Morgunblaðið - 18.10.1994, Qupperneq 36

36 ÞRIÐJUDAGUR 18. OKTÓBER 1994
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Elskuleg eignkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
VILBORG
KRISTBJÖRNSDÓTTIR,
Steinagerði 2,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju
fimmtudaginn 20. október kl. 13.30.
Gísli Sigurtryggvason,
Tryggvi Gi'slason,
Kristín S. Gísladóttir, Hannes S. Kristinsson,
Valgeir K. Gíslason, Pálína Sveinsdóttir,
Ævar Gíslason, Edda J. Einarsdóttir,
Eygló Haraldsdóttir
og barnabörn.
t
Hjartkær faðir okkar, tengdafaðir, afi,
langafi og bróðir,
HALLDÓR GUÐMUNDSON
húsasmíðameistari,
áðurtil heimilis
á Hofsvallagötu 15,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju
fimmtudaginn 20. október kl. 15.00.
Þóra Halidórsdóttir, Gunnar R. Sveinbjörnsson,
Gréta Halldórsdóttir,
Hrafnhildur Halldórsdóttir, John P. De Marco,
Ragnheiður I. Halldórsdóttir, Guðmundur V. Ólafsson,
Guðmundur G. Halldórsson, Hólmfriður Rögnvaldsdóttir,
Sigrún Halldórsdóttir, Hafþór Edmond Byrd,
Björn Halldórsson, Auður Gilsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og systkini hins látna.
+
Eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
ANNA SVEINBJÖRG
OTTÓSDÓTTIR
frá Svalvogum,
Dýrafirði,
til heimilis í Stóragerði 12,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 19. október kl. 13.30.
Hreiðar A. Jónsson,
Oddný Einarsdóttir,
Elís B. Hreiðarsson,
Kristján O. Hreiðarsson,
Sólborg Hreiðarsdóttir,
Sigurrós Hreiðarsdóttir,
Þórarinn Hreiðarsson,
Sigþór Haraldsson,
Karólína ísleifsdóttir,
Sigurður Kjartansson,
Guðmundur Arnarsson,
Kristín Enoksdóttir,
barnabarn og barnabarnabarn.
+
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, syst-
ir, amma og_langamma,
SIGURLAUG SIGURÐARDÓTTIR
frá Kleifum f Skötufirði
við ísafjarðardjúp,
sem lést 10. október á Dvalarheimilinu
Hlíð á Akureyri, verður jarðsungin í
Akureyrarkirkju miðvikudaginn
19. október kl. 13.30.
Jökull Arngeir Guðmundsson, Guðbjörg Ragnheíður Þorgilsdóttir,
Þórður Sigurðsson,
Þorgils Hilmarsson, Sigurlaug Kolbrún Jökulsdóttir,
Ari Jökulsson, Guðmundur Smári Jökulsson,
Anna Sigríður Jökulsdóttir,
Tinna Kristín Þorgilsdóttir,
Heiðar Örn Stefánsson, Ómar Valur Jónasson,
Egill Örn Eiriksson, Atli Freyr Eiriksson,
Björk Guðmundsdóttir Jonassen.
Islenskur efniviður
íslenskar steintegundir henta margar
afar vel í legsteina og hverskonar
minnismerki. Eigum jafnan til fyrir-
liggjandi margskonar íslenskt efni:
Grástein, Blágrýti, Líparit og Gabbró.
Áralöng reynsla.
Leitið
upplýsinga.
if
S. HELGASON HF
STEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 • SÍMI 91-76677
KRISTÍN BJARKAN
+ Kristín Bjarkan
fæddist í
Reykjavík 21. maí
1942. Hún lést í
Landspítalanum 8.
október sl. Foreldr-
ar hennar voru Sig-
rún Oskarsdóttir og
Ragnar Bjarkan
deildarstjóri í dóms-
og kirkjumálaráðu-
neytinu, en þau eru
bæði Iátin. Systur
Kristínar eru Inger,
f. 1937, Anna, f.
1940 og Jóna, f.
1944. Hálfbróðir
hennar er Axel 0.
Lárusson, f. 1934 og háifsystir
hennar er Þórunn, f. 1956. Krist-
ín giftist vorið 1965 eftirlifandi
manni sínum, Gunnari Ingi-
mundarsyni rafmagnsverkfræð-
ingi. Kristín og Gunnar eignuð-
ÉG KYNNTIST Kristínu fyrst þegar
ég hóf búskap með Sigrúnu dóttur
hennar. Ég man enn í dag hversu
vel mér var tekið og varð á ör-
skömmum tíma einn af fjölskyld-
unni. Kristín virtist alltaf vera í góðu
skapi og full af orku. Þegar hún kom
inn í herbergi var sem lifnaði yfir
öllu og öllum þar.
Við Sigrún bjuggum hjá Kristínu
og Gunnari í um eitt ár, en þá héld-
um við utan til náms og eftir það
urðu samverustundir okkar slitrótt-
ar, en ávallt afskaplega ánægjuleg-
ar. Dvöl okkar Sigrúnar erlendis
varð mun lengri en áætlað hafði
verið í upphafi.
í fyrrasumar eignuðumst við Sig-
rún svo son, Arnór, og komu Kristín
og Gunnar út til okkar og aðstoðuðu
okkur við fyrstu skrefin. Þetta var
fyrsta barnabarn þeirra og varð
Kristín strax hin besta amma sem
hægt er að hugsa sér. Hún kenndi
okkur margt og hefði margt orðið
mjög erfítt hefði hennar ekki notið
við. Við íjölskyldan fórum svo heim
um jólin og svo aftur í sumar og
gistum í bæði skiptin hjá Kristínu
og Gunnari.
Það var mikil unun að horfa á
þau Arnór og Kristínu saman, því
bæði virtust þau hafa jafn gaman
af að umgangast hvort annað. Krist-
ín fór gjarnan með hann í langa
göngutúra um Fossvogsdalinn og lék
við hann þess á milli. Það er sárt
til þess að hugsa að Arnór skuli
ekki fá að njóta samvista við Krist-
ínu ömmu iengur en raun varð á.
Við sem eldri erum orðin komum til
með að sakna hennar mikið og það
mun alla tíð vanta eitthvað í líf okkar.
Brynjólfur Þórsson.
ANDLÁT náins vinar eða ættingja
er alitaf óvænt, jafnvel þótt hinn
látni hafi verið haldinn erfiðum sjúk-
dómi, því ætíð býr í bijósti manns
von um bata. Þannig var því einnig
farið með mig þegar konan mín
skýrði mér frá því að Kristín systir
hennar væri látin. Mér var mjög
brugðið. Við höfðum haldið fast í
þá von að hinni hetjulegu baráttu
Kristínar við hinn illkynja sjúkdóm
mundi ljúka með sigri hennar. Hún
Erfidrykkjur
Glæsileg Ivíilii-
hlaðlx>rð íallegir
salirogmjög
góð þjónusta.
Upplýsiugar
ísíma22322
P
FLUGLEIDIR
HlTEL LOFTLEIIIIE
ust tvö börn og eru
þau Sigrún, f. 5.
september 1965,
tölvunarfræðingur,
maki hennar er
Brynjólfur Þórsson
rafmagnsverkfræð-
ingur, barn þeirra
er Arnór, f. 1993;
og Davíð, f. 22. nóv-
ember 1968, raf-
magnsverkfræðing-
ur. Kristín lauk
prófi í snyrtifræð-
um í Kaupmanna-
höfn 1964 og hlaut
síðar löggildingu í
f ótaaðger ðafræð-
um. Hún starfaði við fótsnyrt-
ingu á Reykjalundi, Elliheimil-
inu Grund og öldrunardeild
Landspítalans í Hátúni 10. Útför
hennar fer fram frá í Bústaða-
kirkju dag.
var bjartsýn og jákvæð til hins síð-
asta og smitaði sem fyrr alla sem
voru í návist hennar með lífsorku
sinni og fjöri.
Þegar horft er til baka koma
margar minningar upp í hugann.
Ég kynntist systrum konu minnar
fyrir fjörutíu árum þegar ég fór að
venja komur mínar á Háteigsveg 40.
Þær voru fjórar systurnar sem
bjuggu þar með móður sinni, Inger
elst, þá Anna, Kristín og Jóna yngst.
Ég var þá gæslumaður barnastú-
kunnar Díönu og þær Kristín og
Jóna gerðust þar virkir félagar, voru
þar driffjaðrir í starfínu, sem var
býsna líflegt í þá daga.
Hugur Kristínar stóð til náms í
snyrtifræðum og fór hún utan til
náms haustið 1963, fyrst til Stokk-
hólms, þar sem hún dvaldist stutt
og síðar til Kaupmannahafnar, þar
sem hún lauk prófi. í Kaupmanna-
höfn kynntist hún ungum rafmagns-
verkfræðinema, Gunnari Ingimund-
arsyni frá Hafnarfirði sem síðar
varð eiginmaður hennar. Þau bjuggu
í Kaupmannahöfn í átta ár og þar
eignuðust þau börnin sín tvö, Sig-
rúnu, árið 1965 og Davíð, 1968. Eg
átti því láni að fagna að geta oft
heimsótt þau í Kaupmannahöfn
meðan þau dvöldu þar, ég átti iðu-
lega erindi til Stokkhólms og mér
þótti ákaflega gott að geta komið
við í Kaupmannahöfn og bjó þá hjá
þeim hjónum eða systur minni Ingi-
björgu, sem einnig bjó í Kaupmanna-
höfn um þessar mundir. Ég minnist
margra ánægjustunda sem ég átti
með Stínu, Gunnari og krökkunum
í þessum heimsóknum, gönguferða
og bíltúra um Kaupmannahöfn og
nágrenni.
Þegar Kristín og Gunnar fluttu
heim til íslands byggðu þau sér hús
við Kvistaland í Reykjavík, sem þau
keyptu í fokheldu ástandi. Gunnar
er sannkallaður þúsundþjalasmiður
og bar hús þeirra þess glöggt vitni.
Þar kom Kristín sér upp aðstöðu
fyrir fót- og handsnyrtingu sem hún
stundaði um allmörg ár ásamt því
að hún tók að sér fótsnyrtingu á
Reykjalundi, Elliheimilinu Grund og
Hátúni 10 sem hún annaðist meðan
kraftar entust. Hennar Iétta lund
og vinalega viðmót heillaði þá sem
nutu þjónustu hennar, sem dáðu
hana og elskuðu.
Kristín var einstaklega barngóð.
Hún lét sér sérstaklega annt um
bamabörn okkar Ingerar og eiga þau
ákaflega erfitt með að sætta sig við
að hún sé horfin. Hún hlakkaði mik-
ið til að eignast sjálf barnabarn og
því varð henni það mikið gleðiefni
þegar þau hjón Sigrún dóttir hennar
og Brynjólfur Þórsson eignuðust son-
inn Arnór á síðasta ári. Sigrún og
Brynjólfur búa í Los Angeles í Banda-
ríkjunum þannig að langt var á milli
Arnórs litla og Kristínar ömmu, en
Sigrún og Brynjólfur dvöldust hér
heima um síðustu jól og aftur nú í
sumar sem leið og þá dvöldust Sigrún
og Arnór í Kvistalandinu fram á
haust, þannig að amma Kristín gat
notið samvista með barnabarni sínu
í allmargar vikur.
Húsið í Kvistalandinu er mjög
stórt og var orðið óþarflega rúmt
um þau Gunnar og Kristínu þar,
sérstaklega eftir að Davíð sonur
þeirra var farinn til náms í Frakk-
landi. Því ákváðu þau hjón að
minnka við sig húsnæði og fundu
þau notalega íbúð í nýbyggðu húsi
á horni Skúlagötu og Klapparstígs,
með glæsilegu útsýni yfir ytri höfn-
ina og flóann, þar sem Esjan skart-
ar sínu fegursta. Þangað fluttu þau
laugardaginn 1. október sl. og dag-
inn eftir áttum við hjónin ánægju-
lega stund í nýju íbúðinni með Krist-
ínu og Gunnari ásamt Davíð, sem
komið hafði heim til að aðstoða for-
eldra sína við að mála og koma íbúð-
inni í stand. Kristín var búin að
skipuleggja hvernig hún vildi hafa
allt niðurraðað í íbúðina og við að-
stoðuðum við að koma hlutum á sinn
stað. Síðan var sest niður og útsýnis-
ins notið yfir kaffiboHa. En Kristínu
auðnaðist ekki að njóta þess lengi
að búa á nýja staðnum. Strax á
mánudeginum var hún lögð inn á
Landspítalar.n og áður en vikan var
liðin var hún öll.
Við kveðjum Kristínu Bjarkan
með söknuði og trega og biðjum Guð
að blessa hana, eiginmann, börn og
barnabarn og þökkum henni fyrir
allt og allt. Far þú í friði, friður
Guðs blessi þig.
Jóhann E. Björnsson.
Kallið er komið. Þrautagöngunni
er lokið. Á sjöunda ár var barist
hetjulega við banvænan sjúkdóm,
krabbamein.
Mágkona mín var tíu ára þegar
ég kynntist henni. Sigrún móðir
hennar bjó þá við Háteigsveg 40
ásamt fjórum dætrum sínum, Inger,
Önnu, Kristínu og Jónu, þá nýskilin
við mann sinn, Ragnar Bjarkan.
Kristín sem var þriðja í röðinni af
systrunum, alltaf kát og létt, hvers
manns hugljúfi.
Hún gekk í Lindargötuskóla, en
síðasta árinu lauk hún og útskrifað-
ist úr Reykjaskóla í Hrútafirði.
Þegar við Axel fluttum til Vest-
mannaeyja, kom hún fljótlega og
dvaldi hjá okkur. Hún fór í fisk eins
og sagt er og skemmti sér konung-
lega, enda hrókur alls fagnaðar.
Ævintýraþráin var henni í blóð
borin. Hún hleypti heimdraganum
og hélt til Kaupmannahafnar. Þar
stundaði hún alls konar þjónustu-
störf til að geta menntað sig. Hún
vildi læra eitthvað gagnlegt, lærði
hand- og fótsnyrtingu og vann við
það fag, meðan heilsan entist. Þótti
frábær í sínu fagi og ákaflega vel
látin, lundin var létt, alltaf sá hún
ljósu punktana í tilverunni. Vildi öll-
um gott gera og greiða úr hvers
manns vandræðum.
í Kaupmannahöfn kynntist hún
manni sínum, Gunnari Ingimundar-
syni, rafmagns- og tölvuverkfræð-
ingi, en hann var þá í háskóla. Þau
eignuðust tvö börn, Sigrúnu og Dav-
íð, og undu glöð hag sínum þar ytra.
Fljótlega keyptu þau sér hús í Al-
bertslund og þegar betur gekk annað
skammt frá stærra og vandaðra.
Þeim leið vel í kóngsins Köben,
Þangað var gott að heimsækja þau,
enda þau hjónin alla tíð einstaklega
samhent og samstillt. Held ég að
leitun sé á öðru eins hjónabandi,
Gunnar sem er einstakt ljúfmenni
og Kristín þessi glaðlega og gefandi
kona. Á þeirra heimili ríkti gagn-
kvæm ást og virðing.
Árið 1972 fluttu þau heim til ís-
lands, byggðu sér hús við Kvistaland
°g bjuggu þar lengst af. Þegar Sig-
rún móðir Kristínar fór að tapa
heilsu, innréttuðu þau og Sigrún í
sameiningu íbúð fyrir hana, þar sem
hún bjó lengi í öryggi, við hlið dótt-
ur sinnar og fjölskyldu hennar.
Var umhyggja þeirra mikil og
þeim hér með þakkað fyrir það.
Það er stundum sagt að einhver
sé ekki allra. Kristín var allra. Hún
kunni að lifa lífinu lifandi. Ræktaði
fjölskyldu sína og vini eins og garð-
inn sinn.
Kristín var í kvenfélagi Bústaða-
sóknar, í félagi snyrtisérfræðinga,
gönguklúbbi og sinnti áhugamálum
sínum af atorku meðan henni entist
heilsa.
Fyrir tveim árum, þegar hún varð
fimmtug, var hún útskrifuð heil-
brigð. Hún hélt upp á afmæli sitt
með pomp og prakt.
Augasteinninn hennar, Arnór,