Morgunblaðið - 25.11.1997, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 25. NÓVEMBER 1997 49
SIGURÐUR G.
SIG URÐSSON
+ Sigurður G. Sigurðsson var
fæddur í Reykjavík 21. apríi
1932. Hann lést á Landspítalan-
um 13. nóvember síðastliðinn
og fór útför hans fram frá Há-
teigskirkju 24. nóvember.
Ég vil með með örfáum orðum
kveðja Sigurð G. Sigurðsson prent-
ara, með þökk fyrir góða vináttu í
fjörutíu ár. Sumir menn eru þannig
að maður getur reitt sig á vináttu
þeirra og tryggð þótt langur tími
Ííði milli endurfunda. Svo þegar
menn hittast kemur í ljós að stund-
um hefur þeim verið hugsað til
manns. Kannski á erfiðum stundum
eða gleðistundum. Til þessa var
gott að vita, en svona var Sigurður.
Eg vona að þetta hafí verið gagn-
kvæmt. Að minnsta kosti hefur
hugurinn oft leitað til hans síðustu
misserin, meðan hann háði sína erf-
iðu baráttu.
Setjarasalurinn í Ríkisprentsmiðj-
unni Gutenberg var í gamla daga
sérkennilegur vinnustaður fyrir
margra hluta sakir. Ekki síst vegna
þess að þar unnu ungir menn og
aldnir hlið við hlið við hlið, og þótt
þar væru bestu tæki sem þá var völ
á, var einnig verið að handsetja
bækur með aldagamalli vinnu-
aðferð. Það voru útgáfur Hins ís-
lenska fornritafélags, síðustu bæk-
urnar sem handsettar voru á ís-
landi, og setjarinn var Sveinbjörn
Oddsson. Á þessum sal mættust því
gamli og nýi tíminn, og karlarnir
voru ósparir á heilræðin við hina
ungu, og hefur sumt af því reynst
ágætt veganesti. Þeir voru hvattir
til vandvirkni og til að tileinka sér
gamlar hefðir í faginu. Yfir því vakti
meistari H.H., Hallbjörn Halldórs-
son yfirverkstjóri, sem gekk um
salinn á hveijum morgni og leit á
verkin hjá mönnum. Hann bauð
gjarnan í nefíð, sem hann sagði að
væri konunglegur hirðósiður. Hall-
björn varaði menn við of miklum
hraða, og hafði yfir ýmsa speki úr
hugleiðingum sínum, t.d. þá að
prentlistin væri allt í senn: göfugt
starf, vandasamt verk og erfíð
vinna.
Ekki er að efa að Sigurður hafði
hæfileika til langskólanáms, ef svo
hefði atvikast, en hann valdi prent-
verkið og gerði það að ævistarfi.
Aldrei bar á öðru en að hann væri
LYDÍA
KRISTÓFERSDÓTTIR
+ Lydía Kristófersdóttir
fæddist í Skjaldartröð á
Hellnum 19. júní 1913. Hún lést
í St. Fransiskusspítalanum í
Stykkishólmi 13. október síðast-
liðinn og fór útför hennar fram
frá Ólafsvíkurkirkju 25. októ-
ber.
Lýdía fóstursystir mín kom í fóstur
til foreldra minna að Brekkubæ á
Hellnum aðeins sólarhringsgömul.
Foreldrar mínir voru hjónin Lárus
Lárusson og Stefanía Ólafsdóttir.
Þegar Lýdía kom til okkar var ég
þriggja ára gamall. Foreldrum mín-
um þótti mjög vænt um Lýdíu. Móð-
ir mín var mjög góð við hana og elsk-
aði hana ekki síður en sín eigin böm.
Við Lýdía vorum mjög samrýnd
og okkur kom mjög vel saman. Við
lékum okkur alltaf saman og einnig
eftir að hún fór frá foreldrum mínum
aftur að Skjaldartröð. Þá var hún
um 10 ára gömul. Það var erfitt
fyrir Lýdíu að fara frá okkur aftur
til foreldra sinna. Hún varð mjög
+ Harry Kristján Kjærnested,
matreiðslumeistari, fæddist
í Reykjavík 10. ágúst 1926. Hann
lést á Landspítalanum 5. nóvem-
ber síðastliðinn og fór útför
hans fram frá Keflavíkurkirkju
14. nóvember.
Söknuður og ljúfar minningar
streymdu fram þegar ég fékk þær
fréttir að kær vinur okkar hjóna,
Harry, hefði kvatt þennan heim.
Við kynntumst Harry fyrst árið
1976 þegar við fluttum í Grænás, í
nágrenni við þau hjónin. Fljótlega
veittum við eftirtekt manni sem gekk
um móana fyrir ofan hverfið og
gróðursetti plöntur, venjulega með
heilan barnahóp í kringum sig. Þetta
var Harry að sinna einu af áhuga-
málum sínum. Elsti sonur okkar
sagði okkur hróðugur að Harry hefði
gefið sér og öllum hinum börnunum
tré sem þau yrðu að passa vel. Þann-
ig fékk hann börnin til liðs við sig
til að vernda gróðurinn.
Harry var einstaklega ljúfur mað-
ur og eru það mikil forréttindi að
hafa átt hann að vini. Það var alltaf
auðsótt mál að hjálpa þegar eitthvað
stóð til, hvort sem var stórafmæli,
matarboð eða fermingarveisla. Þá
var hann mættur og tók við stjórn-
inni, sagði okkur að hafa engar
áhyggjur, við skyldum bara sinna
gestunum, hann sæi um veitingarn-
ar. Það gerði hann ætíð með sóma
og var snyrtimennskan hans aðals-
merki. Sérstaklega er mér minnis-
stætt þegar ég ökklabrotnaði ein
jólin, þá var Harry minn mættur til
að hjálpa til við matinn.
Harry átti mörg áhugamál og eitt
sorgbitin og grét mikið. Hún reyndi
oft að komast til okkar í leyfisleysi
og þegar einhver kom frá Skjaldar-
tröð til að sækja hana, þá faldi hún
sig gjarnan. Mér leiddist það mikið
þegar Lýdía fór aftur að Skjaldar-
tröð og móðir mín saknaði hennar
mikið. Lýdía sagði mér að hún hefði
aldrei beðið þess bætur að hafa far-
ið frá okkur.
Þorleifur bróðir Lýdíu var ferming-
arbróðir minn og eftir að Lýdía fór
að Skjaldartröð, lékum við okkur
saman þtjú. Á vorin vorum við látin
vaka yfir vellinum sem kallað var og
við áttum að passa að skepnur kæm-
ust ekki í túnin. Við vöktum alla
nóttina, þar til fuliorðna fólkið kom
á fætur. Okkur fannst gaman að
vaka, því þá gátum við leikið okkur
svo mikið. Okkur kom vel saman í
leikjunum og vorum samrýnd.
Lýdía var indælt barn og alltaf
ljúf og glöð. Þær eru ljúfar minning-
arnar sem ég á um hana frá æsku-
árunum okkar og alla tíð síðan. Hún
tók alltaf vel á móti mér hvenær sem
af þeim var lestur bóka. Varla kom
maður í heimsókn öðruvísi en að
hann væri með bók í hendi. Eftir
að börnin hans gáfu honum hundinn
Snúlla var hann duglegur að fara í
gönguferðir og veit ég að hann heim-
sótti margar af vinkonum sínum,
eins og hann kallaði samstarfskonur
sínar hjá Flugleiðum. Var hann alls
staðar aufúsugestur og nutu þær
þess að dekra við hann.
Harry var lánsamur maður, átti
það sem mestu máli skiptir, yndis-
lega fjölskyldu og voru góðar sam-
verustundir með henni honum allt.
í lok júlí kom Harry í sína síðustu
gönguferð til mín í fallegu sumar-
veðri. Við sátum úti í garði þar sem
hann gat notið náttúrunnar. Hann
talaði mikið um börnin sín og ljóm-
aði þegar hann sagði sögur af barna-
börnunum.
mig bar að garði, hún var gestrisin
og vildi öllum gera gott. Lýdía og
Jónas Pétursson, sem ólst upp á
Arnarstapa, hófu búskap á Sjónar-
hól á Arnarstapa og bjuggu þar í
um það bil 30 ár eða þar til þau flutt-
ust til Ólafsvíkur og voru búsett þar
allt til þess að Jónas dó árið 1993.
Það ár varð Lýdía áttræð. Þau hjón-
in voru samhent og sambúðin góð.
Bæði voru þau dugleg og vinnusöm.
Þau áttu þijú góð og mannvænleg
börn sem voru vel upp alin. Lýdía
var indæl kona og góð húsmóðir.
Hún var verklagin og lék allt í hönd-
um hennar. Þá var hún þrifin og
kappkostaði að hafa allt hreint og
snyrtilegt í kringum sig. Eftir að
hún náði áttræðisaldri fór heilsu
hennar að hraka og ágerðust veik-
indi hennar með tímanum. Hún var
um tíma á Dvalarheimili aldraðra í
Stykkishólmi en fór svo þaðan á
Sjúkrahúsið í Stykkishólmi og dó
þar.
Nú að leiðarlokum þakka ég fyrir
indælar samverustundir í æsku og
allar ljúfar samverustundir á liðinni
tíð. Guð blessi minningu hennar og
öllum aðstandendum votta ég inni-
lega samúð mína og bið Guð að
blessa ykkur öll.
Finnbogi G. Lárusson,
Laugarbrekku.
Sjúkralega Harrys var stutt en
erfið, þó átti hann ætíð auðvelt með
að slá á létta strengi og stutt var í
grínið. Þegar ég eitt sinn spurði
hvort ég gæti gert eitthvað fyrir
hann var svarið „keyra varlega
heim“.
Aðdáunarvert var að sjá með hví-
líkri nærgætni og alúð eiginkona
hans, Dagga Lis hlúði að honum í
veikindunum, en á móti uppskar hún
alla hans ást og kærleika til hins
síðasta dags.
Við kveðjum kæran vin með virð-
ingu og þakklæti fyrir samfýlgdina.
Döggu Lis og aðstandendum öllum
sendum við einlægar samúðarkveðj-
ur.
Svala og fjölskylda.
öarSskom
^ v/ PossvogskPkjwgafð a
554 0500
í stórum og mmgóðum sýningarsal okkar
eigum við ávallt íyrirliggjandi margar
gerðir legsteina og minnisvarða.
Hvergi meira úrval. Yfir 45 ára reynsla |
Verið velkomin til okkar,
eða fáið myndalista.

SKEMMUVEGI 48, 200 KOP., SIMI: 557-6677/FAX: 557-8410
HARRY KRISTJÁN
KJÆRNESTED
sáttur við þá ákvörðun; hann leitaði
aldrei á önnur mið en sinnti starfinu
alla tíð af mikilli alvöru og sam-
viskusemi og hvarvetna nutu sín vel
hæfileikar hans og mannkostir.
Hann átti því er yfir lauk að baki
langan og farsælan starfsferil, vin-
sæll af stéttarbræðrum og vel met-
inn af viðskiptavinum. Og vel mega
vinnuveitendur hans við una, því
nærvera hans var hveiju fyrirtæki
til framdráttar, enda voru honum
hvarvetna falin vandsöm verkefni,
en meðfædd hógværð olii því að
hann sóttist ekki eftir vegtyllum og
frama. Þó hlaut svo að fara að hon-
um yrðu falin mannaforráð, því síð-
ustu tvo áratugina var hann við
verkstjórn og verkmóttöku í Guten-
berg. I því starfi nýttust vel þekking
hans og reynsla, en ekki síður áreið-
anleiki, vilji til að leysa hvers manns
vanda og leikni í mannlegum sam-
skiptum. Lengst af starfsævinni
vann Sigurður í Gutenberg, en átti
einnig stuttar viðkomur í Eddu,
Prentsmiðju Jóns Helgasonar, ísa-
fold og Morgunblaðinu. Um miðjan
sjöunda áratuginn hleypti hann
heimdraganum og vann í nokkur
ár við prentverk í Bandaríkjunum.
Þar kunni hann vel við sig, en kaus
að festa þar ekki rætur.
Sigurður var ákaflega vandaður -
maður til orðs og æðis, heilsteypt-
ur, trygglyndur og vandur að virð-
ingu sinni. Hann var greindur, vel
að sér og viðræðugóður um alla
hluti, stálminnugur og fróður.
í einkalífi sínu var hann mikill
gæfumaður og átti góða fjölskyldu
sem hann unni og mat meira en
allt annað, og á góðu heimili átti
hann sínar hamingju-, næðis- og
hvíldarstundir. Svo heill var hann
og óskiptur í öllu atferli á lífsleið-
inni að þar var ekki rúm fyrir mik-
ið annað en starfið og fjölskylduna,
en það var líka sannfæring hans
að einmitt þetta tvennt væri það sem
mestu máli skipti um hamingju
manna.
Ég og Guðrún kona mín vottum
Maríu og bömum þeirra Sigurðar
dýpstu samúð.
Sverrir Sveinsson.
+
Elskuleg systir okkar, mágkona og frænka,
HELGA K. OTTÓSDÓTTIR
flugfreyja,
sem lést mánudaginn 17. nóvember sl.,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju miðviku-
daginn 26. nóvember kl. 15.00.
Ása G. Ottósdóttir, Albert Stefánsson,
Elísabet Þóra, Auður, Hafdís Björk,
Elísabet S. Ottósdóttir, Örn Johnson,
Helga Kristín, Óttar Örn, Ásgeir Thor.
+
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
PÁLMI KRISTJÁNSSON,
lengst af til heimilis
á Rifi á Snæfellsnesi,
andaðist á Sjúkrahúsi Reykjavíkur mánu-
daginn 17. nóvember.
Útförin fer fram frá Seljakirkju í Reykjavík
föstudaginn 28. nóvember kl. 13.30.
Sveinbjörg Fjóla Pálmadóttir, Jón Helgi Óskarsson,
Guðfinnur Georg Pálmason, Jóhanna Sigríður Emilsdóttir
og barnabörn.
+
Við þökkum innilegar fyrir auðsýnda samúð,
vináttu og hlýhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
KRISTJÁNS SIGURÐSSONAR
fyrrv. yfirlæknis
Sjúkrahúss Keflavíkur,
Otrateigi 34,
Reykjavík.
Valgerður Halldórsdóttir,
Hildur Kristjánsdóttir, Ingibjörn Hafsteinsson,
Halldór Kristjánsson, Jenný Ágústsdóttir,
Sigurður Kristjánsson, Anna Daníelsdóttir,
Hjalti Kristjánsson, Vera Björk Einarsdóttir,
Guðrún Þura Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug
vegna fráfalls og jarðarfarar,
KRISTÍNAR DANIVALSDÓTTUR,
Hlévangi,
Keflavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Hlé-
vangs og starfssfólki hjartadeildar Sjúkrahúss
Reykjavíkur fyrir góða umönnun.
Hilmar Pétursson,
Jóhann Pétursson,
Kristján Pétursson,
Páll Pétursson,
Unnur Pétursdóttir,
Ásdís Jónsdóttir,
Ingibjörg Elfasdóttir,
Ríkey Lúðvíksdóttir,
Halla Njarðvík,
Snorri Þorgeirsson,
barnabörn og barnabarnabörn.