Morgunblaðið - 28.02.1998, Blaðsíða 52

52 LAUGARDAGUR 28. FEBRÚAR 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Eggert Ólafsson
var fæddur í
Þjórsártúni, Rangár-
vallasýslu, 17. nóv-
ember 1909. Hann
lést á Landspítalan-
um 17. febrúar síð-
astliðinn.
Foreldrar hans voru
Ólafur ísleifsson,
Iæknir, frá Bartakoti
í Selvogi, f. 17. janú-
ar 1859, d. 19. mars
1943, og Guðríður
Eiríksdóttir, f. á
Minnivöllum á Landi
24. apríl 1869, d. 4.
desember 1960.
Systkini Eggerts voru Ingveldur
Ólafsdóttir Loftsson, f. 1. septem-
ber 1901, d. 26. febrúar 1995,
Huxley Ólafsson, búsettur í
Keflavík, f. 9. janúar 1905. Einn
eldri bróðir, sem einnig hét
Huxley, lést á barnsaldri, f. 21.
júlí 1900, dáinn 20. febrúar 1904.
Eggert kvæntist Sigríði Ástu Ás-
björnsdóttur, Pálssonar frá Sól-
heimum í Sandgerði, hinn 21.
maí 1939. Sigríður var fædd 2.
aprfl 1915. Hún lést 14. júlí 1985.
Böm þeirra eru: 1) Ingi, f. 16.
ágúst 1939, kvæntur Ágústu
Höllu Jónasdóttur. 2) Kolviður
Ásbjöra, f. 29. október 1942, d.
23. apríl 1944. 3-4) Tvíburarair
Ásbjöra og Ólafur, f. 2. ágúst
1945. Ásbjörn, kvæntur Jennýju
Elskulegur tengdafaðir minn,
Eggert Ólafsson, er látinn 88 ára að
aldri.
Margar ljúfar hugsanir fara um
huga minn þegar ég hugsa til baka.
Margar ánægjulegar stundir áttum
við fjölskyldan í Höfnunum með
Eggerti og Sillu á meðan Silla lifði
en hún lést árið 1985. Var það mikill
missir fyrir Eggert og eftir það
voru bömin hans honum allt. Egg-
ert dvaldi oft á heimili okkar hjóna.
Alltaf var hann jafn þægilegur í um-
gengni á allan hátt. Mér fannst
mjög gaman að gefa honum að
borða og einnig leið mér vel þegar
hann gisti hjá okkur, hann svo mik-
ið þakklátur fyrir það, því þeir feðg-
ar voru nánir og gátu þá átt sínar
stundir saman.
Hann bar mikla umhyggju fyrir
allri sinni fjölskyldu og hringdi oft
því hann vildi vita hvernig fólkinu
sínu liði.
Eggert hafði gaman af að ferðast.
Meðan Silla konan hans lifði ferðuð-
ust þau saman. Ég fékk að heyra
ferðasögur og sjá myndir frá þess-
um ferðalögum þeirra og var það
mjög fróðlegt að heyra og sjá.
Þau skipti sem hann ferðaðist
með okkur bæði innanlands og er-
lendis höfðu bæði hann og ég mjög
gaman af þessum ferðum. Við Egg-
ert gátum alltaf talað saman um allt
mögulegt. Framhaldslíf var hann al-
veg viss um enda væri þetta allt
Karitas Ingadóttur,
og Ólafur, kvæntur
Kristjönu Björgu
Gfsladóttur. 5)
Signý, f. 28. mars
1947, gift Páli Bj.
Hilmarssyni. 6) Páll
Sólberg, f. 12. mars
1951, kvæntur Krist-
jönu Margréti Jó-
hannesdóttur. Sig-
urður Ragnar Magn-
ússon, f. 18. febrúar
1969, sonur Signýjar,
var alinn upp á heim-
ili Eggerts og Sigríð-
ar. Unnusta Sigurðar
er Magnea Grétarsdóttir.
Eggert hóf búskap í Þjórsártúni
1938 en varð að hætta búskap
vegna heilsubrests eiginkonu
sinnar. Hann starfaði um tfma f
Sandgerði en 1943 flytjast þau í
Hafnir og bjuggu þar æ síðan.
Hann rak fiskverkun í Höfnum,
fyrst í félagi við aðra en síðar í
eigin nafni. Eggert var oddviti
Hafnahrepps um tveggja áratuga
skeið og gengdi mörgum trúnað-
arstörfum fyrir sveit sína. Síðustu
árin bjó Eggert í íbúð að Háteigi
18, Keflavík, í sambýli við dóttur
sína og tengdason.
Útför Eggerts fer fram frá Ytri-
Njarðvfkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30. Jarðsett
verður í Kirkjuvogskirkjugarði,
Höfnum.
saman hálftilgangslaust ef það væri
ekki, eins og hann sagði við mig fyr-
ir hálfum mánuði.
Elsku Eggert minn, aldrei
komstu tómhentur til mín; blóm-
vendirnir sem þú komst með eru
orðnir ansi margir og alltaf mundir
þú eftir drengjunum mínum líka.
Ég veit, Eggert minn, að þér leið
vel á heimili Signýjar dóttur þinnar
og fjölskyldu hennar og er þeim
þakkað það sem þau gerðu fyrir þig
enda gafst þú þeim margt á móti.
Eggert var traustur vinur sem gott
var að eiga að. Alltaf vildi hann
hjálpa ef hann vissi að einhver átti í
erfíðleikum. Þá stóð ekki á Eggerti
að leggja sitt af mörkum ef hann
gat.
Margt væri hægt að segja merki-
legra um Eggert Olafsson en ég læt
aðra um það.
Elsku Eggert okkar! Við kveðj-
um þig með söknuði og þökkum þér
allar ánægjustundirnar sem við höf-
um átt saman á lífsleiðinni.
Megi góður Guð geyma þig.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Kristjana Björg Gfsladóttir.
Á kveðjustund þegar ættingi eða
vinur kveður þetta líf, koma upp í
hugann ótal myndir og minningar
frá liðnum tímum. Þetta á ekki síst
við nú, því að í dag verður til moldar
borinn tengdafaðir minn Eggert
Ólafsson. Fyrir um 25 árum varð ég
þeirrar gæfu njótandi að tengjast
fjölskyldu Eggerts og Sillu. Bjuggu
þau þá í Vesturhúsi í Höfnum. Rak
Eggert þar fískvinnslu af miklum
dugnaði og útsjónarsemi í um 20 ár
eða frá 1960. Þegar Eggert var 73
ára hætti hann atvinnurekstri. Árið
1985 missir hann konu sína en hún
hafði átt við erfið veikindi að stríða
um langa tíð. Meðan á veikindum
hennar stóð dvaldist hann að miklu
leyti hjá syni sínum og tengdadótt-
ur í Garðhúsum í Höfnum. Fluttist
hann upp úr því til okkar hingað í
Keflavík. Hann var mikill fjöl-
skyldumaður og fylgdist vel með af-
komendumm sínum við leik og
störf.
Fengu dætur okkar ekki síst að
njóta ástúðar hans og umhyggju.
Kom þessi eiginleiki hans best í Ijós
á meðan veikindi Hildar voru sem
mest og átti hún hug hans allan.
Var afar gott að vita af honum í
litlu íbúðinni sinni niðri.
Mörg áhugamál hafði Eggert og
má þar nefna ferðalög tónlist og
myndatökur. Fóru þau Eggert og
Silla í margar ferðir bæði innan-
lands og erlendis. Bar sennilega
hæst ferð þeirra um Rínarlönd og
Frakkland og voru ófáar lýsingarn-
ar á því hvað bar fyrir augu í París.
Eggert fór með okkur í margar
ferðir um landið bæði til að dvelja í
sumarbústað, tjaldi eða tjaldvagni.
Naut hann mjög fegurðar landsins
og þurfti ekki að hvetja hann mikið
til að fara til fjalla eða út á nes til að
skoða eitthvað sem ekki hafði borið
áður fyrir augu. Kom þá berlega í
ljós áhugi hans á myndatökum og
hafði hann gott auga fyrir góðum
myndefnum. Þegar ferðast var um
Suðurland var minn maður á heima-
velli og kunni hann skil öllum fjöll-
um, hæðum, dölum og bæjum. Var
einkar ánægjulegt að hlusta á lýs-
ingar hans á þessu svæði, en Egg-
ert var ættaður frá Þjórsártúni í
Rangárvallasýslu. Margar ánægju-
stundir áttum við saman í sumarbú-
stað okkar enda naut hann þess að
vera úti í náttúrunni.
Eggert var mikill unnandi tónlist-
ar og spilaði mikið á píanó. Gat
hann gleymt sér við þá iðju langt
fram á nætur. Hafði hann gott tón-
listareyra og þegar hann kom af
tónleikum talaði hann oft um hvort
menn hefðu spilað músíkalskt.
Eggert var mjög heilsuhraustur
og má segja að hann hafi þrisvar
lagst á sjúkrahús á sinni löngu ævi,
enda hugsaði hann vel um heilsu
sína. í seinni tíð þurfti hann æði oft
að skreppa út í bæ eins og hann orð-
aði það, og var hann þá að fara að
hitta fjölskyldur sínar. Enduðu
þessar ferðir mjög oft í Njarðvík
hjá Óla og Döddu.
Eggert minn. Þú varst aldrei í
vafa um hvað tæki við eftir þetta líf.
Nú hefur þú lokið hlutverki þínu
hér og ert kominn til þinnar
heittelskuðu Sillu. Hafðu þakkir
fyrir allt sem þú gafst af þér og
gerðir fyrir okkur. Við munum
minnast þín með þakklæti og sökn-
uði. Megi góður Guð blessa minn-
ingu þína um alla framtíð.
Þinn tengdasonur
Páll Bj. Hilmarsson.
Þegar ég minnist Eggerts
frænda míns og fóðurbróður kemur
upp í hugann ferð okkar 28. ágúst
sl. Hann vildi koma munum í sinni
vörslu, tengdum Þjórsártúni, í Hér-
aðsminjasafnið að Skógum. Ég og
bróðir minn buðum honum og föður
okkar að aka þeim austur. Það var
frábært veður þennan síðsumardag.
Við fórum hægt yfir, skoðuðum
Eyrarbakka og litlu eftirmyndimar
af hinum stóru verslunarhúsum,
meira en 200 ára gömlum, sem voru
upprætt af síðustu kynslóð. Við fór-
um fram hjá Urriðafossi og Þjót-
anda, næstu bæjum við Þjórsártún,
þar sem við stönsuðum, þar sem
hæst sér yfir. „Hérna var austur-
túnið,“ sagði Eggert. Við ræddum
þá fyrirhuguðu virkjun Sætermoens
og Éinars Benediktssonar, og hugs-
anlegt rennsli Þjórsár að hluta til í
neðanjarðargöngum austan Þjórs-
ártúns. „Manstu eftir stelpunni í
selskinnskápunni, sem var að eltast
við hann Einar,“ sagði Eggert, og
kímdi við. Sem á Eyrarbakka eru
öll hin fyrri húsakynni eydd og
horfin á Þjórsártúni. Aðeins að
Skógum eru lítil brot hinnar stóru
sögu Þjórsártúns, sem eitt sinn var
helsta félagsmiðstöð Suðurlands,
varðveitt.
Þórður Tómasson í Skógum tók
þeim bræðrum höfðinglega. Þótt
hann væri að leiðbeina stórum
gestahópum um safnið, gaf hann sér
góðan tíma til að sýna þeim hús-
gögnin frá Þjórsártúni, og stóru
ljósmyndina af staðnum, tekna
1930, og hinum rómaða garði, sem
Inga systir þeirra gerði. Öll her-
bergi höfðu nafn, t.d. var eitt nefnt
„templarinn". Stóra gestabókin er
varðveitt að Skógum, m.a. með rit-
hönd Hannesar Hafstein og Frið-
riks VIII., en þeir gistu þar 8. ágúst
1907. Þórður bauð upp á kaffi, og að
lokum sýndi hann okkur kirkjuna
sína. Komnir niður á þjóðveg, þurft-
um við að snúa við og kaupa filmu á
hinum veitingastaðnum. Þar voni
fáir gestir, síðasti opnunardagur.
Píanóið dró Eggert að sér sem seg-
ull. Hann lék nokkur lög af fingrum
fram. „Þið stillið það kannske áður
en ég kem næsta vor,“ sagði hann
og kvaddi með virktum.
Einar Benediktsson er talinn
hafa gefið þessu nýbýli foreldra
Eggerts nafnið Þjórsártún. Þar
fæddist hann 17. nóvember 1909.
Yngstur sinna systkina. Hann átti
þar heima þar til í byrjun seinni
heimsstyrjaldar, og stóð fyrir búi
foreldra sinna síðustu árin. Hann
hefði eflaust þá kosið að „una þar
ævi sinnar daga“, en forlögin færðu
honum annað hlutskipti á hendur.
Hann fluttist til Hafna ásamt
konu sinni og ungum syni, en jörðin
var seld og foreldrar hans fluttu til
Reykjavíkur. Þeir bræður reistu og
ráku lítið frystihús i Höfnum. Þó að
Eggert hefði ekkert kynnst fisk-
verkun áður, kom það ekki að sök,
því Eggert náði fljótt fullum tökum
á rekstrinum, og hann gekk vel.
Eftir tæp tíu ár seldu þeir húsið.
Eftir það verkaði Eggert saltfisk,
og kom sér síðan upp frystingu. Að
auki vann hann upp úr 1970 rækju á
Hellu, sem var handpilluð. Eftir yfir
40 ára farsælt starf sem fiskverk-
andi, seldi hann sitt fyrirtæki 1984.
Hann missti eiginkonu sína, Sigríði
Ásbjörnsdóttur, Sillu, 14.7. 1985.
Síðan 1988 bjó hann í sama húsi og
Signý dóttir hans og tengdasonur, í
eigin íbúð á Háteigi 18 í Keflavík,
en þau litu til með honum.
Éggert hélt sér vel, ók til hins
síðasta sinni bifreið, og þurfti aldrei
á stofnunum að halda. Hann var
mikið snyrtimenni, tónlistarunn-
andi og góður ljósmyndari. Hann
greindist - of seint - með
kransæðastíflu, svo vömum varð
ekki við komið.
Vammlaus maður og víta er
kvaddur. Fyrir hönd okkar
feðganna þakka ég honum sam-
fylgdina. Fari hann í friði.
Ámundi H. Ólafsson.
Það er mjög skrítið að við skul-
um vera að skrifa um þig, elsku afi.
Þú varst alltaf svo hress og góður
við okkur. Nú ert þú farinn frá okk-
ur sem eftir emm til hennar Sillu
ömmu. Alltaf vomm við velkomnar
niður til þín í litlu íbúðina, hvort
sem við vildum spila á píanóið eða
hvað sem var. Þú tókst alltaf vel á
móti okkur. Ætíð minnumst við
þess þegar þú spilaðir fyrir okkur,
t.d. „Birtist mér í draumi" eða fal-
legu lögin sem þú samdir sjálfur og
þótti okkur það mjög gaman. Og
alltaf áttir þú til smá súkkulaðikúl-
ur til að stinga í hönd okkar krakk-
anna, sem vomm í kringum þig.
Oft varst þú með áhyggjur af því
hvort okkur væri kalt eða hvort við
væmm svangar. Og þau vora ófá
skiptin sem þú vildir skutla okkur á
Birting afmælis- og
minningargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kr-
inglunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinamar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið grein-
ina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk,
A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast
við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skímarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins em birtar grein-
ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmæhsfréttir
ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverkn-
að. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu tali
em nefndar DOS-textaskrár. Þá em ritvinnslukerfin Word og
Wordperfect einnig auðveld í úrvinnslu.
EGGERT
ÓLAFSSON
þann stað sem við vorum að fara til.
Margar góðar stundir áttum við
saman í sumarbústaðnum okkar og
em minnisstæðir allir þeir leikir
sem þú fórst í með okkur þar. Mun-
um við geyma góðar minningar frá
þeim dögum.
í þeim erfiðleikum og veikindum
sem hún Hildur lenti í stóðst þú
alltaf eins og klettur við hlið okkar.
Ætíð minnumst við þess að ef ein-
hver var með flensu, höfuðverk eða
magaverk, þá komst þú og straukst
yfir þann stað þar sem sársaukinn
var og yfirleitt skánaði verkurinn
við þessa meðferð.
Það gladdi mig mikið þegar ég
var að fara til Frakklands síðasta
sumar, þá komst þú með franka og
gafst mér til viðbótar við gjaldeyr-
inn, þú vildir ekki að mig skorti
neitt. Alltaf komst þú með eitthvað
sem kom á óvart, t.d. ef þú varst
nýbúinn að versla eða hvað eina. Þú
hjálpaðir mér oft með dönskuna
sem var að vefjast fyrir mér. Ég og
vinkona mín eram þér mjög þakk-
látar fyrir það er þú varst að hjálpa
okkur að æfa okkur fyrir jólaprófið.
Það vom margar góðar stundir
sem við áttum saman, elsku afi, og
enn fleiri em óupptaldar því þær
em óteljandi, en við munum alltaf
minnast þeirra, t.d. allra ferðlag-
anna út á land og margt fleira.
Alltaf fannst okkur svo gott að
hafa þig héma í húsinu, það byggði
upp mikið traust og eram við því
mjög þakklátar.
Það verður aldeilis tómlegt í hús-
inu okkar, að hafa þig, elsku afi,
ekki hjá okkur. Ekki gmnaði okkur
þegar við kvöddum þig í sjúkrabíln-
um að kvöldi 15. febrúar að þú
kæmir ekki heim til okkar á Há-
teiginn aftur. En nú vitum við að þú
ert búinn að hitta hana Sillu ömmu
aftur og þér líður vel.
Elsku afi. Við þökkum þér fyrir
allt það sem þú gerðir fyrir okkur.
Guð veri með þér og ömmu og
blessuð sé minning ykkar.
Þínar afastelpur,
Jóhanna og Hildur.
Elsku afi. Minningarnar
streymdu fram í huga mér, daginn
sem ég frétti að þú værir látinn.
Fyrir aðeins tveimur vikum sátum
við tvö frammi í eldhúsi, þar sem
við ræddum um skólagöngu mína,
en þú sýndir henni ávallt mikinn
áhuga.
Þegar ég hugsa til baka em það
ekki síst samverastundir okkar í
Höfnunum sem em mér kærar.
Fyrir rétt um 10 ámm minnist ég
þess þegar þú varst í sippó í kloss-
unum þínum með mér og Guðnýju
systur í bílskúmum heima. Það var
atvik sem lýsti þér vel, alltaf eld-
hress og léttur á fæti. Oft litum við
systkinin til þín í Vesturhús, þar
sem okkur var boðið inn í kaffi og
alltaf áttir þú nammimola uppi í
skáp sem gladdi okkur. Við áttum
einnig stundir við píanóið þar sem
þú spilaðir fyrir okkur, og ég bað
þig að spila lagið sem þú spilaðir
alltaf, það er lagið „Er birtist mér í
draumi", en það var í miklu uppá-
haldi hjá þér. Einnig er mér minn-
isstætt þegar þú útbjóst handa mér
te og ristað brauð með eplum og
osti, í eitt af þeim fjölmörgu skipt-
um sem ég var hjá þér. Sá „réttur"
hefur verið í miklu uppáhaldi hjá
mér alla tíð síðan.
Afi minn, ég er þakklát fyrir allar
þær stundir sem við áttum saman.
Þú varst einstakur afi. Ég mun
sakna þín sárt en ég hef minningar
um góðan afa til að ylja mér við. Ég
veit að þið amma fylgist með okkur
öllum af himnum og að einhvern
tíma hittumst við aftur.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Knn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Guð geymi þig, elsku afi.
Sigríður Ásta (Silla).