Morgunblaðið - 18.11.1995, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 18. NÓVEMBER 1995 35
EINAR
JÓHANNESSON
+ Einar Jóhann-
esson var fædd-
ur að Gauksstöðum
í Garði 28. maí
1937. Hann lést í
Héraðssjúkrahús-
inu á Blönduósi 8.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Helga Þor-
steindóttir og Jó-
hannes Jónsson út-
vegsbóndi. Hann
var yngstur 14
systkina, en af
þeim eru sjö á lífi.
Einar var tvíkvænt-
ur. Fyrri kona hans var Sigur-
björg Árnadóttir og eru börn
þeirra Arni, Asta og Jóhannes
Helgi. Síðari kona hans er
Guðrún Sigurðardóttir og eru
þeirra börn Ingimar Ársæll,
Elín Björk og fóstursonur
Gunnar Þór.
Útför Einars fer fram frá
Blönduóskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
HINN 8. nóvember barst mér sú
fregn að þá um morguninn hefði
Einar bróðir minn látist á Héraðs-
sjúkrahúsinu á Blönduósi.
Það má segja að stutt sé stórra
högga á milli hjá okkur systkinun-
um, því ekki eru nema fjórir
mánuðir síðan Þorsteinn elsti bróð-
ir okkar lést, og nú er Einar sem
var yngstur, horfinn úr hópnum.
Þegar litið er til baka koma upp
í hugann margar góðar og ljúfar
minningar um Einar bæði frá
æskuárunum heima á Gauksstöð-
um og samveru og samstarfi síðar
á ævinni.
Einar var með mér á sjó í nokk-
ur ár bæði sem háseti og vélstjóri.
Hann var mjög góður starfsmaður
bæði duglegur og laghentur, og lék
allt í höndum hans sem hann snerti
á.
Mér er minnisstæð morgunstund
á síldveiðum fyrir austan þegar við
fengum stórt kast að Einar var
vélstóri og sá um að vera á spilinu
og háfa, að liprari handtök hefi ég
sjaldan séð, því honum tókst að
háfa í fullt skipið á aðeins 40 mínút-
um, sem var ótrúlegur hraði. Það
var hrein unun að horfa á hvernig
allt lék í höndum hans.
Einar var mikill hagleiks- og
hugvitsmaður og hannaði nýja gerð
plóga, bæði fyrir kúfisk og ígulker,
sem reynst hafa mun afkastameiri
en eldri gerðir. Mér er kunnugt um
að hann var að vinna að fleiri at-
hyglisverðum uppfinningum, sem
því miður komust ekki í fram-
kvæmd.
Við systkini hans og niðjar
stöndum í mikilli þakkarskuld við
hann í sambandi við ættarmót sem
haldið var að Gauksstöðum á 100
ára ártíð móður okkar Helgu Þor-
steinsdóttur 22. júlí 1992, en þar
var hann aðalstjórnandi og fórst
það prýðisvel úr hendi.
Einar var mikill áhugamður um
golf og var í stjórn Golfklúbbsins
Oss á Blönduósi fyrstu starfsár
hans.
Undanfarin ár hafði Einar ekki
gengið heill tii skógar og gekkst á
sl. sumri undir stóra skurðaðgerð
á baki, og eftir margra ára þjáning-
ar var hann nú á góðum batavegi
þegar kallið kom.
Nú þegar leiðir skilja vil ég
þakka fyrir samfylgdina og sam-
starfið og ég veit að vel verður
tekið á móti þér á strönd hinnar
miklu móðu.
Eiginkonu og börnum votta ég
mína innilegustu samúð.
Guð blessi ykkur öll.
Hvíl þú í friði, elsku bróðir.
Gísli S. Jóhannesson.
í dag er gerð á Blönduósi útför
Einars Jóhannessonar frá Gauks-
stöðum í Garði, en
hann lést á 58. aldurs-
ári af hjartasjúkdómi
sem hann hafði kennt
sér fyrir nokkrum
árum.
Einar var yngstur í
stórum barnahópi
heiðurshjónanna
Helgu Þorsteinsdóttur
og Jóhannesar Jóns-
sonar, sem bjuggu á
Gauksstöðum um
meira en hálfrar aldar
skeið. Þar ólst. Einar
upp í hressum og glað-
værum systkinahópi
og naut þar áreiðanlega þeirra for-
réttinda sem því fylgja að vera
yngstur. Gauksstaðir standa nán-
ast á fjörukambinum, og þar fyrir
framan blasir hafið við í síbreytileg-
um myndum og tónum og mótar
huga og líf þeirra sem búa í návist
þess. Það lá því nánast beint við
að drengurinn færi á sjóinn þegar
hann komst til vits og ára. Hann
varði miklum hluta ævi sinnar við
sjómennsku, fyrst á heimaslóð með
bræðrum sínum en síðan víðs vegar
um land þangað til hann flutti fyr-
ir um tuttugu árum norður í Húna-
vatnssýslu þar sem hann bjó til
æviloka, lengst af á Blönduósi.
Það kom snemma í ljós að Ein-
ari var margt til lista lagt, í orðsins
fyllstu merkingu. Hann var afburða
hagur á nánast hvað sem var, eins
og sjá má á því sem eftir hann ligg-
ur. Hann hafði ótrúlegt hugmynda-
flug sem beindist ekki síst að
tæknilegri sköpun og úrbótum á
ýmsum sviðum atvinnulífsins. Þar
skilur hann eftir sig ýmsar hagnýt-
ar uppfinningar sem hafa komið
að miklum notum, ekki síst á sviði
sjávarútvegs sem hann þekkti svo
vel til. En hugarflugi Einars virtust
litlar takmarkanir settar, og það
einskorðaðist ekki við sjóinn. Sem
dæmi um það má nefna að hann
hannaði og smíðaði svonefndan
plöntustaf sem hefur á síðari árum
verið tekinn í notkun um land allt
við gróðursetningu ttjáplantna.
Þetta verkfæri hefur einfaldað og
flýtt mjög fyrir trjáplöntun, meðal
annars í sambandi við þær milljón-
ir plantna sem sem settar hafa
verið niður á vegum Landgræðslu-
áætlunar á undanförnum árum.
Hver tijáplanta sem er sett niður
með slíkum staf og sem nær að
verða tré er nokkur minnisvarði
um hug- og verksnilld þessa góða
drengs sem við kveðjum í dag.
Þann árangur mun honum ekki síst
þykja vænt um að sjá frá þeim
áfangastað sem hann er nú kominn
til.
Einar Jóhannesson var, eins og
margir aðrir hugvitsmenn, í eðli
sínu svolítið óraunsær á lífið og
tilveruna; hann var einlægur, við-
kvæmur og hrekklaus og varð
meðal annars vegna þess fyrir
ýmsum skakkaföllum í lífinu. Hon-
um var ekki vel sýnt um að fylgja
sjálfur eftir hugmyndum sínum, og
ég hygg að hann hafi af þeim sök-
um ekki notið ávaxtanna eða mik-
ils fjárhagslegs ávinnings af þeim.
Það mun þjóðin hins vegar gera
og hefur þegar gert, og þess vegna
hefur hann markað sín spor í til-
vist hennar.
Einars verður ávallt minnst sem
góðs, vandaðs drengs, og fyrir hönd
frændfólks hans flyt ég fjölskyldu
hans innilegustu samúðarkveðjur.
Ingvi Þorsteinsson.
Hann Einar Jóhannesson er í
valinn fallinn langt um aldur fram.
Sú staðreynd verður ekki aftur tek-
in en eftir lifa ættingjar og vinir,
hryggir með dýrmætar minningar.
Einar Jó, eins og flestir kölluðu
hann, var eftirminnilegur maður.
Hann var það sem kallað er þús-
undþjalasmiður og hugmyndaupp-
spretta og sannast sagna nokkuð
á undan sinni samtíð. Hann hann-
aði og smíðaði skelfiskplóg sem
löngu er landsþekktur og á teikni-
borði hans var nær fullgerð ígul-
keijasuga. Margt fleira mætti
nefna en það verður ekki gert hér
heldur vil ég nota tækifærið og
þakka fyrir að hafa fengið að kynn-
ast þessum manni en þau kynni
hófust fyrir alvöru þegar ég gekk
í golfklúbbinn Ós. Samverustund-
irnar með honum bæði í leik og
starfi voru ómetanlegar og golf-
klúbburinn á Einari Jó mikið að
þakka. Það er sama hvað nefnt
yrði í sambandi við starfið í golf-
klúbbnum alls staða'r kom Einar
Jó við sögu. Hann útvegaði dráttar-
vél, smíðaði tæki sem þurfti og sá
um að halda öllu þessu gangandi.
Það gleymist seint þegar hann kom
með dráttarvélina sína upp á golf-
völl, dráttarvél af Ferguson gerð
sem fékk fljótlega á sig nafnið
„stolni Gráni“. Dráttarvél þessa
sótti Einar að bænum Litlu-Giljá
en þar hafði hann geymt hana frá
því hann stundaði þar búskap. Svo
mikið lá Einari á að sækja vélina
og koma henni til starfa á golfvell-
inum að það fórst fyrir að tilkynna
ábúandanum um brotthvarf henn-
ar. Að sjálfsögðu var réttum yfir-
völdum tilkynnt um hvarf vélarinn-
ar en hið sanna kom fljótlega í ljós.
Þetta atvik lýsir Einari ef til vill
hvað best. Hann vildi drífa í hlutun-
um og koma þeim sem fyrst í verk
en smámunir hverskonar voru hon-
um þymir í augum og einungis til
þess fallnir að tefja fyrir fram-
gangi mála. Það er af svo mörgu
að taka þegar minningamar sækja
á en í öllu þessu starfi stóð við
hlið Einars kona hans Guðrún Sig-
urðardóttir (Dúna) og böm þeirra.
Ég veit að ég mæli fyrir munn allra
félaga í golfklúbbnum Ós á Blöndu-
ósi. Þín er sárt saknað, hafðu þökk
fyrir allt, far þú í friði, minning
um hlýjan og góðan dreng mun lifa.
Megi góður Guð styðja og styrkja
fjölskylduna á Brekkubyggð 23 í
þeirra miklu sorg svo og ættingja
alla og ástvini.
Jón Sigurðsson.
Með Einari Jóhannessyni er fall-
inn frá hæfileikamikili og íjölskrúð-
ugur drengskaparmaður.
Fáein kveðjuorð duga alls ekki
til að gera skil lífshlaupi Einars á
fullnægjandi hátt, enda verður þess
ekki freistað hér. Kynni okkar Ein-
ars hófust árið 1982, er undirritað-
ur flutti norður á Blönduós. Það
stendur mér ljóslifandi fyrir hug-
skotssjónum þegar við hittumst
fyrst. Einar var sem svo oft áður
að glíma við einhveijar af ótal-
mörgum hugmyndum sínum og
leitaði til mín í sambandi við hana.
Ekki man ég það svo glöggt hvort
ráð mín gögnuðust Einari eitthvað,
ég held ekki, því hann var alltaf
mörgum skrefum á undan öðrum,
þegar um úrlausnir á flóknum
vandamálum var að ræða.
Þegar ég sit hér og hripa þessar
línur á blað til minningar um vin
minn og læt hugann reika, þá held
ég satt best að segja að Einar hefði
leyst úr hveiju því vandamáli sem
fyrir hann hefði verið lagt.
Að loknu amstri hins daglega
lífs átti golfíþróttin sterkan þátt í
BERGLÍN
*
BERGSDOTTIR
+ Berglín Bergs-
dóttir fæddist á
Bæjarskeijum
Miðneshreppi
desember 1945.
Hún lést á Landa-
kotsspítala 9. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Pálína
Þórunn Theodórs-
dóttir, f. 29. maí
1921, og Bergur
Vigfús Sigurðsson,
f. 4. mars 1916, d.
28. janúar 1993.
Þau hjónin eignuð-
ust níu börn og eru þau: Þor-
björg, f. 1939, Vigdís Theodóra,
f. 1941, Margrét, f. 1942, d. 22.
júlí 1994, Berglín, f. 1945, Ein-
ar, f. 1947, Hrönn, f. 1949,
Guðveig, f. 1950, Valgerður
Auðbjörg, f. 1952, og Sigurður
Skúli, f. 1959. Berglín átti sín
æskuár í faðmi fjölskyldunnar
á Bæjarskerjum. Fyrri maður
Berglínar var Eggert Gunnþór
Gunnarsson og eignuðust þau
þijú börn. Börn þeirra eru: 1)
Guðný Gunnur, f. 22. septem-
ber 1964. Hún er gift Jóni
Trausta Guðjónssyni. Börn
þeirra eru: Berglín
26. júli
Ingibjörg
Þuríður, f. 12. mars
1987, og Eggert
Gunnþór, f. 18. ág-
úst 1988. Þau eru
búsett á Eskifirði.
2) Bergur Þór, f. 17.
mars 1975, búsettur
í Garði. 3) Margrét
Arna, f. 14. janúar
1980, búsett í móð-
urhúsum. Seinni
maður Berglínar er
Guðmundur Björn
Hólmgeirsson, bif-
reiðarstjóri hjá Jóni Erlings-
syni. Giftu þau sig 4. desember
1992, hafa þau búið allan sinn
búskap á Hjallagötu 3, Sand-
gerði. Guðmundur á fjögur
börn frá fyrra hjónabandi.
Berglín sinnti um árabil ýmsum
störfum utan húsmóðurstarf-
anna, m.a. við fiskvinnslu,
mötuneyti og afgreiðslu. Síð-
ustu árin starfaði hún á dvalar-
heimili aldraðra, Garðvangi í
Garði.
Útför Berglínar fór fram frá
Hvalsneskirkju 17. nóvember
síðastliðinn.
NÚ ÞEGAR við systkinin setjumst
niður verður okkur orðafátt þegar
svo stórt skarð hefur verið rofið í
líf okkar og það dýrmætasta frá
okkur tekið. Elsku mamma okkar,
nú ætlum við að þakka þér fyrir
allt sem þú hefur gefið okkur og
fylgt okkur í gegnum súrt og sætt.
í augum okkar varstu okkur ætíð
góð og hugulsöm. Þegar við hugs-
um til þess að aðrir fái þá hlýju sem
þú veittir okkur í gegnum lífstiðina,
þá líður okkur vel af því að aðrir
fá þessa umhyggju sem við fengum.
Nú á seinustu mánuðum þegar bar-
áttan var orðin ströng var samt
alltaf stutt í brandarana og hnitmið-
uð tilsvör svo að allir sem í kringum
þig voru kættust. Það var sama
hversu heltekin þú varst, þú hlífðir
okkur alltaf og sýndir okkur alltaf
ljós lifsins. Okkur hefði ekki tekist
að sætta okkur við svo harðan heim
ef þú og systkini þín hefðu ekki
stutt við bakið á okkur í gegnum
þessa miklu sorg.
Að lokum viljum við þakka öllum
sem sýnt hafa okkur hug og hlýju.
Elsku Gummi, amma og systkini.
Megi Guð gefa ykkur styrk í gegn-
um þessa miklu sorg.
Sérstakar þakkir til starfsfólks
deildar 2 á Landakotsspítala.
Guðný Gunnur, Bergur Þór
og Margrét Ama.
Elsku amma í Sandgerði, sem
nú hefur verið tekin frá okkur allt
of fljótt, við þökkum fyrir þær
stundir sem við áttum saman og
við vitum að heilsan leyfði þér ekki
að koma til okkar í sumar, en samt
komstu til að sjá nýja heimilið okk-
ar og var það okkur dýrmæt heim-
sókn. 1 minningu okkar verða ferð-
lífi Einars og áttum við saman
margar góðar stundir á golfvellin-
um. Þær eru mér ógleymanlegar
ferðimar sem við fórum saman vítt
og breitt að keppa í golfi. Þá voru
þær óteljandi ferðimar upp í Vatna-
hverfi, ekki bara til að spila golf,
alveg eins til að vera úti í náttúr-
unni og ræða saman um lífið og
tilveruna svona yfirleitt.
Það er þó sérstaklega ein golf-
ferð sem stendur upp úr, en það
er keppnisferð sem við fóram í.
Norðurlandsmót í golfi á Akureyri.
Þegar því móti lauk hampaði Einar
Norðurlandsmeistaratitli í flokki
öldunga. Það var létt yfír okkur
félögunum á leiðinní heim, að mót-
inu loknu og hafði Einar orð á því
brosandi á sinn hógværa hátt, að
nú væri búið að koma Blönduós á
kortið í golfinu. íþróttinni sem hann
hafði svo mikið yndi af.
Það var gott að koma við á
Brekkubyggð 23 og við bragðið
gestrisni og góðmennsku heimilis-
fólksins. Oft var setið og skegg-
rætt um hina ólíkustu hluti, sem
spönnuðu allt litróf hins mannlega
lífs, - það var kannski þar sem við
fundum ekki alltaf lausnir á vanda-
málunum, - og þó, við gerðum það
reyndar stundum.
Elsku Dúna, Ella, Ingimar og
Gunni, þið hafið misst mikið, en ég
vona að minningin um góðan og
traustan dreng létti ykkur missinn. '
Hjá þér, Einar minn, er rannið
úr stundaglasinu og þú lagður af
stað í hinstu för. Ég kveð þig,
kæri vinur, með þessum fátæklegu
orðum, um leið og ég bið góðan
Guð að blessa þig og þína.
Páll.
imar suður til þín ógleymanlegar,
alltaf farið niður á hom til
langömmu og langafa meðan hann
var á lífi og svo í ísbúðina á eftir.
Elsku amma, nú þegar leiðir okkar
skilur mun minningin um þig lifa
og viljum við biðja Guð að vemda
Gumma afa, langömmu, mömmu,
Berg og Margréti.
Þín barnabörn á Eskifirði,
Berglín Sjöfn, Ingibjörg
Þuríður og Eggert Gunnþór.
Á vegferð okkar gegnum völund-
arhús lífsins er ekki alltaf sólskin
og logn, okkur mæta stundum vá-
lind veður og grár hversdagsleikinn
þrengir svo að lífsgleðinni, að við
fyllumst depurð. Við slíkar aðstæð-
ur verður mörgum gjarnan fyrst
ljóst að það eru öðra fremur sam-
ferðarmennimir í margbreytilegum
tilburðum sínum sem ljá lífínu lit.
Berglín Bergsdóttir var ein af þess-
um óborganlegu einstaklingum sem
var tamara að gefa en þiggja lífs-
gleðina. Hún hafði í ríkum mæli
þann einstaka hæfileika að feykja
burt grámyglu hversdagsleikans
með smitandi lífsgleði, gáskafullum
uppátækjum og skondnum tilsvör-
um. í raun held ég að henni hafi
fundist fráleitt að vera leiðinleg.
Þegar allt eins var hægt að vera
skemmtilegur. Maður gæti ályktað
sem svo að lífsgleði hennar stafaði
af stöðugum meðbyr, en því fór
fjarri. Hún kynntist mótlætinu ekki
síður en við hin. í starfi sínu á
Garðvangi nutu hæfileikar Berglín-
ar sín vel, hún hafði ríkulega af
því sem til þurfti og var víkingur
til vinnu. Það er stórt skarð ófyllt
í starfsmannahópnum á Garðvangi.
í apríl sl. veiktist Berglín af sjúk-
dómi þeim sem hún hefur nú lotið
í lægra haldi fyrir. Aðdáunarvert
var að fylgjast með samheldni fjöl-
skyldunnar allrar, eiginmanns,
barna og systra, sem vart véku frá
sjúkrabeði hennar þar til yfir lauk.
Þessu fólki ásamt aldraðri inóð-
ur, bræðrum, barnabörnum,
tengdasyni og öðrum ástvinum
vottum við starfsfélagar Berglinar
dýpstu samúð. Með söknuð í hjarta
kveðjum við. Þökkum fyrir sam-
fylgdina og biðjum þann sem öllu
ræður að varðveita hana og alla
þá sem hún unni.
F.h. starfsfólks Garðvangs,
Kristin Nikolaidóttir.