Morgunblaðið - 31.05.1996, Side 46

46 FÖSTUDAGUR 31. MAÍ 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
SIGRÍÐUR
SIG URÐARDÓTTIR
-4- Sigríður Sigurð-
' ardóttir fæddist
í Steinmóðarbæ
undir V-Eyjafjöllum
14. febrúar 1945.
Hún lést á Land-
spítalanum 18. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Sigurður Sig-
urðsson, f. 1895, d.
1981, bóndi í Stein-
móðarbæ undir
Eyjafjöilum, og
kona hans, Sigríður
Helga Einarsdóttir,
f. 1900, d. 1985, hús-
móðir. Systkini Sigríðar eru Sig-
urður, f. 1930, Einar, f. 1931,
Ingjaldur, f. 1932, Maria Lilja,
f. 1933, og Hjalti, f. 1934.
21. september 1968 giftist
Sigríður Friðriki Guðna Þór-
leifssyni, kennara og rithöf-
undi, f. 5.6. 1944, d. 31.7. 1992.
Dóttir þeirra er Hjálmfríður
Þöll Friðriksdóttir, f. 17.1.1969,
tónlistarnemi, en unnusti henn-
ar er Aðalsteinn Bjarnþórsson,
f. 3.12. 1964, rafvirki.
Sigríður stundaði barna-
skóianám í V-Eyja-
fjallahreppi og nám
við Tónlistarskóla
Rangæinga, lauk
landsprófi frá Mið-
skólanum á Selfossi
og stundaði jafn-
framt nám við Tón-
listarskólann í
Reykjavík. Hún lauk
kennaraprófi frá KÍ
1966 og tónmennta-
prófi 1969 og stund-
aði framhaldsnám
við Deutschland Sta-
adtliche Hochschule
filr Musik und The-
ater im Hannover. Sigríður var
skólasijóri Tóniistarskóla
Rangæinga 1973-87 og kenndi
við Foldaskóla í Reykjavík
1987-94. Hún kenndi við Dal-
brautarskóla í Reykjavík
1994-95 og Setbergsskóla í
Hafnarfirði 1995-96.
Eftirlifandi unnusti hennar er
Valdimar Ossurarson.
Útför Sigríðar fer fram frá
Stórudalskirlyu undir Eyjafjöll-
um í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur feílur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið logaskæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfí ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
Þannig kvað bróðir minn, Friðrik
Guðni, er hann frétti andlát ungrar
stúlku í heimabyggð sinni. Ljóðið
kemur upp í hugann þegar við
kveðjum Sigríði konu hans, aðeins
tæpum 4 árum eftir andlát Frið-
riks. Þau hjónin voru svo sannar-
lega ljós sem skinu skært og báru
mikla birtu, einkum þegar þau
lögðu krafta sína saman. En víst
hafa þau ljós brunnið of hratt.
Sigríði sá ég fyrsta haustið 1967
er við Friðrik áttum leið um Lækj-
artorg. Hann þekkti stúlkuna og
kynnti mig fyrir henni og ég varð
þarna var við gagnkvæman áhuga.
Hún innti eftir hver væri í för með
Friðrik og við vorum mjög samhent-
ir í að skrökva því að henni að við
værum tvíburar. Þar með var lagð-
ur nokkur grunntónn í okkar sam-
skiptum, það ríkti gjarnan gáski,
allt að því galsi í samræðum okkar
og mér fannst stundum að minnti
á litla hvolpa frekar en fullorðið
fólk. En alvaran var aldrei fjarri
og bærist talið að áhugamálum Sig-
ríðar, sem fyrst og fremst tengdust
tónlist, þá gat hún flutt skörulegar
ræður. Gaman var að heyra hana
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og langalangafi,
STEINGRÍMUR SVEINSSON
fyrrv. verkstjóri,
andaðist að morgni 30. maí á hjúkrunar- og dvalarheimilinu
Klausturhólum, Kirkjubæjarklaustri.
Útförin auglýst síðar.
Aðstandendur hins látna.
t
Eiginkona mín, móðir okkar og dóttir,
HELGA KRISTÍN JÓNSDÓTTIR,
Æsufelli 4,
Reykjavík,
andaðist í Sjúkrahúsi Reykjavíkur 30. maí.
Ólafur Ingibjörnsson,
Lísa Ólafsdóttir,
Linda Ólafsdóttir,
Anna G. Helgadóttir,
Jón Sveinsson.
t
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför föður okkar, tengdaföð-
ur, afa og langafa,
ÓLAFS GUÐLAUGSSONAR,
Sogavegi 136,
Reykjavík.
Laufey Ólafsdóttir, Friðbjörn Kristjánsson,
Ari Ólafsson, Helga Ámundadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
lýsa kennslustörfum sínum, einkum
stjórn barnakóra. Hvar sem hún
starfaði var hún alltaf fljótlega
komin með kór og sópaði þá öllum
með sem vildu og e.t.v. líka ein-
hverjum sem ekki vildu. Skipti þá
engu máli hvort bömin voru lagviss
eða laglaus. Nú skyldu þau gera
svo vel að læra að syngja í kór.
Ég gæti trúað að stundum hafi hún
minnt á Soffíu frænku í Kardi-
mommubænum, sem sagði: „Ef þú
kannt það ekki, þá skaltu læra það!“
Fjöldi þeirra tónlistarmanna, sem
segist hafa komist af stað við tón-
listarnám vegna áhrifa Sigríðar
vitnar um kraftinn sem frá henni
stafaði við kennsluna. Um árabil
stjórnaði hún tónlistarskóla Rangæ-
inga og störfuðu þau hjónin þá hlið
við hlið að tónlistarkennslu. Sagt
er að sönglíf hafi magnast mjög í
héraðinu fyrir tilstilli þeirra hjóna.
Sigríður stjórnaði og Friðrik spilaði
undir og samdi nýja texta ef með
þurfti. Hjálmfríður Þöll dóttir þeirra
fór fljótt að taka þátt í tónlistarlíf-
inu, lærði á básúnu en heillaðist svo
mest af söngnum.
Þar sem fjölskyldur okkar höfðu
búsetu í gagnstæðum landsfjórð-
ungum urðu fundir okkar færri en
okkur líkaði, en við reyndum að
hittast svo oft sem auðið var. Mér
er minnisstæð heimsókn í litla
kirkju á Suðurlandi ásamt Sigríði,
Friðrik og Þöll. Friðrik settist við
orgelið og við fórum að syngja sálm
í sinni fjórrödduðu útsetningu.
Kirkjubóndinn kom þá hlaupandi,
hann skildi ekki hví kirkjukórinn
var byijaður að syngja á vitlausum
tíma. Mér eru líka minnisstæðar
heimsóknirnar meðan Friðrik átti L
veikindum sínum, en þá tók Sigríð-
ur stjórnina á öllum fjármálum og
annarri umsýslu af miklum mynd-
ugleika, auk þess sem hún annaðist
heimilið og mann sinn.
Erfið veikindi og andlát bróður
míns munu hafa eytt kröftum og
heilsu Sigríðar meira en margir
hennar nánustu gerðu sér grein
fyrir. Erfiðleikarnir og sorgin
skyggðu á hennar eigin lasleika þar
til orðið var oft seint að hamla á
móti. Þegar hún hafði náð sér af
sorginni og var tilbúin til að hefja
nýtt líf var hún kölluð burtu héðan.
En hún skilur svo sannarlega eftir
yl í okkar mædda hjarta. Við mág-
ar hennar tveir og mágkona, syst-
kini Friðriks Guðna og þeirra fjöl-
skyldur, kveðjum hana með þakk-
læti fyrir samfylgdina.
Björn Þórleifsson.
Góðar minningar eru eitthvert
mesta dýrmæti sem hugurinn
geymir. Minningarnar streyma
fram. Margar og góðar stundir átt-
um við saman allt frá bamæsku
og minnist ég þá helst sumarsins
sem við ætluðum að verða brúnar.
Það var sama hvemig viðraði, alla
daga vorum við hálfberar úti á túni
á Steinmóðarbæ í heyskapnum eða
við lágum uppi á hlöðuþaki því þar
var skjól. En eitthvað var sólin lítið
á lofti þetta sumar en ánægðar
vorum við þegar vinkonur þínar að
sunnan komu um verslunarmanna-
helgina og töluðu um hvað við vær-
um brúnar. Eða þegar við fómm á
mitt fyrsta ball á Hvoli, ég tólf ára
og þú tuttugu og eins. Þú málaðir
mig eins og stríðsindíána því ég
átti að sýnast svo fullorðin til að
komast inn. Já, ekki gleymast held-
ur allar söngæfíngarnar í fjósinu á
Steinmóðarbæ þegar þú æfðir þinn
fyrsta sönghóp; Káta krakka. Síðan
liðu árin og þú fórst í Kennaraskól-
ann og síðan í tónlistarskólann þar
sem þú kynntist Friðrik Guðna og
þið eignuðust yndislega dóttur,
hana Þöll. En eftir að ég giftist og
flutti til Keflavíkur þá hittumst við
ekki eins oft, í nokkur ár, en alltaf
hélst þó vinskapurinn og þegar við
fluttum á sama landshlutann voru
ófáar stundirnar sem fjölskyldurnar
áttu saman austur í Káratanga og
á Grettisgötunni. Alltaf var gítarinn
tekinn upp og sungið og skemmt
sér. Gleði og kærleikur ríkti ávallt
á heimili ykkar Friðriks. Og var
söknuðurinn mikill þegar hann féll
frá fyrir tæpum þrem árum. En
elsku Sigga mín, aftur fékkst þú
að kynnast ástinni þegar þú kynnt-
ist Valdimari. Mikið vorum við glöð
fyrir þína hönd þegar þú sagðir
okkur frá Valda, að Guð hefði bæn-
heyrt þig og sent þér hann, ham-
ingjan hafði hitt þig aftur. En ekki
var ykkur ætlað að vera lengi sam-
an, aðeins í níu mánuði, er þú varst
kölluð til annarra starfa.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Þöll, Alli og Valdimar,
megi Guð gefa ykkur styrk í þess-
ari miklu sorg.
Guðrún Siguðardóttir,
Torfi Sigurðsson.
Brostinn er strengur - sönpr hörpunnar
hljóður,
horfinn af vorri braut.
En minningin ljúfa, lífsins dýrasti sjóður,
líknar og bætir þraut.
Hjálpa þú faðir, frelsarinn mildur og góður.
Tónanna veröld, tindrandi hrein og fógur
var tilvera þín og líf.
Hljómana skildir, þeirra þýðróma sögur
í þrautunum voru hlif.
Þráðir sólskinið, söngva og ljúfar bögur.
Sárt er að kveðja, en sólin hnígur að viði
að síðustu öllum hjá.
Þá finnast þau aftur á ókunnu tilverusviði
sem elska, vona og þrá.
Við þökkum og biðjum - far þú vina í friði.
(G.Ö.)
Agnes og Guðbjartur.
Okkur langar með nokkrum orð-
um að kveðja kæra vinkonu okkar
Sigríði Sigurðardóttur. Sigriður og
Friðrik Guðni tóku okkur strax opn-
um örmum þegar við kynntumst
Þöll dóttur þeirra í gagnfræðaskóla.
Síðan höfum við verið eins og hluti
af fjölskyldunni.
Við tókum strax eftir því að fjöl-
skyldan var óvenju samheldin. Á
heimili þeirra voru allir velkomnir
og þar var öllum tekið sem jafningj-
um. Fordómaleysi þeirra og gest-
risni eru eiginleikar sem aðrir
mættu taka sér til fyrirmyndar.
Það var alltaf gaman að koma
til Sigríðar. Hún var hrókur alls
fagnaðar jafnt innan um unga sem
aldna og oft var margt um manninn
á heimili hennar.
Það er margt sem við búum að
eftir að hafa kynnst Sigríði og fjöl-
skyldu hennar, þau hafa styrkt
sjálfsímynd okkar á margan hátt
og hvatt okkur til dáða í því sem
við höfum tekið okkur fyrir hendur.
Við vonum að guð gefi Þöll vinkonu
okkar og öðrum ástvinum Sigríðar
styrk í sorg sinni.
„Þú skalt ekki hryggjast, þegar
þú skilur við vin þinn, því að það,
sem þér þykir vænst um í fari hans,
getur orðið þér ljósara í fjarveru
hans, eins og fjallgöngumaður sér
fjallið best af sléttunni." (Kahlil
Gibran.)
Bryndís og Katrín.
Elskuleg vinkona okkar Sigríður
Sigurðardóttir er látin. Á fögrum
vordegi barst okkur þessi harma-
fregn. Minningarnar streyma fram
í hugann.
Sigríður var miklum hæfileikum
gædd og fengum við samferðafólkið
óspart að njóta þeirra.
Hún stundaði nám við Kennara-
skólann og lauk þaðan kennara-
prófi árið 1966 og tónmenntakenn-
araprófi frá Tónlistarskóla Reykja-
víkur 1969. Þar kynntist hún eigin-
manni sínum Friðrik Guðna Þór-
leifssyni sem einnig var þar við
nám.
Saman héldu þau síðan til fram-
haldsnáms við tónlistarháskólann í
Hannover 1971-1972 og síðan við
St. Cecilia skólann í Róm sumarið
1972.
Að námi loknu fluttust þau hjón-
in að Hvolsvelli, þar sem þeirra
beið margbreytilegt tónlistarstarf.
Sigríður var skólastjóri Tónlistar-
skóla Rangæinga til margra ára og
kenndi einnig við Hvolsskóla. Þau
hjónin héldu uppi fjölbreyttu söng-
og tónlistarlífi í sýslunni og varð
+
Sonur okkar,
ELFAR GISLASON,
Björtuhlíð 13,
Mosfellsbæ,
lést miðvikudaginn 29. maí.
Gísli Júlíusson,
Sigríður Þorvaldsdóttir.

Ástkær eiginmaður, sonur, tengdason-
ur, bróðir, faðir, stjúpfaðir, tengdafaðir
og afi,
RÍKARÐUR REYNIR
STEINBERGSSON
verkfræðingur,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
mánudaginn 3. júní kl. 10.30.
Valdis Garðarsdóttir,
Sumarrós Snorradóttir,
Matthildur Guðmundsdóttir,
Jóna Steinbergsdóttir,
Steinberg Ríkarðsson,
Hildur Ríkarðsdóttir,
Heimir Ríkarðsson,
Reynir Ríkarðsson,
Ingimundur Bergmann,
Garðar Skaptason,
Birgir Skaptason,
Þóroddur Skaptason,
Guðmundur Skaptason,
Steinunn Skaptadóttir,
Unnur Dis Skaptadöttir
og barnabörn.
Ásta Óskarsdóttir,
Ellert Már Jónsson,
Þórunn Kristjánsdóttir,
W. Klarstam,
Kristin Blöndal Magnúsdóttir,
Brynja Þorbergsdóttir,
Mogens Lundahl,