Morgunblaðið - 25.11.1997, Blaðsíða 31
MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 25. NÓVEMBER 1997 31
LISTIR
Kona á barmi
taugaáfalls
KVIKMYNPIR
Iláskólabíö
GLEYMDU MÉR
„OUBLIE-MOI“ z
Leikstjóri og handritshöfundur:
Noémie Lvovsky. Framleiðandi:
Alain Sarde. Aðalhlutverk: Emm-
anuel Devos, Laurent Grévill,
Emmanuel Salinger, Philippe
Torréton.
GLEYMDU mér segir nötur-
lega sögu af konu sem þráir mann
er elskaði hana einu sinni en ger-
ir það ekki lengur. Hún hins veg-
ar elskar hann ennþá út af lífinu
og kannski aldrei meira en eftir
að þau hættu að vera saman og
gerir ófáar tilraunir til þess að
gera honum ljósa grein fyrir ást
sinni en honum verður ekki hagg-
að.
Þetta er að mörgu leyti óþægi-
leg mynd á að horfa því örvænt-
ing konunnar, sem Emmanuel
Devos leikur feikilega vel, er því-
lík að hún virðist allan tímann á
barmi taugaáfalls. Frakkar hafa
fj'allað um ástina frá óteljandi
sjónarhornum, fáir eru uppteknari
af fyrirbærinu, og líklega er
Gleymdu mér fyrst og fremst um
eyðileggingarmátt óendurgold-
innar ástar. Konan býr með öðrum
manni sem elskar hana en hún
er ófær um að svara í sömu mynt
og það veldur ekki svo litlu hugar-
angri mannsins. I leit að einhvers-
konar viðurkenningu eða ást reyn-
ir hún að sofa hjá þriðja mannin-
um og stofnar loks til skyndi-
kynna á vínbörum.
Höfundur myndarinnar, No-
émie Lovovsky, ýtir undir ört
versnandi hugarástand konunnar
með nöturleika umhverfisins,
kuldalegum næturtökum og þar
fram eftir götunum og leikur
Devos er með mestu ágætum; hún
sýnir ákaflega vel inní hugarheim
konu sem leitar að ást og á æ
erfiðara með að skilja hvað ástin
er.
Af ungum
Frökkum
ÞEGAR ALLT ER HÆGT
„L’AGE DES POSSI-
BLES“ ★ ★
Þegar allt er hægt gerir sér far
um að taka púlsinn á ungnm
Frökkum og fjalla um líf þeirra
og hugmyndir og þrár og að sjálf-
sögðu ást. Söguhetjurnar eru tíu
persónur á þrítugsaldri sem búa
í Strasbourg en titill myndarinnar
vísar til þess að þeim er allt mögu-
Hæfileika-
maðurinn
Augustin
KVIKMYNPIR
lláskólabíó
„AUGUSTIN" ★ ★ ★
Leikstjóra og handrit: Anne Font-
aine. Kvikmyndataka: Jean-Marie
Dreujou. Aðalhlutverk: Jean-
Chrétien Sibertin-Blanc, Stephanie
Zhang, Nora Habib, Guy Casa-
bonne og Thierry Lhermitte. 60
mín. Frönsk. Cinéa/ Sepia Produst-
ins. 1995.
í DAG þegar margar hasar-
myndir eru á þriðja tíma, því allt-
af þarf að bæta einni sprengingu
enn við, getur kvikmynd Anne
Fontaine varla talist annað en
stuttmynd en hún er klukku-
tími á lengd. Þetta er atriði
sem best er að
ungTr frönskiTTeikstjórar benda á Þar
sem íslenskir
stjórar eru að gera og verður enn
betra ef sýningar á verkum ungra
leikstjóra frá fleiri löndum fylgja
í kjölfarið.
Doði og
drungi
„ROSINE" ★ ★»/i
Leikstjórn og handrit: Christine
Carriére. Kvikmyndataka: Christ-
ophe Pollock. Aðalhlutverk: El-
oise Charretier, Mathilde Siegn-
er, Christine Murillo, Laurent
Olmédo, og Auriele Verillon. 100
mín. Frönsk. 1995.
legt á
þessum
aldri, þau
eiga fram-
tíðina fyrir sér, hafa kannski
enn ekki tekið stefnu í lífinu
en þeirra er valið. Hvort
Þegar allt er hægt gefur
raunverulega mynd af lífi
ungra Frakka í nútímanum
skal ósagt látið en hún gefur
í það minnsta forvitnilega
innsýn í hugmyndaheim og
tilvist þeirra og fer vítt og
breitt í þeim tilgangi. Komið
er inná ýmislegt það sem
snertir unga fólkið, að sofa hjá,
ástarsambönd, jafnvel tilgangs-
leysi alls sem er. Persónurnar
ræða þessa hluti á milli sín í mik-
illi nærmynd og leikur hins stóra
leikhóps er ágætur.
Arnaldur Indriðason
... E.........’m..■" v.-j
AUOUSTíH
«AOÚSTÍNUS»
Málgleði 1
grátónum
KVIKMYNPIR
Iláskólabíó
ÚTHVERFI „L’ ÉTAT
DES LIEUX ★ ★
Leikstjóri Jean Francois Richet.
Handritshöfundur Jean Francois
Richet. Aðalleikendur Pierre Ceph-
as, Stephanie Colliere. 80 mín.
Frakkland 1995.
ÞAÐ er fróðlegt og forvitnilegt
að fá tækifæri til að skyggnast
inní veröld ungra
kvikmyndaskálda
annarra þjóða, en
Úthverfi er ein
fimm mynda sem
Háskólabíó sýnir
þessa dagana og
eru byijendaverk
franskra kvik-
myndagerða-
rmanna. Jean
Francois Richet vakti talsverða
athygli í heimalandi sínu árið
1995 með þessari frumraun sinni,
gott ef hún kom ekki við sögu
Cesar verðlaunanna, sem er svar
Franskra við Óskarnum og þeirra
veigamestu verðlaun.
Fylgst er um sinn með Pierre,
verkalýðs- og vinstrisinnuðum
verkamanni sem býr í úthverfi í
París en sækir vinnu að manni
skilst inní niðurníddan hluta
gömlu borgarinnar. Pierre er eng-
an veginn ánægður með lífið,
uppá kant við vinnuveitandann,
kærustuna, lögguna.
Grámygluleg mynd, enda i
svart/hvítu, sem gefur þreytulegu
umhverfi hennar og persónum
raunsæan blæ. Úthverfi er gerð
í heimildarmyndastíl, kvikmynda-
tökuvélin hvílir í iðandi höndum
tökumannsins, persónurnar fara
ftjálslega með textann, sem þeir
spinna sjálfsagt mikið til af fingr-
um fram. Málgleðin er hömlulaus,
einsog frönskum er iagið, erfitt
að fylgja vaðlinum
eftir þar sem enski
skýringartextinn
er knappur. Fram-
vindan er sundur-
laus, snýst þó að
mestum hluta í
kringum Pierre og
hans fólk. Myndin
ýmist vinnur
mann á sitt band,
þess á milli fjarlægist maður
málglaða kjaftaskana og hvers-
dagslegt þófið. Undur og stór-
merki gerast undir lokin þegar
Úthverfi vaknar hressilega og alls
óvænt til lífsins í ohefluðum, lo-
stafullum bílskúrsmökum, ótrú-
lega líflegum. Koma svona einsog
skrattinn úr sauðarleggnum.
Mjög frönsk. Leikurinn allur
ósvikinn og eðlilegur.
Sæbjörn Valdimarsson
áhorfendur búast
frekar við því að
verið sé að gera
hlé þegar ljósin
koma á eftir
klukkutíma en að
myndin sé í raun
búin að renna sitt
skeið.
Það verður ekki
annað sagt en að
Fontaine nýti
þennan klukku-
tíma vel því „Aug-
ustin“ skilur
áhorfandann
ánægðari eftir en mörg þriggja-
tíma stórmyndin. Fontaine er ekki
að reyna að segja neina stórbrotna
sögu heldur er myndin skemmti-
leg persónustúdía um sérvitringin
Augustin. Hann er leikinn af bróð-
ur leikstjórans, Jean-Chrétien Si-
bertin-Blanc, og skilar samstarf
þeirra systkina heilsteyptri og
blæbrigðaríkri lýsingu á kostuleg-
um karakter.
Augustin sinnir hlutastarfi hjá
tryggingafyrirtæki af kostgæfni,
vinnur þijá tíma og 38 mínútur á
dag, en nýtir annars tímann til
að láta leikaradrauma sína ræt-
ast. Grínið í myndinni sprettur
aðallega upp af misræminu
sem er á milli þess hvernig
áhorfandi upplifir Augustin
og hvernig hann sér sig
sjálfur. Hann er blindur á
eigin galla og annmarka,
eða kýs ekki að viðurkenna
þá, og er því fullviss um
eigið ágæti og hæfileika.
Bardúsið hjá honum í kring-
um hlutverk sem honum
býðst er sérlega vel útfært
og rennur reyndar öll frásögnin
fyrirhafnarlaust í gegn.
Þessi stuttmynd Fontaine er
Ijúf og lítil og vel lukkuð svo ég
get ekki annað en vonað að hún
fái tækifæri til að gera fleiri kvik-
myndir. Það er virðingarvert
framtak að gefa íslenskum bíó-
gestum tækifæri til að sjá hvað
ungir franskir kvikmyndaleik-
„ROSINE“ er grafalvarleg kvik-
mynd um grámyglulegt líf ungl-
ingsstúlkunnar Rosine (Eloise
Charretier). Móðir hennar, Marie
(Mathilde Seigner), átti hana þeg-
ar hún var varla búin að slíta
barnsskónum og hefur alið stelp-
una ein upp. Reyndar er þetta síð-
asta ekki alveg rétt þar sem Ros-
ine er í rauninni sú sem sér um
móðurina en ekki öfugt, þar sem
Marie er einstaklega seinheppin
og barnaleg. Þetta fyrirkomulag
hefur síðan hörmulegar afleiðingar
þegar faðir Rosine, Pierre (Laurent
Olmedo), dúkkar
aftur upp og fljdur
inn á heimili þeirra
mæðgna.
Það sem heppnast
best í mynd
Christine Carriére
er að fanga and-
rúmsloft flatn-
eskju og leiðinda,
og sýna heimilis-
ofbeldi og mis-
notkun með kulda-
legri Ijarlægð. í
lífi Rosine er vetur
sem er grár og
kaldur, og um-
hverfi aðalpersónanna allt ein-
staklega niðurdrepandi. Marie
vinnur í verksmiðju og leitar að
skemmtun á börum á kvöldin áður
en Pierre kemur aftur inn í líf
hennar. Hún segir Rosine að taka
sig ekki til fyrirmyndar og reyna
að afla sér menntunar en Rosine
lætur sig dreyma um að gerast
söngkona.
Þegar upp er staðið er Rosine
þokkalega heppnuð tilraun til þess
að segja sögu fólks sem virðist
svo fast í feni hvunndagsins að
ofbeldi nær varla að hrista það
úr doðanum. Eloise Charretier er
einstaklega sannfærandi í hlut-
verki Rosine, sem er nánast tilbú-
in að leggja allt í sölurnar fyrir
móður sína. Önnur hlutverk eru
einnig ágætlega skipuð. Veiki
hlekkurinn í keðjunni er Mathilde
Seigner í hlutverki Marie þó hún
vinni töluvert á þegar líður á
myndina.
Anna Sveinbjarnardóttir
Morgunblaðið/Ragnheiður Kristjánsdóttir
KRISTRÚN Jónsdóttir færir
Keith Reed blómvönd frá
Menningarsamtökum Héraðs-
búa að tónleikum loknum.
Keith Reed
í Egils-
staðakirkju
Egilsstöðum. Morgunblaðið.
KEITH Reed, bassa og baríton-
söngvari, hélt einsöngstónleika í
Egilsstaðakirkju laugardaginn
15. nóvember sl. Eins og flestum
er í fersku minni vann Keith
Reed til Tónvakaverðlauna Rík-
isútvarpsins 1997, og í tilefni af
því söng hann með Sinfóníu-
hljómsveit Islands á sérstökum
hátíðartónleikum 30. október sl.
Keith er fæddur í Bandaríkj-
unum og lauk meistaraprófi í
tónlist frá Indiana University í
Bloomington með söng með aðal-
grein. Hann hefur m.a. kennt
söng í Reykjavík, sungið með
Islensku óperunni og starfað með
óperunni í Detmold í Þýskalandi
í 4 ár. Keith hefur búið á Egils-
stöðum með fjölskyldu sinni sl.
eitt ár og kennir söng við Tón-
skólann á Egilsstöðum.
Með nemendum sínum og fleiri
heimamönnum af Héraði mun
hann stjórna flutningi á óratór-
íunni Messías eftir Hándel í byrj-
un aðventunnar. Undirleikari á
tónleikunum var Olafur Vignir
Albertsson, sem flestir Islending-
ar þekkja, en hann hefur annast
undirleik helstu listamanna okk-
ar til margra ára. Hann er nú
píanóleikari við Söngskólann í
Reykjavík.
Tónleikarnir voru ákaflega vel
sóttir og listamönnunum vel
fagnað i lokin með lófataki og
blómum. Tónleikarnir voru á
vegum Tónlistarfélags Fljóts-
dalshéraðs.
------»■■■■»-■♦-
Rithöfund-
ar fara með
ástarorð
FIMM rithöfundar lesa úr nýút-
komnum verkum sem fjalla um ást-
ina á veitingastaðnum Sólon ísland-
us í kvöld, þriðjudag kl. 20.30.
Didda les úr Ertu; Jón Karl
Helgason úr þýðingu sinni Sálin
vaknar, eftir Kate Chopin; Rúnar
Helgi Vignisson les úr Ástfóstri;
Steinunn Sigurðardóttir úr Han-
ami, sögunni af Hálfdani Fergus-
syni og Þórunn V aldimarsdóttur úr
Alveg nóg.
Rúnar Þórisson leikur á klassísk-
an gítar í hléi. Kynnir verður Viðar
Hreinsson bókmenntafræðingur.
Aðgangur er ókeypis.