Morgunblaðið - 19.09.1989, Blaðsíða 38

88
MQRGUNRLAÐIÐ i'RlDJUDAGliR lö. SJ'iRTEMBKR, 1089;
Konan mín,
er látin.
t
MARGRÉT SÍMONARDÓTTIR,
Baldur Steingrímsson.
t
Mágur okkar,
HARRY RUSSELL DERIDDER,
lést í New York 16. september.
Fyrir mína hönd og annarra vandamanna,
Guðfinna Ingimarsdóttir.
t
Móðir mín,
SIGURLAUG BJÖRNSDÓTTIR
frá Veðramóti,
lést í Reykjavík 15. september.
Þorbjörg Bjarnar Friðriksdóttir.
t
Móðir okkar,
GUÐRÚN STEFÁNSDÓTTIR,
Hólmgarði 14,
lést í Landspítalanum 14. þ.m. Jarðarförin auglýst síðar.
Dætur hinnar látnu.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma og langamma,
SVAVA BJARNADÓTTIR,
Hábæ40, Reykjavik,
lést laugardaginn 16. september sl.
Ágúst Filipusson,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn
HALLGRÍMUR FR. HALLGRÍMSSON
fyrrverandi forstjóri,
Vesturbrún 22,
Reykjavík,
andaðist þann 16. september.
Margrét Hallgrímsson.
t
Eiginrnaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR ÞORLEIFSSON
bóndi, Bæ,
Súgandafirði,
sem andaðist 12. september sl., verður jarðsunginn frá Suður-
eyrarkirkju þriðjudaginn 19. september kl. 14.00.
Unnur Kristjánsdóttir, börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
Þóranna R. Sigurðar-
dóttir - Minning
Fædd 23. júlí 1892
Dáin 3. september 1989
Amma var einstök kona og kraft-
mikil. Það lýsir sér best í því að
96 ára að aldri bjó hún ein og sá
að mestu um sig sjálf. Hún var
lífsglöð og sagði okkur margar
skemmtilegar sögur og kunni marg-
ar vísur. Hún var blíð og umhyggju-
söm og vildi allt fyrir alla gera og
allt sem hún átti var hún tilbúin til
að gefa.
Við amma áttum margar góðar
stundir saman og síðustu árin
hringdi hún til mín minnst einu sinni
á dag til að heyra í mér og vita
hvort ekki væru allir við góða
heilsu. Hún hafði alltaf mikinn
áhuga á hvernig gengi hjá Ragn-
ari, hvort það væri góð veiði og
hvenær hann kæmi í land. Henni
þótti mikið til hans koma og einnig
tii sonar okkar Kjartans Smára.
Fylgdist hún vel með þroska hans
frá fæðingu og spurði síðast um
hann 2 tímum áður en hún dó. Svo
mikill var áhugi hennar á fólkinu
sínu.
Ég á margar góðar minningar
um ömmu og þær mun ég alltaf
hafa og eiga. Ég sakna ömmu mik-
ið en ég veit að henni líður vel þar
sem hún er, og hver veit nema við
amma sjáumst aftur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V.Briem)
Guðbjörg Jensdóttir
Við kveðjum í dag sæmdarkon-
una Þórönnu Rósu Sigurðardóttur,
sem andaðist á Droplaugarstöðum
sunnudaginn 3. september sl.
Rósa, eins og hún var einlægt
kölluð, fæddist í Guðnabæ í Selvogi
23. júlí 1892 og var því fullra 97
ára þegar hún lést. Foreldrar henn-
ar voru Sigurbjörg Sigurðardóttir
ættuð úr Holtum og Sigurður
Frímann Guðmundsson, bóndi og
sjómaður, ættaður norðan úr landi,
Rósu nafnið á dóttur þeirra hjóna
var ekki út í loftið, því amma Sig-
urðar Frímanns var engin önnur
en Rósa Guðmundsdóttir frá Fom-
haga í Hörgárdal, sem landsþekkt
varð undir nafninu Vatnsenda-Rósa
og Skáld-Rósa. Móðir Sigurðar var
Þóranna Rósa dóttir Vatnsenda-
Rósu og Natans Ketilssonar, en hún
var einmitt í fóstri hjá föður sínum
á Illugastöðum á Vatnsnesi, þegar
harmleikur sá átti sér stað sem
leiddi til dauða Natans og síðar
síðustu aftöku sakamanna á Is-
landi, þegar tilræðismennirnir,
Agnes og Friðrik, voru tekin af lífi.
Rósu nafnið er einnig mjög algengt
í hópi afkomenda Rósu.
Rósa ólst upp í mikilli fátækt í
húsum foreldra sinna, fyrst í
Guðnabæ. Þaðan flutti fjölskyldan
að Sogni í Ölfusi, þarm sem bróðir
Sigurðar, Ólafur, bjó þá. Það mun
hafa verið vorið 1896. Seinna það
sama sumar, eða í ágústmánuði,
dundu Suðurlandsjarðskjálftarnir
yfir, með þeim afleiðingum að talið
er að um 1.300 hús hafi hrunið á
Suðurlandi, nánast í einu vetfangi.
Húsin í Sogni voru engin undan-
tekning, þau hrundu og bjargaðist
fólk naumlega úr rústunum. I kjöl-
far þessara hörmunga flutti margt
manna til Reykjavíkur, sem þá var
að taka á sig svip þéttbýliskjarna
með nýjum atvinnutækifærum.
Þeirra á meðal var fjölskylda Sig-
urðar Frímanns. Rósa settist því að
í Reykjavík haustið 1896 og bjó þar
alla tíð síðan, eða í 93 ár. Hún lifði
það skeið íslandssögunnar sem ein-
kennst hefur af stórstígustu fram-
förum allra tíma, sem e.t.v. best
sést á því að hún bjargaðist naum-
lega úr hrynjandi torfbæ fjögurra
ára gömul en bjó síðustu 25 ár
ævinnar í tólf hæða fjölbýlishúsi.
Rósa var þrígift. Um áramótin
1915-16 giftist hún Guðmundi
Jónssyni, sjómanni, og reistu þau
heimili sitt í Reykjavík. Ekki varð
þó hjónaband þeirra langvinnt því
Guðmundur lést úr spönsku veikinni
í nóvember 1918. Rósa giftist öðru
sinni 1920 Kristjáni Guðjónssyni,
sem lengst af var kenndur við Gas-
stöðina. Þau slitu samvistum 1943.
Arið 1945 tók hún saman við Símon
Guðmundsson, verkstjóra, og stóð
heimili þeirra á Bergþórugötu 45
til ársins 1964 en eftir það á Aust-
urbrún 6. Símon lést í október 1977
og eftir það bjó Rósa ein á Austur-
brúninni þar til í maí sl. vor að hún
fluttist á vistheimilið Droplaugar-
staði þar sem hennar löngu vegferð
lauk við góða umönnun þess ágæta
fólks sem þar starfar. Éru því hér
færðar þakkir sem hún sjálf bað
um að fram yrðu bornar þegar yfir
lyki.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
STEFÁN BRYNJÓLFSSON,
Seljabraut 42,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni miðvikudaginn 20. septem-
ber kl. 13.30. Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vildu
minnast hins látna er bent á Sólskríkjusjóðinn.
Fyrir mína hönd og annarra aðstandenda,
Hildur Sigurðardóttir,
Brynjólfur Stefánsson,
Kristín Stefánsdóttir,
Tómas Örn Stefánsson,
María Stefánsdóttir.
t
Sonur minn, bróðir og mágur,
BALDUR NIKULÁSSON,
Mávabraut 7,
Keflavík,
verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju
miðvikudaginn 20. september kl. 14.00.
Jarðsett verður i Kirkjuvogskirkjugarði
í Höfnum.
Þurfður Guðmundsdóttir,
Lúlla Kristín Nikulásdóttir,
Jósef Borgarsson.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ELÍAS JÓN GUÐJÓNSSON
skókaupmaður,
Staðarfelli,
Akranesi,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju fimmtudaginn 21. septemb-
er kl. 11. f.h. Þeir sem vilja minnast hans, vinsamlega láti líknar-
stofnanir njóta þess.
Sigriður Á. Ármannsdóttir,
Guðjón Eliasson, Vigdís Eyjólfsdóttir,
Gunnhildur Elíasdóttir,
og barnabörn.
Rósa eignaðist 3 börn sem öll eru
á lífi.
Elstur er Siguijón, sonur Guð-
mundar af fyrsta hjónabandi. Sig-
uijón er tvíkvæntur. Fyrri kona
hans var Lára Antonsdóttir, sem
nýlega er látin. Þau eignuðust eina
dóttur, Stefaníu Rósu, sem frá
þriggja ára aldri var alin upp hjá
ömmu sinni og Símoni á Berg-
þórugötunni. Síðari kona Siguijóns
er Þórunn Ólafsdóttir. Þau eignuð-
ust tvö böm sem bæði em gift og
búsett í Reykjavík.
Rósa átti síðan tvö börn með
Kristjáni; Guðmund sem kvæntur
er Svövu Guðnadóttur, þau eiga 5
börn búsett í Reykjavík og víðar
og Sigurbjörgu sem átti Jens Ragn-
arsson, en hann andaðist á sl. ári.
Þau Sigurbjörg og Jens eignuðust
7 böm sem öll em gift og búsett
bæði hér á landi og erlendis.
Auk þess ól Rósa upp sonardótt-
ur sína og nöfnu sem fyrr segir og
síðan að veralegu leyti Asdísi dóttur
Sigurbjargar og Jens. Þau Siguijón
og Sigurbjörg biðja fyrir alúðar-
þakkir fyrir uppeldi dætra sinna.
Ekki skal hér reynt að geta sér
til um fjölda afkomenda Rósu, það
eitt er víst að þeir skipta tugum.
Ævi Rósu hefur efalítið verið
svipuð ævi fjölmargra alþýðu-
kvenna af sömu kynslóð. Fátækt á
veraldlegan mælikvarða var hlut-
skipti þeirra flestra en manngildis-
auðlegðin þeim mun meiri. Skuldir
þjóðarbúsins verða ekki til hennar
raktar né heldur varð „ekknaskatt-
urinn“ hennar hlutskipti. Aldrei
eignaðist hún hús eða íbúð og bjó
líklega aldrei í stærri íbúð en
tveggja herbergja. Þrátt fyrir það
skorti aldrei rými á því heimili, því
hjartarýmið var ótakmarkað. Og
hvílík kynstur rúmuðust í ekki
stærri húsakynnum af mat og hvers
kyns góðgerðum ef gest bar að
garði. Aldrei fannst henni gestir
gera veitingum hennar nægjanlega
góð skil og alltaf leyndist einhvers
staðar sælgætismoli fyrir þá
yngstu. Ekkert sem hún átti var
of gott fyrir afkomendur hennar
og aðra gesti.
Ég kynntist Rósu um jólaleytið
árið 1955 þegar leiðir okkar Rósu,
fósturdóttur hennar, höfðu nýlega
legið saman. Síðan hefur þessi glað-
væra sómakona verið samnefnari
svo margs í lífi mínu og fjölskyldu
minnar, þrátt fyrir að langt hafi
oft verið á milli okkar. Alltaf undir
niðri hefur þakkarskuld fyrstu bú-
skaparára okkar við hana og Símon,
verið óuppgerð og verður naumast
jöfnuð héðan af.
Já, Rósa var glaðvær, vel gefin
og fróð. Hún var mikil og góð hús-
móðir, þrifin, nýtin og bjó til góðan
mat. Þessir kostir og margir fleiri
urðu þess valdandi að hún átti, allt
til hinstu stundar, því láni að fagna
að einangrast ekki. Afkomendur
hennar á öllum aldri héldu sam-
bandi við hana og það var ekki af
neinni skyldurækni, heldur af eigin
frumkvæði og með glöðu geði. Það
gerðu einnig afkomendur Símonar
heitins, þótt hann sjálfur væri far-
inn. Þetta hlutskipti, sem því mið-
ur, hlotnast ekki öllum lýsir mann-
kostum Rósu betur en margt annað.
Ég lýk þessum orðum með þökk-
um mínum til Þórönnu Rósu Sigurð-
ardóttur fyrir að hafa fengið að
njóta mannkosta hennar í aldar-
þriðjung. Ég færi henni þakkir konu
minnar, sem hún uppfóstraði svo
vel, barna okkar, tengdabarna og
barnabarna, fyrir að hafa átt sam-