til skipanna og svo fleira.
Okkar samskipti voru góð og lét
ég mig aldrei vanta þegar afí kom
heim í kaffí til ömmu. Vinnustaður-
inn var ekki Iangt frá og afí fór
allar sínar leiðir á hjólinu. Mörgum
stundum eyddi ég hjá þeim hjónum,
ferðaðist með afa mínum á hjólinu.
Umhverfíð hér er einkar fallegt.
Þá var var Norðurbærinn ekki
byggður og við krakkamir lékum
okkur í hrauninu og fjörunni. Síðan
þegar ég var 12 ára flutti ég upp
á Sléttahraun. Ekki minnkuðu sam-
skipti okkar við það. Ég eyddi mest
af mínum frítíma hér á Heijólfs-
götunni og var með dúfukofa bak
við húsið. Afi og amma hjálpuðu
mér með dúfumar og þegar ég var
upptekinn af lærdómi eða einhveiju
öðm, þá hugsuðu þau um þær fyrir
mig.
Af Sléttahrauninu flutti ég síðar
aftur á Heijólfsgötuna. Þá keypi
pabbi efri hæðina af afa og ömmu
og við fluttum upp en þau niður.
Svo dó afí. Það tók mikið á ömmu
og var hún lengi að jafna sig. Hún
bjó síðan í nokkur ár á neðri hæð-
inni en síðar vistaðist hún á Hrafn-
istu í Hafnarfírði. Held ég að henni
hafí alltaf líkað vel þar. Þar bjó hún
í tvíbýli en heilsunni hrakaði og
eftir nokkur ár varð hún að fara á
sjúkradeild þar.
Ég veit að hjúkmnarfólkið á
Hrafnistu hugsaði mjög vel um
ömmu og færi ég starfsfólkinu þar
kærar þakkir fyrir það.
Er leita ég inn í Ijóðsins skin,
og lokað er þreyttri bránni,
þá heyri ég fáksins fjalladyn
og fossinn niða í gjánni.
Eg hitti aftur minn heiðavin
á hæðunum fram með ánni.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi)
Guðlaugur Guðmundsson