Morgunblaðið - 07.03.1998, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 7. MARZ 1998 45
+ Sigurður Erlend-
ur Ólafsson fædd-
ist í Straumflrði á
Mýrum 23. nóvember
1923. Hann lést á
Landspítalanum 2.
mars síðastliðinn.
Hann var næstelstur
barna hjdnanna Bran-
dísar Árnadóttur (f. á
Kollabúðum 4. ág.
1900, d. 14. júlí 1973)
og Ólafs Einars
Bjarnleifssonar, síðar
verkamanns í Reykja-
vík (f. á Sauðárkróki
28. maí 1899, d. 28.
des. 1946). Brandís var dóttir
Árna Gunnlaugssonar bónda á
Kollabúðum í Reykhólasveit og
konu hans Kristínar Hallvarðs-
dóttur. Ólafur var sonur Bjarn-
leifs Jónssonar skósmiðs frá
Sauðárkróki, síðast í Reykjavík,
og konu hans Ólafíu Magnúsdótt-
ur. Systkini Sigurðar eru: 1)
Kristín Ásta (f. 1922), húsmóðir í
Reykjavík. 2) Þórhallur Björgvin
(f. 13. nóv. 1926), læknir í Hvera-
gerði. 3) Jón rafvirkjameistari í
Reykjavík (f. 14. febr. 1929, d. 17.
maí 1997). 4) Leifur (f. 29. jan.
1931), málari í Reykjavík. 5) Odd-
ur (f. 29. ág. 1932), verkamaður í
Reykjavík. 6) Sigurbjörn Hlöðver
(f. 26. mars 1934), sjómaður o.fl. í
Reykjavík. 7) Ingibjörg Snjólaug,
g. Dunn (f. 11. maí 1936), hús-
móðir í Bandaríkjunum. 8) Guð-
jón Þór (f. 2. júlí 1937), vélsmiður
á Akranesi. 9) Arndís, g. Dunn (f.
16. ág. 1939), húsmóðir í Banda-
ríkjunum.
Hinn 24. nóv. 1944 kvæntist
Sigurður eftirlifandi eiginkonu
sinni ísafoldu Guðmundsdóttur
(f. 14. júní 1925). Hún er dóttir
Guðmundar skósmiðs í Reykjavík
Gíslasonar og konu hans Sigrún-
ar Jónasdóttur. Böm þeirra em:
1) Bryndís Sigrún (f. 22. ág.
1943), svæðanuddari, búsett á
Snæfellsnesi. 2) Ragnheiður (f.
17. júnf 1949), húsmóðir í Reykja-
í annað sinn á tæpu ári kveð ég
bróður hinstu kveðju. Af sjö bræðr-
um eru nú fimm eftir. Á sl. vori dó
Jón bróðir okkar eftir áralöng veik-
indi, og nú er Sigurður, sem hér er
minnst, fallinn frá, einnig eftir löng
og þung veikindi. Siggi var
næstelstur af tíu systkinum. Hann
fæddist í Straumfirði á Mýrum, þar
sem foreldrar okkar dvöldu
skamma hríð í skjóli heiðurshjón-
anna Þórdísar Jónasdóttur og Guð-
jóns Sigurðssonar, sem ólu föður
okkar að miklu leyti upp. Sá, sem
þetta skrifar, átti einnig góða vist
hjá þeim í sjö sumur og einn vetur.
Tengsl fjölskyldunnar eru því mikil
við Straumfjörð og það fólk, sem
þar bjó.
Það er í tísku nú á dögum að tala
um kynslóðabilið. Látið er að því
liggja, að gjár hafi myndast milli
ungra og miðaldra og á milli hinna
síðamefndu og aldinna. Þetta er
kannske rétt, ef samanburður er
gerður á fjölskylduháttum nútím-
ans og þeim, sem voru við lýði í
gamla bændasamfélaginu. En hér á
fyrst og fremst hlut að máli hin yfir-
drifna æskudýrkun, sem haldið er á
loft af kaupmöngurum og aug-
lýsendum. Þá tíðkast einnig að gefa
ákveðnum kynslóðum nafn. Þannig
tilheyrðu afar og ömmur okkar, sem
nú eru komnir á „aldur", hinni
margfrægu aldamótakynslóð,
þeirri, sem braust úr viðjum hins
staðnaða samfélags og haslaði sér
völl við sjávarsíðuna í leit að betra
lífi. Feður okkar og mæður, kreppu-
kynslóðin, komust hins vegar að
því, að lífið á mölinni var ekki leikur
einn. En eitt var það, sem varð
mörgum fjölskyldum í þéttbýlinu til
hjálpar í baráttunni við að hafa í sig
og á. Það voru hin sterku tengsl við
vini og ættingja í sveitunum.
Þannig vorum við bræður sendir,
einn af öðrum, til langdvalar í sveit-
um, sumir hjá frændum og vinum,
vík; sambýlismaður
Frank Olgerson. 3)
Kristín Árný (f. 15.
júní 1951), búsett í
Reykjavík. 4) Svan-
hildur (f. 7. des.
1954), húsmóðir á
Mávatúni í Reykhóla-
sveit; maki Tómas
Sigurgeirsson. 5)
Erla Björg (f. 1. jan.
1959) , þjóðfélags-
fræðingur, við fram-
haldsnám í Noregi.
6) Lilja (f. 12. júlí
1960) , garðyrkju-
fræðingur í Reylqa-
vík. 7) Einar (f. 7. júlí 1963),
framkvæmdastjóri í Kópavogi;
maki Ellen Blomsterberg. 8) Arn-
þór (f. 9. apr. 1966), kjötiðnaðar-
maður Kópavogi; maki Sigur-
björg Dögg Finnsdóttir. Barna-
börn Sigurðar og ísafoldar eru
28 og bamabarnabömin era orð-
in tíu talsins.
Framan af starfsævi sinni vann
Sigurður algeng störf til sjós og
lands. Hann var búsettur á
Skerðingsstöðum, Tilraunastöð-
inni og á Mávavatni hjá Reykhól-
um vestra í allmörg ár upp úr
1950 og stundaði þar smíðar og
viðgerðir. Um 1956 fluttist hann
aftur suður og reisti sér heimili á
Bjamhólastíg 12 í Kópavogi, þar
sem hann bjó æ síðan. Um þetta
leyti fór hann á ný til sjós, var há-
seti á fiskibátum og í siglingum
um tveggja áratuga skeið. Um
árabil starfaði hann í vélsmiðju
Krisljáns Gfslasonar í Reykjavík
sem jám- og ketilsmiður, en hann
hafði sveinspróf í þeim greinum.
Hann sagði þó ekki skilið við sjó-
inn og stundaði í frítímum sfnum
hrognkelsaveiðar frá Reylqavík
um margra ára skeið. Sfðustu sex
starfsárin starfaði hann sem
járasmiður hjá Rafmagnsveitu
Reykjavíkur.
Utför Sigurðar fer fram frá
Digraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
aðrir hjá ókunnugum. Hlutskipti
Sigga var gott. Hann vistaðist ung-
ur á Miðhúsum í Reykhólasveit hjá
öðlingsmanninum Tómasi bónda
Sigurgeirssyni og konu hans Stein-
unni Hjálmarsdóttur, en fyrri mað-
ur hennar var Þórarinn Arnason,
móðurbróðir okkar, sem dó á besta
aldri 1929. Þama var Siggi í hópi
frændsystkina sinna og sem einn af
þeim. Þau tengsl, sem mynduðust á
þessum uppvaxtarárum, rofnuðu
aldrei. Einkum ber að nefna hin
nánu tengsl milli Sigga og frænda
hans, Þorsteins Þórarinssonar, sem
er nýlega fallinn frá. Segja má, að
þeir hafi verið sem bræður, og auk
fjölskyldubandanna voru þeir árum
saman samstarfsmenn.
Segja má, að Miðhús hafi verið
fjölskyldu okkar eins konar hug-
lægt ættaróðal. Þar ólst móðir okk-
ar upp í skjóli systur sinnar, Finn-
bogu, og þar dó amma okkar. Síðar
bjó þar Þórarinn móðurbróðir og
enn síðar Ingibjörg móðursystir. Og
við þrír bræðurnir höfum átt þar
skjól. Miðhús er mikil hlunninda-
jörð, og Siggi vandist því ungur
sjónum, þar sem lifibrauðið var að
miklu leyti sótt út í eyjar.
Margur býr að fyrstu gerð. Upp
frá þessu var Siggi fyrst og fremst
sjómaður.
Þegar ég nú hugsa til baka til
þessa eldri bróður míns, kemur mér
á óvart sú staðreynd, að við ólumst í
raun ekki upp saman nema nokkur
ár í frumbernsku og fáein ár á ung-
lingsárunum. Það voru erfið ár fyrir
ungmenni, enda engri æskudýrkun
til að dreifa. Mér er minnisstætt,
hversu Siggi var duglegur að koma
sér í vinnu og að afla sér vina. Hann
var glaðlyndur og hvers manns hug-
ljúfi, og hann var eftirlæti móður
okkar. Hann var náttúrugreindur
og fróðleiksfús, en skólagöngu hans
lauk með barnaskólanum. Eg held,
að innst inni hefði hann viljað ganga
menntaveginn, en kreppan lokaði
öllum slíkum dyrum fyrir fátækum
ungmennum. En það, sem honum
hlotnaðist ekki, vildi hann láta ræt-
ast á öðrum. Ég tel hann annan
tveggja mestu velgjörðarmanna
minna á lífsleiðinni. Þegar ég hafði
verið á þriðja ár fyrir vestan, sendi
hann mér bréf, þar sem hann sagð-
ist hafa sótt um skólavist í Ingi-
marsskólanum og ég yrði því að
koma suður með haustinu. Ásamt
með Jóni Daðasyni, bónda á Mið-
húsum, beindi hann mér þannig inn
á þá lífsbraut, sem ég hefi gengið.
í inngangsorðum þessarar minn-
ingar eru störf bróður míns rakin að
nokkru, og hefi ég ekki miklu að
bæta við það. Eins og gengur lágu
leiðir okkar ekki mikið saman á lífs-
leiðinni, en alltaf var gott að leita til
hans. Hann var lagvirkur og vinnu-
samur og hjálpaði gjaman yngri
bróður sínum, sem hafði fæðst með
tíu þumalfingur. Hann stofnaði
heimili ungur að árum, þegar erfiðir
tímar fóru í hönd. Fjölskylda hans
var ein af þessum barnmörgu fjöl-
skyldum, sem sett hafa svo sterkan
svip á þjóðfélagið allt frá miðri öld-
inni. Hann var ekki ríkur af þessa
heims gæðum, en ég hygg, að sú
létta lund, sem einkenndi hann í
æsku, hafi enst honum vel til ævi-
loka. Hann bar fyrir brjósti hlut
hinna veikari, og ég held, að hann
hafi verið jafnaðarmaður af bestu
gerð allt frá því að hann tók ungur
að mynda sér skoðanir á þjóðfélags-
málum. Heimili hans hefur veitt af-
komendunum skjól og þar hefur
ekki ríkt neitt kynslóðabil.
Að lokum viljum við hjónin votta
Foldu og bömum þeirra innilega
samúð okkar.
Þórhallur B. Ólafsson.
Hlíðin mín fríða
hjallameðurgræna
og blágresið bh'ða
ogberjalautuvæna,
á þér ástar augu
ungurréðégfesta,
blómmóðir besta!
(Jón Thoroddsen.)
Elsku pabbi minn, nú kveðjum
við þig í dag í hinsta sinn. Nú er
þrautum þínum lokið og þú getur
loksins hvflst.
í mörg ár hafðir þú barist við
veikindi þín og sífellt fækkaði ferð-
unum þínum vestur til mín, á æsku-
stöðvamar þínar, sem þú unnir svo
mjög. Það var eins og þú fengir
aukinn kraft þegar þú gekkst um
Hlíðina þína fogm, sem þú unnir
alla tíð. Ég dáðist oft að ykkur
mömmu þegar þið klifuð upp um
alla hjalla og heiðar og komuð klyfj-
uð af berjum til baka. Ég man líka
hvað þú gladdist þegar þú gast
komist í stuttar sjóferðir um eyj-
arnar með Tómasi.
í haust komst þú en fætumir
neituðu að bera þig upp í hjallana,
þá hafðir þú á orði að sennilega
væri þetta síðasta ferðin þín hingað
vestur.
Elsku pabbi minn, þú varst haf-
sjór af fróðleik og það sem var þér
dýrmætast í lífinu var heiðarleikinn
og þrautseigjan og það var vega-
nestið sem þú gafst mér út í lífið.
Ég veit að þú heldur áfram rann-
sókn þinni á alheiminum og vil ég
svo þakka þér samfýlgdina og allt
sem þú kenndir mér. Guð blessi þig.
Elsku mamma mín, Guð styrki
þig og blessi.
Þú ljós, sem ávallt lýsa vildir mér,
þú logar enn,
í gegnum bárur, brim og voðasker,
Nú birtir senn.
Og ég finn aftur andans fdgru dyr
og engla þá, sem bam ég þekkti fyr.
(M. Joch.)
Þín dóttir
Svanhildur.
Við systkinin á Reykhólum kveðj-
um í dag hinstu kveðju fósturbróður
okkar og frænda Sigurð Ólafsson.
Þorsteinn bróðir og Siggi vom jafn-
aldrar og hinir mestu mátar. Siggi
ólst upp og var í mörg ár fram að
fermingu einn úr systkinahópnum á
Miðhúsum. Eftir fermingu flutti
hann suður og fór í launaða vinnu til
að létta undir með heimili foreldra
sinna. Varð þá skilnaðartími um
nokkur ár hjá Steina og Sigga. Síð-
ar áttu leiðir þeirra eftir að liggja
saman. Leiðir sem sameinuðu þá
frændur og fóstbræður. Þeirra
gæfuslóð hófst er þeir kynntust
systmnum Hallfríði og ísafold, er
urðu þeirra ævifélagar. I mörg ár
vom þeir einnig starfsfélagar í vél-
smiðjum í Reykjavík, en árið 1950
bmgðu þeir á það ráð að flytjast til
Reykhóla og fengu þar úthlutað iðn-
aðarbýli í landnámsparti jarðarinn-
ar. Sá iðnaðarbúskapur reyndist
þeim ekki hagkvæmur, svo þeir
fluttu sig aftur til Reykjavíkur eftir
fá ár og tóku til við almenna járn-
smíði o.fl. Nú em þessir fóstbræður
kvaddir með sex vikna millibili. Það
er eins og þeir hefðu verið að bíða
hvor eftir öðmm í þögulli en æðm-
lausri ró síðasta árið. Þeir vissu vel
hvor um annars heilsufar. Síðast er
ég hitti Sigga í febrúar tók hann
heilsufari sfnu með glettni og um-
burðarlyndi. Hugur hans var allur
hjá bömum hans og glaðvæm brosi
bamabamanna.
Okkur systkinunum fannst Siggi
alltaf vera sem einn úr systkina-
hópnum. Sú tilfinning kom jafnan
fram bæði á fagnaðarstundum og
sorgartímum. Við minnumst þessa
fósturbróður okkar og þökkum
samverastundir æskuáranna. Fjöl-
skyldu hans em sendar hlýjustu
samúðarkveðjur á þessari kveðju-
stundu.
Hjörtur Þúrarinsson.
Elsku afi. Þakka þér fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir okkur. Það
var alltaf svo gott að koma til þín og
vera hjá þér. Við söknum þín sárt.
Við vonum að þér líði vel þar sem
þú ert núna.
Sorg og gleði auður er
öllum þeim sem vijja.
Eg á margt að þakka þér
þegar leiðir skýja.
(Hulda.)
Ástarkveðjur,_
Elísabet Ýr, Eydís Sylvía og
Einar Ólafur Einarsbörn.
Elsku afi minn er dáinn. Af
hverju þurfti afi að deyja? var það
íyrsta sem ég sagði þegar ég frétti
af andláti afa míns. Daginn áður fór
ég með pabba í heimsókn til hans á
spítalann, en það var fyrsti dagur-
inn í langan tíma sem honum leið
nokkuð vel. Eina huggunin er að ég
veit að núna ertu hjá Guði, elsku afi,
og veikindum þínum lokið. En ég
sakna þín samt svo mikið. Ég naut
þeirra forréttinda að alast upp við
hliðina á ykkur ömmu öll fyrstu ár
ævinnar og á ég margar ómetanleg-
ar minningar frá þeim tíma. Eg
minnist með ánægju allra fjömferð-
anna sem við fómm saman og ófáar
vora ferðimar sem ég fékk að fara
með þér eða ykkur ömmu báðum
vestur á Reykhóla. Þú varst alltaf
svo áhugasamur um allt sem ég
gerði og duglegur að hafa mig með í
för. Það var svo gott að eiga ykkur
ömmu að þegar mamma og pabbi
voru að heiman, því alltaf var maður
velkominn yfir til ykkar. Elsku afi
minn, sem varst alltaf svo góður,
takk fyrir allt sem þú gerðir fyrir
mig. Ég mun alltaf sakna þín. Elsku
Isafold amma, ég veit að missirinn
og tómleikinn er þó mestur hjá þér
og bið ég Guð að styðja þig og
styrkja.
Elfar Freyr Arnþúrsson.
Elsku hjartans afi, þú hefur nú
sagt skilið við þennan heim eftir
langt veikindastríð. Margs er að
minnast og margs að sakna. Þú
varst svo góður og hlýr í viðmóti.
Viska þín var ótakmörkuð, svo fróð-
ur varst þú um aUa hluti enda var
frásagnargleði þín einstök. Við syst-
urnar minnumst sérstaklega allra
ferða ykkar ömmu vestur á Reyk-
hóla í gegnum árin. Þegar vitað var
að þið væmð væntanleg varð til-
hlökkunin mikil því við vissum að
alltaf höfðuð þið tekið með ykkur
eitt og annað sem ekki var fáanlegt
í sveitinni. Það var alltaf gaman að
vera í kringum þig því þú varst
alltaf glaðlegur og bh'ður í návist
okkar. Eitt var svo gott við þig að
þú skildir allt svo vel. Það verður
hálfskrýtið að hugsa til heimsókna á
Bjamó þar sem enginn Siggi afi
verður í stólnum sínum.
Eftir að þú lagðist inn á spítala og
eftir því sem lengra leið á veikindi
þin kom hlýja þín og bhða meira og
meira í ljós. Það var virkflega aðdá-
unarvert að fylgjast með þér og sjá
hvemig þú tókst á við hðan þína
með svo miklu jafnaðargeði. Þú
varst svo þakklátur fyrir allt sem
gert var fýrir þig, sama hversu
smávægilegt það var í raun.
Elsku afi, nú kveðjum við þig
hinni hinstu kveðju með söknuði en
jafnframt þakklæti í huga. Það var
gott að fá að deila þessum stundum
með þér í veikindum þínum og fá að
halda í hönd þína. Fyrir það verðum
við ævinlega þakklátar. Við vitum
að nú ert þú sem engill allt um
kring og við trúum því að þú munir
nú vernda ömmu htlu sem við biðj-
um góðan guð að styrkja og varð-
veita á þessum erfiðu tímum.
Sara Dögg, Svala Dögg,
Dísa R. og Kristín Ingibjörg.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BJARNI ÞÓRÐARSON,
er andaðist á Sjúkrahúsi Suðuriands sunnudaginn 1. mars sl., verður
jarðsunginn frá Skálholtskirkju í dag, laugardaginn 7. mars kl. 13.30.
Jarðsett verður I Ólafsvallakirkjugarði.
Sigurlaug Sigurjónsdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabarn.
Yndisleg dóttir okkar, unnusta, systir, mág-
kona, frænka og dótturdóttir,
GUNNHILDUR LÍNDAL
ARNBJÖRNSDÓTTIR,
sem lést af slysförum fimmtudaginn 26. febrú-
ar, verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju í dag,
laugardaginn 7. mars, kl. 14.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir,
en þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á nýstofnaðan minningarsjóð
í hennar nafni til styrktar kvennakörfuboltanum ( Keflavík. Sjóðurinn er í
vörslu Sparisjóðsins í Keflavík nr. 1109-05-450000.
Sólveig Hafdís Haraldsdóttir, Arnbjörn Óskarsson,
Guðlaugur Eyjólfsson,
Haraldur Lfndal Arnbjörnsson, Þóra Brynjarsdóttir,
Bryndís Ltndal Arnbjörnsdóttir, Gunnar Pétur Róbertsson,
Hafdís Hildur Gunnarsdóttir, Fjóla Eiríksdóttir.
SIGURÐUR E.
ÓLAFSSON