Morgunblaðið - 01.11.1997, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 1. NÓVEMBER 1997 41
SIGURÐUR
FRIÐRIKSSON
+ Sigurður Frið-
riksson fæddist
á Miklabæ í Akra-
hreppi 11. septem-
ber 1924. Hann lést
á Sjúkrahúsi Skag-
firðinga á Sauðár-
króki 26. október
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Una Sigurð-
ardóttir, f. 25. októ-
ber 1898, d. 10. jan-
úar 1979, og Frið-
rik Hallgrímsson, f.
14. janúar 1895, d.
30. maí 1990. Þau
bjuggu á Miklabæ frá 1922-27
og síðar í Úlfsstaðakoti (nú
Sunnuhvoll) í sama hreppi. Sig-
urður átti tólf systkini. Elst er
Elín, f. 1923. Hin systkinin eru:
Hallgrímur, f. 1926, d. 1929;
Helga, f. 1927, d. 1961; Friðrik,
f. 1928; Þórunn, f. 1929; Hall-
grímur, f. 1931; Guðný, f. 1934;
Sigríður, f. 1936; Halldóra, f.
1937; Árni, f. 1939; Bjarni, f.
1940 og Guðrún, f. 1943.
Sigurður kvæntist 24. apríl
1953 eftirlifandi konu sinni,
Önnu Hrólfsdóttur, f. 24. apríl
1930. Hún var frá Stekkjarflöt-
um í sama hreppi. Á Stekkjar-
flötum bjuggu þau frá 1954-
1992 er þau fluttu til Sauðár-
króks. Þau keyptu Stekkjarflat-
ir árið 1955 af Brynleifi Tobías-
syni, sem þá var menntaskóla-
kennari á Akureyri.
Anna og Sigurður eignuðust
sex börn, en þau eru: 1) Una,
leikskólakennari í Reykjavík,
f. 1. janúar 1953.
Maki hennar er
Bogi Arnar Finn-
bogason pg eiga þau
þijú böm. Þau heita
Anna Dagmar, Ing-
unn Ragna og Sig-
urður Ingi. 2) Snor-
ri, bifvélavirki í
Garðabæ, f. 18. jan-
úar 1954. Maki hans
er Edda Haralds-
dóttir og eiga þau
þijú böm. Þau heita
Lilja Margrét, Sig-
rún Anna og Rakel
Ósk. Áður átti Snor-
ri dóttur sem heitir Hilda Björk
Línberg. 3) Hrólfur, húsasmiður
á Sauðárkróki, f. 30. nóvember
1956. Maki hans er Hafdís
Skarphéðinsdóttir og eiga þau
þijú böm. Þau heita Anna Elísa-
bet, Ámi Rúnar og Eva Mar-
grét. 4) Hulda, búandi á Stekkj-
arflötum, f. 21. nóvember 1962.
Maki hennar er Matthías H.
Guðmundsson og eiga þau þijú
böm. Þau heita Sigurður Ágúst,
Inga Björk og íris Ósk. 5) Krist-
ján Valur, verkamaður á Sauð-
árkróki, f. 24. apríl 1970. 6)
Stúlka, fædd andvana 12. mars
1972.
Sigurður var við nám í
íþróttaskólanum í Haukadal
1945-46. Hann var víðs vegar
í vinnu áður en hann hóf bú-
skap, ók meðal annars mjólkur-
bíl í Akrahreppi í nokkur ár.
Útför Sigurðar fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, og
hefst athöfnin klukkan 14.
Góður vinur og heiðursmaður
mikill, Sigurður frá Stekkjarflötum,
hefur nú kvatt þetta jarðsvið. Þar
er genginn vandaður og traustur
maður. Mig langar til að votta hon-
um virðingu mína með nokkrum
kveðjuorðum og þakka honum
kynnin góðu. Það er svo margt sem
leitar á hugann og af öllum þessum
hlýju minningum og björtu myndum
frá kynnum okkar birtist mér nú
allt í einu dagur einn í ágúst fyrir
fáeinum árum. Þau hjónin, Sigurður
og Anna móðursystir mín, héldu
með miklum myndarskap upp á
afmæli mitt og fóru með mig í
ævintýraferð mikla. Þetta er mér
ógleymanlegur dagur með hjónun-
um góðu og öllum þeim mikla fróð-
leik sem Sigurður miðlaði mér í
þessari ferð. Hann virtist þekkja
nöfn allra staða og rakti sögu
margra þeirra. Þá var þekking hans
á gróðri, fuglalífi og bergtegundum
ekki síðri. Og að kvöldi þessa síð-
sumardags, þegar við komum heim
í Stekkjarflatir, skynjaði ég alla þá
miklu og fjölbreyttu fræðslu sem
ég hafði orðið aðnjótandi hjá hon-
um. Að baki var Ólafsfjörður, Siglu-
fjörður og allflestir dalir í austan-
verðum Skagafirði, hver með sínum
sérkennum og þeim hugljúfa blæ
sem þeir sveipuðust í frásögn Sig-
urðar.
Svo er þessi ágæti maður allt í
einu horfinn af sjónarsviðinu. Sam-
ferðamaðurinn sem hægt var að
treysta, sanngjarn, tillitssamur og
nærgætinn.
Sigurður var mjög góður og hlýr
heimilisfaðir og lét sér mjög annt
um fjölskyldu sína. Það voru sam-
hent hjón þau Sigurður og Anna.
Já, mikið hugsaði þessi maður vel
um börnin sín. Framtíð þeirra og
velgengni var öllu ofar í huga hans.
Það var gott fyrir alla, bæði böm
og fullorðna, að vera í návist hans.
Hann var svo hlýlegur, víðsýnn og
vildi hvers manns vandræði leysa.
Þau hjón, Sigurður og Anna,
nutu þess að ferðast saman um
landið og var ánægjulegt að hlusta
á þau segja frá ferðum sínum.
Hann lýsti staðháttum svo greini-
lega, að mér fannst oft eins og ég
hefði verið þarna á ferð.
Hirðusemi og snyrtimennska var
Sigurði í blóð borin. Öll verk voru
vönduð, gengið alls staðar vel um,
bæði innan dyra og utan, og það
var eins og öllu væri sýnd virðing.
Hann var mikill dýravinur, hugsaði
sérstaklega vel um skepnur sínar
og gætti þess vandlega að þeim liði
alltaf vel.
En nú er vegferðinni lokið. Land-
ið sýnist smærra. Æskusveitin
verður önnur. Fölvi færist yfir og
angurvær haustblærinn hvíslar mér
í eyru:
Hver af öðrum til hvfldar rótt
haila sér nú og gleyma
vöku dagsins um væra nótt
vinirnir gömlu heima.
Þó leið þín sem áður þar liggi hjá,
er lyngið um hálsa brumar,
mörg höndin, sem kærast þig kvaddi þá,
hún kveður þig ekki í sumar.
(Þorsteinn Valdimarsson)
Góði vinur, hafðu þökk fyrir alla
ánægjuna og gleðina sem þú veittir
mér frá okkar fyrstu kynnum.
Konu hans, Ónnu, og fjölskyldu
bið ég blessunar.
Hjörtur Guðmundsson.
Nú ertu horfinn á braut, elsku afi,
og söknuður okkar er mikill. Það
er erfitt að sætta sig við það að
þú verður ekki fyrir norðan þegar
við komum í heimsókn. Við sitjum
saman og minnumst þín eins og þú
varst, alltaf var nú stutt í smávegis
grín hjá þér. Við eigum þér svo
mikið að þakka. Sérstaklega þegar
þú gættir okkar héma hjá okkur í
Garðabæ.
Allar minningar um þig skulum
við varðveita vel.
Elsku afi, þessi fátæklegu orð
eru þakkarorð okkar til þín. Elsku
amma, megi góður Guð styrkja
okkur í þessari sorg.
Kristur minn, ég kalla á þig,
komdu að rúmi mínu.
Gakktu hér inn og geymdu mig,
Guð, í faðmi þínum.
Lilja, Sigrún og Rakel.
SKAPTI
GÍSLASON
+ Skapti Gíslason
fæddist á
Blönduósi 4. maí
1949. Hann lést á
heimili sínu 19.
október síðastlið-
inn. Foreldrar
hans eru Gísli
Skaptason, tré-
smiður, d. 1994, og
Sigríður Vilhjálms-
dóttir, húsmóðir.
Systkini: Svein-
borg María, hjúkr-
unarfræðingur, f.
1945, Vilhjálmur
Hallbjörn, kennari,
f. 1947, og Hjalti, f. 4. maí
1949, d. 22. október 1950.
Skapti kvæntist Kolbrúnu
Sigurðardóttur, sjúkraliða, 11.
desember 1971. Dætur þeirra
eru: 1) Erla María, f. 1973,
dóttir hennar er Kolbrún Kar-
en Sigurðardóttir, f. 1993. 2)
Sólrún Linda, f. 1976.
Útför Skapta fór fram í
kyrrþey 27. október sl.
Með fáeinum orðum langar mig
að minnast góðs starfsfélaga og
vinar. Enginn veit hvenær kallið
kemur og er fráfall Skapta Gísla-
sonar dæmi um það þegar maður
á besta aldri fellur svo skyndilega
frá.
Ég hafði kynni af Skapta frá
árinu 1989 er við störfuðum báðir
hjá Hagvirki, hann verkstjóri en
ég nemi.
Við hófum svo samstarf við tré-
smíðar árið 1994 og urðu kynnin
að góðri vináttu. Tuttugu og
tveggja ára aldursmunur okkar
kom ekki að sök, enda maðurinn
ungur í anda og spaugsamur.
Sem dæmi um húmor Skapta
má nefna að eitt sinn að lokinni
gleijun er við sátum yfir ijúkandi
kaffibollum spurði húsmóðirin
hvort þetta héldi vatni hjá okkur.
„Það lekur ekki fyrr en hann rign-
ir,“ var svarið og varð konan að
láta sér það lynda.
Varla var hægt að hugsa sér
betri vinnufélaga en Skapta og
ekki voru ágreiningsefnin að þvæl-
ast fyrir okkur, en mikið lærði ég
af honum sem fagmanni.
Þó að leiðir okkar skildu á vinnu-
markaðnum fyrir skömmu hélst
vináttan og oft kom Skapti í heim-
sókn og var þá hrókur alls fagnað-
ar. Sérstaklega þótti litlum syni
mínum skeggprýði hans Skapta
athyglisverð og urðu þeir mestu
mátar.
Ég vil að lokum votta aðstand-
endum þessa góða drengs samúð
mína og minnar fjölskyldu og bið
þeim guðs blessunar.
Bjarni Jóhann
Árnason.
í áttina að því, en vissi
ekki að þú hafðir þá
skömmu áður kvatt
þessa jarðvist og ég
ætti ekki eftir að hitta
þar gamlan skólabróð-
ur svo og góðan og
tryggan vin.
Þegar þið Kolbrún
hófuð búskap á Bald-
ursgötunni, varð heim-
ili ykkar fljótlega eins
konar samkomustaður
fyrir vini ykkar, þar
sem tefldar voru skák-
ir og þjóðmálin og það
sem efst var á baugi
rætt, stundum langt fram á nótt.
Seinna á Stekkjarkinninni, þar
sem vinahópnum hefur verið boðið
í grillveislu síðustu árin, var gaman
að sjá hve garðurinn var þér hug-
leikinn og naut umhyggjusemi
þinnar, eins og dætur þínar og
dótturdóttir.
Nú þegar ég minnist þín, hugsa
ég með þakklæti til allra þeirra
stunda er þú komst til að hjálpa,
sama hvort verið var að innrétta
heimili mitt eða viðgerða var þörf,
alltaf varst þú tilbúinn, enda bón-
góður og ósérhlífinn. En örugglega
var stærsti kostur þinn þessi þægi-
lega og létta lund, góða kímni og
þessi smá stríðni, sem var eflaust
mest einkennandi fyrir þig.
Að lokum vil ég og fjölskylda
mín þakka af heilum hug fyrir að
hafa fengið að njóta samfylgdar
við þig og viljum við votta Kol-
brúnu, Erlu Maríu og Sólrúnu, svo
og dótturdóttur innilega samúð
okkar og óskum þess að guð gefi
þeim styrk í sorg þeirra.
Ágúst og fjölskylda.
Vinur minn, Skapti Gíslason,
varð bráðkvaddur á heimili sínu,
Stekkjarkinn 17 í Hafnarfírði, 19.
október sl.
Orð fá ekki lýst þeim tilfinning-
um sem bijótast fram þegar til-
kynnt er lát tryggs vinar og vinnu-
félaga sem er svo óvænt kallaður
brott.
Ég kynntist Skapta þegar við
vorum í trésmíðanámi í Iðnskólan-
um í Reykjavík um 1966 og hafa
leiðir okkar oft legið saman bæði
við leik og störf síðan.
Árið 1987 hóf Skapti störf hjá
verktakafyrirtækinu Hagvirki þar
sem undirritaður starfaði og var
r HlámabáSin ^
^a^ðskom
j. v/ Fossvogskickjwgarð .
Sími: 554 0500
hann þar verkstjóri bæði við hús-
byggingar á Stór-Reykjavíkur-
svæðinu og við uppbyggingu
Blönduvirkjunar. Hann var ákveð-
inn og lá aldrei á skoðunum sínum
en var þó sanngjam, þannig að
mönnum þótti gott að leita ráða
hjá honum. Skapti tók virkan þátt
í félagsmálum innan fyrirtækisins
og var um tíma í stjóm starfs-
mannafélagsins. Hann vann hjá
Hagvirki-Kletti þar til fyrirtækið
hætti rekstri 1994. Eftir það hóf
hann að vinna sjálfstætt við ýmis
verkefni í byggingariðnaði. Fyrir
einu og hálfu ári slógum við verk-
efnum okkar saman og áttum mjög
gott samstarf fram að andláti
hans. Skapti hafði einstaklega
sterkan persónuleika sem hreif-tr
fólk strax við fyrstu kynni, einnig
var hjálpsemi hans rómuð og var
gott að leita til hans. Létta lundin,
jákvæðni og starfsgleði gerði hvem
starfsdag ánægjulegan þannig að
verkefnin sem við tókumst á hend-
ur reyndust ávallt skemmtileg.
Skapti var mikill áhugamaður
um skák og lögðum við oft lykkju
á leið okkar til að koma við í blikk-
smiðjunni Glófaxa í kaffi- og
matartímum, þar sem hann átti
marga kunningja, til að taka við
þá skák. Einnig tefldi hann marga
skákina við Einar frænda sinn.
Skapti var mikið náttúrubarn
sem lýsti sér best í yndi hans a%g
blómum og öðrum gróðri. Síðan
ijölskyldan fluttist að Stekkjarkinn
17 var gaman að sjá hve mikla
alúð hann lagði við allan gróður í
garðinum og gróðurhúsinu.
Einnig hafði hann mikinn áhuga
á fjallaferðum og fórum við félag-
amir með fjölskyldum okkar
nokkrar langar hálendisferðir.
Kom þá vel í ljós hve bamgóður
hann var og viljugur að leika við
krakkana. Það var ekki svo sjaldan
sem bömin spurðu: „Hvenær för^|
um við aftur með Skapta í ferða-
lag, hann er svo skemmtilegur og
fjörugur?"
Það er erfitt að horfa á eftir
góðum vini sem kallaður er burt í
blóma lífsins, en missir fjölskyld-
unnar er mestur og við viljum biðja
algóðan Guð að styrkja ykkur,
elsku Kolbrún, Erla María, Sólrún
Linda og Kolbrún Karen.
Valþór, Guðrún og börn.
Sérfræöingar
í hlómaskreytin«>um
\ ió öll tækitaM'i
I blómaverkstæði I
I ISinnaI I
Skólavörflustíg 12.
á liorni lUTgstartastrætis.
sími 551 909(1
Sunnudaginn 19. október átti
ég og fjölskylda mín leið fram hjá
húsi þínu. Af gömlum vana leit ég
Kammerkór Langholtskirkju - Jón Stefánsson
Með listrænan metnað - Sími 894 1600