Morgunblaðið - 13.12.1989, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLÁÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. DÉSEMBER 1989
KYNNING
Á VIRÐISAUKASKATTI
í IÐNAÐI OG
BYGGINGASTARFSEMI
Landssamband iðnaðarmanna gengst fyrir kynn-
ingarfundum um virðisaukaskatt á eftirtöldum
stöðum og tímum:
Húsavík fimmtudáginn 14.12. kl. 14.00.
Fundarstaður Hótel Húsavík.
Akureyri fimmtudaginn 14.12. kl. 20.00.
Fundarstaður Svartfugl (Alþýðu-
húsið), Skipagötu 14.
Sauðárkrókur föstudaginn 15.12. kl. 14.30.
Fundarstaður Suðurgata 3.
Egilsstaðir fimmtudaginn 14.12 kl. 20.00.
Fundarstaður Hótel Valaskjálf,
Egilsstöðum.
Fundarefni:
1. Almennt um virðisaukaskatt og framkvæmd
hans.
2.
Sérstakar reglur um framkvæmd virðisauka-
skatts í byggingaiðnaði.
LANDSSAMBAND
IÐNAÐARMANNA
JOLAGJOF
GOLFARANS
Golfsetl
alla aldurshópa
Fyrir lengra komna
Spalding Executivesett og Slazenger XTC
Byrjendasett fyrir konur og karla aðeins kr. 8.500,-
Vinstri handar púttarar með 50% afslætti.
Golfbuxur frá kr. 1.000,-. Golfskyrtur frá kr. 500,-
Trékylfur frá kr. 1.000,-
Auk þess ýmislegt skemmtilegt fyrir golfarann.
Staðgreiðsluafsláttur.
Opið virko dogo fró kl. 16-20 og laugordoga fró kl. 14-19.
Opið til kl. 23 á Þorláksmessu
jGolfverslun
/\ John Drummond
Vesturlandsvegi, Grafarholti
I « ínripsst
MetsöluHaó á hverjum degi!
Bjami E. Guðmunds-
son, Seli - Minning
Fæddur 31. október 1908
Dáinn 4. desember 1989
Það er svo stutt síðan ég sá
Bjama hlaupa við fót upp brekkuna
hjá Hlaðhömmm og nú er hann
horfinn.
Bjarni Eyjólfur fæddist á Seli í
Grímsnesi, yngstur þriggja bama
hjónanna Guðbjargar Eyjólfsdóttur
og Guðmundar Bjarnasonar. Á Seli
sleit hann bamsskónum meðal
systkina og fimm bama hjónanna
í Vesturbænum, Þómnnar Bjöms-
dóttur og Kjartans Vigfussonar, því
á Seli var tvíbýli og öll bömin eins
og stór systkinahópur.
Til vitnis um hvað tvíbýlið á Seli
var gott má nefna, að þegar fjöl-
skylda Bjama eignaðist útvarps-
tæki var gerð lúga á vegginn, sem
aðskildi baðstofumar svo nágrann-
amir gætu hlustað líka. Einnig má
nefna að dætur Bjama bera nöfn
húsfreyjanna á Seli og heita Guð-
björg Helga og Þórunn Björg.
Á fardögum 1937 flytur Bjami
með foreldrum sínum og bróður
búferlum að Hömrum í sömu sveit.
Það var mikið tilhlökkunarefni fyrir
okkur í Austurbænum að Vestur-
bærinn kæmist aftur í byggð því
hann var búinn að vera í eyði í 3
ár. Á annan áratug bjuggu bræð-
umir félagsbúi á Hömram.
Áður en fjölskyldan gat flutt
þurfti að byggja upp flest bæjar-
húsin. Það gerði Bjarni um vorið
ásamt Jóhanni föðurbróður mínum.
Þessi hú§ standa enn. Oft sótti
Bjami vinnu út í frá á vetmm. Fór
meðal annars til sjós á vetrarvertíð.
Eins tók hann þátt í ýmsu fyrir
byggðarlagið. Þegar þjálfa þurfti
tvo menn til löggæslu var Bjarni
annar þeirra, sem urðu fyrir valinu.
Hann fór á námskeið og fékk bún-
ing. Á þessum árum átti Bjami
góða hesta og man ég vel eftir
Sindra, mjög viljugum, töltara að
mig minnir.
Þó Hamrar séu tvær jarðir,
hamrar I, Vesturbær, og Hamrar
II, Austurbær, eru það aðeins
slægjulönd, sem em aðskilin. Út-
hagar em allir óskiptir, svo kýr og
allur fénaður gekk saman. Það kom
því af sjálfu sér að öll smala-
mennska og aðrekstur fjár vor og
haust þurfti að fara fram í samein-
ingu. Öll þessi samvinna var mjög
ánægjuleg. Mjög sagði faðir minn
að gott væri að leita til Bjarna, því
hann segði nei, ef hann héldi að
hann gæti ekki orðið við bóninni,
til að vera viss um að svíkja ekki
loforð, en væri svo kannski búinn
að gera greiðann fyrr en varði.
Einhveiju sinni hafði faðir minn
orð á því, að hann hefði aðeins
kynnst góðu fólki um dagana, en
að búa í svona góðu tvíbýli væri
eins og að upplifa himnaríki á jörð.
Hvað mig varðar var sem að eign-
ast þijú eldri systkini.
Árið 1949 létust foreldrar
Bjama, Guðmundur í janúar og
Guðbjörg í júní. Um næstu áramót
flutti hann að Ljósafossi og skömmu
seinna ræður hann sig til starfa hjá
Rafmagnsveitu Reykjavíkur. Um
svipað leyti, eða 10. febrúar 1950,
kvænist hann stúlku af þýskum
ættum, (Adelheid Frank) Aðalheiði
Guðmundsson, og stofnuðu þau
heimili sitt í skólahúsinu á Ljósa-
fossi. Þau eignuðust tvær dætur
og nú eru bamabömin orðin fímm.
Svo er það í árslok 1954 að
Bjami hefur störf hjá Alifuglabúi
bakarameistara hf. og gerist útibús-
stjóri á Fellsmúla á meðan aðal-
starfsemin var enn á Sogamýrar-
bletti 46. Hann vann á Fellsmúla
til 1. nóvember 1982 og má því
kalla þetta ævistarf hans.
Það var mikið happ fyrir alifugla-
búið að fá Bjama til starfa þama.
Hann hafði áður unnið hjá búinu
tíma og tíma við smíðar á Sogamýr-
arbletti 46 meðan var verið að
byggja upp þar, svo hann var ekki
alveg ókunnugur fyrirtækinu.
Á Feilsmúla beið hans mikið
starf. Það þurfti að stækka og lag-
færa íbúðarhús, svo hann gæti flutt
þangað með konu og dóttur. Eins
þurfti að breyta íjárhúsi í svínahús
og fljótlega var byggt yfir nokkur
hundmð hænur. Við þetta vann
Bjami til að byija með.
Næstu árin sá Bjami oftast einn
um gegningar á Fellsmúla og var
—þar sín ögnin af hveiju; svín, endur
gæsir, 3-4 kýr, 1 hestur og fáeinar
kindur.
Á ámnum 1965-66 flutti búið
endanlega að Fellsmúia og eftir það
voru þar nær eingöngu hænsni og
svín. Enda búið að byggja yfir nokk-
Sighvatur Sigur-
jónsson — Minning
Þegar hringt var í mig og mér
tilkynnt að hann afi í Smá, eins og
ég kallaði hann alltaf, væri dáinn
var eins og köldu vatni hefði verið
hellt framan í mig, en á sekúndu-
broti þutu í gegnum huga minn
allar þær yndislegu stundir sem ég
átti með honum, þær vom ófáar.
Ég trúði þessu varla, hann sem
alltaf var svo kátur og hress og lét
gullkomin falla þar sem þau áttu
við.
Þegar afi kom upp. á spítala til
að heimsækja konuna mína og ný-
fædda yndislega dóttur okkar hefði
mér síst af öllu dottið í hug að sú
stund ætti eftir að verða sú síðasta
með honum. En hann kom að sjá
ljtlu dóttur okkar og til að gleðja
Ásdísi og því mun ég aldrei gleyma.
Þær em ógleymanlegar og ófáar
stundirnar sem ég gisti hjá ömmu
og afa í Smá þegar ég spilaði golf.
Ég minnist þess að oft og tíðum
þegar spilað var fram á svarta nótt
og ekkert far að fá heim þá vissi
ég að ég gat farið til ömmu og afa
og gist þar. Oft öfunduðu vinir
mínir mig af þessu. Ég vissi að hjá
ömmu og afa var mér tekið með
MINNINGARKORT
Gefin hafa verið út samúðarkort á vegum minningar-
sjóðs Marinós Kristjánssonar frá Efri-Tungu, Rauða-
sandshreppi, Vestur-Barðastrandarsýslu. Tilgangur
sjóðsins, sem stofnaður var 22. apríl 1983 af ættingj-
um Marinós og vinum, er að veita styrki til einstakl-
inga eða fjölskyldna í Rauðasandshreppi, sem orðið
hafa fyrir slysum eða öðrum áföllum.
Eftirtaldir aðilar munu hafa kortin til sölu:
Emma Kristjándóttir, Efri-Tungu, Rauðasandshreppi, Vestur-
Barðastrandarsýslu, sími 94-1588.
Jónína H. Jónsdóttir, Túngötu 19, Patreksfirði, sími 94-1133.
Friðgeir Kristjánsson, Araarheiði 2, Hveragerði, sími 98-34222.
Zíta Benediktsdóttir, Grænuhlíð 26, Reykjavík, sími 91-30265.
ur þúsund hænsni og svínin komust
í 150 með grísum og öllu þegar flest
var. Svínin vora sérsvið Bjarna, þó
hann ynni við aðrar gegningar líka.
Það kom sér vel að Bjami var lag-
inn, því þar sem svona búskapur
er stundaður er að mörgu að
hyggja. Ekki dugar annað en að
kunna til verka þegar eitthvað bil-
ar, t.d. í sambandi við vatn og raf-
magn. Þetta gerðist helst í vondum
veðmm, þegar samgöngur jafnvel
tepptust með öllu. Það gat meira
að segja verið útilokað að láta vita,
því þama var sveitasími, sem var
opinn fáa tíma á dag. Þetta sýnir
hve nauðsynlegt það var að hafa
þarna mann, sem gat gert við, þó
ekki væri nema til bráðabirgða. Oft
hefði það getað kostað mörg líf, ef
ekki hefði verið ijölhæfur og áræð-
inn maður á staðnum. Þar að auki
var Bjarni einstakur dýravinur, sem
ekkert mátti aumt sjá. Hann hafði
oft orð á því hvað sér þætti sárt
að mega ekki bæta smá ögn á
svínin, þegar hann þyrfti að ganga
um svínahúsið milli mála, t.d. til
að fylgjast með gyltum.
Haustið 1984, 17. október, flutti
hann að Akurholti, rétt fyrir ofan
Fellsmúla og bjó þar í skjóli yngri
dóttur sinnar næstu 4 árin. Þau
höfðu alla tíð átt heimili saman.
Bjami og Aðalheiður slitu samvist-
um vorið 1976, þegar Þórunn Björg
var 14 ára. Það má heita merkilegt
hvemig hann gat haldið heimili sem
einstæður faðir, þar sem hann var
alinn upp við að konur einar gerðu
húsverk.
Á Akurholti hafði hann nóg að
starfa, því þar vom fáein húsdýr
til að hlúa að og stór lóð til að
snyrta.
Þeir sem hirða um dýr eru bundn-
ir og eiga sjaldan frí. En þó Bjarni
gerði ekki víðreist eftir að hann kom
að Fellsmúla héldu þó vinir og
kunningjar tryggð við hann. Kom
þetta skýrt í ljós á stórafmælum.
Þetta kunni hann vel að meta, enda
lýsti hann því yfír að besti auðurinn
væri góðir vinir.
Bjami var mikill vinur barna og
dýra. Auk þess hvað bamabömin
vom honum kær var samband hans
við systkinabömin alveg sérstakt.
Missir hans var því mikill þegar
Guðmundur Ingólfsson, systurson-
ur hans, féll frá fyrir rúmum tveim-
ur áram, aðeins 58 ára að aldri.
Nú er Helga ein eftir á lífí af systk-
inunum þremur frá Seli, Eyjólfur
bróðir Bjarna lést haustið 1960, 64
ára að aldri.
Fyrir rúmu ári, rátt fyrir áttræð-
innilegri hlýju og væntumþykju
hvenær sólarhringsins sem ég kom
til þeirra.
Ég ætla ekki að fara að tíunda
í smáatriðum minningar mínar um
hann afa því það væri efni í heila
bók. Ég vil bara þakka fyrir allar
þær yndislegu samverustundir sem
ég átti með honum því ég sakna
hans mjög mikið. Ég veit að honum
líður vel þar sem hann dvelur núna
og er það mér mikil huggun.
Ég þakka afa fyrir allt og allt
og gleymi honum aldrei.
Guð blessi minninguna um yndis-
legan mann, hann afa minn, og
megi hann hvíla í friði um alla eilífð.
Ommu og öðrum aðstandendum
votta ég mína dýpstu samúð og
megi guð styrkja okkur öll í þess-
ari sorg.
Ivar Hauksson