Morgunblaðið - 19.09.1989, Blaðsíða 39

MORGÚNBtAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 19. SEPTEMBER 1989
39
leið með henni í lífinu. Það hefur
verið gott og öfundsvert hlutskipti.
Heimir Ingimarsson
í dag, þriðjudaginn 18. septem-
ber; verður til moldar borin amma
mín, Þóranna Rósa Sigurðardóttir,
sem lést 3. september síðastliðinn.
Rósa, eins og hún var ávallt köll-
uð, fæddist í Guðnabæ í Selvogi
23. júlí 1892. Hún var elst fjögurra
barna þeirra Sigurðar Frímanns
Guðmundssonar útvegsbónda og
konu hans Sigurbjargar Sigurðar-
dóttur. Þeim hjónum fæddust síðar
Meyvant f. 1894, Frímann f. 1898,
en hann lést aðeins 7 ára gamall,
og Kristín f. 1900, en hún lést fyr-
ir nokkrum árum. Hálfsystir þeirra
sammæðra, Halldóra, lést á síðast-
liðnu ári 99 ára gömul
Sigurður Frímann var dótturson-
ur Vatnsenda-Rósu. Móðir hans var
Þóranna Rósa, sem kemur við sögu
í Natans-málinu, en hún var á 111-
ugastöðum þegar aðförin var gerð
að Natan Ketilssyni, sem var talinn
faðir hennar.
Rósu vantaði aðeins tæp þrjú ár
í að lifa heila öld er hún lést á
Droplaugarstöðum, þar sem hún
hafði búið frá því í maí á þessu
ári. Þar naut hún góðrar umönnun-
ar á kyrrlátu ævikvöldi, auk þess
sem hún átti þess kost að búa í
nábýli við bróður sinn Meyvant, sem
kenndur er við Eiði, en hann er nú
95 ára gamall og vel ern. Þeirra á
milli hefur ávallt ríkt mikill kærleik-
ur, allt frá blautu barnsbeini er þau
ásamt foreldrum sínum máttu þola
þær raunir að yfirgefa sveitina eft-
ir Suðurlands-skjálftana miklu
1896. Þá hafði ljölskyldan flutt að
Sogni í Ölfusi, þar sem Ólafur bróð-
ir Sigurðar bjó ásamt fjölskyldu
sinni. Því mátti Sigurður og fjöl-
skylda flytja búferlum og þá til
Reykjavíkur, þar sem Rósa bjó
síðan alla sína löngu ævi.
Rósa stofnaði heimili árið 1915,
er hún giftist Guðmundi Jónssyni
sjómanni. Örlögin höguðu því þó
þannig að aðeins þrem árum síðar
mátti Rósa sjá á eftir eiginmanni
sínum er spánska veikin tók hann
yfir móðuna miklu. Tuttugu og sex
ára var hún því orðin ekkja soninn
unga sem hún hafði eignast í sínu
mjög svo hamingjusama hjóna-
bandi. Sonur hennar og Guðmundar
er Siguijón fyrrum vinnuvélastjóri
í Reykjavík, f. 1916, kvæntur Þór-
unni Ólafsdóttur og eiga þau tvo
börn, en eina dóttur á Siguijón frá
fyrra hjónabandi.
Afa mínum, Kristjáni Guðjóns-
syni, giftist hún árið 1920. Hann
var fæddur 12. október 1888 að
Efri-Brú í Grísnesi, sonur Katrínar
Schram og Guðjóns Jónssonar tré-
smiðs. Kristján sem kenndur var
við Gasstöðina var mikill hagleiks-
maður, jafnframt því að vera
víðþekktur hagyrðingur. Þau slitu
samvistum eftir tuttugu og þriggja
ára hjónaband árið 1943. Kristján
lést árið 1967.
Rósu og Kristjáni varð tveggja
barna auðið, sem bæði eru búsett
í Reykjavík. Þau eru Guðmundur
J. veggfóðrunarmeistari, f. 1920 og
móðir mín Sigurbjörg f. 1925. Guð-
mundur er kvæntur Þórlaugu Svövu
Guðnadóttur og eiga þau fimm
börn. Sigurbjörg varð ekkja á
síðastliðnu ári er faðir minn Jens
Ragnarsson féll frá. Þau eignuðust
sjö börn.
Rósa giftist í þriðja sinn, er hún
og Símon Guðmundsson gengu í
hjónaband árið 1945. Símon var
einstakur maður, mikið hörkutól,
með blítt hjarta og barngóður.
Hann var sjómaður fyrr á árum,
en síðar verkstjóri, lengst af hjá
Byggingafélaginu Stoð. Eftir að
Hörður Tuliníus
Akureyri —
Fæddur 12. apríl 1936
Dáinn 21. ágúst 1989
Það er erfitt að sætta sig við
suma hluti og oft tekur það tíma
að átta sig á hvað raunverulega
hefur gerst. Þannig varð mér við
þegar ég frétti lát vinar míns, Harð-
ar, í síðustu viku. Auðvitað hefur
ekki farið leynt áralöng barátta
hans við erfiðan sjúkdóm en ein-
hvern veginn er það nú svo, að aldr-
ei er hægt að búa neinn undir hluti
eins og þessa.
Kynni okkar Harðar hófust fyrir
nákvæmlega 20 árum, þegar hann
hafði milligöngu um það, að ég
flytti norður til að þjálfa þar körfu-
knattleik. Dæmigert er það fyrir
heilsteypta persónu eins og Hörður
ætíð var, að hann, hinn tryggi
KA-félagi, skyldi beita sér fyrir því
að ráðinn væri þjálfari til Þórs.
KA-félagi, já en fyrst og fremst
Akureyringur og körfuknattleiks-
maður. Með okkur tókst vinskapur
sem ætíð hefur haldist og það þótt
stundum hafi gustað um okkur í
hita leiksins, enda báðir skapmenn.
Hörður hefur alla tíð unnið ómet-
anlegt starf í þágu körfuknattleiks-
ins, fyrst sem leikmaður og þjálfari
og síðar sem dómari. Hann varð
þannig einn af okkar fyrstu al-
þjóðlegu dómurum og fór oft er-
lendis til dómarastarfa. Áttum við
þá oft samleið og það eru ófáar
minningarnar frá þessum ferðum
sem koma upp í hugann á þessari
stundu. Dómarastarfið er vanþakk-
látt starf og ekki á færi allra að
valda því svo vel fari. Hörður var
svo sannarlega einn af þeim sem
skiluðu hlutverki sínu með sóma
og hann hafði þann einstæða hæfi-
leika, sem því miður skortir stund-
um hjá öðrum, að aldrei tók hann
vandamál sem upp komu í hita
leiksins með sér út að leik loknum.
Þannig var það oft í „þá gömlu
góðu daga“ eftir spennandi leiki í
Skemmunni, þar sem allt var á
suðupunkti og undirritaður ekki
alltaf sáttur við dómana. Fáa vini
Kveðjuorð
átti ég þó betri eftir leikina en ein-
mitt dómarann Hörð. Þar kom ég
aldrei að tómum kofunum. Til
marks um þá vináttu og það traust
er ríkti á milli okkar, má nefna að
þegar Hörður eitt sinn sá sig til-
neyddan til að víta undirritaðan
eftir leik á Akureyri og þurfti nauð-
synlega að koma kærunni suður á
réttum tíma, þá hikaði hann ekki
við að biðja undirritaðan sjálfan um
það. Var það auðsótt mál. Vakti
þetta furðu margra sem ekki þekktu
Hörð og heiðarleika hans.
Ég hef að mestu dvalið við þann
hluta í lífi Harðar sem snýr að
íþróttum enda aðrir betur til þess
fallnir að rita um aðra þætti.
Erna og börn. Að ykkur er kveð-
inn sár harmur og missir ykkar er
svo mikill að engin orð fá þar neinu
breytt. Burtu er kallaður góður
drengur og traustur heimilisfaðir.
Líf okkar allra er fátækara á eftir.
Eftir stendur þó minningin og hún
mun lifa um ókomin ár.
Ég og fjölskylda mín sendum
ykkur öllum innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum guð að styrkja
ykkur og styðja.
Einar G. Bollason
hann hætti störfum, hóf hann aftur
að stunda sjóinn og gerðist „trillu-
karl“, því ekki mátti hann aðgerðar-
laus vera. Hann varð okkur barna-
börnum Rósu sem besti afi og
ávallt kallaður Símon afi. Hann lést
í október 1977.
Rósa og Símon ólu upp tvö af
barnabörnum Rósu, þær Stefaníu
Rósu, dóttur Siguijóns, og systur
mína Ásdísi. Þær fengu þar gott
vega nesti sem svo vel einkennir
þær í dag. Þær eru báðar búsettar
á Akureyri. Rósa er gift Heimi Ingi-
marssyni og eiga þau þijú börn.
Ásdís er gift ísleifi Ingimarssyni,
bróður Heimis, og eiga þau fjögur
börn.
Eftir lát Símonar hefur Rósa
búið ein og haldið sitt heimili að
Austurbrún 6, allt þar til í maí sl.
er hún flutti að Droplaugarstöðum.
Hin síðari ár naut hún heimilisað-
stoðar frá Reykjavíkurborg og fékk
styrk frá góðum nágrönnum. Það
var þó með ólíkindum hvernig hún
svo háöldruð hélt sínu striki, því
elliheimili voru „bara fyrir gamla
fólkið“ eins og hún sagði eitt sinn
þegar sú hugmynd var færð í tal.
Börn hennar eiga einnig stóran
þátt í því hversu lengi henni tókst
að viðhalda sínu sjálfstæði, sem var
henni svo mikils virði. Daglegar
heimsóknir þeirra og einstök
umönnun gerði henni það kleift.
Þar naut hún þess sem hún hafði
sjálf sáð, í uppeldi barna sinna og
síðar ást og umhyggju við fjölskyld-
ur þeirra.
Nú þegar kveðjustundin er runn-
in upp er margs að minnast. Allt
frá því að ég man eftir mér, hefur
þáttur ömmu minnar í lífi okkar
systkinanna verið stór. Því finnst
mér að partur úr ljóði sem afi minn
orti til móður hennar, lýsi einnig
tilfinningum mínum á þessari
stund.
Oft þú bættir efni vönd,
ýmsum böl það létti.
Vissi aldrei hægri hönd
hvað sú vinstri rétti.
Ýmsir áttu hjá þér skjól,
sem öðrum þóttu smáir.
Þú varst eins og sumar sól
er sífellt geislum stráir.
(K.G. „Einn ég lifi“)
Hún amma mín var einstök kona.
Ekki var veraldlegum auði fyrir að
fara ‘ í hennar lífi, en þeim mun
meiri var andlegur auður hennar.
Af hjartagæsku sinni og umhyggju
gat hún ávallt miðlað. Hún var
mikill ættarhöfðingi og fylgdist vel
með lífshlaupi afkomenda sinna
bæði nær og fjær, sem áttu hug
hennar allan. Hún var greind kona
og var vel ern allt fram undir það
síðasta. Hún fylgdist vel með því
sem var að gerast í þjóðmálum,
jafnframt því sem hún hafði oft
áhyggjur af því sem var að gerast
úti í hinum stóra heimi sem aldrei
fékk hún augum litið. Léttleiki var
henni í blóð borinn og átti hún auð-
velt með að slá á létta strengi. Hún
var mikil húsmóðir á heimili þar sem
allt geislaði af hreinleika og mynd-
arskap og fóru gestir hennar ekki
varhluta af því.
Ég bið góðan Guð að blessa
minningu ömmu minnar.
Sigurður Ág. Jensson
Btómastofa
Fhöfinm
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öll kvöld
tíl kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytlngar við öll tilefni.
Gjafavörur.
t
Ástkær sonur okkar, faðir, tengdafaðir
og afi,
STEINAR KARLSSON
bifreiðastjóri,
Asparfelli 6,
Reykjavík,
verður jarðsunginn í Fossvogskirkju mið-
vikudaginn 20. september kl. 13.30.
Svanfríður Guðjónsdóttir, Karl Finnbogason,
Hrafnhildur Steinarsdóttir,
Eyþór Steinarsson,
Þorbjörg Steinarsdóttir,
Birgir Hafliði Steinarsson,
Ingibjörg Steinarsdóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem sýndu okkur samúð
og vinarhug við andlát og útför föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
AÐALSTEINS HALLDÓRSSONAR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Héraðshælisins á Blönduósi.
Dætur, tengdasynir, barnabörn
og barnabarnabörn.
Útför móður okkar,
MÖRTU PÉTURSDÓTTUR,
er lést í St. Marys, New South Wales, Ástralíu, 27. ágúst sl.,
hefur farið fram.
Þökkum innilega auðsýnda hluttekningu og hlýhug.
Sævar Þ. Jóhannesson,
Lillý Jóhannesdóttir.
t
Við þökkum samúð og hlýjan hug við andlát móður okkar , tengda-
móður og ömmu,
BERGÞÓRU ÞORBERGSDÓTTUR,
Þinghólsbraut 20,
Kópavogi,
Svava Magnúsdóttir Tagliavia,
Kristján Magnússon,
Esther Magnúsdóttir,
Sigríður I. Magnúsdóttir,
Lilja Magnúsdóttir,
Jón Magnússon,
Magnús Magnússon,
Helgi Þór Magnússon
Fabio Tagliavia,
Guðbjört Ingólfsdóttir,
Halldór Einarsson,
Þorsteinn Brynjúlfsson,
Gunnar Steinn Pálsson,
Ingibjörg M. Viðisdóttir,
Helga H. Sigurðardóttir,
og barnabörn.
t
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okk-
ur samúð og heiðruðu minningu sonar
okkar, vinar, bróður og mágs,
ÞÓRÐAR JÓHANNS
GUNNARSSONAR
íþróttakennara.
Sérstakar þakkir til félaga úr sunddeild
Selfoss.
Helga Þórðardottir, Gunnar Jónsson,
Arne Daugbjerg,
Eygló Gunnarsdóttir,
Ásta Gunnarsdóttir,
Oddrún Gunnarsdóttir,
Erla Bára Gunnarsdóttir,
Símon Ingi Gunnarsson,
Gunnar Gunnarssson,
Trausti Gunnarsson,
Ingvar Eiríksson,
Sveinn Aðalbergsson,
Stefán Jónsson,
Magnús Þorsteinsson,
Kolfinna Sigtryggsdóttir,
Gyða Steindórsdóttir,
Margrét Gunnarsson.
Lokað
Kennsla fellur niður í dag kl. 13.00 til 16.00 vegna
jarðarfarar MARGRÉTAR BJÖRGÓLFSDÓTTUR.
Söngskólinn í Reykjavík.
Viljir þú minnast látins vinar,
samstarfsmanns eða ættingja og votta aðstand-
endym samúð, bendum við þér á minningarkort
SVFI. Við sendum einnig minningakort til útlanda
sé þess óskað, á dönsku, ensku eða þýsku.
Gjaldið er innheimt með gíró.
Slysavarnarfélag íslands, sími (91) 27000.