Morgunblaðið - 01.09.1994, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
______________________________FIMMTUDAGUR 1. SEPTEMBER 1994 41
MINNINGAR
Ég fór fyrst sjö ára gamall með
Magnúsi á minnstu Sæborginni en
faðir minn var vélstjóri með Magn-
úsi í mörg ár og eftir það í 1-2
vikur á næstu sumrum. Mér er enn
í fersku minni, þegar Magnús sagði
mér sögur af álfum og tröllum og
öðrum vættum í brúnni, þegar ver-
ið var að toga í kringum Eldey. Þar
var hann lengi kunnugastur allra
skipstjóra og togaði fyrstur manna
á ákveðnu svæði vestan við Eldey
og það svæði var kallað „Heildsal-
inn“, en á tímabili flutti Magnús inn
troll og átti þá bátana Sæfara og
Sæborgu.
Síðar, þegar ég var 15 ára, réð
Magnús mig sem háseta á Sæborg-
ina árið 1968 og aftur sumarið
1969. Það var á við eins vetrar
háskólanám að hafa verið í skiprúmi
hjá Magnúsi, því hann var mjög
varkár og öruggur, enda átti hann
miklu láni að fagna. Aldrei slasað-
ist neinn hjá honum á löngum skip-
stjóraferli og stundum var hann
með síðasta báti, sem náði til hafn-
ar í mannskaðaveðrum.
Magnús var manna fróðastur í
landhelgislögunum og var klókastur
í að túlka og fara í kringum lögin
á árunum 1959-1976, eins og þeg-
ar hann hífði trollið á Skarðsvíkur-
fjöru, en tók pokann um borð. Til
eru margar hnyttnar sögur af sam-
skiptum hans við varðskipsmenn,
en Magnús slapp ótrúlega oft við
sektir enda fljótur að hífa trollið
ef varðskip nálgaðist og snúa hlut-
unum sér í hag í samskiptunum.
Frásagnarsnilli Magnúsar var
mikil og þeir eru ófáir sem urðu
hennar aðnjótandi í Kaffivagninum
á Grandagarði en þar var hann
ávallt hrókur alls fagnaðar og þeg-
ar hann byijaði að tala hvarf kliður-
inn og allir hlustuðu. Sögurnar voru
af öllu tagi. Stundum færði Magnús
þær skemmtilega í stílinn. Magnús
var mjög hugmyndaríkur og fram-
takssamur og síðast en ekki sist
síungur alla tíð.
í öllum sínum samskiptum hafði
Magnús fágaða framkomu en kunni
að blóta þegar við átti. Hann var
mikill heimsmaður og hrifust marg-
ir útlendingar af honum. Það var
gaman að hlusta á hann segja frá
ferð sinni til Bretlandseyja, Portúg-
als og Afríku um síðustu áramót,
en þar ferðaðist hann einn á báti
og fáir jafnaldrar hans myndu leika
það eftir.
Með Magnúsi er genginn einn
af okkar fremstu og ástsælustu
skipstjórum til margra ára. Undir-
ritaður vottar börnum Magnúsar
og öðrum aðstandendum sína inni-
legustu samúð við fráfall Magnús-
ar, en minningin um afburðamann
lifir.
Hilmar Viktorsson.
Ég var svo lánsamur að fá skip-
rúm hjá Magnúsi Grímssyni fyrir
rúmum 20 árum. Það bar þannig
til að ég hitti Manga vestur á
Granda ásamt félaga mínum, sem
kannaðist við hann, og falaðist eft-
ir hásetaplássi. Magnús sagðist
ekki hafa laust slíkt pláss en sig
vantaði kokk. Ég þvertók fyrir að
geta eldað mat en hann spurði mig
um ætt og uppruna. Síðan sendi
hann mig heim með þeim orðum
að fyrst móðir mín væri af Veðra-
mótsættinni kynni hún örugglega
að elda mat og ég skyldi fara heim
og koma og kokka eftir viku þegar
næsti túr hæfist. Þannig varð ég
kokkur hjá Magnúsi Grímssyni á
aflaskipinu Sæborgu RE 20. Þetta
var lærdómsríkur tími og satt að
segja lærði ég meira á sjómennsku
og nærveru við Magnús en mörg
skólaganga hefur fyrr og síðar
kennt mér. Magnús var skarp-
greindur maður og vel lesinn, sér-
staklega í fornsögunum. Hann hafði
ríka kímnigáfu og var vel í meðal-
lagi stríðinn. Hann hrósaði mér til
dæmis aldrei fyrir matseld en lét
þess hins vegar getið, ef honum lík-
aði maturinn vel, hvað móðir mín
hlyti að vera góður kokkur og bað
sífellt fyrir kveðjur til hennar.
Magnús hafði gaman af að spyija
okkur skólastrákana út úr og reka
okkur á gat en undir niðri gerði
hann sér grein fyrir nauðsyn mennt-
unar og hvatti okkur til áframhalds
eins og hann hefur eflaust gert við
sín börn sem mörg eru langskóla-
gengin. Oft fann ég hvað hann var
stoltur af þeim og börnum sínum
öllum.
Með Magnúsi Grímssyni er geng-
inn einn af þessum sterku mönnum
sem létu ekki aðra segja sér fyrir
verkum. Hann lét trollið fara þegar
aðrir hífðu. Ég minnist hans af
mikilli virðingu og stend í ævarandi
þakkarskuld við hann fyrir ómetan-
lega leiðsögn á stuttu skeiði ævi
minnar. Ég sendi fjölskyldunni sam-
úðarkveðjur rnínar.
Óskar Magnússon.
Mennirnir ætla sér ýmislegt. Svo
kemur dauðinn og gerir áætlanir
marklausar. Þó komumst við ekki
hjá því að gera áætlanir svo lengi
sem við lifum. Allir héldu að Magn-
ús Grímsson yrði með okkur lengi
enn, hann hafði sjálfur ýmislegt á
pijónunum og nú verður ekkert úr
því.
Magnús var maður sterklegur,
herðabreiður, hafði svera úlnliði og
þykkar hendur. Hann minnti á klett
sem ekkert fær haggað. En ljúf-
menni var hann, brosmildur og
barngóður. Hann átti gott með að
kynnast öðrum og það vakti eftir-
tekt hversu ungt fólk laðaðist að
honum enda var hann glaðlyndur
og viðræðugóður. Barnabörnum
sínum var hann vinur og félagi.
Magnús var alla tíð nátengdur
sjónum og oft ræddi hann þannig
um að ljóst var að sjómennska var
honum meira en brauðstrit, hún var
einnig lífsfylling. Hann lét svo um
mælt að sjómennska væri besta og
skemmtilegasta atvinna sem hann
gæti hugsað sér. Eftir að hann
hætti á sjó mun hann flesta daga
hafa gert sér ferð niður að höfn.
Ef einhver heldur að það að eld-
ast sé sama og að staðna þá var
Magnús eftirminnileg afsönnun
þess. Hann var atorkusamur og
forvitinn; einn daginn var hann að
lesa forngríska heimspeki, hinn
næsta um framandi lönd. Síðasta
vetur meðan skammdegi var mest
á íslandi hvarf hann í þijá mánuði
til suðurlanda og ferðaðist um
Portúgal, Kanaríeyjar, Gambíu og
víðar. Skemmtilegt var að heyra
hann segja frá reisunni. Sérstak-
lega heillaðist hann af Gambíu en
þar dvaldi liann einna lengst og
fylgdist meðal annars með fiskveið-
um heimamanna. Kvað hann það
fagurt land og fijósamt.
Sérstaklega er eftirminnilegt
hvað Magnús var barngóður. Eftir
að hann hætti að sækja sjó kenndi
hann löngum unglingum í grunn-
skóla sjóvinnu. Af því hafði hann
mikla ánægju og ræddi lofsamlega
um nemendur sína. Dótturdóttur-
sonur hans og nafni, sem er sjötíu
árum og sjö dögum yngri, átti góð-
an vin þar sem var Magnús afi.
Nú verður ekkert úr nánari kynnum
þeirra og yngsti afkomandi Magn-
úsar sem er tæplega tveggja mán-
aða fær ekki að kynnast þessum
merkilega langafa sínum.
Ósjaldan birtist Magnús fyrir-
varalaust hér hjá okkur og kom þá
ævinlega færandi hendi. Oft var það
glænýr fiskur og fylgdu þá ráðlegg-
ingar um matreiðslu eða þá að hann
kom með tjómaís, sem hann hafði
dálæti á og var snæddur umsvifa-
laust. Þetta kunni hinn ungi nafni
hans sérstaklega vel að meta. Ekki
skorti umræðuefni við slík tækifæri
en oft tengdust þau sjósókn eða
ferðaiögum hans.
Það eru um sjö ár síðan ég kynnt-
ist Magnúsi Grímssyni. Hin fyrstu
fjögur þeirra urðu fundir okkar því
miður stijálir þar sem ég dvaldi þá
erlendis en gaman var að hitta hann
þar er hann ferðaðist um Mið-Evr-
ópu. Hann var þá orðinn sjötugur
en hinn hressasti ferðalangur. Nú
er skyndilega bundinn endir á kynni
okkar og ekkert verður úr alls kyns
fyrirætlunum. Ekki kemur Magnús
í veislu sem stóð til að halda nú
síðsumars, ekki verður farið í hina
hefðbundnu heimsókn í Feijuvog
21 um jólin og ekkert verður úr því
að heimsækja Magnús til Portúg-
als, en hann hafði uppi ráðagerðir
um að reisa þar hús.
í bók sem ég veit að Magnús las
segir: „Góðum manni getur ekkert
grandað, hvorki lífs né Íiðnum, og
guðirnir eru ekki afskiptalausir um
hag hans.“ Setningin er þversagna-
kennd en hún hefur að geyma sann-
leika um það að slys og tilviljanir
gera lífið ekki marklaust. Þetta
sjáum við þegar við minnumst
Magnúsar Grímssonar. Hann gerði
heiminn auðugri, skemmtilegri og
betri með nærveru sinni.
Skúli Pálsson.
Dauðinn hrifsaði afa minn fyrir-
varalaust frá okkur. Þótt afi væri
kominn yfir sjötugt var langt frá
því að hann væri sestur í helgan
steín. Eftir að hann hætti á sjó
fyrir nokkrum árum fór hann að
kenna unglingum netagerð og sigl-
ingafræði í grunnskólum í Reykja-
vík, síðan hefur hann búið til veiðar-
færi og selt. Afi var duglegur að
ferðast. Síðasta vetur skellti hann
sér í mikla reisu til margra landa,
þar á meðal Gambíu sem hann sagði
gott land með góðu og glöðu fólki.
Um daginn sagði hann mér að hann
ætlaði að senda net til Gambíu til
bátseiganda sem hann hafði kynnst
þar. Netin ætlaði afi að gefa honum
þvi að erfitt væri að eignast það
sem þarf til útgerðar á þessum slóð-
um. Afí kom tvisvar sinnum að
heimsækja mig til Munchen þegar
ég var þar í námi, í fyrra skiptið
kom hann með Gumma, syni henn-
ar Halldóru kærustunnar sinnar,
og í seinna skiptið fórum við saman
með mömmu, Halldóru og með litla
Magnús til Prag. Þetta voru
skemmtilegir tímar.
Afi var félagslyndur maður, hann
tefldi daglega við Jóhann vin sinn
og alltaf var stöðugt „rennerí" af
fólki til hans, börnin, barnabörnin
og aðrir ættingjar og vinir.
Þegar ég var var lítil fór afi oft
með okkur stelpurnar í bíltúr niður
á Granda og fengum við þá undan-
tekningarlaust appelsínulímonaði
og Valencia-súkkulaði í Kaffívagn-
inum á meðan afi spjallaði við karl-
ana. Afi hætti ekki að skreppa nið-
ur á Granda og oft bankaði hann
upp á með fisk í poka sem hann
hafði fengið á Grandanum.
Afi var skipstjóri langmestan
hluta sinnar löngu starfsævi. Eitt
af því sem gaf lífinu gildi var að
fræðast af afa um fiskveiðar og
siglingar. Hann fræddi mann um
veiðarfæri, hvað hinir ýmsu hlutar
þeirra heita og hvernig þau virka,
um siglingafræði og umferðarregl-
ur á hafi úti. Hann setti allt á ann-
an endann í stofunni til að búa til
„fjöll“ til að sýna hvernig maður
tekur mið.
Þegar maður kom til afa í Feiju-
voginn var hann oftast að fella net
innan um kristal og mávastell í stof-
unni sinni og voru netin strengd
milli stofuhúsgagnanna. Hann hellti
upp á og steikti kannski pönnsur
og svo var sest niður og spjallað
og oftar en ekki töluðum við annað-
hvort um það hvernig maður verður
ríkur eða um sjóinn. Einu sinni
spurði ég hann hvort honum hefði
þótt skemmtilegt að vera á sjó:
„Já,“ svaraði afi; „ég fékk fiðring
í magann í hvert einasta skipti sem
ég togaði, það var alltaf jafn spenn-
andi og ekkert skipti öðru líkt.“
Ég fékk að fara með afa á sjó í
eitt skipti sem krakki og þá kenndi
afi mér á siglingatækin og leyfði
mér að stýra, ógleymanleg lífs-
reynsla fyrir lítinn krakka. í annað
skipti var ég sextán ára, þá rifjuð-
um við upp fræðin og ég fékk að
fara í aðgerð. Lítið veiddist nú í
túrnum og afi sigldi hringinn í
kringum landið í leit að fiski, en
mig grunar að það hafi ekki síst
verið gert til að sýna mér strand-
lengjuna og mér er minnisstæð
tignarleg sjón þegar afi vakti mig
í þann mund er við sigldum fyrir
Látrabjarg.
Margir hafa misst mikið með frá-
falli Magnúsar afa míns, hann var
einstakur maður.
Rán Jónsdóttir.
Fallegt og varan-
legt á leiði
Smíðum krossa og ramma
úr ryðfríu stáli, hvíthúðaða.
Einnig blómakrossa á leiði.
Sendum um land allt. Ryð-
frítt stál endist um ókomna
tíð. Sendum myndalista.
Blikkverk sf.,
sími 93-11075.
Verzlunarskóli íslands
-jÖldungadeild
/
Innritun í öldungadeild Verzlunarskóla Islands
verður 29. águst - 2. september kl. 08.00-18.00.
Oldungadeildin gefur kost á námi í einstökum áföngum sem jafnframt
gefa einingar er safna má saman og láta mynda eftirtalin prófstig:
Próf af bókhaldsbraut (25 einingar)
Próf af skrifstofubraut (26 einingar)
Verslunarpróf (71 eining)
Stúdentspróf (140 einingar).
Ekki er nauðsynlegt að miða að ákveðnu prófi og algengt er að fólk
leggi stund á einstakar námsgreinar til að auka atvinnumöguleika
sína eða sér til ánægju. Við bjóðum m.a.:
96 tíma tölvunámskeið og
104 tíma bókfærslu- og tölvunámskeið.
Eftirtaldar námsgreinar verða í boði á haustönn: .
Bókfærsla
Bókmennta- og listasaga
Bókmenntir
Danska
Efna- og eðlisfræði
Enska
Franska
Hagfræði
íslenska
Ljóðagerð
Markaðsfræði
Ritvinnsla
Saga
Skapandi ritun
Stjómmálafræði
Stjórnun
Stofnun og rekstur
smáfyrirtækja
Stærðfræði
Verslunarréttur
Vélritun (á tölvur)
Tölvubókhald
Tölvunotkun
Þýska
Kennsla í öldungadeildinni fer fram kl. 17.30-22.00 mánudaga til fimmtudaga.
Skráning nemenda er á skrifstofu skólans 29. ágúst - 2. september 1994.