Morgunblaðið - 21.11.1989, Side 39

MORGtJNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 21. NÓVEMBER 1989
39
Minning:
Hernmnn Guðmundsson
Fæddur 27. apríl 1916
Dáinn 10. nóvember 1989
Mágur minn og vinur, Hermann
Guðmundsson, hefur kvatt tilveru
okkar og haldið til austursins eilífa
til þeirra starfa sem honum eru æt-
luð í Guðs ríki.
Hermann Guðmundsson fæddist
27. apríl 1916 á Patreksfirði.
Tveggja ára að aldri fluttist hann
með foreldrum sínum og fimm systk-
inum til Hafnarfjarðar en áður hafði
flölskyldan búið á Patreksfirði um
tuttugu ára skeið. Var flutningur
flölskyldunnar til Hafnarfjarðar til
kominn í þeirri von að unnt væri að
afla meiri tekna til framfærslu stórr-
ar fjölskyldu.
Foreldrar Hermanns voru þau
Guðrún Jónsdóttir, húsfreyja, og
Guðmundur Jónsson, járnsmíða-
meistari.
Systkini Hermanns voru þessi:
Elst var Svanhvít, þá var Reynir,
Fanney, Jón Ingi, Svava og yngstur
var Hermann. Af systkinum þessum
er Svava ein eftirlifandi.
Hermann gekk í Flensborgarskóla
að loknu bamaskólaprófi. Þar á eftir
lá leiðin í Verslunarskóla íslands og
eftir lokapróf í Verslunarskólanum
stundaði hann útvarpsvirkjunarnám
hjá Ríkisútvarpinu og lauk því námi
hjá stofnuninni.
Þrátt fyrir þessa menntun í út-
varpsvirkjun stundaði Hermann ýmis
skrifstofustörf á sinni sívi, nú síðast
hjá Reykjavíkurborg.
Hermann var mjög listelskur mað-
ur. Sér í lagi hafði hann unun af
hljómlist, enda sjálfur söngmaður
góður. Hann starfaði með fjölmörg-
um kómm og söng inn á hljómplöt-
ur. Meðal annars söng hann með
karlakór Reykjavíkur um 30 ára
skeið og var heiðursfélagi kórsins.
Enn fremur söng hann með Dóm-
kirkjukórnum og Útvarpskórnum
undir stjórn dr. Páls ísólfssonar.
I minningunni er Hermann góður
drengur. Hann var ætíð dagfarsprúð-
ur maður, ljúfur í viðmóti og heill í
samskiptum. Var Hermann góður
samferðamaður á lífsleiðinni.
Nú þegar Hermann hefur kvatt
að kveldi ævi sinnar hvarflar hugur
vina og vandamanna til liðinna sam-
verustunda á liðnum tíma. Mestur
er þó söknuður elsku systur minnar,
Clöru, sem gekk götuna með honum
allt til kveðjustundarinnar. Megi Guð
blessá góðan dreng.
Innilegar samúðarkveðjur frá
Svövu og mér.
Hróbjartur Lúthersson
Kveðja fra eldri félögum
Þegar við, eldri félagar Karlakórs
Reykjavíkur, kveðjum látinn vin og
traustan félaga, Hermann Guð-
mundsson, fellur sú skylda í minn
hlut að minnast hans nokkrum orð-
um. 'Fyrst 'svo verður að vera er
mér, að sjálfsögðu, Ijúft að verða við
því.
Það er senn hálf öld síðan fundum
okkar Hermanns bar fyrst saman í
kómum og varð okkur þá þegar vel
til vina. Það hefur haldist meðan
báðir störfuðum í kórnum og reyndar
meðan báðir lifðu.
Hermann Guðmundsson var á
margan hátt óvenjulegur maður.
Hann bar persónuleika sem tekið var
eftir, en dagfarsprúðari og lítillátari
manni hef ég ekki kynnst. Söngrödd
hans og hæfileikar á tónlistarsviði
skipuðu honum í fremstu röð meðal
okkar, sem annars þóttumst jafningj-
ar.
Hann lék á hljóðfæri, kenndi radd-
ir og lék undir söng á gleðistundum
og var þá hrókur alls fagnaðar.
Minning:
Ármann Friðriks-
son skipstjóri
Fæddur 21. nóvember 1914
Dáinn 11. október 1989
Laugardaginn 11. nóvember sl.
lést hinn landskunni_ aflaskipktjóri
og útgerðarmaður Ármann Frið-
riksson. Allir sem komnir eru á
miðjan aldur muna eftir Ármanni á
„Helgu“, sem um árabil bar af í
aflabrögðum, sérstaklega á
síldveiðum en einnig á bolfiskveið-
um.
Sjómennskuferil sinn hóf hann
mjög ungur að árum. Strax um 10
ára aldur byijaði hann að róa með
föður sínum Friðriki Jónssyni, skip-
stjóra, kunnum aflamanni í Vest-
mannaeyjum í sinni tíð. Almenna
sjómennsku hóf hann upp úr ferm-
ingu og stundaði hana af einstakri
atorku í rösk 40 ár, þar 'af hartnær
35 ár sem formaður og skipstjóri.
Hann eignaðist sitt fyrsta skip 24
ára að aldri. Árið 1943, sama árið
og hann og fjölskylda hans flytjast
til Reykjavíkur frá Eyjum, byggir
hann og bróðir hans, Brynjólfur
Kristinn, nýtt skip sem hlaut nafnið
Orðabrengl í
minningargrein
Orðabrengl urðu við vinnslu minn-
ingargreinar um Sigrúnu Magnús-
dóttur, fyrrverandi forstöðukonu
Heilsuverndrastöðvar Reykjavíkur,
er birtist hér í blaðinu á sunnudag.
Geðprúð varð að geðvond. Rétt átti
setningin, sem mistökin urðu í, að
hljóða svo: „Árið 1963 sagði þessi
geðprúða kona, að hún væri orðin
þreytt á þessu „stappi" og „geð-
vond“, það væri kominn tími til að
hætta." Morgunbláðið biður alla
viðkomandi afsökunar á þessum
mistökum.
,jFriðrik Jónsson", 50 tonna tréskip.
Árið 1947 stofnar hann ásamt
Sveini heitnum Benediktssyni út-
gerðarfyrirtækið Ingimund hf. og
festir það kaup á fyrstu Helgunni,
„Helgu“ RE-49, einum af hinum
svokölluðu Svíþjóðarbátum. Þetta
skip átti eftir að reynast hið mesta
happafley og fékk á sig þjóð-
sagnablæ á_ þessum árum, frá
1947-1960. Árið 1958 kaupir Ár-
mann hlut Sveins í Ingimundi hf.
og rekur fyrirtækið ásamt fjöl-
skyldu sinni. Nú er skammt stórra
högga á milli, ný „Helga“ RE-49
er keypt 1961 og árið 1967 er
„Helga 11“ RE-373 keypt og á lóð
fyrirtækisins við Súðarvog er reist
myndarleg verkunarstöð fyrir salt-
fisk, skreið, síldarsöltun og rækju-
vinnslu. í lok starfsferils síns kaup-
ir fyrirtæki hans enn eina Helguna,
„Helgu 11“ ■ RE-373, sem kom til
landsins í október 1988, eitt glæsi-
legasta loðnu- og togskip þjóðarinn-
ar.
Af framansögðu má sjá, að Ár-
mann fékk miklu áorkað á sviði
útgerðar og fiskvinnslu. Hann var
ekki aðeins aflamaður og laginn
skipstjórnandi, heldur og ekki síður
traustur og áreiðanlegur í öllum
viðskiptum og naut góðs orðs, hvar
sem hann fór. Hann var ráðdeildar-
maður í öllu, sem sneri að rekstrin-
um, fór vel með, fjárfesti af var-
kárni, skilamaður í þess orðs bestu
merkingu. Með öðrum orðum, sann-
ur fulltrúi gamla skólans.
Ármann fæddist 21. nóvember
1914 í Vestmannaeyjum, sonur
hjónanna Sigurínu Katrínar Brynj-
ólfsdóttur, f. 7. maí 1884 á Vigdís-
arvöllum í Grindavíkurhreppi, og
Friðriks Jónssonar, útvegsbónda, f.
7. desember 1868 að Eyjarhólum í
Mýrdal, V-Skaftafellssýslu. Ár-
mann var þriðji elstur 7 systkina,

Persónuleg kynni okkar hjóna við
þau Hermann og Klöru, bæði hér
heima og á fjöldamörgum ferðum
erlendis, voru með svipuðum hætti.
Þar bar aldrei neinn skugga á, þó
samfundum fækkaði af eðlilegum
ástæðum hin síðari ár, eftir að kór-
starfinu var lokið.
Um leið og við Brynhildur vottum
Klöru og ástvinum þeirra Hermanns
innilega samúð, þökkum við þeim
þessi löngu og góðu kynni.
Haraldur Sigurðsson
Það var eitt kvöld að mér heyrðist hálfvegis barið
ég hlustaði um stund og tók af kertinu skarið,
ég kallaði fram og kvöldgolan veitti mér svarið:
Hér kvaddi Iifið dyra og nú er það farið.
(Jón Helgason)
10. nóvember siðastliðinn kvaddi
fósturfaðir minn og afi okkar þennan
heim.
Ekki er hægt að skrifa um hann
öðruvísi en að minnast á hans góðu
2 eldri bræðra og 4 yngri systra. Á
lífi eru systurnar Klara, Ólafía og
Sigurína.
Ármann kvæntist Ragnhildi Eyj-
ólfsdóttur hinn 13. janúar 1940 og
eignaðist með henni 3 böm, eina
stúlku og tvo drengi. Þau eru:
Helga, gift Sigurði Ólafssyni,_ Eyj-
ólfur Agnar, kvæntur Ölafíu
Sveinsdóttur, og Ármann, sambýlis-
kona hans er Sjöfn Haraldsdóttir.
Barnabörn Ármanns og Ragnhildar
eru 10.
Hinn 3. maí 1984 missti Ármann
konu sína, Ragnhildi, og var hún
honum og börnum sínum mikill
harmdauði.
Ármann var félagslega sinnaður,
þó svo hann skipaði sér ekki í for-
ystusveit í þeim félögum, sem hann
starfaði í. Hann var meðlimur í
Útvegsmannafélagi Reykjavíkur og
sat alla aðalfundi LÍÚ frá því hann
kom í land. Auk þess sat liann
mörg Fiskiþing Fiskifélags íslands.
Þá var hann meðlimur Oddfellow-
reglunnar og gekk í hana 1943.
Eftirlifandi eiginkona Ármanns
er Rósa Aðalheiður Georgsdóttir.
Ármann Friðriksson verður
jarðsunginn frá Hallgrímskirkju,
þriðjudaginn 21. nóvember kl.
13.30.
Undirritaður vottar eftirlifandi
eiginkonu Ármanns og aðstandend-
um fyllstu samúð sína.
Blessuð sé minning Ármanns
Friðrikssonar.
Hallgrímur Þorsteinsson
eiginleika. Hann var einstaklega ljúf-
ur og hlýr í allri viðkynningu,
skemmtilegur og fróður.
Hann naut þess að fylgjast með
uppvexti og leik bamabarnanna og
ekki var ánægjan minni yfir langafa-
börnunum.
3. september síðastliðinn fæddist
yngsta langafabarnið og var því gef-
ið nafnið Hermann. Var ánægjulegt
að afi skyldi lifa það.
Þegar íjölskyldan kom saman var
alltaf glatt á hjalla og áttu afi og
arnrna ekki lítinn þátt í því. Þau voru
einstaklega samrýnd hjón og miklir
félagar. Er því missir ömmu mikill.
Að lokum viljum við þakka honum
allar samverustundimar. Elsku
amma Clara, megi góður Guð veita
þér styrk í missi þínum.
Haddý, börn, tengdabörn
og barnabörn.
Kveðja frá Karlakór
Reykjavíkur
Við fráfall góðs vinar verður oft
erfitt um mál. Þó er það nú svo að
þegar minningar liðinna ára leita á
mann á slíkum tmamótum, er eins
og flóðgáttir opnist og þörfin fyrir
að tjá sig gefi minningunum byr
undir báða vængi.
Félaginn, sem við kveðjum í dag,
Hermann Guðmundsson, var ein-
stakur maður. Hann var ekki aðeins
indæll og vinsæll félagi, heldur og
leiðtogi í sönglist. Hann var góður
söngmaður; lék á hljóðfæri; las nót-
ur af snilld og aðstoðaði félaga sína
að ná árangri í erfiðum lögum. Og
alltaf fús til að fórna sér og það
án endurgjalds.
Álag þessa erfiðis var þó auðvit-
að launað með þeirri ánægju er
honum hlauzt fyrir framlag sitt til
söngs og gleði. Þess vegna iðkum
við þessa íþrótt, sem gefur svo mik-
ið.
Hermann varð meðlimur í Karla-
kór Reykjavíkur árið 1934, og
margir þjóðþekktir menn störfuðu
með honum á áratugaferli hans í
kórnum. Mér sýnist að strákamir
úr MA-kvartettinum fræga hafi t.d.
byijað það ár í kómum, svo og
Ólafur frá Mosfelli. Sigurður Þórð-
arson, tónskáld, var söngstjóri allan
þann tíma, er Hermann starfaði
þar. Með þeim var mikið jafnræði.
Sigurður mat hæfileika hans.
Dr. Páll ísólfsson hafði og miklar
mætur á Hermanni, sem lista-
manni. Hjá honum söng hann t.d.
í þjóðkórnum fræga; í Dómkórnum
og við ýmis önnur tækifæri á stór-
um stundum. Páli fannst hann
ómissandi.
Eitt sinn hringdi dr. Páll til mín
og biður mig að syngja í fjölmenn-
um blönduðum kómm kirkna í
Reykjavík í Skálholtskantötu hans.
Æfingum var að ljúka og ég segi
því við þennan ljúfa listamann, að
ég hafi ekki slíka æfingu í nótna-
lestri, að ég geti orðið að liði. Þá
sagði dr. Páll: Hafðu ekki áhyggj-
ur. Hann Hermann syngur við hlið-
ina á þér; og ég lét til leiðast.
Hermann vakti ahygli hvar sem
hann gekk. Beinn í baki, hnarreist-
ur; svipurinn mildur, en þó skarpur.
Þannig sé ég hann fyrir mér.
Alltaf snyrtilegan til fara; glaðlynd-
an _og góðlegan.
Eg átti því láni að l'agna að
starfa með honum í mörg ár hjá
Kr. Kristjánssyni hf., FORD-
umboðinu. Þar vann Hermann sér
hylli allra með ljúfmennsku sinni.
Ég rek ekki ævi Hermanns hér;
hún er litrík. Ég vil samt segja á
skilnaðarstund, að hann var það,
sem Englendingar kalla „gentle-
man“, sem við köllum stundum
heiðursmann. Framkoman háttvís;
klæðnaður snyrtilegur og mildi og
góðvild í svipi og fasi.
Eiginkonu hans sendum við fé-
lagarnir í Karlakór Reykjavíkur •
dýpstu samúðarkveðjur. Clara
Lúthersdóttir og Hermann áttu in-
dælt samlíf. Sameiginlegar ánægju-
stundir áttum við félagarnir margar
með þeim.
Mér finnst að síðasta erindi í
kvæði Jónasar, „Ferðalok“, eigi vel
við í þessari kveðju:
„Háa skilur hnetti himingeimur,
blað skilur bakka og egg.
En anda sem unnast
fær aldregi
eilífð að skilið."
Hermann og Clara vora ekki
aðeins hjón. Þau voru miklir vinir.
Þá átti Hermann og marga.
Guð blessi minningu þessa mæta
manns.
Ragnar Ingólfsson
BELARUS traktorar
á kynningarverði
BELARUS fjórhjóladrifs
traktorarnir eru
með best búnu
traktorum á
markaönum
og jafnframt
þeir
sem
Hijóðein-
angrað ör-
yggishús,
vandað öku
mannssæti
f með tauáklæði.
Fjórhjóladrif og
' fiö?,ruð framhásing, sjálfvirkar
i vökvakrókur/sveiflubeisli,
arsláttarkeðjur, þrefalt vökvaúttak, aurhlífar
-*?. framan 24 volta startari, loftdæla meö
kut, utvarp/segulband, og margt fleira.
Oo BELAHUS
BELARUS traktorar til afgreiðslu strax.
Einstaklega hagstætt kynningarverð
Takmarkaður fjöldi véla.
Vinsamlegast hafið samband sem fyrst
til að tryggja afgreiðslu fyrir áramót.
SÍMI: 681500
ARMULA 11