Morgunblaðið - 13.07.1997, Side 22

22 SUNNUDAGUR 13. JÚLÍ 1997
MORGUNBLAÐIÐ
"1
i
.
A
Morgunblaðið/Þorkell
ÁSGEIR Ásgeirsson og Margrét Lillý Árnadóttir í pökkunar- og saumastofunni, Anna Ásgeirsdóttir sölumaður er að pakka saman klútum.
Eitt skref í
VIÐSKIPn/JflWNNUUF
Á SUNNUDEGI
►Ásgeir Ásgeirsson framkvæmdastj óri er fæddur á Akur-
eyri 1963. Að loknu skólanámi hefur hann starfað til sjós
og lands, undanfarin ár við sölumennsku og frá 1994 við
rekstur fyrirtækis síns. Ásgeir keppti um árabil í keilu
með KR. Margrét Lillý Árnadóttir, kona Ásgeirs og með-
eigandi, er fædd í Reykjavík 1965. Að loknu námi vann hún
á ljósritunarstofu auk þess að spila körfubolta með KR.
Hún hefur unnið í fjölskyldufyrirtækinu frá upphafi.
Þau hjón eiga tvo syni, 5 og 9 ára gamla.
eftir Guðna Einarsson
AKK-hreinlæti er hrein-
ræktað fjölskyldufyrir-
tæki. Það var stofnað
föstudaginn 13. maí 1994
við heldur óvenjulegar aðstæður.
„Þá var ég rekinn úr vinnu, bókstaf-
lega hent út af fyrri vinnustað, og
reyndist þessi dagur einn _ mesti
happadagur lífs míns,“ sagði Ásgeir.
Þá var hann búinn að vera söiumað-
ur í sjö ár hjá fyrirtæki sem seldi
meðal annars tæki til hreingerninga.
Að sögn Ásgeirs þróuðust málin þar
á þann veg að honum var ráðlagt
af lögmanni stéttarfélags að segja
upp störfum. Hann fékk ekki að
vinna út sinn uppsagnarfrest, var
umsvifalaust vísað á dyr með heldur
köldum kveðjum. Skömmu síðar var
fyrirtækið lýst gjaldþrota.
Þau Margrét og Ásgeir hlæja nú
þegar þau rifja upp þennan afdrifa-
ríka föstudag, en þá var þeim ekki
hlátur í huga. „Þegar ég sótti Ás-
geir sat hann úti á tröppum á sínum
fyrri vinnustað. Hann varð meira
að segja að fá að hringja annars
staðar til að biðja mig að koma að
sækja sig. Við vorum að byggja,
búin að borga reikningana um mán-
aðamótin og áttum ekki krónu. Ás-
geir fékk ekki greidd laun sem hann
átti inni, fékk þau löngu síðar úr
Ábyrgðarsjóði launa," sagði Mar-
grét. Þau voru ekki á því að gefast
upp heldur notuðu helgina sem í
hönd fór til að leggja drög að nýrri
framtíð.
Klútar og grisjur
Stofninn að því sem nú er fyrirtæk-
ið TAKK-hreinlæti var klútafram-
leiðsla sem þau Ásgeir og Margrét
byrjuðu árið 1993. Klútana seldu þau
fýrirtækinu sem Ásgeir vann þá hjá
og annaðist það heildsöludreifingu.
Þau keyptu bleiuefni í stórum ströng-
um, klipptu efnið niður í heppilegar
stærðir, saumuðu kantana í overlock-
saumavél og pökkuðu.
Til að byrja með var sett upp langt
sníðaborð í bílskúrnum hjá foreldr-
um Ásgeirs í Mosfellsbæ, Önnu og
Ásgeiri Rafni Bjarnasyni. Ásgeir
yngri á fimm systkini, eina systur
og fjóra bræður, sem öll hjálpuðu
til við framleiðsluna. Efnisstranginn
var dreginn eftir borðinu og hver
bræðranna fimm var með skæri og
klippti eftir merki á borðinu. Kon-
urnar sátu við saumavélar og „over-
lokkuðu" jaðrana.
„Þetta var frumstæð aðstaða og
maður var alltaf með blöðrur undan
skærunum. Til að byija með vorum
við með vandaðar heimilissaumavél-
einu
ar, en þær gáfust upp, stundum eft-
ir einn dag. Svo keyptum við iðnað-
arsaumavélar og skurðarhníf úr
þrotabúi Álafoss. Þá gekk betur að
sníða klútana og sauma, það var
mikill munur,“ sagði Ásgeir.
Hjónin ákváðu að byggja nýja
framtíð á þessum grunni. Reksturinn
byijaði í smáu og stofnféð ekkert
nema markaðsþekking, dugnaður og
bjartsýni. „Ég fór í banka og mætti
þar góðum skilningi," segir Ásgeir.
„Við höfum reynt að standa okkur
og alltaf haft það að leiðarljósi að
standa í skilum. Það er búið að vera
lyginni líkast hvernig þetta hefur
þróast og þó erum við rétt að byija.“
Heimilið undirlagt
Þau Ásgeir og Margrét voru ný-
flutt inn í ófullgert raðhús í Selásn-
um þegar hann missti vinnuna. Það
var ekki um annað að ræða en hefj-
ast handa við nýja fyrirtækið heima.
„Ég bjó við að hafa þetta inni á
heimilinu í tvö og hálft ár,“ sagði
Margrét. „Þar sem eldhúsið mitt á
að vera vorum við með tölvuna og
pökkunarborðið. Eitt barnaherbergi
var tekið undir saumaskapinn og
lagerinn var í bílskúrnum. Pantanir
voru teknar til í stofunni. Ég hef
verið með bráðabirgðaeldhús í
þvottahúsinu, er þar með öll nauð-
synleg heimilistæki svo við höfum
getað eldað og þvegið þvotta."
Ásgeir segir að þegar á leið og
umsvifin jukust hafi þau sprengt
bílskúrinn utan af lagernum. Þá
fengu þau innhlaup hjá BVN, Bygg-
ingarvöruversluninni Nethyl, með að
geyma vörur. „Ég var nú hálfpartinn
farinn að skammast mín þegar við
vorum komin með 40-50 vörubretti
inn til þeirra. Þá var orðið tímabært
að hugsa sér til hreyfings,“ sagði
Ásgeir. Eins nefnir hann að það
hafi verið tafsamt að vera með lager-
inn á tveimur stöðum.
Margrét segir að vinnudagurinn
hafi engan enda tekið meðan fyrir-
tækið var inni á heimilinu. „Þegar
fólk kom í heimsókn lenti það ósjálf-
rátt í vinnu. Það sá að við höfðum
bijálað að gera og spurði hvort það
mætti ekki hjálpa aðeins til við að
bijóta klúta, pakka og merkja.“ Þau
fóru að flytja inn grisjur í stórum
rúllum, klipptu þær niður í minni
lengjur og pökkuðu til endursölu. Á
álagstímum við klútagerðina og
pökkunina voru kallaðir út vinir og
kunningjar í vinnu. Meira að segja
synirnir tveir vildu leggja sitt af
mörkum með því að strikamerkja
vörurnar. En reyndi þetta ekki um
of á vinskapinn?
„Nei, nei, vinirnir gáfust ekkert
upp á okkur en þetta var oft skraut-
legt. Við eigum marga vini og kunn-
ingja og gefum okkur tíma til að
hitta þá.“
Margrét segir að það hafi auð-
finnanlega verið mikill skortur á tusk-
um og klútum því varan seldist mjög
vel. Klútamir og grisjurnar eru ýmist
seldar í sérmerktum pakkningum eða
undir merki TAKK-hreinlætis. Nú
flytja þau inn 20-30 tonn af grisjum
á ári og sauma 20-40 þúsund klúta
úr bleiuefni og grisju á mánuði. Auk
þess vinna þau margar aðrar gerðir
af klútum úr margs konar bómullar-
efnum og gerviefnum.
Plast í gámavís
Ásgeir þekkti til dansks fyrirtæk-
is í plastiðnaði, Dynoplast, en vörur
þess höfðu verið fluttar hingað til
lands og Ásgeir fengist við að selja
þær um tíma. „Ég var á ferð í Hol-
landi ásamt útlendum manni,“ segir
Ásgeir. „Það barst í tal að ég hefði
selt vörur frá Dynoplast. Ferðafélagi
minn þekkti forstjóra fyrirtækisins
og hringdi í hann úr bílnum sem við
vorum í og spurði hvort ekki vant-
aði meiri sölu á íslandi," segir Ás-
geir. Þegar hann kom heim úr ferð-
inni biðu sýnishorn, búsáhöld, skál-
ar, ruslafötur, uppþvottagrindur,
öskjur og kassar, svo nokkuð sé
nefnt. Þau pöntuðu einn 40 feta gám
af plastvörum og hófu innflutning.
Skömmu síðar keypti sænska fyr-
irtækið Hackman Households
danska fyrirtækið og sameinaði það
Hammarplast, sem Hackman átti
fyrir. Hammarplast er þekktur fram-
leiðandi búsáhalda úr plasti og vörur
fyrirtækisins vel þekktar á íslensk-
um markaði. „Þá leist mér ekki á
blikuna, því þeir voru með umboðs-
mann fyrir,“ segir Ásgeir. „Hack-
man ákvað að við skyldum báðir
flytja inn og árangurinn myndi skera
úr um hvor héldi áfram. í fyrra vor-
um við með mesta sölu á íbúa af
öllum erlendum söluaðilum Hamm-
arplast og árið í ár er ekki síðra það
sem af er.“ Því til sönnunar dregur
Ásgeir upp fréttabréf Hammarplast
Utsalan hefst á morgun • Utsalan hefst á morgun