Morgunblaðið - 20.03.1994, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ MIIMIMIIMGAR SUNNUDAGUR 20. MARZ 1994
Aki Elísson tré-
smiður - Minning
Fæddur 15. febrúar 1958
Dáinn 12. mars 1994
Þeim sem eru í fullu fjöri og hafa
nóg fyrir stafni er dauðinn víðs
fjarri. Jafnvel þótt við séum minnt
á hann daglega í fréttum og dánar-
fregnum er hann fjarlægur engu að
síður. Það er þá fyrst sem einhver
sem manni er nálægur og kær stend-
ur frammi fyrir dauðanum, að mað-
^ ur áttar sig á hversu nærri dauðinn
er öllum þeim sem lifa. Þessar og
fleiri hugsanir komu upp í hugann
þegar ég frétti að minn kæri svili á
Akureyri lægi þungt haldinn á
sjúkrahúsi og tvísýnt væri um líf
hans. Úr fjarlægð fylgdist ég með
því hversu honum elnaði sóttin og á
fjórum dögum var hann allur. Góður
drengur er horfinn sjónum okkar,
langt um aldur fram. Elskuleg mág-
kona mín og börnin þeirra fjögur
hafa nú misst þann sem þeim er
kærastur.
Leiðir mínar og Áka Elíssonar
lágu saman um þær mundir sem við
vorum báðir að ná í konuefnin okk-
ar. Margar góðar stundir áttum við
saman hjá tengdaforeldrum og
tengdafjölskyldu okkar á Nípá í
Köldukinn, jafnt að sumri sem vetri.
Þessum glaðsinna og ljúfa dreng
átti ég eftir að kynnast betur eftir
því sem árin liðu. Þótt fjarlægðir
skildu okkur að voru samverustund-
imar býsna margar þegar litið er
yfir farinn veg. Gaman var að spjalla
saman um heima og geima og ekki
var síður skemmtilegt að velta fyrir
sér tæknilegum lausnum þegar Áki
tók að sér að lagfæra húsið okkar
hjóna á Seltjamamesi. Það verk
vann hann með stakri prýði, fag-
legri nákvæmni og útsjónarsemi.
Þegar við hittumst gáfust stundum
tækifæri til styttri ferðalaga. Ófáar
stundir flugum við saman um loftin
blá til þess að skoða landið okkar
fagra.
Árið 1980 hófu Áki og Bryndís
búskap í fallegu einbýlishúsi á Ak-
ureyri sem þau byggðu saman af
miklum myndarskap og dugnaði. Á
fyrsta árinu fæddist þeim fyrsti sól-
argeislinn þeirra, hún Fjóla. Á næstu
árum bættust tvær yndislegar telpur
í hópinn, Sóley og Lilja. Það var
mikil ánægja með það í fjölskyld-
unni þegar litli Brynjar Elís kom í
heiminn og strákur kominn í bama-
hópinn. Vegna ferða minna og vinnu
kom ég í ófáar heimsóknir til Áka,
Bryndísar og bamanna á Akureyri
og hjá þeim fannst mér sem ég
ætti mitt annað heimili.
Á þessum fimmtán árum sem ég
þekkti Áka þótti mér meira til hans
koma með hveiju árinu sem leið.
Hlýja og glettni voru samofin öliu
hans fasi. Áki kunni að hlusta betur
en margur maðurinn og þegar hann
lagði eitthvað til málanna var það
gert af íhygli og yfirvegun. Ég hefí
oft hugsað með tilhlökkun til þess
tíma að við gætum átt fieiri stundir
saman, því Áki var svo gefandi og
það var svo gott að vera í návist
hans. Ég sakna þess mjög að geta
ekki lengur ræktað vináttu við þenn-
an fölskvalausa og hjartahreina
dreng sem Áki var, en er þess jafn-
framt fullviss að leiðir okkar liggi
saman síðar i tilverunni.
Við Guðfinna vottum elskulegri
systur hennar og mágkonu minni
ásamt börnunum innilega samúð
okkar, ekki síst henni Fjólu. Sömu-
leiðis allri íjölskyldu okkar og Áka
heitins. Megi góður Guð styrkja þau
í sorg þeirra. Ég bið kærum mági
mínum blessunar, þegar hann sér á
bak sínum besta vini. Megi Guð
opna augu okkar allra fyrir því
hversu lífið er dýrmætt og hversu
þakklát við megum vera fyrir þann
tíma sem við fáum að vera samvist-
um við ástvini okkar.
Kæri Áki minn, ég þakka þér all-
ar þær góðu stundir sem við höfum
átt saman. Ég bið þér Guðs blessun-
ar til æðri starfa á ljóssins vegum.
Bjöm Rúriksson.
Fyrir nokkru íþyngdu mér hugs-
anir sem ég gerði mér ekki grein
fyrir að hefðu neina sérstaka merk-
ingu. Ef til vill hafa þær heldur
ekki haft neina merkingu. Ég fann
hjá mér þörf, sem ekki verður út-
skýrð með orðum, til að leiða hug-
ann norður til Akureyrar, til æsku-
vinar míns og félaga, Áka Elíssonar.
Það var mér því þungbært að
heyra að hann Áki hefði veikst alvar-
lega og látist laugardaginn 12. mars.
Mér er hugleikinn sá tími sem við
áttum sem börn og unglingar austur
á Breiðdalsvík þar sem við ólumst
upp, en síðan skildi leiðir.
Fyrir norðan fann Áki ástina sína,
hana Bryndísi Karlsdóttur. Á Akur-
eyri kusu þau að reisa sér framtíðar-
heimili sem þau gerðu svo myndar-
lega að Borgarsíðu 18. En þau létu
ekki þar við sitja heldur fylltu það
af litlum „blómastelpum", þeim
Fjólu, Sóleyju og Lilju, sem eru hver
annarri yndislegri, og svo bættist
prinsinn, Brynjar Elís, í hópinn.
Þó langt væri á milli okkar höfum
við samt alltaf haft samband reglu-
lega og það var alltaf eins og við
hefðum hist í gær. Áki var alltaf
eins, glaður og kátur. Ég var svo
heppinn að koma á Akureyri vegna
starfs míns öðru hvoru undanfarin
ár og hef þá notað tækifærið og
heimsótt Áka og fjölskyldu hans í
leiðinni. Þær fáu stundir sem við
áttum saman við þessi tækifæri voru
notaðar til að riija upp bernskubrek
okkar, mér til mikillar ánægju.
+
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ANDRÉS WENDEL
verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu, þriðjudaginn 22. mars
kl. 15.00. Þeim sem vilja minnast hans er bent á Hjartavernd.
Marianna Wendel,
Linda Wendel, Agnar Ingólfsson.
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir og afi,
HELGI HELGASON,
Fornastekk 17,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju
mánudaginn 21. mars kl. 13.30.
Anna Guðmundsdóttir,
Marfa Helgadóttir, Friðrik G. Gunnarsson,
Inga Lára Helgadóttir, Ólafur H. Jónsson,
Björk Helgadóttir, Sigurður Hauksson,
Helgi Helgason, Guðmundur R. Helgason
og barnabörn.
Þó stundirnar sem við áttum sam-
an hafi verið allt of fáar, kæri vin-
ur, eru þær ljúfar. Er mér efst í
huga þessa stundina: verslunar-
mannahelgin 1980 þegar við komum
norður og þú sýndir okkur svo stolt-
ur frumburðinn, hana Fjólu, sem
ennþá var á fæðingardeildinni, af-
mælisdagurinn hennar þegar þið
voruð hjá okkur austur á Hornafirði
og hún varð ekki mjög glöð að verá
kennd við blómið, 17. júní 1989 þeg-
ar við nutum gestrisni ykkar sem
oft áður. Það var svo af ótrúlegri
tilviljun að við skyldum vera heima
síðastliðið sumar þegar þið komuð í
stutta en ánægjulega heimsókn með
öll börnin, þann dag vorum við búin
að ákveða að vera utanbæjar, en af
einhveijum óskiljanlegum ástæðum
fórum við ekki. Þegar við kvödd-
umst þennan sólríka góðviðrisdag í
júlí gerði ég mér ekki grein fyrir að
þetta yrði okkar síðasta kveðja.
Hann Áki er farinn.
Eftir því sem ég sit hér lengur
og hugsa aftur þá finn ég að ég á
óteljandi skemmtilegar minningar
tengdar þessum góða dreng. Ég
minnist hans með gleði, um leið er
sárt að kveðja hann svona alltof
fljótt.
Við Oddný viljum senda ykkur
elsku Bryndís, Fjóla, Sóley, Lilja og
Brynjar Elís, okkar hjartanlegustu
samúðarkveðjur. Við vonum að
minningin um elskulegan eiginmann
og föður verði ykkur ljós í lífinu.
Innilegar samúðarkveðjur viljum
við líka senda til Fjólu, Ella, Sigga,
Áslaugar, Stebbu, Érlu Völu, Rögnu,
Péturs og þeirra fjölskyldna.
Megi almættið styðja ykkur öll í
sorg ykkar.
Hrafn S. Melsteð.
Hver óttast er lífið við æskunni hlær
sem ærslast um sólrika vegi,
og kærleikur útrás í kætinni fær
sé komið að skilnaðardegi.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins blóm
er verður að hlíta þeim lögum,
að beygja sig undir þann allsheijardóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minninp þinni.
(Friðrik Steingrímsson frá Grimsstöðum)
Mig langar að minnast í örfáum
orðum Áka Elíssonar vinnufélaga
míns og ekki síður góðs vinar.
Það var árið 1986, að ég hóf
störf við Menntaskólann á Akureyri
og kom ég þá inní góðan hóp bolta-
félaga, er komu saman einu sinni
í viku í íþróttahúsi skólans. Um
svipað leyti vantaði mann í hópinn
og kom þá einn félagi okkar með
Áka með sér í tíma.
Það voru mín fyrstu kynni af
Áka. Ekki grunaði mig þá hversu
náin þau áttu eftir að verða, því að
í ágúst árið 1991 réðst hann til
starfa hjá skólanum, mér við hlið
við smíðar og viðhald skólans.
Það var ekki amalegt að fá mann
isl.imlski >siur
i :ríi(lr\ kkjur
Verö Ira 750 kr, a mann
(i 1 48 4Í)
Blómastofa
FriÓfinns
Suöuriandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
—I
sem hann, því fyrir utan að vera
góður smiður, á timbur jafnt sem
járn og ýmiss konar tæki sem í ólagi
voru, lék allt í höndunum á honum.
Og er fram liðu stundir fóru fjöl-
skyldur okkar að kynnast og áttu
saman góðar stundir, þó þær yrðu
alltof fáar. Margt fer öðruvísi en
ætlað er.
Að loknum vinnudegi 8. mars sl.
settumst við niður eins og svo oft
áður og ræddum málin. Ekki óraði
mig fyrir því að þetta yrði í síðasta
sinn sem ég sæi Áka.
Það er erfitt að sætta sig við og
trúa því að Áki sé ekki lengur á
meðal okkar, en minningin um góð-
an dreng lifir.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta biund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Elsku Bryndís, Fjóla, Sóley, Lilja
og Brynjar Elís, foreldrar, systkini
og aðrir ástvinir, megi Guð vera
með ykkur og styrkja ykkur í sorg-
inni.
Jón Aðalsteinsson
og fjölskylda.
Vegir guðs eru órannsakanlegir.
Ungur maður er hrifinn burt í blóma
lífsins — en öldungurinn lifir. Og
það er skammt milli lífs og dauða.
Á þriðjudag var Áki Elísson tré-
smiður meðal okkar, kraftmikill,
glaðbeittur og vökull. Ekkert virtist
ama að honum. Á fimmtudag var
hann orðinn helsjúkur af heiftar-
legri sýkingu í blóði og að kvöldi
laugardags var hann allur, þrátt
fyrir harða baráttu lækna og hjúkr-
unarfólks Fjórðungssjúkrahússins á
Akureyri. Á þann hátt vorum við á
það minnt að dauðinn bíður allra —
eða eins og Hallgrímur segir í sálm-
inum Um dauðans óvissan tíma:
Svo hleypur æskan unga
óvissa dauðans leið
sem aldur og ellin þunga,
allt rennur sama skeið.
Innsigli engir fengu
upp á lífsstunda bið,
en þann kost undir gengu
allir að skilja við.
Áki Elísson fæddist á Eskifirði
15. febrúar 1958. Móðir hans er
Fjóla Ákadóttir frá Djúpavogi og
faðir Elís Pétur Sigurðsson frá
Krossi á Berufjarðarströnd og eiga
þau sex_ börn auk Áka, sem var
elstur. Áki ólst upp á Djúpavogi
undir handaijaðri afa síns og nafna,
Áka Kristjánssonar bræðslumanns.
Þeir nafnar voru elskir hvor að öðr-
um, enda líkir um margt, og minnt-
III Krossar
fT áleiði
I viðarlit og máloðir
Mismunandi mynsiur, vöndUo vinna.
Slmi 91-35929
ist Áki Elísson afa síns með virð-
ingu og þakklæti. Síðar fluttist Áki
til Breiðdalsvíkur með foreldrum
sínum þar sem þau stofnuðu heim-
ili sitt.
Snemma kom í Ijós smíðagáfa
Áka Elíssonar og lærc'i hann tré-
smíði hjá Erni Ingólfssyni, tré-
smíðameistara á Breiðdalsvik. Bók-
legt nám stundaði hann í Iðnskólan-
um á Norðfirði en settist í trésmíða-
deild Laugaskóla haustið 1979. Þar
lágu saman leiðir þeirra Bryndísar
Karlsdóttur frá Nípá í Kaldakinn —
og skildu leiðir ekki upp frá því.
Hrifust þau hvort af öðru, hann af
ungu, fallegu heimasætunni frá
Nípá í Kinn, hún af þessum kraft-
mikla og sviphreina Austfirðingi.
Þau Bryndís og Áki gengu í
hjónaband í Þóroddsstaðakirkju í
Kinn 6. september 1980 og stofn-
uðu heimili á Akureyri, þar sem þau
hafa búið síðan. Reistu þau sér hús
að Borgarsíðu 18, yst í Glerár-
þorpi, og nutu þar samvista við
börn sín ijögur: Fjólu, sem fermist
í Glerárkirkju á skírdag, Sóleyju,
sem er átta ára, Lilju, fædda 1988,
og Brynjar Elís sem verður tveggja
ára eftir hálfan mánuð.
Áki vann rúman áratug hjá virt-
um byggingarfyrirtækjum á Akur-
eyri, um hríð stundaði hann eigin
atvinnurekstur en sumarið 1991
réðst hann að Menntaskólanum á
Akureyri til viðgerða og viðhalds á
húsum skólans og munum og til
ýmissa annarra þeirra margvíslegu
starfa sem til falla á því stóra heim-
ili. Komu þegar í ljós góðir eiginleik-
ar hans, frumleiki, einurð, vand-
virkni og glaðværð enda þótt Áki
væri bæði skapríkur og hugsandi
maður — og var gott að hafa hann
nálægt sér. Áki Elísson var því
bæði dugandi starfsmaður og góður
félagi. Verður skarð hans við skól-
ann vandfyllt þótt sá missir sé lítill
í samanburði við þann svipti sem
fjölskylda hans hefur nú orðið fyr-
ir. En vegir guðs eru órannsakan-
legir.
Kennarar og annað starfsfólk
Menntaskólans á Akureyri sendir
Bryndísi Karlsdóttur, bömum
þeirra ljómm, móður, föður og öll-
um ættmennum dýpstu samúðar-
kveðjur og ég þakka Áka Elíssyni
vel unnin störf og stutt en ógleym-
anleg kynni. Blessuð sé minning
Áka Elíssonar.
Tryggvi Gíslason.
Veturinn 1992-93 voram við í
stjórn skólafélags Menntaskólans á
Akureyri. í starfi líku því sem skóla-
félagið stendur fyrir þarf að vinna
mörg handtök og eigi það að ganga
■þrautalaust þarf samheldni, dugnað
og áhuga. Áðurnefndan vetur var
starfsemi skólafélagsins með
skemmtilegra móti og kom þar fyrst
og fremst til áhugi og gott sam-
starf milli nemenda og starfsmanna
skólans. Þennan vetur var samstarf
skólafélagsins, skólayfirvalda og
annarra starfsmanna að mörgu
leyti sérstakt. Með okkur tókust
ánægjuleg kynni sem við reynum
enn að rækja þrátt fyrir að við í
stjórninni höfum farið hvert í sína
áttina. Við höfðum mest samband
við skólameistara, Skúla húsvörð
og Jón og Áka smiði skólans. í leik
og starfi í skólanum liðu dagarnir
áhyggjulitlir og framtíðin var björt
og feigðin ijarri. Nú er einn úr
hópnum, Áki smiður, dáinn og ekk-
ert sem við getum gert getur breytt
því.
Áki var einstaklega þægilegur í
samstarfi. Hann var alltaf til í að
Ieggja okkur lið og sýndi viðfangs-
efnum okkar jafnan áhuga. Þrátt
fyrir rólegt og yfirvegað fas var
stutt í glaðværðina og ósjaldan var
gert góðlátlegt grín að háfleygum
hugmyndum okkar. Með samstilltu
átaki okkar og starfsmannanna
urðu þó ótrúlegustu hlutir að veru-
leika.
Við eram þakklát fyrir kynni
okkar af Áka og kveðjum sóma-
mann með vinsemd og virðingu.
Við vottum fjölskyldu hans og að-
standendum samúð okkar í þungum
harmi þeirra.
Ómar, Aðalsteinn,
Tryggvi, Jóhann, Rósa,
Emilía og Sigfús í
stjórn Hugins ’92-93.