Morgunblaðið - 03.06.1994, Síða 26

26 FÖSTUDAGUR 3. JÚNÍ1994
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 3. JÚNÍ1994 27

STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI
FRAMKVÆMDASTJÓRI
RITSTJÓRAR
Árvakur hf., Reykjavík.
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
MORGUNBLAÐIÐ, Kringlunni 1, 103 Reykjavík. SÍMAR: Skiptiborð: 691100.
Auglýsingar: 691111. Askriftir: 691122. SÍMBRÉF: Ritstjórn 691329, frétt-
ir 691181, íþróttir 691156, sérblöð 691222, auglýsingar 69111Ö, skrif-
stofa 681811, gjaldkeri 691115. Áskriftargjald 1.400 kr. á mánuði innan-
lands. í lausasölu 125 kr. eintakið.
VIÐ EIGUM AÐ
GANGAí
ALÞJÓÐAHVAL-
VEIÐIRÁÐIÐ
Hagsmunum íslands er betur borgið innan Alþjóðhvalveiði-
ráðsins, en utan þess. Björn Bjarnason, formaður utan-
ríkismálanefndar Alþingis, hefur ítrekað lýst þessari skoðun
sinni hér í Morgunblaðinu, nú síðast í þessari viku, þar sem
hann sagði að ársfundur Alþjóðahvalveiðiráðsins breytti engu
um þá skoðun sína. Hann benti á að það væri varasamt fyrir
íslendinga að túlka niðurstöðu alþjóðastofnana sér í óhag og
reyna síðan að telja sér trú um að hagsmunum íslands væri
betur borgið utan þeirra en innan. Jón Baldvin Hannibalsson,
utanríkisráðherra hefur lýst sömu sjónarmiðum og formaður
utanríkismálanefndar og m.a. greint frá því, að samtöl hans
við stjórnvöld í Japan nú í vor, hafi sannfært hann um að
úrsögn úr Alþjóðahvalveiðiráðinu hafi verið röng ákvörðun.
Undir þessi sjónarmið formanns utanríkismálanefndar og
utanríkisráðherra tekur Morgunblaðið, sem hefur í ritstjórnar-
greinum lýst sömu sjónarmiðum, allt frá því í desember 1991.
í forystugrein hér í blaðinu þann 10. desember 1991 var fjall-
að um tillögu Þorsteins Pálssonar, sjávarútvegsráðherra, í
ríkisstjórn, þess efnis að íslendingar segðu sig úr Alþjóðahval-
veiðiráðinu. Þar sagði m.a.: „Þegar við metum kosti og galla
úrsagnar er ljóst, að úrsögn fylgja fleiri gallar en kostir ...
Þegar litið er á stöðu málsins væri óskynsamlegt af ríkisstjórn-
inni að taka ákvörðun um úrsögn úr Alþjóðahvalveiðiráðinu
nú.“
Morgunblaðið ítrekaði þessa afstöðu sína í ritstjórnargrein
þann 4. janúar 1992, eftir að úrsögn úr ráðinú hafði verið
ákveðin. Þar sagði m.a.: „Ríkisstjórnin hefurtekið fljótfærnis-
lega og ranga ákvörðun ... Sist af öllu ætti Sjálfstæðisflokkur-
inn, sem hefur framar öðrum stjórnmálaflokkum mótað þátt-
töku okkar í alþjóðasamstarfi frá lýðveldisstofnun, að hafa
frumkvæði að riftun slíks samstarfs án þess að á það hafi
reynt til fullnustu ... Það kemur á óvart, að ríkisstjórn, sem
er skipuð ábyrgum stjórnmálamönnum, sem eru fulltrúar
flokka, sem hafa staðið traustan vörð um utanríkishagsmuni
þjóðarinnar, láti hafa sig út í svo vanhugsaðar aðgerðir."
Þorsteinn Pálsson, sjávarútvegsráðherra, hefur nýlega ít-
rekað fyrri afstöðu sína til þessa máls, og sagt að niðurstaða
ársfundar Alþjóðahvalveiðiráðsins hefði ekki áhrif á þá af-
stöðu íslenskra stjórnvalda að standa utan við ráðið. Þessi
afstaða ráðherrans er röng, m.a. í ljósi þess, að ekkert hefur
komið fram, frá því að úrsögn íslands úr ráðinu tók gildi,
þann 1. janúar 1992, fyrir tæplega tveimur oghálfu ári, sem
rennir stoðum undir að þessi ákvörðun hafi á einn eða annan
hátt styrkt stöðu íslendinga eða bætt.
Mergurinn málsins er sá, eins og Björn Bjarnason hefur
sagt, að réttur íslendinga til þess að hefja hvalveiðar á ný,
verður best tryggður með því að ganga aftur í Alþjóðahval-
veiðiráðið, með fyrirvara íslenskra stjórnvalda við hvalveiði-
bannið. Þótt Morgunblaðið hafi verið varkárt í afstöðu til
hvalveiða, enda talið, að stórir markaðir geti verið í hættu,
er hitt jafn ljóst, að fámennar þjóðir, sem eiga hagsmuna að
gæta á svæðum, þar sem hvalir og selir lifa, eiga þann rétt
að nýta þessar tegundir, þegar augljóst er að þær eru ekki
í útrýmingarhættu. Fjölgun t.a.m. sela getur haft örlagaríkar
afleiðingar í sambandi við fæðuöflun og búsetu, svo mjög sem
þessi sjávarspendýr ganga í sameiginlega lífsbjörg.
Tímabært er, einkum eftir að áhrifamenn í báðum stjórnar-
flokkum, formaður utanríkismálanefndar og utanríkisráð-
herra, hafa ítrekað lýst því viðhorfi sínu að úrsögnin hafi
verið röng ákvörðun, að málið verði tekið upp á nýjar, leik,
í þingflokkum stjórnarflokkanna og í ríkisstjórn.
Þorsteinn Pálsson, sjávarútvegsráðherra, á að endurskoða
afstöðu sína til þessa máls. Þeir þingmenn og ráðherrar stjórn-
arflokkanna sem gagnrýnt hafa úrsögnina úr Alþjóðahval-
veiðiráðinu eiga að taka málið upp innan þingflokka sinna
og innan ríkisstjórnar, og þar eiga þeir að knýja á um það,
að ríkisstjórnin endurskoði afstöðu sína. Staða íslendinga að
þjóðarrétti er mun skýrari innan Alþjóðahvalveiðiráðsins en
utan þess.
+
Skólastjórar Melaskóla og Hagaskóla láta af störfum eftir áratuga starf
Anægður að hætta
Mjörn JÓnSSOn, skólastjóri Hagaskóla, er fæddur þann 3. júlí árið 1932
á Ytra-Skörðugili í Skagafirði og verður því 62 ára í ár. Hann lauk cand. mag.-prófi
í íslenskum fræðum frá Háskóla íslands árið 1959. Hann hóf að kenna við Haga-
skóla árið 1960 og 1967 var hann ráðinn skólastjóri. Hann er kvæntur Guðrúnu
Sigríði Magnúsdóttur, sérfræðingi hjá Örnefnastofnun, og eiga þau tvö börn.
Morgunblaðið/Þorkell
Ærið langur tími
►Ingi Kristinsson, skóiastjón Melaskóla, er fæddur þann 29. ágúst 1929
á Hjalla í Grýtubakkahreppi og verður því 65 ára í haust. Að loknu kennaraprófi
frá Kennaraskóia íslands árið 1952 hóf hann að kenna í Melaskóla. Hann hefur
verið skólastjóri frá árinu 1959, eða í 35 ár. Hann er kvæntur Kristbjörgu Hildi
Þórisdóttur, talmeinafræðingi, og eiga þau þrjú börn.
Skólamir
endurspegla
þjóðfélagið
IVESTURBÆNUM hafa
skólastjórarnir Ingi Kristins-
son í Melaskóla og Bjöm
Jónsson í Hagaskóla haldið
um taumana síðustu áratugi og
hafa heilu kynslóðimar notið
handleiðslu þeirra. Nemendur
Inga flytja sig flestir yfir götuna
til Björns eftir að náminu í Mela-
skóla lýkur og samstarf þeirra
tveggja hefur í gegnum árin verið
mikið. Nú eru þeir báðir að láta
af störfum. Ingi er að hætta eftir
35 ára starf sem skólastjóri og
Bjöm hefur í 27 ár stjórnað Haga-
skóla.
Báðir segja þeir að örlögin hafi
ráðið því að þeir urðu kennarar á
sínum tíma, þeir hefðu ekki orðið
kennarar af köllun. Þeir hafa þó
aldrei séð eftir þessu starfsvali.
Skólastjórarnir em samt báðir
ánægðir með að vera að hætta.
„Mér finnst ég geta glaðst yfir
mínu starfi,“ segir Björn. Og Ingi
er þakklátur fyrir að hafa fengið
að starfa í Melaskóla, með ágætu
starfsfólki og nemendum. „Ég hef
talið mig heppinn í starfi,“ segir
hann.
Samstarf þeirra í gegnum tíðina
hefur verið talsvert, nemendur
Melaskóla hafa flust yfir götuna
í Hagaskóla þegar þeir hefja nám
í 8. bekk grunnskólans, en Nes-
kirkja skilur að skólana þar sem
þeir standa við Hagatorg.. Ingi
segir að það sé þægileg tilhugsun
þegar hann kveður 12 ára gamla
nemendur að vita að Hagaskóli
tekur við þeim. Hann fylgist yfír-
leitt með gengi sinna gömlu nem-
enda hjá Birni þegar þeir hittast,
en það gera þeir oft.
Langur starfstími
Bjöm segist hafa fengið
pottþétta nemendur frá Inga.
„Auðvitað eru nemendur
ólíkir og misjafnlega
staddir, en ég veit að
flest hefur verið gert til
að búa vel í haginn fyrir
þá,“ segir hann.
Ingi tók við starfí skólastjóra
árið 1959 en hafði áður kennt í
nökkur ár við Melaskóla. Hann
segir að árin 35 auk þeirra sjö sem
hann kenndi áður en hann varð
skólastjóri, sé geysilangur tími og
margt hafí breyst á þessum tíma,
bæði innan skólans og í þjóðfélag-
inu almennt.
„Skólinn er spegilmynd af
þjóðfélaginu hveiju sinni,“ segir
Ingi. Vinna beggja foreldra utan
heimilis hefur auðvitað haft sln
áhrif. „Á fyrstu ámm mínum sem
skólastjóri voru börnin send heim
ef kennari veiktist," segir hann.
„Það var hægt að gera það þá,
því að einhver var heima til að
taka á móti börnunum. Nú treysta
foreldrar því að nemendur séu í
skólanum eins og stundaskráin
segir til um.“
Árið 1959 vom 1.279 nemendur
í Melaskóla og var þeim farið að
fækka eitthvað eftir að nemenda-
fjöldinn náði hámarki á ámnum
1956-58. „Þá var skólinn þríset-
inn, það voru þijár bekkjardeildir
um stofuna á hveijum degi,“ segir
hann. Nú nær nemendafjöldi ekki
600 en skólinn er tvísetinn.
Kennumm hefur
ekki fækkað að sama
skapi, eru enn um 40.
Ingi segir að kennslu-
skyldan hafí minnkað
og við upphaf starsfer-
ilsins hafí það verið undantekning
ef kennarar vora ekki í fullu starfí.
Einnig hafi hlutföll kynja í kenna-
rastétt breyst, nú sé meirihlutinn
konur.
Stúlkurnar upplitsdjarfari
Björn hóf kennslu árið 1960 í
Hagaskóla og sjö árum síðar varð
hann skólastjóri. Hann segist hafa
tekið eftir því á starfsferli sínum
að stúlkur em fijálslegri nú en
fyrir 30 'árum. „Jafnréttisumræð-
Ingi Kristinsson hefur
verið skólastjóri Mela-
skóla í 35 ár og Björn
Jónsson hefur stýrt
Hagaskóla í 27 ár. Nú
eru þeir að láta af störf-
> *
um og Aslaug Asgeirs-
dóttir talaði við þá báða
af því tilefni.
an hefur haft greinileg áhrif,“ seg-
ir hann. „Þær em upplitsdjarfari.“
Honum finnst þessi þróun af hinu
góða, breytingar séu yfirleitt já-
kvæðar. Hegðun unglinga sé líka
yfirleitt til fyrirmyndar og síst lak-
ari en á 7. áratugnum.
Ekki telur hann heldur að virð-
ing fyrir kennarastarfínu hafí
minnkað á þessum ámm. „Virðing
fyrir kennurum fer eftir því hvem-
ig þeir sinna starfínu," segir hann.
„Þannig öðlast kennarar eigin
virðingu og annarra.“
Þegar menn eru búnir að starfa
innan sama skóla eins lengi og
Ingi og Björn fer ný kynslóð að
koma inn í skólana, börn fyrri
nemenda. Björn segir að það sé
feykilega skemmtilegt að fylgjast
með þegar kynslóð númer tvö komi
inn í skólann og oft sé hægt sé
að þekkja svipinn af foreldmnum.
Ingi segir að vissulega hafí ver-
ið gaman að fylgjast með því þeg-
ar börn fyrri nemenda hófu skóla-
göngu. „Það hefur verið skemmti-
legt að velta þessu fyrir sér í gegn-
um árin,“ segir hann.
Þrjár rætur
Bjöm og Ingi eru báðir mjög
sáttir og ánægðir að vera að
hætta. Ingi segir að hann hafí
verið búinn að ákveða fyrir nokkru
að hætta þegar hann næði 65 ára
aldri, enda væri þetta orðinn ærið
langur ferill. Hvað tæki nú við
ætti svo eftir að koma í ljós, hann
væri lítið búinn að velta
fyrir sér hvað hann ætl-
aði að gera.
„Ég er búinn að starfa
hér í 42 ár,“ segir hann.
„í Melaskóla em mínar
rætur og starfsvettvangur, “ og
bætir við að hugsanlega eigi ein-
hver söknuður eftir að gera vart
við sig.
Björn segist vera glaður yfir því
að vera að hætta. Hann er fullviss
um að hann eigi ekki eftir að sakna
starfsins og segir að þetta komi
til af viðhorfi hans til þess. „Ég
ákvað það eftir eitt ár sem kenn-
ari að taka vinnuna ekki heim með
mér,“ segir hann. „Það hefur verið
mér ómetanlegt í gegnum árin.“
Hann segist líta þannig á að
hann hafi þijár rætur, ein hafi
verið í skólanum en hinar tvær
utan hans. Ræturnar utan skólans
eru skógrækt á sumrin og þýðing-
ar á vetrum. Hann ætlar þó ekki
að gera annað hvort tómstunda-
starfíð að aðalstarfí, því að þau
eigi alltaf að beijast fyrir tilveru
sinni.
Hvað varðar framtíðina í skóla-
málum hér á landi segist Björn
auglýsa hér með eftir íslenskri
skólastefnu. „Við höfum ekki efni
á að hafa áhyggjur af einu eða
neinu þegar annar eins tvískinn-
ungur ríkir í skólastarfinu," segir
hann. „Það er eitt sett á blað og
annað framkvæmt."
Eitt helsta umræðuefnið í skóla-
starfí í Reykjavík undanfarinn
vetur hefur verið heilsdagsskólinn
sem byijað var með síðastliðið
haust. Mikið hefur verið rætt um
um hvernig heilsdagsskólanum
var hrint í framkvæmd, sumum
fannst hafa verið farið af stað án
nægilegs undirbúnings, en aðrir
fögnuðu tilkomu hans.
Heimurinn fer batnandi
Ingi telur að það hafí verið rétt
ákvörðun að fara af stað með
hann og væntir þess að heilsdags-
skólinn sé fyrsta skrefíð að því
að einsetja skólana. Lengi hafi
verið stefnt að einsetnum skóla,
en honum fínnist það vera fyrst
nú sem einhver alvara sé í þessum
málum.
En þrátt fyrir þetta em Ingi og
Björn bjartsýnir á framtíð ís-
lenskrar æsku. Þeir segjast vera
algerlega mótfallnir þeirri hug-
mynd sem sé ríkjandi að heimur
fari versnandi og sé þá oft horft
til barna og unglinga í því sam-
hengi.
„Þetta er leiðinleg og
óskynsamleg urnræða,"
segir Ingi. „Þetta er
langt frá að vera satt.“
Björn segir að sinn
mælikvarði á það að heimurinn
fari í raun sífellt batnandi sé að
spyija fólk hvort það vildi hverfa
10-15 ár aftur í tímann. Svörin
væru yfirleitt á þann veg að fæst-
ir vildu það.
Og þeir eru bjartsýnir' á dug
komandi kynslóða og segir Ingi
að mikils megi vænta af þeirri
kynslóð sem undanfarinn áratug
hafi byijað skólagöngu. „Þetta er
vel gert ungt fólk og gæfulegt,"
segir Ingi. Björn tekur undir það.
í góðum
höndum í
Hagaskóla
Pottþéttir
nemendur
frá Inga
Skýrsla Þróunaráætlunar Sameinuðu þjóðanna
HEILBRIGÐ
VINNUSÖM ÞJÓÐ
MEÐ FÁ S JÓNVÖRP
ARLEGA er gefin út skýrsla
á vegum Þróunaráætlun-
ar . Sameinuðu þjóðanna
þar sem dregnar eru sam-
an margvíslegar tölfræðilegar upp-
lýsingar úr öllum heiminum. Opin-
bert markmið þessarar vinnu er að
sýna fram á aðstöðumun milli iðn-
ríkja og þróunarríkja á ýmsum svið-
um, milli karla og kvenna og ástand
umhverfísmála. Segir í inngangi
skýrslunnar að þessar upplýsingar
geti stuðlað að því að menn greini
hættumerki í tæka tíð þannig að
hægt sé að grípa til aðgerða áður
en eitthvert tiltekið þjóðfélag nær
hættustigi. Þá verði upplýsingarnar
nýttar til að undirbúa dagskrá ráð-
stefnu Sameinuðu þjóðanna um fé-
lagslega þróun, sem haldin verður í
Kaupmannahöfn í mars á næsta
ári. En skýrsluna er einnig hægt að
nýta til að fínna ýmsar athyglisverð-
ar upplýsingar um einstök ríki, þar
á meðal ísland. Kemur meðal ann-
ars fram að ísland er talið vera fjórt-
ánda „besta“ ríkið í heimi sam-
kvæmt hinum tölfræðilegu upplýs-
ingum.
Það kemur margt forvitnilegt
fram um ísland í þessari SÞ-skýrslu
og má nefna sem dæmi að í engu
öðru iðnríki fellur til jafn lítið af
hættulegum úrgangi og hér eða ein-
ungis 0,1 tonn á ferkílómetra. Hvort
að það sé ástæðan fyrir því að ís-
lendingar em næst langlífasta þjóð
í heimi, með meðalaldurinn 78,1
ára, er hins vegar ólíklegt. Einungis
Japanir lifa lengur eða í meðaltali
78,6 ár. Við sláum hins vegar hina
atorkuríku Japana út þegar kemur
að lengd vinnutíma. Islendingar
vinna að meðaltali 47 klukkustundir
á viku en Japanir 45 klukkustundir.
Vinnur engin önnur þjóð í heiminum
lengri vinnudag en Islendingar.
Margar aðrar tölur má fínna í
skýrslunni, sem draga upp jákvæða
mynd af íslensku samfélagi. ísland
er eitt örfárra ríkja þar sem stúlkur
nema að jafnaði lengur en piltar eða
í 9,3 ár á móti 9,1 ári. Þó er hins
vegar meðallengd náms á íslandi
(9,2 ár) töluvert skemmri en á hinum
Norðurlöndunum (11-12 ár).
Við bætum það hins vegar upp
þegar kemur að skilnaðartíðni. Hún
er 19% á íslandi og þar með sú lang
lægsta á Norðurlöndum. Skilnaðart-
íðni í Finnlandi er 58%, í Danmörku
49% og í Svíþjóð 48%. Meðalskilnað-
artíðni í iðnríkjunum er 34% og því
mun hærri en raunin er hér á landi.
Fæðingartíðni er einnig sú hæsta á
Norðurlöndum eða 2,2.
Staða kvenna ágæt
í skýrslunni er að finna margvís-
legar upplýsingar um stöðu kvenna
og virðist sem Islendingar standi sig
þar mjög vel í samanburði við önnur
iðnríki en sæmilega borið saman við
hin Norðurlöndin. Þannig er hlutfall
launa kvenna miðað við laun karla
81% hér á landi. Það er sama hlut-
fall og í Frakklandi og eitt það
hæsta í heimi. í Noregi er hlutfallið
hins vegar 87% og 90% í Svíþjóð.
Hlutfall kvenna á þingi er 24% á
íslandi en einungis 6% í Japan og
Frakklandi. 'Þetta er lægra hlutfall
en hjá hinum Norðurlöndunum en
hærra en í öðrum vestrænum ríkjum.
Hæst er hlutfallið í Finnlandi (39%),
Noregi (38%), Danmörku (34%) og
Svíþjóð (33%).
Tölur Sameinuðu þjóðanna benda
aftur á móti ekki til að íslendingar
séu mjög sólgnir í afþreyingu. Fjöldi
sjónvarpstækja á 100 íbúa er ein-
Mengun og launamunur kvenna og karla Mlkrógrömm af brennisteinsoxíöi i nimmetra Hlutfall kvennalauna af karlalaunum Þýskaland, Leipzig |102 Svíþjóð 190%
Pólland, Chorzow j82 Nore^ur I
Portú^al, Barriero |69 Danmörk |
SpánnjMadrid^^^l 64 Frakkland _J 81%
_J Grikkland, Aþena ÍSLAND I
_J 38Frakkland, Paris Nýja Sjáland I
_j Bandarikin, New York Þýskaland I
_|32Bretland, London Austum'ki |
_J Belgía, Antwerpen Finnland I
__J Japan, Tókýó Pólland l
_J írland, Dublin Holland |
J Holland, Rijnmond Portúgal j 76%
J Austumki, Vín írland I
__J19 Sviss, Zurich Bretland _] 70%
_J Danmörk, Kaupmannah. Spánn I
Finnland, Turku Grikkland l
I Nýja Sjáland, Dunedin Sviss ]
_J 12 Svíþjóð, Gautaborg Belgía l
Noregur, Ósló Bandarikin _] 59%
J 4 ÍSLAND, Reykjavík Japan | 51%
Upplýsingar um f lest það sem
manni getur dottið í hug er að
finna í skýrslu Sameinuðu þjóð-
anna um þróun mannlífs I heimin-
um.Þar kemur meðal annars fram
að íslendingar eru vinnusamasta
þjóð í heimi en að þeir virðast
einnig lítt sólgnir í afþreyingu á
borð við sjónvarpsgláp.
ungis 32 en er um 50 hjá hinum
norrænu frændum okkar. Kannski
er skýringin sú að fjölskyldur hér
séu stærri en þar og minna um að
fólk búi eitt (samanber hina lágu
skilnaðartíðni). Á hinum Norður-
löndunum er aftur á móti einnig
notað mun meira magn af prent-
og ritpappír en hjá bókaþjóðinni í
norðri. Hér er notkunin 35 tonn á
þúsund íbúa en t.d. 181 tonn í Sví-
þjóð. Við erum líka með færri út-
varpstæki en flestar aðrar vestrænar
þjóðir og póstleggjum færri bréf.
Hins vegar erum við meðal þeirra
þjóða sem hringjum hváð oftast til
útlanda eða 80 sinnum á
íbúa á ári. Svisslendingar
bera höfuð og herðar yfir
allar aðrar þjóðir í þessum
efnum með 224 símtöl á
ári en Þjóðverjar hringja
einungis 44 sinnum til
útlanda árlega, Frakkar
41 sinni og Japanir 9
sinnum. Lestina reka
Rúmenar sem samkvæmt
þessum tölum hringja ein-
ungis eitt alþjóðlegt sím-
tal árlega.
Þegar kemur að stétt-
arfélögum em íslending-
ar aftur ofarlega á blaði
en einungis í Svíþjóð eru
fleiri á vinnumarkaðnum
félagar í stéttafélagi.
Hlutfallið er 78% hér á
landi en 85% í Svíþjóð.
Mikið vatn
Nýting náttúrulegra
auðlinda er einnig ræki-
lega kortlögð í skýrsl-
unni. Það sem vekur
kannski mesta athygli er
hversu vel stæðir við
éram hvað ferskvatn
varðar. Við notum ein-
ungis 350 rúmmetra af
vatni á íbúa árlega. Þac^
er aðeins meira en Danir
(290) og írar (270) en
mun minna en t.d. Japan-
ir (920), Norðmenn (530),
Frakkar (730), Banda-
ríkjamenn (2.160) og Hol-
lendingar (1.020). Þá er
endurnýjun _ ferksvatns
langmest á íslands eða
6.719.000 rúmmetrar á íbúa á ári.
Alls búa 91% íslendinga í borgum
og bæjum og einungis í Belgíu og
ísrael er það hlutfall hærra. Er því
spáð að um aldamótin muni hlutfali-
ið hafa hækkað í 98%. Það er því
kannski eins gott að Reykjavík er
jafnframt talin vera lang heilnæm-
asta borg í heimi ef tekið er mið
af loftmengun. En þrátt fyrir þessa
þróun í átt til borgarlífs ætti áfram
að vera rúmt um íslendinga. Á ís-
landi eru 3 íbúar á hvern ferkíló- .
metra sem er svipað og í Kanada.
í Danmörku er “hlutfallið aftur á
móti 120 og í Hollandi 410.