Morgunblaðið - 19.01.1991, Blaðsíða 32

32
WfflGUNPlAÐIfi LAUfiATOAGm V9:fJANÚAI< ý99J
Minning:
Svava G. Sigurðar-
dóttirfrá Stóra-Hoiti
Fædd 10. nóvember 1915
Dáin 7. janúar 1991
Á sjöunda degi þessa nýja árs
lést í Sjúkrahúsi Skagfirðinga á
Sauðárkróki móðursystir mín, Svava
G. Sigurðardóttir frá Stóra-Holti í
Fljótum.
Svava var fædd að Hólakoti á
Höfðaströnd. Foreldrar hennar voru
hjónin Soffía Jóhannsdóttir frá
Mýrakoti á Höfðaströnd og Sigurður
Sigurðsson frá Dalabæ á Dal við
Siglufjörð.
Svava var þriðja í röð fjögurra
dætra þeirra hjóna. Elst var Kristín
Þuriður, síðan Álfheiður, en þær eru
nú báðar látnar, og yngst er Sigríð-
ur móðir mín sem nú sér á eftir sinni
þriðju systur yfir móðuna miklu.
Þær systur misstu föður sinn mjög
ungar. Hann dó harðindaárið 1918.
Þá var Svava rúmlega tveggja ára
en elsta systirin sex ára. Á þessum
árum hefur varla verið gerlegt fyrir
unga ekkju að halda búi og bömum
ein. Þó mun hún hafa reynt það um
tíma, en varð síðan að selja jörðina
og koma þrem dætrum sínum í fóst-
ur. Kristín fór að Bæ á Höfða-
strönd, Svava að Amarstöðum á
Höfðaströnd en Sigríður varð eftir
í Hólakoti hjá hjónunum sem þar
tóku við búi. Álfheiður fylgdi móður
sinni sem fór að Mýrakoti til föður
síns og Einars bróður síns sem var
tekinn þar við búi en hann var þá
nýbúinn að missa konu sína frá þrem
ungum bömum. Nærri má geta hve
mikil raun það hefur verið fyrir
Soffíu að þurfa að skilja þannig við
dætur sínar, en hún reyndi jafnan
eftir bestu getu að fylgjast með þeim
í uppvextinum.
Soffía bjó síðustu ár sín á Siglu-
firði og andaðist þar 24. nóvember
1945.
Oft hefur mér verið hugsað til
þess hve sterkt samband var milli
þeirra systra þegar þær voru komn-
ar á fullorðinsár þrátt fyrir það að
þær fengu ekki að alast upp saman.
Það var eins og þær væru að bæta
sér upp aðskilnað í æsku. Svava ólst
upp á Amarstöðum hjá hjónunum
Stefáni Benediktssyni og Guðlaugu
Björnsdóttur. Þegar hún hafði aldur
til réð hún sig-í vist á ýmsa staði
eins og algengt var um ungar stúlk-
ur í þá daga.
Vorið 1945 réði hún sig að Stóra-
Holti í Fljótum til feðganna Þor-
steins Helgasonar og Steingríms
sonar hans. Þau Steingrímur felldu
hugi saman og giftust 24. janúar
1947. Þau tóku þá við búi í Stóra-
+
Eiginmaður minn, faöir okkar og tengdafaðir,
KJARTAN BJÖRNSSON
fyrrverandi stöðvarstjóri Pósts og síma,
Vopnafirði,
andaðist á Borgarspítalanum 17. janúar.
Jónina Hannesdóttir,
Hólmfríður Kjartansdóttir, Sigurður Adolfsson,
Inga Hanna Kjartansdóttir,
Kjartan Þ. Kjartansson, Áshildur Kristjánsdóttir,
Baldur Kjartanson, Hrönn Róbertsdóttir,
Erla Kjartansdóttir, Ágúst Sverrisson.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
ENGILGERÐUR SÆMUNDSDÓTTIR,
Sólheimum 27,
Reykjavik,
veröur jarðsungin frá Langholtskirkju mánudaginn 21. janúar
kl. 13.30.
Traustí Jónsson,
Ásdís Traustadóttir, Irja Jónína Forss,
Ríkharð Kristjánsson, Brynhildur Þorsteinsdóttir,
Gerður Ríkharðsdóttir, Svandís Ríkharðsdóttir.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginkonu minnar, móður okkar, dóttur, tengdadóttur, syst-
ur og mágkonu,
JÓHÖNNU S. JÓNSDÓTTUR,
Kleppsvegi 144,
Reykjavik.
Guðjón Herjólfsson,
Ásta Júlía Guðjónsdóttir,
Guðbjört Guðjónsdóttir, Margrét Sigriður Guðjónsdóttir,
Ásta J. Guðmundsdóttir, Guðbjört Guðbjartsdóttir,
Camilla Jónsdóttir, Hreinn Jónsson,
Ásta Júlía Jónsdóttir, Jón H. Sigurmundsson,
Guðmundur Stefán Jónsson, Elsa Ingimarsdóttir.
+
Innilegt þakklæti til allra þeirra, er vottuðu okkur samúð við and-
lát og útför föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
JÓNS BJÖRNSSONAR
smiðs,
Stórhólsvegi 6,
Dalvik.
Sigriður Jónsdóttir,
Hjálmar Örn Jónsson,
Hermann Jónsson,
Brynjar Jónsson,
Birnir Jónsson,
Bragi Jónsson,
Gunnar Jónsson,
Ágústína Jónsdóttir,
Auður Jónsdóttir,
Sigurgeir Jónsson,
barnabörn
Ásta Dungal,
Sjöfn Bjarnadóttir,
Margrét Rögnvaldsdóttir,
Kristjana Vigdís Björgvinsdóttir,
Ragnhildur Jónsdóttir,
Sigríður Rögnvaldsdóttir,
Valdimar Snorrason,
Rúnar Búason,
Steinunn Hauksdóttir,
og barnabarnabörn.
Holti og bjuggu þar allt til ársins
1986 að þau fluttu til Sauðárkróks,
þar sem þau festu kaup á íbúð og
þjuggu sér notalegt heimili. Foreldr-
ar Steingríms voru hjónin Þorsteinn
Helgason og María Guðmundsdóttir
bæði ættuð úr Eyjafirði.
Svava og Steingrímur eignuðust
saman átta böm, en Svava átti fyrir
tvö börn. Emu sem var alin upp að
Amarstöðum á Höfðaströnd og Stef-
án Amar sem fylgdi móður sinni og
gekk Steingrímur honum í föður
stað.
Erna býr í Dölum í Hjaltastaða-
þinghá ásamt manni sínum, Gísla
Ingvarssyni. Hún á þrjá syni. Stefán
Arnar er bóndi að Hóli á Tjörnesi.
Hann á þijú börn með Þórdísi Símon-
ardóttur en þau slitu samvistum.
Böm Stéingríms og Svövu em:
Sigurður Þorsteinn bóndi á Ystamó
í Fljótum, kvæntur Þóru Þorsteins-
dóttur og eiga þau tvö börn. Auðunn
Geir bóndi í Stórá-Holti, ókvæntur.
María Soffía býr með Halldóri Stein-
grimssyni bónda að Brimnesi í
Viðvíkurhreppi. Þau eiga þijú börn.
Ragnar Þór verktaki býr í Stóra-
Holti, ókvæntur. Guðbjörg Kristín
gift Úlfari Steingrímssyni bónda á
Kroppi í Eyjafjarðarsveit. Þau eiga
þijú börn. Jóna Sigríður starfsmaður
á sjúkrastofnun. Býr í Reykjavík.
Hún er ógift en á eina dóttur. Gunn-
ar bóndi í Stóra-Holti, ókvæntur en
á eina dóttur. Bjami Ómar sjómaður
til heimilis í Stóra-Holti, ókvæntur.
Hjónaband þeirra Steingríms og
Svövu var farsælt. Þau voru mjög
samhent í öllu er laut að búskap og
fór þar saman dugnaður og hag-
sýni. Böm þeirra bera merki um
gott uppeldi og em þau öll í senn
myndarleg og dugleg til allra verka.
Svövu frænku minni kynntist ég
þegar sem barn þegar hún kom í
heimsókn til móður minnar. Milli
heimilanna myndaðist fljótt sérstök
vinátta sem æ síðan hefur haldist,
enda systkinin á Stóra-Holti á svip-
uðum aldri og við systkinin á Blóm-
vallagötunni.
Kveðjuorð:
Bjarni Karlsson
í gær fyigdum við Bjarna Karls-
syni rafeindavirkja hinsta spölinn í
þessari tilvera. Það er sárt til þess
að hugsa þegar menn em kallaðir
burt á besta skeiði lífs síns.
Bjami var kominn yfir erfiðasta
hjallann og gat farið að líta til hlið-
ar með að gera eitthvað annað en
vinna. Annars var hann svo heppinn
í þessu lífí að hafa'ánægju af vinn-
unni fremur öðm. Hann naut þess
jafnvel betur að leysa flókin bilana-
tilfelli á kvöldin eða um helgar frem-
ur en að skemmta sér eins og sagt er.
Við Bjarni kynntumst þegar ég
hóf nám í útvarpsvirkjun á Viðtækja-
vinnustofunni hjá Eggert Benónýs-
syni árið 1961. Við unnum saman
þar í nokkur ár uns hann stofnaði
síðan eigið fyrirtæki. Fyrst byijaði
hann með öðmm á homi Ægisgötu
og Vesturgötu. Stuttu seinna hætti
Jon, meðeigandi hans, og hóf störf
hjá sjónvarpinu. Bjami flutti sig
fljótlega inn í Síðumúla undir eigin
nafni, þar sem fyrirtækið er enn í
dag.
Á okkar námsámm var starfíð
ekki eins víðtækt og það er nú.
Aðallega útvarpsviðgerðir, plötuspil-
arar og segulbönd. Verkaskipting
var frekar mikil á Viðtækjavinnu-
stofunni. Bjarni var fljótlega aðal-
lega í viðgerðum á bíltækjum og
ísetningum í nýja bíla. Á þessum
tíma var lítið úrval af tækjum og
skortur á varahlutum. Þess vegna
reyndi virkilega á hæfni manna í
starfí. Bjami var glöggur og örugg-
ur viðgerðamaður.
Ég dáðist oft að hve fljótur hann
var að finna bilanir, jafnvel í tækjum
sem hann hafði aldrei séð áður.
Hann var vinsæll meðal atvinnubíl-
stjóra, enda fóm þau viðskipti með
honum að mestu leyti.
Það urðu mikil umskipti þegar
sjónvarp kom til sögunnar hér á
landi. Þá varð mikil þensla í iðngrein-
inni og meiri verkaskipting en áður
var. Bjami einhæfði sig mest við
þjónustu á bíltækjum og tilheyrandi.
Hann var brautryðjandi í að taka
bíla inn í hús á meðan unnið var við
þá. Þetta þekktist ekki, það var allt-
af unnið undir bem lofti hvemig sem
viðraði. Vinsældir hans jukust jafnt
og þétt með ámnum. Verkstæði
hans er nú í dag með þeim stærstu
á þessu sviði.
Leiðir okkar lágu mikið saman.
Hann var prófdómari þegar ég tók.
sveinspróf, við fómm saman í við-
gerðartúr fyrir Ríkisútvarpið út á
land fyrir mörgum ámm og hitt-
umst mikið á félagsfundum. Ég
keypti af honum raðhús og seldi
honum íbúð sem ég átti, ásamt því
að við skemmtum okkur saman.
Bjarni var mikill félagsmaður.
Hann vann mjög vel að sameiningar-
málum þegar rafeindaiðnaðarmenn
voru sameinaðir undir einu starfs-
heiti, rafeindavirkjar.
Ég held að enginn hafí setið eins
lengi í prófnefnd og hann úr okkar
stétt. Nú síðast var hann í farar-
broddi í að beijast fyrir löggildingu
meistararéttinda okkar.
Það er mikill missir þegar kraft-
mikill og góður félagi hverfur til
þess að gera snögglega á braut.
Bjarni var að vísu búinn að glíma
við veikindi svolítinn .tíma, en það
Minning:
Þórður Jónsson
Fæddur 26. apríl 1920
Dáinn 11. janúar 1991
Nú er Þórður frændi okkar og
föðurbróðir dáinn. Hann sem var
alltaf svo glaður og hress, hann sem
var svo vanur því að slá á létta
strengi og gera tilveruna skemmti-
legri. Það er erfítt að skilja að hann
skuli vera horfinn frá okkur. Við
söknum hans sárt því hann var okk-
ur að sumu leyti eins og annar fað-
ir. Þeir bræðurnir, hann og pabbi
okkar, voru alla tíð nátengdir og
bræðralag þeirra gott. Fjölskyldurn-
ar tvær hafa alltaf haldið sterkum
tengslum og verið mjög samferða í
lífinu. Þegar við systkinin horfum
til baka, þá sjáum við hvað minning-
ar okkar tengjast mikið Þórði
frænda. Hann var svo barngóður og
hafði gaman af því að ærslast með •
ungviðinu og var hrókur alls fagnað-
ar. Það var alltaf gaman að koma
til hans og Skarpheiðar, þar var
okkur alltaf tekið opnum örmum.
Þórður var tryggur og vinfastur,
hrifnæmur maður og trúr sínum
uppmna. Oft leitaði hann í átthag-
ana, norður í Húnaþing og átti þar
góðar stundir með vinum og kunn-
ingjum. Hann var sprottinn úr jarð-
vegi íslenzkrar sveitamenningar og
unni af heilum huga þeirri fögm
nátturu sem landið okkar býr yfir.
Þó að foreldrar hans, Jón Björn
Þorláksson og Anna Sigrún Sigurð-
ardóttir, væm jafnan snauð af þessa
heims gæðum, þá gáfu þau bömum
Svövu frænku minnist ég fyrst
og fremst sem góðrar konu. Yfir
henni hvíldi jafnan ró og ljúf-
mennska en hún var þó ákveðin
þegar því var að skipta. Hún unni
mjög heimili sínu og fjölskyldu og
var jafnan reiðubúin að miðla öðrum
og gefa af sjálfri sér.
Síðustu árin átti hún við vanheilsu
að stríða en lét það ekki aftra sér
frá því að njóta lífsins sem best.
Meðal áhugamála hennar voru
ferðalög. Á búskaparámm sínum
hafði hún ekki mörg tækifæri til
þess, en þeim mun fleiri þegar þau
hjón vora flutt til Sauðárkróks. Á
síðastliðnu sumri ferðaðist hún um
Norðurland og í október fór hún í
sína fyrstu utanlandsfderð til Skot-
lands. Sú ferð var henni sem ævin-
týri líkust. En síðustu ferð sína fór
hún að Stóra-Holti um jólin að heim-
sækja börnin sín. Hún var nýlega
komin heim úr þeirri ferð þegar
kallið kom.
Við fráfall ástvinar verða ávallt
breytingar í lífí þeirra er í hlut eiga.
í fyrstu sorg en síðar gleði þegar
minningin verður sorginni yfirsterk-
ari. Þannig verður það, einnig í þetta
sinn. Ég og fjölskylda mín flytjum
þér, Steingrímur minn, börnunum
ykkar Svövu, tengdabömum og
bamabömum okkar dýpstu samúð-
arkveðjur á sorgarstund. Megi góður
guð blessa ykkur ig minningu Svövu
frænku minnar.
Soffía Krisljánsdóttir
leit ekki illa út framan af, þannig
að maður lifði í voninni um að hann
kæmist yfír þann sjúkdóm. Svo
reyndist þó ekki vera og nú er hann
farinn frá okkur.
Það er flókin tilvera sem við lifum
í. Stundum er erfítt að fínna það
hlutverk sem okkur er ætlað að
kljást við. Sjaldnast fáum við að vita
hvort okkur hefur tekist vel eða illa.
Hvers vegna er hamingjusömum ein-
staklingum í blóma lífsins kippt í
burt en aðrir látnir bíða, sem vilja
fegnir fara? Trúlega er þörfin brýnni
á æðri stöðum.
Eitt veit ég að Bjami fer létt með
að takast á við ný verkefni með
krafti og öryggi á nýjum stað.
Ég óska eiginkonu hans og böm-
um alls hins besta um ókomna
framtíð um leið og ég kveð góðan
vin.
Sigurður Harðarson
rafeindavirki
sínum það veganesti út í lífið, að
sýna trúmennsku og heiðarleika í
hvívetna. Þórður þekkti vel til þeirr-
ar lífsbaráttu sem foreldrar hans
höfðu háð og var áhugasamur um
sögu liðinna daga. Hann bar mikla
virðingu fyrir þeim hetjum hvers-
dagslífsins sem stóðu í lífsins bar-
áttu á morgni þessarar aldar. Kyn-
slóð foreldra hans var honum hug-
stæð vegna mikils manngildis og
ráðvendni. Það var okkur systkinun-
um mikils virði að eiga Þórð frænda
að, fá að njóta samfylgdar hans og
kynnast þeirri hlýju sem bjó í hans
stóra hjarta. Það var Þórði líka til
mikillar blessunar að eignast lifandi
trú á Jesú Krist og það sameinaði
þau hjónin enn frekar og gaf þeim
aukinn styrk í andlegum skilningi.
Við þökkum Þórði frænda allar góðu
stundirnar, þökkum fyrir tryggð
hans og vináttu og biðjum Guð að
styrkja Skarpheiði og dætur þeirra
og aðra ástvini í missi þeirra.
Systkinin frá Lykkju.