Morgunblaðið - 07.03.1998, Page 51

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 7. MARZ 1998 51
sem ég lenti í, og þú, Póra mín,
hjúkraðir mér sem móðir mín vær-
ir, aðeins þremur árum eldri en ég.
Þá var Boggi pínulítill patti með
bláu, stóru augun sín, alltaf bros-
andi. í þessari heimsókn komuð þið
Gústi því í kring að ég og Vibba
hittum pabba Borgþór, ég þá í
fyrsta sinn síðan ég var smábarn.
Þú reyndist pabba vel og hafðu
þökk fyrir það.
í minningabrotunum er svo
margt ánægjulegt, t.d. þegar ég
heimsótti ykkur Gústa og krakkana
út í Eyjar. Gústi var á sjó og ég og
þú sátum langt fram á nætur og
kjöftuðum. Krakkarnir allir,
Gunna, Boggi, Sigfús og Aurora að
springa af orku og athafnagleði, að
viðbættum mínum orkuboltum,
þeim Björt og Jóni, héldu okkur
sko við efnið. Ég minnist þess sér-
staklega hvað hann Sigfús var Ijúf-
ur, hann skreið gjarnan í fangið á
mér þegar ég las fyrir hann og
hvað hann var montinn í 17. júní
hlaupinu sem við frændsystkinin
horfðum stolt á hann hlaupa.
Minninganar eftir lifa og gleðja
hrygga sálu mína, nú á þessari
stundu. Þóra, ég þakka þér fyrir
allar ánægjulegu samverustundirn-
ar í gegnum árin, og vona að leiðir
okkar liggi aftur saman, á lygnum
sjó þar sem sólin alltaf skín.
Elsku Gústi, Gunna, Boggi, Sig-
fús og Aurora, missir ykkar er mik-
ill. Guð styrki ykkur í ykkar sáru
sorg. Ég sendi einnig Onnu, Frið-
riki, börnum og öðrum vandamönn-
um mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Aðalheiður Borgþórsdóttir
og fjölskylda, Seyðisfirði.
Enn og aftur kveður árgangur
1955 í Vestmannaeyjum, hinstu
kveðju. í þriðja sinn á rúmum
tveimur árum höfum við fylgt
skólasystrum til grafar, svo ótíma-
bær og skyndilegur dauði þeirra
hefur djúp áhrif á okkur.
Við þjöppum okkur enn þéttar
saman til að hylja þau skörð sem
eru svo stór, ríghöldum í hvert
minningarbrot til að lina sársauk-
ann í söknuði og trega.
Og minningin verður sem skært
ljós í þessu óbærilega myrkri dauð-
ans, því nú bregður fyrir svo ljóslif-
andi mynd hennar sem við kveðjum
í dag, þessi algjöra andstæða við
staðreyndir, að minningin lifír af
dauðann.
Þóra Margrét lifir í huga okkar,
við sjáum fyrir okkur glaðværa,
hressa stúlku, sem var svo tilbúin
að takast á við lífið með okkur,
hvort heldur sem um var að ræða
leik eða starf í skólanum. Nærvera
hennar var svo þægileg, svo
skemmtilega afslöppuð var hún í af-
stöðu sinni gagnvart lífinu að það
jaðraði við kæruleysi, þessu fylgdi
ákveðinn húmor sem við lærðum
fljótt að meta og fannst bara
ómissandi, og smitandi hlátur
hennar fékk alla til að stalda við um
stund og gefa gleðinni tækifæri.
Við sem þekktum hana best, viss-
um samt að þessi gleði hennar var
vopn í harðri lífsbaráttu. Oft dáðist
maður að henni, og mörg okkar
áttu í henni góðan vin, svo gott var
að leita til hennar, því hún hlustaði
og svaraði eins og sá seem reynsl-
una hafði.
Árgangur 1955 í Vestmannaeyj-
um kveður Þóru Margréti hinstu
kveðju og þakkar fyrir þessi góðu
skólaár æsku okkar. Guð blessi
minningu þína.
Samúðarkveðjur sendum við öll-
um ástvinum Þóru Margrétar og
biðjum Guð að styi-kja ykkur og
hjálpa í þessari miklu sorg.
Árgangur 1955 í
V estmannaeyjum.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þeni tregatárin sti-íð.
Farþúífriði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
GekkstþúmeðGuði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Gústi, Borgþór, Guðrún
Agústa, Sigfús, Aurora, foreldrar
og systkini. Megi ykkur öllum veit-
ast styrkur á þessum erfiðu stund-
um og minningamar um Þóm Mar-
gréti veita ykkur birtu og yl um
ókomna tíð.
Elsku Þóra mín, hafðu hjartans
þökk fyrir samfylgdina í gegnum
árin.
Þín vinkona,
Hrafnhildur Jóhannsdóttir
(Habbó).
Hver er tilgangur með lífi og
dauða? Eins og gleðin er mikil þeg-
ar heilbrigð sál fæðist í þennan
heim er sársaukinn og harmurinn
þegar dauðann ber að garði ekki
minni.
Hún Þóra Margrét er dáin! En
hvers vegna? Við sem eftir lifum
sitjum agndofa með eintómar
spurningar en ekkert um svör. Þeg-
ar kona í blóma lífsins er hrifin af
vettvangi svo snögglega sem raun
ber vitni, hellast yfir mann minn-
ingar og af nógu er að taka þegar
ég hugsa um mína kæru vinkonu.
Það er svo stutt síðan í haust þegar
við vorum báðar að pakka og flytja
búferlum, báðar fórum við á höfuð-
borgarsvæðið. Það var svo gott að
hafa þig til stuðnings, því eins og
þú veist var lífið ekki alltaf dans á
rósum hjá okkur, en þá höfðum við
alltaf hvpr aðra. En svo áttum við
mjög góða og skemmtilega tíma
saman, bæði hér og í Eyjum.
Mér er það efst í minni hvað við
áttum gott spjall hér heima hjá mér
daginn áður en þú varst kölluð af
þessari jarðvist. Þá sátum við og
ræddum um börnin okkar, og þú
varst svo ánægð, Boggi kominn
heim og allt svo bjart framundan.
Þú varst svo stolt af honum og von-
aðir að allt mundi ganga upp. Svo
var Gunna búin að fá nýja vinnu og
þú ætlaðir að hjálpa henni með bílf-
ar í morgunsárið eða bara lána
henni nýja bílinn því þú varst svo
ánægð með að hún héldi áfram í
söngnáminu, enda syngur hún svo
vel. Ég man þegar hún var að
syngja í poppmessum og þegar við
fórum á tónleikana í skólanum hjá
henni hvað gaman var að sjá hvað
þú varst stolt og gleðin skein úr
augum þínum. Svo var Sigfús á
fullu í íþróttum og í skólanum, en
Aurora í hestamennskunni og þið
Gústi nýbúin að gefa henni hest,
sem átti að vera fermingargjöfin
hennar, enda ætlaðir þú að láta
ferma hana í vor og varst búin að
skipuleggja það allt saman. Svo
hlakkaðir þú svo til sumarsins, geta
þvælst út og suður, því flökkueðlið
og ævintýraþráin var svo mikil
enda þegar fór að vora iðaðir þú í
skinninu og gast ekki beðið þar til
skólinn væri búinn svo þú kæmist
upp á land. En elsku Þóra mín, nú
verður þú bara að ferðast á öðrum
stöðum á annarri jarðvist.
Kæra vinkona, missirinn er mik-
ill og tómarúmið stórt, en minning
þín er ljós í lífi okkar. Svo vil ég
þakka þér alla samfylgdina og vin-
skapinn. Hvíl í friði.
Elsku Gústi, Boggi, Gunna, Siffi,
Aurora og fjölskylda. Guð gefi ykk-
ur styi-k í sorginni og varðveiti ykk-
ur í náinni framtíð.
Kveðja,
Eygló Eiríksdóttir.
Elsku Þóra. Þegar ég fékk þær
hörmulegu fréttir fimmtudaginn
26. febrúar að þú værir látin, hugs-
aði ég með mér að það gæti bara
ekki verið hún Þóra Margrét. Þú
sem á þriðjudeginum komst með
Guðrúnu Agústu dóttur þinni í
heimsókn til okkar. Minningarnar
streymdu fram. Allar góðu stund-
irnar, þar sem við sátum við eld-
húsborðið og spjölluðum um daginn
og veginn. Þú varst alltaf hress og
ánægð með tilveruna. Þú varst
alltaf tilbúin til að hlusta og hjálpa
til ef eitthvað var að, sama hvað
bjátaði á, þá gastu alltaf fundið
björtu hliðarnar á málunum. Það
var alltaf stutt í góða húmorinn og
var það ósjaldan sem við hlógum og
skemmtum okkur yfir kaffibollan-
um.
í síðasta sinn er við hittumst fór-
um við tvær saman í bíltúr og skoð-
uðum hús sem þú hafðir verið að
spá í og vonaðist til að geta keypt,
það skipti þig öllu að komast í ykk-
ar eigið og búa öruggt heimili fyrir
börnin hér á nýjum stað því börnin
voru þér allt. Ég veit að þú vakir
yfir þeim og gætir þeirra. Það var
nú ekki langt síðan þið fluttuð frá
Eyjum, hvað þú varst nú ánægð
með að vera loksins komin hingað,
þig hafði dreymt um það í svo lang-
an tíma. Allt virtist svo bjart
framundan þar til að þetta stóra
sorgarský dró fyrir sólu. Vegir
Guðs eru órannsakanlegir.
Með þessum fátæklegu orðum
mínum kveð ég yndislega vinkonu
mína og frænku okkar. Guð blessi
Gústa, börnin þín, Bogga, Gunnu,
Siffa og Auroru, foreldra þína og
systkini og styrki þau í þessari
miklu sorg.
Erna, Benedikt og börn.
Elskuleg vinkona. Okkur í
saumaklúbbnum langar að kveðja
þig með nokkrum orðum og þakka
þér fyrir samveruna og árin sem
við áttum saman.
Það var mikið reiðarslag þegar
við fengum þær fréttir að þú værir
dáin. En með dauðanum er aðeins
einu verki þínu lokið, verki sem þú
áttir hérna handan þessara
landamæra. Því dauðinn er aðeins
djT sem ljúkast upp og þú ert að-
eins að taka enn eitt skref í tilvist
þinni. Við kveðjum þig aðeins að
sinni með vissu um að við hittumst
aftur.
„Þó ég sé látinn harmið mig ekki
með tárum. Hugsið ekki um dauð-
ann með harmi og ótta. Ég er svo
nærri að hvert eitt ykkar tár snert-
ir mig og kvelur, en þegar þið hlæið
og syngið með glöðum hug lyftist
sál mín í mót til ljóssins, verið glöð
og þakklát fyrir allt sem lifað getur
og ég þótt látinn sé tek þátt í gleði
ykkar yfir lífinu.“ (Ók. höf.)
Við í saumaklúbbnum vottum öll-
um ástvinum hennar okkar innileg-
ustu samúð, þó sérstaklega börnum
hennar.
Vinkonur þínar í
saumaklúbbnum.
Aldrei grunaði mig að kveðjan
yrði hin hinsta, kæra frænka. Eng-
inn veit hvað átt hefur, fyrr en
misst hefur. Nú er mér ljóst, að
Þóra Margrét skipar sess í hjarta
mínu sem hjartagóð og óeigingjörn
frænka sem ég mun sakna um ald-
ur og ævi.
Ég mun aldrei gleyma þeim
stundum sem við áttum saman í
eldhúsinu. Þá var oft glatt á hjalla
og tekið á mönnum og málefnum.
Það voru gleðistundir. En nú er ljós
þitt slokknað. Nú, þegar sól þín
skein sem hæst á lofti. Ég held að
seinustu misseri ævi þinnar hafi
verið þau bestu, fyrir það skulum
við vera glöð og þakklát.
Á þessari stundu finnst mér að
ég sé fjarlægur þegar mín er þörf'.
En tilfinningar þekkja engin landa-
mæri. Ég er jafn nálægur í hug og
hjarta sem heima væri. Guðrún,
Aurora, Sigfús og Borgþór, ykkur
votta ég rnína dýpstu samúð. Með
tímanum munu sár ykkar gróa og
sorgin breytast í ljúfar minningar.
Ég vildi óska þess, að ég gæti stað-
ið við hlið ykkar, sem bróðir og vin-
ur. Mínum stuðningi lofa ég ykkur.
Kæra fjölskylda, hugur minn er
með ykkur og minningarnar sam-
eina hjörtu okkar.
Þóra Margrét, Guð blessi þig. Ég
skal skrifa nafn þitt í skýin.
Kær kveðja,
Sighvatur.
+
Ástvinir! Þakka innilega samúð, vinarþel og
hlýhug fjölmargra vina, ættingja og velunnara
vegna fráfails ástkærrar
ÁSLAUGAR KÁRADÓTTUR,
Fremristekk 4,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir viljum við færa Heima-
hlynningu Krabbameinsfélagsins og kvenna-
deild Landspítalans fyrir ómetanlegan stuðning og hjálp í baráttu okkar.
Erlendur Lárusson, Úlfhildur Dagsdóttir,
Kári Tryggvason, Margrét Björnsdóttir,
Hildur Káradóttir, Sigrún Káradóttir,
Rannveig Káradóttir.
t
Þökkum innilega samúð og vinsemd við andlát og útför föður okkar,
bróður, tengdaföður, afa og langafa,
BJÖRNS M. BJÖRNSSONAR,
Bugðulæk 5,
Reykjavík.
Ragnhildur Björnsdóttir,
Anna Svanhildur Björnsdóttir, Einar Aðalsteinsson,
Birna Salóme Björnsdóttir,
Björn Sigurður Björnsson, Laufey Kristinsdóttir,
Svanhiidur Björnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vin-
áttu við andlát og útför eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
GUÐLAUGAR GÍSLADÓTTUR,
Hvolsvegi 27,
Hvolsvelli.
Sendum Heimahlynningu krabbameinssjúkra
alúðarþakkir fyrir frábæra hjálp og hlýju.
Guðni Gunnarsson,
Ragnheiður Guðnadóttir,
Gunnar Guðnason, Svala Sigurjónsdóttir,
Gísli H. Guðnason,
Ásdís Guðnadóttir,
Guðni Hrafn, Hafsteinn Hrafn og Guðlaug Tinna Grétarsbörn,
Fjóla Ósk og dóttir og Guðni Gunnarsbörn,
Guðný Rut, Anna Rún og Guðrún Gylfadætur.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
RÖGNU SVAVARSDÓTTUR,
Stillholti 8,
Akranesi.
Bergljót Skúladóttir,
Benedikt Skúlason,
Einar Skúlason,
Laufey Skúladóttir,
Ingibjörg Skúladóttir,
Þorbjörg Skúladóttir,
Sigríður Skúladóttir,
Skúli Ragnar Skúlason,
tengdabörn og barnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns míns, bróður, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
ÓSKARS SIGTRYGGSONAR
frá Reykjarhóli.
Steinunn Stefánsdóttir,
Fanney Sigtryggsdóttir,
Svanhildur Óskarsdóttir, Gísli Pétursson,
Stefán Óskarsson,
Tryggvi Óskarsson,
Erla Óskarsdóttir,
Fanney Óskarsdóttir,
Rúnar Óskarsson,
Aðalbjörg Gunnlaugsdóttir,
Árdís Sigurðardóttir,
Guðmundur Salómonsson,
Hulda Jóna Jónasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.