Morgunblaðið - 25.11.1997, Blaðsíða 46
46 ÞRIÐJUDAGUR 25. NÓVEMBER 1997
IVIINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
ÓLAFUR K. MAGNÚSSON
Ijósmyndari,
Melabraut 30,
Seltjarnarnesi,
lést á heimili sínu laugardaginn 15. nóvember.
Jarðarförin fer fram frá Kristskirkju í Landakoti
miðvikudaginn 26. nóvember kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem vilja
minningarkort Kaþólsku kirkjunnar á íslandi.
Eva Kristinsdóttir,
Kristinn Ólafsson, Laufey Gissurardóttir,
Berglind Ólafsdóttir, Dag Helge Iversen,
Anna Lóa Ólafsdóttir,
Margrét Lind Ólafsdóttir, Jóhann Pétur Reyndal,
Magnús Sverrir Ólafsson
og barnabörn.
minnast hans, er bent á
HILDUR
SVAVA JORDAN
+ Hildur Svava
Jordan fæddist á
Ærlæk í Öxarfirði 7.
júlí 1947. Hún lést í
Reykjavík 17. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Ásthildur Sig-
urðardóttir, f. 4.12.
1928, og Edward T.
Jordan, f. 1917, d.
1951.
Hildur Svava ólst
upp á ísafirði til 16
ára aldurs. Hún
vann við verslunar-
störf í Reykjavxk.
Hún fór til Englands í skóla og
vann þar síðan í
hálft ár, starfaði síð-
an sem au-pair í
París og var í
frönskunámi í tvö
ár. Árið 1967 hóf
hún störf hjá Loft-
leiðum sem skrif-
stofustúlka og síðan
sem flugfreyja til
dauðadags. Jafn-
framt stundaði hún
um tíma frönsku- og
ítölskunám.
títför Hildar
Svövu fer fram frá
Dómkirkjunni í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
+
Ástkær eiginmaður minn, sonur, bróðir, faðir,
tengdafaðir og afi,
GUÐNI ÞORSTEINSSON
fiskifræðingur,
Grenibyggð 3,
Mosfellsbæ,
andaðist á heimili sínu laugardaginn
22. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda.
Guðlaug Torfadóttir.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, fóstur-
faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR SÖEBECK
járnsmiður,
Kleppsvegi 144,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum að morgni laugardags-
ins 22. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Guðrún Kristinsdóttir,
Gunnþórunn Sigurðardóttir,
Styrmir Sigurðsson,
Kristjana Mjöil Sigurðardóttir,
Vífill Sigurðsson,
Soffía Margrét Hrafnkelsdóttir,
Viðar Eiríksson,
Helga María Jónsdóttir,
Óskar Sigurðsson,
Freygerður Guðmundsdóttir,
Þorlákur Jónsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Elskuleg eiginkona, móðir okkar, tendamóðir
og amma,
ELSA JÓHANNESDÓTTIR,
Rauðagerði 70,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur sunnudaginn
23. nóvember.
Hilmar Magnússon,
Jóhanna Eirný Hilmarsdóttir, Jón F. Egilsson,
Örn Hilmarsson, Margrét Aðalsteinsdóttir,
Sævar Hilmarsson, Hrund Sigurhansdóttir
og barnabörn.
+
Móðir okkar,
JÓNA JÓHANNESDÓTTIR,
Hrafnistu, Reykjavík,
áður Snorrabraut 33,
er látin.
Erna Ármannsdóttir,
Örn Ármannsson.
+
STEFÁN ERNST PETTERSEN
lést á Sjúkrahúsi Seyðisfjarðar fimmtudaginn 20. nóvember.
Útför auglýst síðar.
Aðstandendur.
Við urðum harmi slegin þegar
okkur barst fréttin um að Hildur
Svava Jordan (Hiddý) hefði orðið
fyrir skelfilegu slysi sem leiddi hana
til dauða. Það er svo margt í lífinu
sem okkur finnst tilgangslaust og
óskiljanlegt. Það sem kom fyrir
Hiddý er eitt af því. Hiddý ólst upp
á ísafirði hjá ömmu sinni Hildi
Matthíasdóttur.
Á heimilinu voru einnig móður-
systur hennar þær Hanna, Alfa og
Beta, Siggi móðurbróðir hennar og
Súddi, en hann og Hiddý voru
systrabörn.
Adda móðir Hiddýar og Böggý
móðir Súdda bjuggu í Ameríku og
John móðurbróðir hennar á Spáni.
Þetta var hennar fólk - traust og
gott fólk sem hafði sterk áhrif á
mótun persónuleika hennar. En
Hiddý vissi fljótt hvað hún vildi og
fylgdi áhugamálum sínum og óskum
fast eftir en þó aldrei svo að aðrir
þyrftu að líða fyrir.
Hiddý var eins og önnur börn á
Isafirði, lék sér við jafnaldra úti og
inni og kynntist þeim og fjölskyld-
um þeirra.
Hildur amma hennar skildi vel
þessa þörf hennar fyrir að vera með
börnum og gaf henni nokkuð lausan
tauminn með að gera sínar eigin
uppgötvanir í samskiptum og vali á
félögum en hún sleppti þó ekki af
henni hendinni.
Hiddý virti reglur ömmu sinnar
og þær virtust ekkert vera að flækj-
ast fyrir henni. Hiddý var þremur
ári eldri en Bái og tveim og þrem
árum yngri en Snjóka og Fríða.
Þessi aldursmunur kom þó ekki í
veg fyrir að hún kom inn í líf okkar
allra.
Dag einn þegar við systurnar
vorum ekki heima kom Bái með
Hiddý heim til okkar og skipti við
hana á öllu servíettusafninu okkar
og fékk í staðinn amerísk kara-
mellubréf. Þegar við systurnar
komum heim urðum við hreint ekki
ánægðar með framgöngu bróðurins
svo úr varð heljarmikil rekistefna
sem endaði með því að mamma varð
að skerast í leikinn, hún stakk upp á
að við ættum öll fjögur servíetturn-
ar og karamellubréfín saman og það
varð úr. Upp úr þessu fór Hiddý að
venja komur sínar heim til okkar,
oft með sængina sína undir hend-
inni og ekki leið á löngu áður en við
fórum að líta á hana sem eitt af okk-
ur. Hiddý kom inn í fjölskylduna á
sínum forsendum og gekkst undir
þann aga og þær skyldur og reglur
sem giltu fyrir okkur systkinin eins
og ekkert væri sjálfsagðara fyrir
okkur öll.
Hún tilheyi-ði okkur þó ekki
nema að hluta því hún gætti vel
uppruna síns og sterkra tengsla við
fjölskyldu sína sem birtist meðal
annars í orðum hennar þegar hún
svaraði fyrir foreldra okkar þegar
þau voru spurð hvort þau ættu líka
þessa stelpu. „Ég heiti Hildur
Svava Jordan, kölluð Hiddý,“ og ef
menn áttuðu sig ekki á tengslunum
við þessa yfirlýsingu, átti hún til að
bæta við „dótturdóttir Súdda heit-
ins kennara". Þegar við höfum verið
spurð hvemig Hiddý tengist okkur
hefur okkur oft vafist tunga um
tönn því þessi tengsl eru eitt af
þeim sérstöku, ómetanlegu fyrir-
bæram í lífi okkar systkinanna sem
erfitt er að orða.
Hiddý er fastur skýr hluti í minn-
ingu okkar um æskuheimilið á ísa-
firði. Við áttum samleið á barns- og
unglingsárunum og fyrstu fullorð-
insárunum. Eitt af því sem við
systkinin höfðum lítið gaman af, var
að laga til og þrífa en á því sviði
höfðum við okkar skyldur. Hiddý
aftur á móti hafði mjög gaman af
þessum verkum og bauðst oft til að
gera meira en skylda var og dvaldi
langtímum saman inni hjá mömmu
að raða í skápa, sortera og flokka.
Það kom mjög snemma í ljós að
reglusemi og snyrtimennska var
henni í blóð borin. Unglingsárin
voru ekki alltaf áhyggjulaus og ein-
fóld, mamma okkar veiktist og
Hiddý og Bái voru á viðkvæmum
aldri þegai- hún dó. í gegnum þær
raunir allar gekk Hiddý með okkur
af fullri einurð.
Þegar Hildur amma flutti til
Reykjavíkur ásamt börnum sínum,
sem enn voru heima, fór Hiddý
með, en hún undi ekki þar, kom aft-
ur og var heima hjá okkur að mestu
á meðan hún lauk gagnfræðaskólan-
um. Þegar við fórum öll fjögur að
finna okkur farveg í lífínu og feta
fyrstu sporin á fullorðinsárunum
fækkaði samverastundunum.
Við systkinin settumst að sitt í
hverjum landsfjórðungnum en
Hiddý í Reykjavík og út um allan
heim.
Það sem Hiddý átti ein og við
gátum ekki eignast með henni nema
að litlum hluta vora útlöndin.
Þegar við vorum að alast upp á
Isafirði á sjötta og sjöunda áratugn-
um var ísaífjörður nafli alheimsins í
okkar huga. Útlönd voru eitthvað
sem við áttum ekki orð yfir eða hug-
myndir um - eitthvað framandi og
jafnvel ógnvekjandi sem við bárum
vissa lotningu fyrir.
Við höfðum ekki haft nein bein
kynni af útlöndum fyrr en Hiddý
kom inn í líf okkar. Heimili Hildar
ömmu var fallegt og bar þess glöggt
vitni að íbúarnir höfðu náin kynni af
útlöndum. Okkur fannst við vera
komin í nána snertingu við hin
framandi útlönd þegar við komum
þangað heim og kynntumst fjöl-
skyldunni sem að hluta til átti
heima í útlöndum. Hugulsemi og
tryggð Öddu kom berlega í ljós þeg-
ar gjafir til okkar vora líka í pökk-
um sem komu frá Ameríku. Fyrir
okkur voru útlöndin ekki lengur
ógnvekjandi og framandi.
Tryggð Hiddýar var alltaf mjög
mikil. Þó við vissum ekkert hvar
hún var eða hafði verið undanfarna
mánuði, liðu aldrei jól eða afmæli að
ekki kæmi kort eða kveðja frá
henni.
Tryggð hennar var ekki bara
bundin við okkur systkinin, heldur
líka við móðursystur okkar og fjöl-
skyldur þein-a og fóðursystur okkar
og fjölskyldu hennar. __
Hiddý var sannur Isfirðingur og
heimsótti Isafjörð mun oftar en við
systkinin höfum gert eftir að
bernskuheimili okkar sem allar
björtustu og fegurstu minningar
æskunnar eru bundnar við leystist
UPP-
Við munum sakna Hiddýar sárt.
Elsku Adda, Hanna, systkinin og
fjölskyldur ykkar, við vottum ykkur
okkar dýpstu samúð.
Hólmfríður, Snjólaug,
Bárður og fjölskyldur.
Hiddý mín.
Nú ferðast ekki lengur lítil hréf
eða póstkort með orðinu „hringdu"
eða „komdu á þessum degi klukkan
þetta,“ á milli okkar, til að minna
hvor aðra á að nú sé orðið of langt
síðan við heyrðumst eða sáumst síð-
ast og við orðnar leiðar á að ná ekki
í hvor aðra eftir hinni hefðbundnu
leið símaþjónustunnar. Það á eftir
að taka mig langan tíma að átta mig
á því. Þær eru margar minningarn-
ar sem tengjast eldhúsinu hennar
Hönnu frænku þinnar í Mávahlíð-
inni. Hlátur og gleði, draumar og
framtíðarplön, lífið allt svo
skemmtilegt og við að reyna að
plana allt saman svo skipulega. Ef
eitthvað gekk svo ekki upp þá var
minnsta mál að byrja upp á nýtt og
Hanna hafði alltaf heitt kaffi á
könnunni og tilbúin að ræða við
okkur. Það voru margar skemmti-
legar ferðir sem við fórum saman í
fluginu; Hattamátunarferðirnar í
Macy’s og Bloomingdales voru nú
alveg sérstakur kafli hjá okkur í
löngu stoppunum í New York. Litlu
antíkbúðirnar í Kaupmannahöfn
skiptu líka miklu máli fyrir okkur.
Kaffihúsamenningin hentaði okkur
líka mjög vel hvar sem við vorum,
en sitja yfir kaffibolla, horfa á
mannlífið og spá í lífið og tilverana
var okkur alltaf einkar hugleikið.
Margt hefur á daga okkar drifið
og alltaf hefur þú haldið tryggð og
vinskap sem er ekkert sjálfgefið
mál. Við höfum oft rætt um það, og
ákváðum að vinskapurmn skipti
okkur meira máli heldur en hitt.
Vinátta þín og elskulegheit við okk-
ur á erfiðum stundum hefur verið
ótakmörkuð og ég vona að ég hafi
getað þakkað það nógu vel, þvi þú
átt það svo sannarlega skilið. Með
skemmtilegii upprifjunum í minn-
ingunni er „90 ára“ afmælisveislan
þín og Þórdísar vinkonu þinnar
vestur í Skutulsfirði sumarið ‘92.
Sumarblíða, veislutjald, grill, báts-
ferð, leikir og dans, allur sólar-
hringurinn gleði og gaman. Þessi
veisla var næstum þvf draumi lík-
ust. Þá má ekki gleyma 50 ára af-
mælisboðinu þínu nú í september
s.l. þar sem litaval kvöldsins var:
gyllt, fjólublátt og svart, tilmæli um
að vera í kjólum (þú varst ekkert
hrifin af drögtum í boðum) og auð-
vitað hattar, þetta allt skipti miklu
máli. Alveg stórkostleg veisla og
mikið gaman.
Elsku Hiddý, þetta er bara lítið
bréf með örfáum minningarbrotum
sem renna hér fram hjá og kaffiboll-
inn tómur.
Mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur til Öddu, Klaus, Hönnu, Bjarna,
Gullu og Ásgeirs.
Þín vinkona,
Þórdís.
Góð vinkona okkar er nú látin
langt um aldur fram. Að standa
frammi fyrir þeim sára missi er í
senn þungbært og óraunverulegt,
en eitt er víst, að Hiddý hefði viljað
að við minntumst hennar með gleði.
Fröken Hildur Svava var sko engin
meðaljóna. Strax í byrjun hafði hún
að engu hefðbundinn meðgöngu-
tíma og hóf sitt fyrsta ferðalag úr
móðurkviði tveim mánuðum fyiár
tímann. Móðir stúlkunnar var á
ferðalagi á Norðurlandi, nánar til-
tekið í Ásbyrgi. Vegurinn var hol-
óttur í meira lagi og virðist Hiddý
hafa ákveðið að nú væri nóg komið.
Stúlkan fæddist að Ærlæk í Axar-
firði. Hún var 7 merkur við fæðing-
una, vafin inn í bómull, vaggan var
skókassi og var hún geymd í ylvolg-
um bakaraofni fyrstu vikurnar eftir
fæðingu. Móðir hennar bjó til treyju
úr bómull, þar sem viðkvæm húðin
þoldi ekki viðkomu saumanna sem
eru á ungbarnafatnaði. Þessi hvíta
viðkvæma húð og dökka yfirbragð
gaf henni þetta sérstaka útlit sem
gerði hana framandi á sinn „íslensk-
franska" hátt og sveipaði hana
dulúð.
Við vinkonur hennar sem minn-