Morgunblaðið - 20.04.1993, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 20. APRIL 1993
37

opnað nýja
verslun að
ari sorgarstund. Einnig fjölskyldu
þinni og öllum ættingjum hins látna.
Það er mikil huggun harmi gegn að
minningin um góðan dreng mun lifa.
Blessuð sé minning Sigurðar Björns-
sonar.
Örn Eiðsson.
Kveðja frá Knattspyrnufé-
lagi Reykjavíkur
Það hefur verið gæfa Knatt-
spyrnufélags Reykjavíkur að hafa
átt margan glæsilegan keppnis-
mann, sem gerði garð félagsins
frægan bæði innanlands og erlendis.
Það hefur líka verið gæfa þessa
félags að eiga margan mætan mann,
sem fórnaði tíma og orku í það starf,
sem elur upp keppendurna og gefur
þeim kost á að eflast i keppni og
sýna hvað í þeim býr.
Enn hefur það verið sómi félags-
ins að hafa lagt samtökum íþrótta-
manna til forystumenn i ráðum,
bandalögum og samböndum.
Nokkrir góðir KR-ingar hafa
gengið í gegnum þetta allt.
Einn slíkur KR-ingur er kvaddur
í dag Sigurður Björnsson bygginga-
meistari. Hann er kvaddur með
söknuði og eftirsjá, því allt of
snemma fór hann, en ekki síður með
þakklæti fyrir allt það sem hann
hafði verið félagi sínu og fijáls-
íþróttahreyfingunni um áratuga
skejð.
Á unglingsárum sínum fyllti Sig-
urður glæsilegan keppnishóp félags-
ins og tók meðal annars þátt í frægri
keppnisför fijálsíþróttamanna KR til
Noregs sumarið 1949.
í þeirri ferð setti hann íslandsmet
í 400 m grindahlaupi, 19 ára gam-
all, og var það unglingamet ekki
slegið, fyrr en að 22 árum Jiðnum.
Það sumar varð hann einnig íslands-
meistari í 5 greinum fijálsíþrótta.
Því miður varð hlé á keppnisferli
hans og þjálfun eftir þetta sumar.
Lífið kallaði á vettvangi náms og
starfs og stofnunar heimilis og fjöl-
skyldu.
Átta árum síðar tók hann upp
þráðinn að nýju og náði undraverð-
um árangri strax sumarið 1957 og
næstu 3 ár á eftir, því bestu afrekin
vann hann 1960, hljóp 110 m grinda-
hlup á 15,2 sek. og endurheimti met
sitt í 400 m grindahlaupi, hljóp á
54,6 sek. í Gautaborg um haustið.
Árið eftir, 1961 vann hann til eignar
meistaramótsbikarinn í þeirri grein.
Hafði þá orðið íslandsmeistari í 400
m grindahlaupi 3 ár í röð. Fyrir met
sín og meistarstig hlaut hann garps-
merki FRÍ.
Félagsstörf jafnframt æfingum
og keppni stundaði Sigurður að elju
þessi ár og síðan. Hann sat í stjórn
fijálsíþróttadeildar KR í fjölda ára
og var einnig í mörg ár formaður
iaganefndar Fijálsíþróttasambands
íslands og síðar varaformaður sam-
bandsins.
í öll þessi ár hefur hann verið
manna ötulastur við að starfa að
fijálsíþróttamótunum í Reykjavík,
en það er lýjandi starf og vanþakk-
látt, það vita þeir best, sem reynt
hafa.
Þess vegna er það, að við kveðjum
Sigurð með eftirsjá og þakklæti fyr-
ir allt það, sem hann var félagi sínu
á liðnum árum.
Við sendum Helgu, konu hans,
og börnum þeirra, Sævari, Birni og
Signhildi, innilegar samúðarkveðjur
frá Knattspyrnufélagi Reykjavíkur.
Stjórn KR.
Minning
Sæunn Tómasdóttir
Fædd 1. október 1911
Dáin 14. apríl 1993
Okkur langar til að minnast
ömmu okkar á Sæbóli í örfáum
orðum.
Okkar fyrstu minningar um
ömmu eru frá því er hún var að
kenna okkur stafina í kverinu Gagn
og gaman. Það verk reyndi á þolin-
mæðina, en hana þráut aldrei er
við áttum í hlut. Einnig kenndi hún
okkur faðirvorið og ótal sálma og
hún passaði vel uppá það að við
færum með bænirnar okkar fyrir
svefninn. Hún var líka vön að lesa
fyrir okkur á kvöldin oft sömu
bækurnar aftur og aftur.
Ófáar eru þær nætur sem við
gistum hjá ömmu og afa á Sæbóli
og oft var rifist um hver mætti
kúra við hlið ömmu. Ekki færri eru
þeir morgnar sem við vöknuðum
þar við ilmandi te og brauð sem
amma færði okkur með ánægju í
rúmið. Það skorti ekki mat á heim-
ili hennar og sérstaklega eru fersk-
ar minningarnar um pönnukökurn-
ar hennar, kleinurnar, sultubrauðið
og kjötsúpuna hennar sem við vor-
um ekki alltof hrifnar af.
Eftirá að hugsa þá var algjört
ævintýri fyrir okkur að vera á Sæ-
bóli. Þarna var svo margt hægt að
gera. Við gátum leikið okkur í garð-
inum sem amma og afi ræktuðu
af heilum hug, amma sá um blómin
en afi um trén og gerir enn. Það
munaði ekki um það að hýsa þar
heilt „sædýrasafn". Einnig voru
leyndardómar hraunsins óteljandi
og var amma alltaf fús til þess að
sýna okkur leyndustu og fegurstu
staði þess og þar fékk hugmynda-
flug okkar að njóta sín. Fjaran var
þó vinsælust. Margar voru fjöru-
ferðirnar með ömmu og kippti sér
ekki upp við þáð að fá heilu hrúg-
umar af skeljum og öðru fjöru-
drasli inn á eldhúsborð. Oft tók
amma til nesti og fór með okkur í
langar gönguferðir vestur eftir fjör-
unni. Þegar veður aftraði útiveru
fengum við að gramsa í kjólum
hennar og skóm og fórum í fínufrú-
arleik. Það var líka gaman að fá
að gramsa í skúffum hennar og fá
að setja á okkur ilmvatn og hafa
skartgripina hennar. Amma sá líka
til þess að dúkkurnar okkar skorti
ekki föt og saumaði á þær kjóla
og við dunduðum okkur við að
klæða þær í og úr.
Amma var mikill dýuravinur og
á vetrum fór hún nánast dag hvern
dágóðan spöl út í hraun og gaf
hrafnaparinu matarleifar og þessir
vinir hennar komu alltaf aftur og
aftur og amma brást þeim ekki
frekar en smáfuglunum.
Amma var harðdugleg kona sem
kvartaði aldrei og við skynjuðum
ekki að heilsu hennar fór hrakandi
og var það því áfall er hún lagðist
í langvarandi veikindi sem hún
barðist við í nokkur ár uns dauðinn
kvað dyra og leysti hana frá þraut-
um og þjáningu.
Við viljum kveðja þig, elsku
amma. Minningamar geymum við
í hjarta okkar.
Birna, Sæunn og Bryndís.
Sæunn Tómasdóttir lést á Sól-
vangi 14. apríl síðastliðinn eftir
langvarandi heilsuleysi. Þótt
dánarfregnin kæmi ekki beint á
óvart, hefur viðskilnaður við kæra
ættingja og vini alltaf vis_s áhrif á
þá sem eftir standa. Ósjálfrátt
reikar hugurinn til þeirra stunda
sem maður hefur átt með hinum
látna. Mér er ljúft að minnast
Sæunnar föðursystur minnar með
nokkrum orðum.
Sæunn fæddist að Hólum í Bisk-
upstungum þann 1. október 1911.
Hún var dóttir hjónanna Tómasar
Bjarnasonar ög Oskar Tómasdótt-
ur og var hún næstelst af níu
systkinum, sjö þeirra komust upp
og eru hin sex öll á lífí. Sæunn
fluttist fjögurra ára gömul með
foreldrum sínum að Helludal í
sömu sveit. Þar sleit hún bams-
skónum og gott betur, hún átti
sitt heimilisfang í foreldrahúsum
fram á þrítugsaldur. Stundaði hún
ýmis störf á vetrum svo sem fisk-
vinnu suður með sjó og í Reykja-
vík, einnig starfaði hún við íþrótta-
skólann í Haukadal í nokkra vet-
ur. Hún var heima við bústörfín á
sumrin.
Vorið 1942 verða þáttaskil hjá
Sæunni. Þá giftist hún eftirlifandi
eiginmanni sínum Bimi Bjarnasyni
frá Haukatungu á Snæfellsnesi.
Þau höfðu þá stofnað sitt heimili
að Reykjavíkurveegi í Hafnarfirði.
Þar bjuggu þau fram til 1951 er
þau flytja sitt hús í hraunið vestan
Hafnarfjarðarkaupstaðar og
nefndu þau staðinn Sæból. Þar
hafa þau búið allar götur síðan,
að undanskildum síðustu 4-5 árum
sem Sæunn eyddi á Sólvangi.
Þau Sæunn og Björn eignuðust
ein son, Óskar Tómas, fæddan
1949. Hann er vélvirkjameistari,
kvæntur Jóhönnu Óskarsdóttur.
Þau eru búsett í Hafnarfírði. Kjör-
sonur Björns og Sæunnar er Eð-
varð Rafn vélfræðingur, fæddur
1947. Hann á þijár dætur; Birnu,
Sæunni og Bryndísi. Þær eru á
aldrinum 17-21 árs og voru þær
miklir augasteinar ömmu sinnar.
Sæunn var ein af fyrstu mann-
eskjunum sem ég lærði að þekkja
fyrir utan mína foreldra. Skapgerð
hennar og viðmót var slíkt að hún
laðáði alla að sér. Sem ungur
drengur var ég fljótur að skynja
það. Sæunn vildi öllum gott gera,
og var henni mjög umhugað um
hag annarra. Hún var ein af þeim
fáu manneskjum sem ég hef
kynnst sem ég heyrði aldrei tala
illa um náungann.
Björtu hliðar lífsins og tilverunn-
ar og það jákvæða í fari samferða-
fólksins var henni tamara í sinni
en það sem miður fór. Þegar mað-
ur fær að njóta samfylgdar fólks
með slíka mannkosti lærir maður
betur að meta það sem maður
hefur. Sæunn var sérlega hjálpfús
og ósérhlífin. Hennar handtök hér
í Helludal voru dijúg fyrr og síð-
ar. Þau hjónin eyddu mörgum vor-
um hér í sauðburði og mörg voru
þau sumrin sem þau lögðu hönd á
plóginn við heyskapinn. Við kunn-
um ekki síður að meta hennar hjálp
við heimilisstörfin eftir að móðir
mín féll frá fyrir 14 árum. Meðan
Sæunn hafði heilsu til gerði hún
fyrir okkur slátur á hveiju hausti
og var alltaf boðin og búin að gera
við föt af okkur og þrífa hjá okkur.
Til marks um áreiðanleika Sæ-
unnar langar mig að vitna í þann
mæta mann Sigurð Greipsson í
Haukadal. Þegar Sæunn var ung
manneskja átti hún eitt sinn leið
suður til Reykjavíkur. Sigurður
biður hana um þann greiða að fara
með peninga fyrir sig til afborgun-
ar á stóru láni. Sæunn var fús til
þess. Hún setti aurana í litla skjóðu
og saumaði hann tryggilega inn-
aná flíkina sem hún gekk í og
ekki þarf að efast um að krónurn-
ar hafa komist á réttan stað. Þessu
hafði Sigurður oft orð á.
Gestrisni Sæunnar var einn af
eiginleikum hennar sem ekki er
hægt að láta ógetið. Ekki þurfti
að gera boð á undan sér, ættingjar
og vinir voru velkomnir hvenær
sem var. Það var einsog það hvíldi
sérstakur friður yfir þeirra heimili
enda ekki við öðru að búast þegar
húsráðendur og umhverfi er jafn
vinsamlegt. Það var líka svo upp-
byggilegt að hitta þau bæði, þau
voru vel inni í því sem var að ger-
ast hveiju sinni. Mér fannst að-
dáunarvert í þau fáu skipti sem
ég heimsótti Sæunni á Sólvang
hvað hún fylgdist vel með öllu,
þótt hennar líkamlega heilsa væri
að þrotum komin.
Áð lokum vil ég ásamt föður
mínum þakka Sæunni fyrir alla
velvild og hjálpsemi sem hún sýndi
okkur. Ennfremur vill Steinar
bróðir Sæunnar koma á framfæri
innilegum þökkum fyrir allt sem
Sæunn gerði fyrir hann. Að hans
sögn hafa fáar manneskjur reynst
honum jafn vel og hún. Það sama
getum við faðir minn sagt.
Systkini Sæunnar þakka þeim
hjónum fyrir góða umönnun á
móður þeirra síðustu árin sem hún
lifði. Við faðir minn og Steinar
vottum Birni, Eðvarð, Óskari, Jó-
hönnu, Birnu, Sæunni og Bryndísi
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Sæunnar.
Kristófer Tómasson.
Slöngutemja
frá Plavmob
#3398
Venjulegt verö
Sirkusapar
frá Playmoh
#3726
Venjulegt verö
tm
Töframaöur
frá Playmob
#3725
Venjulegt verö
LEIKBÆR
Mjódd - Þönglabakka 6, sími 7 91 11
Kjörgarði - Laugavegi 59, sími 2 63 44
Hfj. - Reykjavíkurvegi 50, sími 5 44 30
Ný verslun - Faxafeni 11, sími 68 48 70
Venjulegt verö j
kr. 4.070-
Faxafeni 11

íbað
ploymobi!