Morgunblaðið - 29.11.1988, Side 70

70
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 29. NÓVEMBER 1988
„ Eí þú eri svona Þreyttur, af
hverju varsiu |>á ekt'i eftir heirna.?"
ást er...
... að kunna að kokka.
TM Reg. U.S. Pat Off.—all rights reserved
® 1988LosAngelesTimesSyndicate
Jafinrétti...!
Með
morgimkaffmu
Maðurinn minn ætlar að-
eins að fylgjast með dag-
skrárkynningunni!
Ábending til fjármálaráðherra:
Lækka hæstu laun og
hækka þau lægstu
Þorleifur Kr. Guðlaugsson
skrifar.
„Heiðraði Velvakandi.
Ég hef verið að velta fyrir mér
eftir að framganga fjárlaga fór að
skýrast, hvemig ég gæti komið
ábendingum til Olafs R. Grímssonar
fjármálaráðherra, um þær inn-
heimtuaðgerðir í skattaformi sem
hann hyggst nú knýja fram.
Eg byst alveg við því, að þó ég
sendi honum bréf persónulega, muni
það allt eins lenda ólesið í ruslakörf-
unni, en fleiri þurfa að gera sér grein
fyrir hvað í raun er verið að gera
almenningi á sviði skattamála, en
Ólafur og félagar hafa látið sig litlu
skipta réttlæti í garð þegnánna þeg-
ar til tekjuskerðingar kemur í valdi
ríkisins. Mér finnst íjármálaráðherra
vera fullur hroka og ofríki í ráð-
herrastarfi sem honum er falið og
hef ég engan ráðherra heyrt tala sem
hann í fjölmiðlum hér.
Eg hef áður bent lauslega á hvem-
ig almenningi er misgert í skattaá-
lögum, þar sem tekjur manna sem
ná 90.000 krónum á mánuði eru
raunverulega litlu hærri rauntekjur,
vegna skattálagningar, en 45.000
krónur á mánuði skattfrýjar. Þetta
em ekki nákvæmar tölur en ætlaðar
til að sýna fram á að skattleysis-
mörkin voru hugsuð sem kjarabót.
Fólk sem hefur um 200.000 krónu
árstekjur þarf ekki að greiða skatt,
en athugið hvemig farið er með
þann fjölda fólks sem hefur tekjur
þama á milli. Rauntekjur þess er
langt undir rauntekjum skattfríð-
indafólks. Þetta vildi ég sérstaklega
benda á því það er engin sanngimi
að láta ekki alla greiða skatt, að
undanteknum ellilaunaþegum, þegar
meirihluti þjóðarinnar fær gjafafé-
frá ríkissjóði sem rænt er með lögum
frá öðrum, svo hundruðum þúsunda
skiptir á fjölskyldu, auk skattfríð-
inda. Enn á að bæta á margs konar
sköttum þó meira sé lagt á hluta
þjóðarinnar að bera í skatta en eðli-
legt getur talis.
Ætlar að ráðast á eldra
fólkið
Ekki sýnist fjármálaráðherran-
um samt nóg að gert. Nu ætlar
hann að ráðast á eldra fólkið sem
er að búa sig undir launalaus ell-
iár, með því að draga af, eða af-
nema ellilaun ef þeir sem komnir
eru á ellilaunaaldur hafa einhverjar
tekjur að ráði. Það er ekki nóg að
skattleggja tekjur þess, heldur
verður að bijóta lög, eða búa til
ný þvingunarlög til að ná slíku
fram. Það er ekki ofsögum sagt að
þetta er viðbjóðslegur hugsana-
flutningur á opinberum vettvangi
af manni sem grenjað hefur hvað
hæst hversu illa sé búið að gamla
fólkinu.
Mjög illa er farið með einstætt
fólk sem verður að búa í leiguhús-
næði, að ekki skuli öll húsaleigu-
greiðsla vera dregin frá tekjum við
skattálagningu. Stjórnin ætlar að
leggja hærra vörugjald, hækka
fasteignaskatt, aukaskatt á bifreið-
ar, tekjuskatt um nokkur prósent
og fleira. Búið er að fella gengi.
Hver fer með mesta kjaraskerðingu
á hendur alþlýðunni? Nú, vitið þið
það ekki? Eg þori varla að segja
það hér og nú, því ekki er til siðs
að segja sannleikann um lýðræði
kommúnismans, þar til það sannar
sig sjálft. Það verður lítið eftir af
tekjunum þó hægt væri að afla sér
nokkur hundruð þúsund krónu
tekna, þegar öll tekjuskerðingarlög-
in hans Ólafs Ragnars íjármálaráð-
herra eru skollin á. Vonandi muna
kjósendur eftir þessu öllu í næstu
kosningum.
Þýðir ekki að kenna
Sjálfstæðisflokknum um
Aldrei hefur óhamingja islands
orðið slík, eða þvílík hningnun du-
nið yfir þjóðfélag okkar eins og nú
sýnist framundan. Sá vandi sem ég
hef verið að benda á í skrifum
mínum er nú að koma fram.
Ólafí Ragnari Grímssyni og fé-
laga hans Svavari Gestssyni þýðir
ekki að kenna Þorsteini Pálssyni
né Sjálfstæðisflokknum um hvernig
komið er í efnahagsmálum okkar.
Þeir hafa litlu ráðið um gang mála
fyrir ofríki vinstri aflanna, sem
hafa blásið upp verðbólgu um
margra ára skeið, sem hefur magn-
ast og spillt fyrir eðlilegri fram-
þróun atvinnumála og raungildi
arðs af erfíði okkar, laununum.
Alþýðubandalagið hefur verið
yfirgnæfandi skaðvaldur í efna-
hagslífi okkar og ekki síður í af-
komu launafólks en atvinnurekstr-
inum sem þeir hafa nú kveðið niður
svo launafólk er að lenda í efna-
hagsþrengingum.
Þetta er hinn dæmigerði komm-
únismi í framkvæmd sem mörg
dæmi sanna.
Samvinnureksturinn
dulbúinn ríkisrekstur
Nú er það þeirra helsta mál að
ryðja úr vegi sem flestum, einkum
fyrirtækjum. Þau mega rúlla segja
þeir og sannið þið til, að það verða
samvinnufyrirtækin sem njóta
stuðnings sjóðsins sem Stefán Val-
geirsson hefur verið settur yfír.
Fyrirtækin sem alltaf eru að tapa
og framsóknarmenn spila alltaf á
hausinn, verða styrkt af almannafé
en ekki önnur fyrirtæki. Samvinnu-
reksturinn er dulbúinn ríkisrekstur
enda stefnt að því að bændur og
almenningur standi undir þeim
rekstri. Að öðrum kosti væru ekki
kaupfélögin, sem fara hvert af öðru
á hausinn, endurreist..
Það er stefna núverandi ríkis-
stjórnar að gera sem flesta sér
háða, þeir komi skríðandi að fótum
hennar og biðji um ölmusu. Al-
þýðuflokkur og Framsóknarflokkur
geta nú fylgt afturhaldsstefnu Al-
þýðubandalagsins út í ystu æsar,
arðráni sem ekki hefur áður þekkst
í slíkum mæli ofan á atvinnuleysi.
Litlu hefði þurft að kosta til í
lækkuðum launum á liðnum áratug
til að þetta hefði aldrei átt sér stað
og jafnvægi hefði komist á. Þá
hefði framleiðsla okkar skapað
miklar tekjur af útflutningi, vel-
megun í stað gjaldþrots margra
fyrirtækja og fjölda fólks, upp-
byggingu atvinnu í stað hruns at-
vinnugreinanna og kaupmáttar.
Hjá þeim sem greiða skattana,
mun samanlögð skattheimta vera
nálægt 70% af launum þegar .allt
kemur til alls. Hvergi í veröídinni
eru eins háir skattar. Hvers vegna
er það? Vegna þess að fólkinu er
mismunað í launum, sem gerir það
að verkum að ríkissjóður hefur
meirihluta þjóðarinnar á framfæri
sínu. urræðið er, að lækka hæstu
laun, hækka þau lægstu og afnema
allar niðurgreiðslur og meðgjafir.
Þjóðin virðist vera tilfinningalaus
gagnvart sóma sínum.“
HÖGNI HREKKVÍSI
Víkverji skrifar
Kvikmyndaverðlaun Evrópu
voru afhent í fyrsta sinn á
laugardagskvöldið og gátum við
fylgst með athöfninni í ríkissjón-
varpinu í beinni útsendingu frá
Vestur-Berlín. Tveir íslenskir leik-
arar komu þar við sögu og myndin
/ skugga hrafnsins. Þótt landar
okkar hafi ekki fengið aðra viður-
kenningu í þetta skipti en að vera
útnefndir til verðlauna, komst
íslensk kvikmyndagerð að á þessum
vettvangi, sem ætlað er að vera
evrópskt mótvægi við Óskarsverð-
launin. í samkeppni samtímans ber
ekki að vanmeta að komast á blað
við athafnir sem þessar.
Miðað við þaulskipulagðar
skrautsýningamar við afhendingu
Óskarsverðlaunanna var athöfnin í
Vestur-Berlín næsta fábrotin. Ef til
vill hefur það verið ætlun þeirra sem
að henni stóðu að draga nokkur
skil á milli Berlínar og Los Angeles
að þessu leyti og má segja að það
hafí tekist. Við vorum minnt á þá
staðreynd að aukin samvinna Vest-
ur-Evrópuríkja og ákvörðun um að
gera þau að einum 320 milljón
manna markaði 1992 tekur mið af
því, að tungumálin eru mörg og
ólík í Evrópu. Kvikmyndaverðlaun-
um Evrópu er ekki ætlað að steypa
alla í sama mót heldur ýta undir
sérkenni með sameiginlegu átaki.
Taka þau þannig mið af því sem
er grunnþáttur Evrópuhugsjónar-
innar: að samvinna margra styrki
stöðu hvers og eins.
XXX
Hver þjóð hefur sín sérkenni í
menningu og listum og endur-
speglast þau í kvikmyndagerð.
Víkverji sá á dögunum dönsku
myndina Gestaboð Babettu sem
gerð er eftir Karen Blixen og nú
er sýnd í Regnboganum en myndin
hlaut Óskarsverðlaun í fyrra. I einu
orði þá hreifst Víkvetji af þessari
mynd, sem er eins og vin í eyði-
mörkinni, þegar litið er á þær of-
beldis- spennu- og hryllingsmyndir
sem setja mestan svip á auglýs-
ingar kvikmyndahúsanna.
Varla hefur farið fram hjá nein-
um áhugasömum lesanda
Morgunblaðsins að á síðum þess
hefur að undanförnu verið rætt um
ljóðagerð í tilefni af því, að síðastlið-
ið vor gaf Almenna bókafélagið út
Ljóðaárbók 1988. Hafa margir látið
í ljós skoðanir sínar eftir að Guð-
mundur Guðmundarson birti fyrstu
grein sína. Hann vill halda f hefð-
bundna bragarhætti og hefur beint
skeytum sínum umbúðalaust að
ýmsum ungum skáldum sem honum
eru ékki að skapi. Telur Guðmund-
ur sig greinilega málsvara þeirra
sem vilja standa vörð um tungu
okkar og menningu.
Fimmtudaginn 24. nóvember sl.
birtist enn ein greinin eftir Guð-
mund Guðmundarson og sparaði
hann ekki stóru orðin í dómum
sínum um aðra. Greininni lauk hann
með þessum orðum: „Þar sem mér
og nokkrum ljóðelskandi vinum
mínum langar. . .“ Víkverja kom
til hugar, hvort Guðmundi finnist
það ekki ljóður á skáldskap, þótt
þar bregði fyrir þágufallssýki.
H