Morgunblaðið - 17.04.1996, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 17. APRÍL 1996 41
BRÉF TIL BLAÐSIIMS
Tónaflóðið flæddi þar
Frá Eyjólfi R. Eyjólfssyni:
FYRIR nokkrum árum var ég á
Vorvöku á Hvammstanga þar sem
meðal annars voru málverkasýn-
ingar. Ég var að
skoða eina sýn-
inguna sem mér
þótti mjög
áhugaverð og
skemmtileg,
þegar einn sýn-
ingargesturinn
sneri sér að mér
og spurði hvern-
ig mér þætti. Ég
svaraði með eft-
Listarinnar lítt ég nýt
listina þarf að meta.
Eina listin sem ég lít
er lystin að fá að éta.
Auðvitað var þetta bull eða
gálgahúmor eins og biskupinn
hefði sagt. Ég naut þeirrar listar
sem þarna var borin fram án þess
að gera mér nokkra rellu út af
því hvort ég skildi hana eða ekki,
hún einfaldlega hreyfði við mér
og það var mér nóg. Ég hef oft
haft gaman af að lesa eftir eða
hlusta á hámenntaða listagagn-
rýnendur; yfirgripsmikið orðaval
og endanlegt bullið í þeim um
form og fleti, þennan eða hinn
ismann, dýptina og litavalið og
hvað þetta nú allt heitir. Þeir heíja
iðulega einn upp til skýjanna, um
leið og þeir rífa annan niður í
fullkominni óþökk við hinn venju-
lega mann, sem kemur á sýningu
til að njóta listar, en ekki til að
skilja hana. Hver man ekki eftir
sögunni af gömlu konunni sem
kom á sýningu hjá Kjarval. Hún
stóð lengi við eina litla mynd og
velti höfðinu til og frá til þess að
fá einhvern botn í hvað myndin
ætti að tákna. Eftir langa stund
kom Kjarval að og tók myndina
niður og sneri henni við og sagði:
Eiginlega á hún nú að snúa svona.
Það var eitthvað í myndinni sem
dró gömlu konuna að þessari einu
mynd og skipti þá ekki máli hvern-
ig hún sneri. Hún skildi hvorki
upp né niður í henni, en hún naut
þess að horfa á hana.
Kom, sá og sigraði
Ég var að velta þessu fyrir mér
í hléinu á tónleikum hjá Karlakórn-
um Heimi í Háskólabíói laugardag-
inn 16. mars sl. Hvað skyldi hinn
venjulegi tónlistargagmýnandi
segja um þá tónleika, skyldi hann
enn einu sinni vera í andstöðu við
hinn venjulega áheyranda. Ef svo
hefði verið hefði hann aldrei þorað
að láta það uppi, slíkar voru undir-
tektirnar. Það má segja að Heimir
kom, sá og sigraði. Ég hef oft
verið að velta því fyrir mér hvað
það er sem gerir þennan kór svo
sérstakan, er það kannski breiddin
í aldri kórfélaga, frá 17 ára strákl-
ingum upp í þrautþjálfaða karla á
áttræðisaldri, má vera. En
reynslan hefur sýnt að það dugar
ekki að hafa áratuga þjálfun og
góðar raddir, það þarf meira til.
Og það er hamingja þeirra
Heimismanna, þeir hafa góðar
raddir og breitt aldurssvið, þar sem
engar takmarkanir virðast vera á
einsöngvurum og þeir hafa
frábæran stjórnanda sem leikur á
þetta dásamlega hljóðfæri
„kórinn“ eins og sönnún listamanni
sæmir. Þá má ekki gleyma undir-
leikaranum og breiddinni í lagaval-
inu, sem áheyrendur kunnu vel að
meta og sýndu það undirtektum.
Þegar ég var á leiðinni út af
tónleikunum spurði mig ung
skgafirsk blómarós hvernig mér
hefði líkað. Mér var það mikið niðri
fyrir eftir stemmninguna í salnum
að það varð fátt um svör og svaraði
með almennum kurteisisorðum. Ég
er að verða gamall og því lengi
að hugsa, en hefði hún orðið mér
samferða í bílnum hefði hún fengið
svarið og ef hún les þessár línur
þá er svarið á þessa leið.
Tónaflóðið flæddi þar,
ferskri í ljóðs hrinu.
Svo ólgaði blóð um æðamar
undir hljóðfallinu.
Til hamingju, Heimismenn, til
hamingju, Skagfirðingar.
EYJÓLFUR R. EYJÓLFSSON,
Dúfnahólum 4,111 Reykjavík.
Eyjólfur R.
Eyjólfsson
irfarandi vísu.
Frá Inga V. Árnasyni:
VIÐ LESTUR þessarar fyrirsagnar
heldur þú vafalaust að hér eigi að
fjalla um átök úti í hinum stóra
heimi, t.d. á Balkanskaga, Norður-
írlandi eða Tsjetsjníu. Svo er þó
reyndar ekki - heldur er með ofan-
greindum orðum vísað tii umfjöllun-
ar í fjölmiðlum um úrskurð sem
nýlega var felldur í deilu sóknar-
prests í Langholtskirkju við söfnuð
sinn og samstarfsfólk. Hveijir
skyldu hafa gripið til slíkra orða?
Líklega einhveijir götustrákar sem
vilja allt til vinna að gera bölvun,
hleypa meiri „hasar“ í málið og
kynda enn frekar undir úlfúð og
ósætti? Nei, sú er ekki reyndin. Hér
tala tveir prestar hinnar íslensku
þjóðkirkju; annar er hinn áður-
nefndi sóknarprestur en hinn gegn-
ir formennsku í Prestafélagi ís-
lands. Sá hlýtur m.a. að ganga á
undan sínum mönnum með góðu
fordæmi í grandvarleik og hófstill-
ingu í orðum - enda þótt hann
segist nú vera orðinn „ævareiður"
og „reiði sín sefist ekki.“
Því nefni ég þessa tvo í sömu
andrá að þeir notuðu báðir, stuttu
eftir uppkvaðningu úrskurðarins,
orðin sem eru fyrirsögn þessarar
Hryðju-
verk og
afbrot!
greinar - rétt eins og þau kæmu
úr sama munni. Það skal nánar
tilgreint: Geir Waage í Ríkisútvarpi
23. mars og Flóki Kristinsson í
Ríkisútvarpi 24. mars.
Hvaða verknaður er það svo sem
prestamir völdu slík heiti? Þeir
ræddu um starfsleyfi Jóns Stefáns-
sonar orgelleikara sem sóknar-
nefnd kirkjunnar veitti honum á
fullkomlega löglegan máta. Hvað
segði nú lögmaður séra Flóka,
væri hann beðinn að reka meið-
yrðamál fyrir hönd einstaklings
sem verður fyrir svo grófum áburði
án þess að efni séu til? Teldi hann
ekki það mál vænlegra til árang-
urs en kæruhugmyndir sínar vegna
undirskriftasöfnunar í Langholts-
sókn nú á dögunum?
Lesendum - og lögmanninum -
til glöggvunar um merkingu orð-
anna sem prestarnir notuðu, skal
hér vitnað í orðabók Menningar-
sjóðs, 2. útgáfu 1988. Afbrot er
skilgreint sem misferli, misgjörð,
glæpur.
Hryðjuverk er sagt merkja
ódæðisverk, manndráp eða limlest-
ingu. Hvað finnst þér, lesandi góð-
ur? Hvað finnst þér að umræddir
prestar geti, í skjóli hempunnar,
gengið langt í gífuryrðurm og
fjandskap áður en mæliririnn fyll-
ist og kirkjuyfirvöld sjá ástæðu til
að hnippa í þá?
í fréttum síðustu daga er þó
ljósglæta í myrkrinu. í þættinum
„Þriðji maðurinn" 24. mars virtist
séra Flóki loks gera sér ljóst að
hann hefði ekki átt að koma til
starfa í Langholtskirkju, þar sem
blómlegt sönglíf hefur dafnað í
áratugi.
í DV 27. mars gefur svo ráða-
maður innan þjóðkirkjunnar loks í
skyn að presturinn í Langholts-
kirkju hafi gengið of langt í til-
hneigingu sinni til að viðhalda
ósætti og geti búist við áminningu
og jafnvel brottvikningu, sam-
kvæmt úrskurði vígslubiskups.
INGIV. ÁRNASON,
Skógarási 13,110 Reyjavík.
Þakkir til Ingvars
Helgasonar hf.
Stuttsaga
úr daglega lífinu
Frá Önundi Björnssyni:
í NÓVEMBERMÁNUÐI á sl. ári
lagði ég leið mina í nokkur bifreiða-
umboð þeirra erinda að reyna að
yngja upp ökutækjakost minn sem
var orðinn verulega við aldur. Hvar
sem mig bar niður var erindi mínu
vel tekið í fyrstu eða þangað til
að því kom að ég benti á minn bíl
sem greiðslu upp í nýrri. Þá var
eins og sölu- og þjónustuáhugi
starfsmanna umboðanna fuðraði
upp í einu vetfangi. Þetta varð til
þess að ég hætti að nenna að hugsa
um þessi bílaskipti og ákvað að
láta minn gamla bíl duga veturinn
á enda. Þó blundaði í undirmeðvit-
undinni sú staðreynd að ég væri
að storka lífi og limum fjölskyld-
unnar með því að halda að mér
höndum.
Aftur hélt ég af stað og nú bar
mig niður hjá Ingvari Helgasyni
hf. en þangað hafði ég ekki komið
áður þessara erinda. I söludeild
notaðra bíla hafði ég uppi á sölu-
manni og vatt mér beint að erind-
inu; mig vantaði að losna við þenn-
an bíl upp í fjórhjóladrifinn yngri
bíl. Sölumaður þessi tók umleitan
minni afskaplega vel og prúðmann-
lega og sagði mér að litast um og
athuga hvort ég fyndi ekki bíl sem
ég sætti mig við; það hlyti að
finnast farsæl lausn sem báðir
gætu unað við.
Ég rölti um sýningarsvæðið og
fann þar Subarubíl sem var lítið
ekinn og virtist vera i ágætu
ástandi. Eftir að hafa prófað bílinn
gekk ég til sölumannsins og lýsti
áhuga mínum á viðskiptunum. Við
fórum í saumana á milligjöf og
komumst að afskaplega heppilegri
niðurstöðu fyrir mig. Gengið var
frá kaupunum og ég ók í burtu
harla ánægður og það ekki að
ástæðulausu.
Þegar heim var komið ætlaði ég
að festa barnastól í öryggisbelti
aftursætis. Kom þá í ljós að þau
voru öðruvísi en gerist og gengur
(bíllinn var framleiddur fyrir
Bandaríkjamarkað) og dugðu því
ekki til þeirra nota. Ég hafði sam-
band við umboðið og var þessu
kippt í liðinn með þeim orðum að
ekkert væri sjálfsagðara. Bíll þessi
hefur reynst hinn mesti eðalgripur
og ekkert undan honum að kvarta
og þaðan af síður þeirri þjónustu
og lipurð sem mér var sýnd. Ég
skil núna ástæður velgengni þessa
fyrirtækis.
Það er nú einu sinni svo að
menn láta einna helst frá sér heyra
þegar yfir þá gengur í viðskiptum
við aðra menn, fyrirtæki eða stofn-
anir. Flest væntum við „eðlilegrar
svörunar“ í umleitunum okkar eða
að í viðskiptum sé fólki sýnd lág-
marks kurteisi og virðing, því án
„okkar“ þrífst engin stofnun eða
fyrirtæki. Við slíkar aðstæður eru
flestir sáttir og kvarta hvorki né
hrósa. Öðru máli gegnir um yfir-
burðaþjónustu á borð við þá sem
ég fékk hjá Ingvari Helgasyni hf.
í téðum viðskiptum, sem beinlínis
kalla á að ég þakki fyrir mig á
einn hátt eða annan. Það mættu
fleiri gera þótt ekki sé til annars
en að benda samborgurum sínum
á þá þjónustu sem best er veitt
svo sem flestir geti notið góðs af,
bæði veitendur og þiggjendur. Að
lokum vil ég þakka fyrir þá prúð-
mennsku og lipurð sem mér mætti
af hálfu starfsmanna Ingvars
Helgasonar hf.
ÖNUNDUR BJÖRNSSON,
Úthlíð 13, Reykjavík.
Grunnnámskeið
17. apríl-6. maí
mán./mið. kl. 20-22.
Undirstöðuæfingar Kripalújóga, öndun og slökun.
Leiðbeinandi: Áslaug Höskuldsdóttir.
Listin að lifa í gleði og heilbrigði
18. aprfl—6. júní, fim. kl. 20-22.
Námskeið um þig og lífið, samskipti, streitu,
slökun, mataræði, leik og gleði,
líkamann og hugleiðslu.
Leiðbeinandi: Nanna Mjöll Atladóttir.

JÓGASTÖÐI:
Ármúla 15, sími 588-4200 kl. 17-19. HEIMSLJOS
- kjarni málsim!
Félag Löggiltra Biiri idasai.a
BÍLATORG FUNAHÖFÐA T Ss 537-7777
Félag Löggiltra Bifreiðasala
Suzuki Sidekick JX árg. ‘95, dökkblár,
upphækkaður, 33" dekk, álfelgur, ek. 9
þús. km. Verð 2.200.000. Skipti.
Lada Sport árg. ‘94, vínrauöur, sport-
felgur, ek. 39 þús. km. Verð 710.000.
Toyota Hilux árg. ‘89, rauöur, 33"
dekk, V-6, ek. 80 þús. km. Verð
1.090.000. Skipti.
Dodge Caravan SE árg. ‘95, Ijósblár
einn m/öllu þ.m.t. ABS, sjálfsk., V-6
3,3, allt rafdrifið, 2xairbag, ek. 9 þús.
km. V. 2.950.000
Subaru Legacy árg. ‘90, hvítur, sjálf-
sk., ek. 99 þús. km Verð 1.120.000.
Skipti á dýrari.
Toyota Celica/Scout áhugaverð grind
með 8 cyl. vél, 44" ný dekk. Verð
490.000.
MIKIL SALA - ÚTVEGUM BÍLALÁN TIL ALLT AÐ 5 ÁRA
Toyota Landcruiser VX árg. ‘94,
grænsans., sóllúga, leðursæti, sjálfsk.
Verð 4.950.000. Skipti.
Toyota Hilux Xtra Cab SR 5 árg. ‘91,
rauður, upphækkaður, 38“ ný dekk,
plasthús, ek. 91 þús. km. Skipti á
fólksbíl eða jeppa.
Nissan Sunny 1600 SLX árg. ‘93,
hvítur, sjálfsk., ek. 27 þús. km. Verð
1.180.000. Skipti.
Toyota Hilux SR5 Double Cab árg.
'92, steingrár, læst drif, 32“ dekk, gull-
fallegur, ek. 93 þús. km. Verð
1.800.000.
MMC Pajero Superwagon GLS árg.
‘93, dökkgrár, sjálfsk., sóllúga, ek. 89
þús. km. Verð 2.990.000. Skipti.
Chrysler Saratoga árg. '91, gull-
sans., sjálfsk., ABS, ek. 49 þús. km.
Verð 1.380.000. Skipti
í