Morgunblaðið - 25.11.1997, Blaðsíða 35

34 ÞRIÐJUDAGUR 25. NÓVEMBER 1997
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 25. NÓVEMBER 1997 35

STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI: Árvakur hf., Reykjavík.
FRAMKVÆMDASTJÓRI: Hallgrímur B. Geirsson.
RITSTJÓRAR: Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
BISKUPSVIGSLA
ALLAR GÖTUR síðan kristin trú var lögtekin á Al-
þingi við Öxará árið eitt þúsund hefur hún mótað
hug landsmanna, meira og minna, sem og samfélag
þeirra, menningu, listir og viðhorf. Kristinn siður stend-
ur enn djúpum rótum í þjóðarsálinni, sem bezt sést af
því, að um 245 þúsundir landsmanna heyra til þjóðkirkj-
unni. Til hliðar við þjóðkirkjuna starfa að auki fleiri
kristnir söfnuðir, sem ná til nokkurra þúsunda einstakl-
inga til viðbótar. Ætla má að fjölmargir landsmenn
hafi með hjálp Sjónvarpsins fylgzt með því er fráfar-
andi biskup, herra Ólafur Skúlason, vígði eftþrmann
sinn, séra Karl Sigurbjörnsson, til biskups yfir íslandi
við hátíðlega athöfn í Hallgrímskirkju síðastliðinn
sunnudag.
Mikill fjöldi fólks var viðstaddur biskupsvígsluna í
Hallgrímskirkju, bæði leikir og lærðir. Aldrei fyrr hafa
jafn margir vígðir menn verið saman komnir undir einu
þaki hér á landi. Athöfnin sjálf einkenndist af form-
festu, glæsibrag, smekkvísi og virðuleik. Mestu máli
skipti þó kærleiksboðskapurinn, hreinn og tær, sem
yfir vötnum vígslunnar sveif, og svo vel kom fram í
predikun vígsluþegans.
Nývígður biskup fjallaði meðal annars í predikun
sinni um kröfu miskunnseminnar, sem iðulega mætir
okkur, hverju og einu, á vegferð okkar, einkum í sam-
skiptum við þá er höllum fæti standa og Kristur kall-
aði „sína minnstu bræður“; kröfu, sem svo auðvelt er
að daufheyrast við i önn hvunndagsins. Orðrétt sagði
hann:
„Lausnarinn, sem líf sitt gaf heiminum til lífs. Hann
sem fæddist í Betlehem. Hann sem þekkir kjör flótta-
mannsins og fangans, smán hins hædda og harmkvæli
hins dauðaseka. Hann sem þekkir myrkur heljar og
braut afl þess á bak aftur og sigrar. Þarna liggja spor-
in hans enn í heiminum okkar: Fatlaða barnið eða
móðirin örvinlaða. Öryrkinn sem alls staðar kemur að
lokuðum dyrum. Gamalmennið sem enginn heyrir hrópa
á hjálp. Hann er unglingurinn sem ráðvilltur hrekst í
viðjum vímufíknar eða illra örlaga í átt til sjálfstor-
tímingar. Þarna er Kristur að mæla sér mót við þig.
Ásjóna Krists dylst að baki hverju þjáðu andliti, kross-
inn hans í hverri neyð, allri synd og sorg, sérhverjum
dauða.“
Kirkja, sem hefur þessi orð að vegvísi, á erindi við
samtíð og framtíð. Morgunblaðið árnar nývígðum bisk-
upi heilla og velferðar í starfi.
SAMSTARFSEM
SKILAR MIKLU
SAMSTARF íslands og ríkja Evrópusambandsins á
sviði menntunar og rannsókna hefur orðið íslenzkum
vísindum og atvinnulífi mikil lyftistöng, eins og fram
kemur í samantekt í sunnudagsblaði Morgunblaðsins.
Með gildistöku samningsins um Evrópskt efnahags-
svæði öðlaðist ísland rétt til þátttöku í fjölmörgum
samstarfsáætlunum Evrópusambandsins á þessu sviði.
Óhætt er að segja að þar með hafi íslendingar tekið
stærra stökk inn í alþjóðlegt mennta-, vísinda- og rann-
sóknasamstarf en ella hefði komið til.
Vegna aðildar íslands að rammaáætlun Evrópusam-
bandsins um rannsóknir og þróun hefur fé til rann-
sókna og þróunar hér á landi aukizt verulega. Framlag
íslands til áætlunarinnar á fjögurra ára gildistíma henn-
ar er 807 milljónir króna en styrkir til íslenzkra fyrir-
tækja, rannsóknastofnana og vísindamanna samkvæmt
áætluninni eru um milljarður, þannig að framlag ís-
lands skilar sér til baka og vel það.
Hins vegar skipta fjárupphæðirnar kannski ekki
mestu máli í þessu samhengi, heldur þau tengsl, sem
íslenzkir vísindamenn og fyrirtæki mynda óhjákvæmi-
lega við evrópska samstarfsaðila. Slíkt hraðar alþjóða-
væðingu íslenzks atvinnulífs og stuðlar að því að ís-
lenzkt fræðasamfélag sé áfram kröftugur suðupottur,
þar sem áhrif og straumar úr ólíkum áttum mætast.
*
Herra Karl Sigurbjörnsson næsti biskup Islands
Genginní
ræktunarstarf
fyrri kynslóða
Nýr biskup sem tekur við á nýju ári segir í viðtali við
Jóhannes Tómasson mörg og spennandi verkefni bíða.
Hann segir einnig að kirkjan eigi að vera biðjandi,
boðandi og þjónandi.
EFST í huga mér er gleði, hlýhugur
og kærleikur sem umvafið hefur
mig og mína og gerir enn og mér
fannst gærdagurinn svo gagntek-
inn af,“ sagði herra Karl Sigurbjörnsson,
nývígður biskup, í samtali við Morgunblaðið
á heimili sínu í gærmorgun er hann var
spurður hvað væri honum efst í huga á þess-
um tímamótum. Hann tekur formlega við
biskupsembættinu á nýársdag og vinnur þá
jafnframt fyrsta embættisverkið við guðs-
þjónustu í Dómkirkjunni.
„Biskupsvígsla er ekki aðeins það að einn
er tekinn út úr til sérstakrar þjónustu. Hún
er líka öðrum þræði athöfn þar sem kirkjan
öll staðfestir köllun sína til þjónustu og það
vil ég sjá í athöfninni í gær, að kirkjan öll,
prestar og söfnuðurinn sameinast í bæn og
lofgjörð þar sem hún setur sér fyrir sjónir
markmiðið sem við viljum stefna að: Að kirkj-
an er fólk á ferð í fylgd Krists til þeirrar
framtíðar er hann skapar nýjan himin og
nýja jörð þar sem friðurinn, miskunnsemin
og kærleikurinn gagntekur allt. Þetta birtist
okkur í hverri guðsþjónustu en með sérstök-
um hætti í biskupsvígslu.“
Sterk bönd kirkju
og þjóðar
„Mér finnst athöfnin líka minna á hin
sterku bönd kirkju og þjóðar sem hafa ver-
ið gæfa okkar hingað til og vona og bið
að styrkist og leiði okkur fram á við. Úr
þeim jarðvegi, sem kirkjan hefur umfram
allt ræktað og nært með boðun sinni, í
uppeldi í trú í dyggðum í ljósi fagnaðarer-
indis Jesú Krists, hefur sprottið það besta
sem við eigum sem þjóð.
Ef við eigum að vaxa sem þjóð og sem
manneskjur og ef við ætlum að halda áfram
að skapa hér og móta menningarþjóð, sem
lætur sér ekki bara nægja að hafa nóg í
sig af því sem land og sjór gefur, heldur
vill líka hafa eitthvað að lifa fyrir, þá er
það þessi arfur sem skiptir sköpum, trú,
von og kærleikur.
Við lögðum upp með það árið þúsund
þegar segja má að við höfum í vissum skiln-
ingi orðið til sem þjóð og staðfest var með
óyggjandi hætti að hér skuli vera ein þjóð
og einn siður.“
Er biskupsembættið erfitt eða yfirþyrm-
andi_ hlutverk?
„Ég hugsa það ekki þannig en sé það sem
mikla áskorun og það er mikill akur sem
liggur fyrir. En eins og Kristur bendir læri-
sveinum sinum á - aðrir hafa erfiðað og
þér eruð gengnir inn í erfiði þeirra - þannig
er nú hin kirkjulega þjónusta. Maður stend-
ur ekki einn. Eg er að ganga inn í ræktunar-
starf sem aðrir hafa unnið kynslóð eftir
kynslóð.
Hins vegar eru ýmsar sviptingar í þjóðlífi
og menningu og það er margt dregið í efa
og gert að álitum sem menn töldu sjálfsagt
fyrr. Það er tekist á um skoðanir og sið í
þeirri merkingu hver sé grundvöllur fyrir
sameiginlegri tilveru okkar. Efnishyggjan
og neyslugræðgin eru ágeng og móta lífs-
hætti okkar en leiða manneskjuna út í herfi-
legustu ógöngur og munu bera móður jörð
ofurliði ef við gætum ekki að.“
Morgunblaðið/Golli
LANGFLESTIR fyrrverandi og núverandi sóknarprestar landsins, biskupar,
vígslubiskupar og djáknar voru viðstaddir biskupsvígsluna og ganga þeir hér í
prósessíu til kirkju.
Starfs- og lagarammi kirkjunnar breytist
nú um áramótin. Hvernig líst þér á þær
breytingar?
„Þar eru mörg og spennandi verkefni sem
bíða. Kirkjan hefur fengið nýjan lagagrund-
völl til að starfa eftir og það merkir í fyrsta
lagi að réttarstaða hennar hefur verið skýrð
og tryggð. Þar sem var áður margt óljóst
og óskilgreint hefur nú verið skipað með
lögum. Við verðum að leggja mikla alúð við
það að móta reglur sem kirkjan á að starfa
eftir innan þessa ramma. Þó verðum við að
gæta þess að týna okkur ekki í því öllu. Við
höfum verið upptekin af alls konar kerfisum-
ræðu og kirkjupólitík, sem er út af fyrir sig
eðlilegt, en við megum ekki týna okkur í
henni. Það er afskaplega auðvelt að gleyma
til hvers þessi lög og þessar reglur eru en
þau eru verkfæri í ræktunarverki kirkjunnar
í boðun fagnaðarerindisins.“
Biðjandi og þjónandi kirkja
„Ég hef sagt að ég vona að kirkjan okkar
verði umfram allt biðjandi, boðandi og þjón-
andi kirkja. Hún á að vera kirkja sem biður
með og fyrir fólki. Í bæninni erum við að
leggja eigin málefni og annarra okkur á
hjarta og fram fyrir Guð. Það er eitt mikil-
vægasta hlutverk kirkjunnar. Sá sem biður
fyrir öðrum finnur líka til með öðrum og
gleðst með öðrum, tekur þátt í kjörum ann-
arra. Þannig á kirkjan að vera. Hún á að
vera boðandi, vita fyrir hvað hún stendur, á
að tala skýrt um Jesú Krist og fagnaðarer-
indi hans. Hún á líka að vera þjónandi, leggja
meiri áherslu á kærleiks- og líknarþjónustu
og þann kærleika sem birtist ekki í orðum
heldur verkum, í því að gefa af sér.“
í bréfi sem nývigður biskup sendi kjör-
mönnum áður en til kosninga kom nefndi
séra Karl ijögur atriði sem vinna þyrfti að
innan kirkjunnar: Endumýjun og innri upp-
byggingu, endurbætur á stjórnkerfi og
starfsháttum, uppeldi í trú og bæn og nýtt
samtal kirkju og þjóðar. Sagði hann líka að
þörf væri siðbótar, eflingar og endurnýjun-
ar, samstöðu og einingar.
„Það er þörf á siðbót. Það merkir að við
tökum til okkar sjálfra það sem við erum
að boða. Heilindi orðs og athafna eru hveij-
um manni nauðsynleg og ekki síst kirkjunn-
ar mönnum. Siðbót er líka sjálfsskoðun og
sjálfsgagnrýni og að slíku þurfum við að
stuðla.“
Séra Karl nefndi einnig að vinna þyrfti
að því af festu og ábyrgð að stjórn og rekst-
ur þjóðkirkjunnar verði á við það besta sem
gerist í nútímasamfélagi. Hvernig sér hann
það verkefni fyrir sér?
Skilvirkt og ódýrt stjórnkerfi
„Mjög mikill vöxtur hefur orðið í stjóm
kirkjunnar og á biskupsstofu vegna þess að
hún hefur tekið við íjölmörgum verkefnum
frá kirkjumálaráðuneytinu. Þessi mikli vöxt-
ur hefur orðið á stuttum tíma, hefur eigin-
lega hellst yfir kirkjuna. Mér þykir mjög
mikilvægt að fram fari gagnger úttekt á
fjármálum og stjórnsýslu kirkjustjórnarinn-
ar, gjarnan með aðstoð utanaðkomandi að-
ila. Nefnd á vegum ráðuneyta og biskups-
stofu hefur unnið skýrslu um fjármál og sjóði
og skipulag biskupsstofu og Ríkisendurskoð-
un fylgist að sjálfsögðu vel með öllu. Ég hef
enga ástæðu til að ætla að ekki sé allt í
góðu lagi. Ég tel hins vegar hollt og gott á
tímamótum að fara ofan í saumana og sjá
hvað má betur fara með það að leiðarljósi
að gætt sé ýtmstu hagkvæmni og ráðdeild-
ar. Einnig að stjórnkerfið verði einfalt, ódýrt
og skilvirkt. Það er auðvelt að þenja út skrif-
finnsku og þvi verður að beita aðhaldi, við
viljum ekki að kirkjan verði skriffinnskubákn
heldur viljum við nota stjórnsýsluna sem
verkfæri og verkfæri verða að vera lipur og
vinna sitt verk.“
Séra Karl mun á næstu vikum setja sig inn
í mál sem til umíjöllunar em hjá yfirstjóm
kirkjunnar, sem hann reyndar þekkir að tals-
verðu leyti eftir setu sína í kirkjuráði undanfar-
in tvö ár, jafnframt því sem hann losar sig
úr starfi sínu sem sóknarprestur í Hallgríms-
kirlq'u. „Ég stekk ekki alskapaður inn í þetta
verkefni en minni á það sem ég nefndi áðan
að ég er ekki einn í þessu verki,“ sagði hann
að lokum.
Fjölskyldan flytur inn í embættisbústað
biskups nokkm eftir næstu áramót en sjálfur
átti séra Karl þar heima í nokkur ár fyrir
tæpum þremur áratugum, á biskupsámm föð-
ur hans, áður en hann stofnaði eigið heimili.
ÞEGAR mannssonurinn kemur í
dýrð sinni - kemur til að dæma.
Dómurinn féll reyndar einhvern tíma
fyrir löngu, þegar við stóðum and-
spænis vali, sem við tókum ekkert
eftir að hefði nokkra einustu þýð-
ingu. Það var ekki skoðanakönnun
um trúarskoðanir né eilífðarmálin,".
sagði nývígður biskup meðal annars
í predikun sinni við vígsluna.
„Á vegi varð einhver þeirra sem
hann kallar nú „sína minnstu bræð-
ur“, mannssonurinn, lausnarinn, sem
líf sitt gaf heiminum til lífs. Hann
sem fæddist í Betlehem. Hann sem
þekkir kjör flóttamannsins og fang-
ans, smán hins hædda og harmkvæli
hins dauðaseka. Hann sem þekkir
myrkur heljar og braut afl þess á bak
aftur og sigrar. Þarna liggja sporin
hans enn í heiminum okkar: Fatlaða
barnið og móðirin örvinglaða. Öryrk-
inn sem alls staðar kemur að lokuðum
dyrum. Gamalmennið sem enginn
heyrir hrópa á hjálp. Hann er ungl-
ingurinn sem ráðvilltur hrekst í viðj-
um vímufíknar eða illra örlaga í átt
til sjálfstortímingar. Þarna er Kristur
að mæla sér mót við þig. Ásjóna
Krists dylst að baki hveiju þjáðu
andliti, krossinn hans í hverri neyð,
allri synd og sorg, sérhveijum
dauða.“
Undir lok predikunarinnar sagði
hann síðan: „Þar kemur að hann birt-
ist í dýrð og allir englarnir með hon-
um, Kristur. Miskunnsemi, kærleikur,
sem enginn verðskuldar og engum
bregst. Þangað til skulum við vera
þar sem hann er, kirkjan hans, í fylgd
hans er hann fer um á meðal mann-
anna, líknandi návist, miskunn, náð.
Við skulum vera kirkjan hans, samfé-
MorgunDiaoio/PorKen
MEÐAL gesta voru frú Vigdís Finnbogadóttir, fyrrum forseti ís-
lands, Þorsteinn Pálsson kirkjumálaráðherra og Ingibjörg Rafnar,
kona hans, og forsætisráðherrahjónin, Ástríður Thorarensen og
Davíð Oddsson.
Morgunblaðið/Golli
HERRA Ólafur Skúlason biskup, sem lætur af starfi um næstu
áramót, vígði eftirmann sinn, séra Karl Sigurbjörnsson. Flestir
prestar landsins voru viðstaddir og sátu þeir í kór kirkjunnar við
athöfnina.
Úr predikun hins nývígða biskups í Hallgrímskirkju
Við skulum vera kirkjan hans
lag samsæri kærleikans, ljóssins
megin. Vakandi fyrir návist hans
skulum við elska hann og biðja/ Og
hlusta eftir rödd hans í orðinu, fagna
honum er hann kemur við skírn og
kvöldmáltíð. Og taka á móti honum
er hann verður á vegi í þeim sem
hjálparþurfí er. Finna til með þeim
sem þjást. Samfagna þeim sem gleðj-
ast. Leita leiða til að verða að liði,
létta neyð og vinna gegn böli. Þannig
mælir Kristur sér mót við okkur nú.
Og það er vegna þess að hann er hér
okkar á meðal, hulinn í orði og sakra-
mentum og í náunga okkar, sínum
innsta bróður og systur, að við getum
þekkt hann aftur er hann birtist.
Þegar hann kemur og allir englarnir
með honum í dýrð - Mannssonurinn,
dómarinn, lausnarinn, - bróðir þinn.“
Hvað er mikilvægast?
í móttöku í Listasafni íslands
flutti séra Karl ávarp þar sem hann
þakkaði þá hlýju sem honum og fjöl-
skyldunni hefði verið sýnd. I upp-
hafi beindi hann nokkrum orðum til
forsetafrúarinnar og sagði: „Ég vil
fyrst af öllu lýsa gleði minni yfir því
að forsetafrú, Guðrún Katrín, er hér
meðal okkar. Svo snortin höfum við
og þjóðin öll verið af baráttu þinni
undanfarið, kæra Guðrún Katrín.
Þú hefur verið í bænum okkar og
hjörtum og verður enn um ókomna
daga. Við biðjum Guð að blessa þig
og styrkja og vefja örmum líknar
sinnar."
Eftir að hafa þakkað tónlistar-
fólkinu, ekki síst úr fjölskyldunni,
spurði hann hvað væri mikilvægast
í lífinu: „Hvað er dýrmætast alls?
Upphefð, metorð, völd? Ég hlýt sitt-
hvað slíkt í dag. Hrærður og þakk-
látur er ég, vissulega. En það sem
mestu varðar er þó ÞIÐ, fólk, sem
samferða er eða á vegi verður, lífs-
förunautur, ástfólginn, þvílík gæfa!
elskuð börn, tengdasonur, og for-
eldrar, það er svo óumræðilegt gleði-
og þakkarefni að njóta samvista
ykkar í dag, og þið, systkin, frænd-
lið, samferðarfólk, samstarfsfólk,
kunnugir, ókunnugir vegfarendur á
lífsins vegi. Og þetta er mikilvægast
alls. Hlúum að því, ræktum það.
Kirkjan er fólk á ferð, trúin að
kristnum skilningi er tengsl, samfé-
lag, samskipti. Við skulum taka
höndum saman um að styrkja það
samfélag, biðja fyrir og vinna að
endurnýjun og eflingu þeirrar
kristni sem í þúsund ár hefur átt
samleið með okkar þjóð. Mér eru
hugstæð orð postulans og vil vitna
til þeirra enn og aftur: „Ekki svo
að vér viljum drottna yfir trú yðar,
heldur erum vér samverkamenn að
gleði yðar.“ Þannig samverkamenn,
samverkafólk, skulum við vera,
saman öll, samverkafólk að gleði,
og þvi sem er uppspretta allrar gleði,
allrar gæfu, Kristur Jesús og fagn-
aðarerindi hans. Gleði hans og friður
fylgi okkur öllum.“
Kennimaður
með kímnigáfu
HERRA Karl Sigurbjörnsson
stendur á fimmtugu, fæddur 5.
febrúar 1947. Foreldrar hans eru
Magnea Þorkelsdóttir og dr. Sig-
urbjörn Einarsson biskup. Systk-
in séra Karls eru sjö, fimm bræð-
ur, þrír þeirra prestvígðir, og
tvær systur og er önnur þeirra
gift presti.
Tvítugur tók
séra Karl stúdents-
próf frá MR og
lagði síðan leið
sína i guðfræði-
deild Háskólans
eins og tveir eldri
bræður hans höfðu
þegar gert. Lauk
hann guðfræði-
prófi árið 1973 og
vígðist þá til Vest-
mannaeyja. Starf-
aði hann í fyrstu
meðal Vestmanna-
eyinga sem dreifð-
ir voru um Suð-
vesturland eftir
gosið en fluttist til
Eyja haustið 1973
og var þar til árs-
loka 1974 er hann
hafði verið kjörinn
prestur í Hall-
grímssókn. I Eyj-
um var við ýmis
mál að kljást í
framhaldi af eld-
gosinu þar og fór
hann t.d. með
fermingarbörnin
upp á land, dvaldi
að Flúðum þar sem fermingar-
undirbúningi vetrarins var lokið
á einni viku. Var hópurinn síðan
fermdur í Skálholtskirkju.
I Hallgrímssókn var séra Karl
samstarfsmaður séra Ragnars
Fjalars Lárussonar í tæp 23 ár
og bar ekki skugga á samstarfið.
Meðal annars tóku þeir strax upp
þann hátt að vera saman um
fermingar og undirbúning henn-
ar sem margir prestar í tvímenn-
ingsprestaköllum hafa siðan tek-
ið upp.
Áhugamálin
tengd starfinu
Áhugamál séra Karls hafa
einkum tengst starfi hans og
hann hefur alla tíð haft í mörg
horn að líta í störfum sínum.
Hann hefur t.d. verið mjög eftir-
sóttur til að annast jarðarfarir
og það langt út fyrir sóknarmörk
sín. Hann hefur og þótt vandaður
kennimaður og predikari, flytja
skýran boðskap með orðfæri og
sannfæringu sem grípur áheyr-
endur þannig að þeir hlusta.
Hann hefur einnig þótt hafa ríka
kímnigáfu til að bera, sem hann
fer vel með eðlis starfsins vegna,
en hún kemur gjarnan upp á
yfirborðið í stólræðum.
Tvisvar hefur séra Karl tekið
sér leyfi. I hinu fyrra dvaldi
hann í Svíþjóð ogþjónaði þar
sem prestur og í því síðara stund-
aði hann nám í Bandaríkjunum
í sálgæslu og siðfræði. Þá hefur
hann verið virkur í félagsmálum
prestastéttarinnar
og setið í stjórn
Prestafélagsins.
Frá árinu 1990 hef-
ur séra Karl verið
kirkjuþingsfulltrúi
og meðal annars
látið til sín taka
málefni starfs-
manna kirkjunnar.
Hefur hann komið
fram með ályktan-
ir um nauðsyn þess
að prestum og öðr-
um starfsmönnum
kirkjunnar sé séð
fyrir sálgæslu og
handleiðslu, um
fj ölskylduþj ónustu
kirkjunnar og um
nauðsyn þess að
skólar og heimili ‘t
annist einnig
trúaruppeldi,
kenni börnum
bænir og kynni
þeim kristileg við-
horf. Þá hefur
hann starfað í ýms-
um nefndum á veg-
um þjóðkirkjunn-
ar. Nokkrar bækur
hefur Karl ritað og
þýtt aðrar, ekki síst um sálgæslu
og bækur fyrir börn. Þykir öll
framsetning hans þar aðgengi-
leg og skýr.
Góður kennari
Karl sinnti félagslífinu í MR
kannski af heldur minni þrótti
en ýmsir skólabræður hans en
hann var í strákabekk í mála-
deild. í Faunu, útskriftarbók
menntaskólans, er mynd af Karli
í alltof stórri hempu með Hall-
grímskirkju í baksýn þar sem
hann er látinn segja: Skyldi ekki
þurfa stóran prest í þessa kirkju?
Á námsárum sínum í guðfræði-
deildinni starfaði Karl m.a. við
kennslu í Kvennaskólanum.
Minnast skólastúlkur frá þeim
árum hans sem sérstaklega
skemmtilegs kennara sem sagði
brandara en kenndi jafnframt
ágætlega. Eftir að hann tók guð-
fræðipróf hefur hann verið
stundakennari í guðfræðideild
og kenndi líka á árum áður við
Hjúkrunarskólann.
Eiginkona séra Karls er Krist-
in Þórdís Guðjónsdóttir banka-
ritari. Börn þeirra eru þijú, Inga
Rut, Rannveig Eva og Guðjón
Davíð. -jt
Morgunblaðið/Þorkell
HERRA Karl Sigur-
björnsson, biskup, flytur
prédikun sina í Hall-
grímskirlqu.
Feðgar oft biskupar
FEÐGAR hafa nokkrum sinnum
gegnt biskupsembætti á íslandi
eins og nú er um herra Karl Sigur-
björnsson, nývígðan biskup, en
faðir hans Sigurbjörn Einarsson
var biskup árin 1959 til 1981.
Þegar Isleifur biskup Gissurar-
son lét af embætti sinu árið 1080
tók Gissur sonur hans við. Þá
kusu Norðlendingar Sigurð Jóns-
son, prest á Grenjaðarstað, til
biskups en faðir hans var Jón
Arason sem tekinn var af lífi árið
1550 eins og kunnugt er. Konung-
ur aftók hins vegar að veita Sig-
urði embættið. Árið 1632 tók Gisli
Oddsson við embætti í Skálholti
af föður sínum, Oddi Einarssyni
og árið 1674 varð Þórður Þorláks-
son biskup í Skálholti en hann var
sonur Þorláks Skúlasonar Hóla-
biskups. Sá var dóttursonur Guð-
brands Þorlákssonar og annar
sonur Þorláks, Gísli, tók við af
föður sínum sem Hólabiskup. Síð-
ustu biskupar sem sátu í Skál-
holti voru feðgarnir Finnur Jóns-
son og Hannes Finnsson.
Árið 1981 var Pétur Sigurgeirs-
son kjörinn biskup íslands. Faðir
hans var Sigurgeir Sigurðsson sem
var biskup árin 1938 til 1953.
Núverandi vígslubiskup Skálholts-
stiftis, Sigurður Sigurðarson, er
sonur Sigurðar Pálssonar sem var
vigslubiskup árin 1966 til 1982.