Morgunblaðið - 07.03.1998, Blaðsíða 52
52 LAUGARDAGUR 7. MARZ 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Gunnhildur Lín-
dal Arnbjörns-
dóttir fæddist í
Keflavík 12. nóvem-
ber 1980. Hún lést í
bílsiysi 26. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hennar eru
Sólveig Hafdís Har-
aldsdóttir hár-
greiðslumeistari, f.
3. febrúar 1949, og
Arnbjörn Óskarsson
rafvirkjameistari, f.
10. janúar 1950. Sól-
veig er dóttir Gunn-
hildar Fjólu Eiríks-
dóttur húsmóður og Haraldar
Ágústssonar trésmiðs, d. 27. okt.
1988. Þau bjuggu í Keflavík, þar
sem Fjóla býr enn. Arnbjörn er
sonur Guðrúnar Brimdfsar Sig-
urgeirsdóttur húsmóður, d. 28.
nóv. 1975, og Óskars Guðbjarts
Júlfusar Arngrímssonar sjó-
manns, d. 24. maí 1974. Þau
bjuggu í Hafnarfirði. Gunnhild-
Hví var þessi beður búinn,
bamið kæra, þér svo skjótt?
Svar af himni heyrir trúin
hljóma gegnum dauðans nótt
Það er kveðjan: „Kom til mín!“
Kristur tók þig heim til sín.
Þú ert blessuð hans í höndum,
hólpin sál með þóssins öndum.
(B. Halld.)
Elsku hjartans Gunnhildur, það
er svo erfitt að trúa og sætta sig við
ótímabært andlát þitt, elsku bamið
okkar. Það var allt svo bjart
framundan hjá þér. Þú geislaðir af
lífsgleði með honum Gulla þínum,
þið voruð svo hamingjusöm og góð-
ir vinir. Af hverju þurfti þetta að
gerast? Okkur finnst þetta svo
ósanngjamt, en við fáum víst aldrei
svar við því hvers vegna svona ger-
ist. Það er svo margt sem kemur
upp í hugann þegar við setjumst
niður og hugsum til baka, allar
stundimar sem við fjölskyldan höf-
um átt saman, skíðaferðimar til
Austurríkis, hestaferðimar okkar
þar sem þú áttir hug og hjörtu allra
með glaðværð þinni og stússið allt í
kringum hestana, og hestamótin
sem þú tókst þátt í, það var svo
mikill metnaður í þér að standa þig
vel. Síðan körfuboltaáhuginn hjá
þér, sem var ykkar Gulla sameigin-
lega áhugamál, og fótboltinn á
sumrin. Þú hlífðir þér aldrei, enda
komstu oft haltrandi heim, og þá
höfðum við mamma þín oft orð á því
hvort þú ætlaðir að vera búin að
eyðileggja á þér fætuma á unga
aldri. En þú hlóst bara að okkur og
sagðir okkur að hafa ekki áhyggjur
af þér.
Þótt íþróttadellan hafi verið mikil
þá gleymdist skólinn og námið ekki
hjá þér, því samviskusemi, heiðar-
leiki og glaðværð var traustur fóm-
nautur þinn, enda sýnir stór vina-
hópur það best, sem á um svo sárt
að binda í dag.
Elsku Gunnhildur, við gætum
haldið áfram endalaust að rifja upp,
en eitt verðum við þó að láta koma
fram og það var hvað þú barst mikla
virðingu fyrir heimilinu okkar og
elskaðir fjölskyldu þína, sem kom
best fram hjá þér, ef þér fannst við
ekki breyta rétt. Þá varstu ófeimin
að koma því til skila, elskan okkar,
þú varst svo hreinskiptin og góð
manneskja.
Elsku bamið okkar, það verður
erfitt að heyra ekki oftar né sjá þig,
en með guðs hjálp og góðra vina
læmm við vonandi að lifa við það.
Elsku Gunnhildur, megi algóður
guð vemda þig og leiða um ókunnar
slóðir í þínum nýju heimkynnum,
þar sem við vitum að afar þínir og
amma taka á móti þér og vemda
þig. Við biðjum guð að styrkja okk-
ur öll, systkini þín og maka þeirra,
elsku litlu frænku þína hana Hafdísi
Hildi sem þér þótti svo vænt um,
sem skilur ekki hvar þú ert, Fjólu
ömmu, alla vinina þína og ekki síst
ur var yngst þriggja
alsystkina, en hin
eru Haraldur Líndal
rafvirkjanemi,
unnusta hans er
Þóra Brynjarsdóttir
nemi, og Bryndís
Líndal verslunar-
maður, unnusti
hennar er Gunnar
Pétur Róbertsson
sjómaður og dóttir
þeirra er Hafdís
Hildur, tveggja ára.
Unnusti Gunnhildar
var Guðlaugur Eyj-
ólfsson, f. 27. ágúst
1980, foreldrar hans eru Sigrún
Guðný Jónsdóttir og Eyjólfur
Þór Guðlaugsson, búsett í Gr-
indavík.
Gunnhildur stundaði nám á fé-
lagsfræðibraut, sálfræðilínu, 1
Fjölbrautaskóla Suðurnesja.
Útför Gunnhildar Lfndal fer
fram frá Keflavíkurkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
biðjum við guð að styrkja og leiða
Gulla þinn og fjölskyldu hans.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(HaUgrímur Pétursson.)
Guð geymi þig og varðveiti, elsku
engillinn okkar.
Mamma og pabbi.
Litla vina, lífið kallar,
leiðir okkar skilja í dag.
Góðar vættir vaki allar,
vemdi og blessi æ þinn hag.
Elsku Gunnhildur mín. Það var
hræðilegt að heyra það að þú værir
dáin. Þú varst svo lífsglöð og alltaf
með bros á vör og það var svo fjarri
mér að eitthvað illt gæti hent þig.
Það var svo margt sem við áttum
eftir að gera saman og það var svo
margt sem ég átti eftir að segja þér,
en maður heldur alltaf að það sé
nógur tími. En ég veit það, elsku
Gunna mín, að þú ert alltaf hjá okk-
ur og að þú ert vemdarengill Haf-
dísar Hildar sem var augasteinn
þinn. Alltaf varstu tilbúin að passa
hana fyrir mig og ef ég þurfti ekki á
pössun að halda þá baðstu um að fá
hana lánaða og fara með hana út að
labba eða draga hana úti á snjóþotu.
Það var svo yndislegt að þú grést af
gleði þegar þú komst til mín inn á
fæðingarstofu og sást litlu frænku
þína nýkomna í heiminn. Þú hafðir
alltaf nóg að gera, það var körfu-
boltinn, bæði unglingaflokkur og
meistaraflokkur, fótbolti á sumrin,
hestamennska, skíði og svo allir vin-
imir. Stærri vinahóp hef ég aldrei
séð. Það var alveg sama hvar þú
komst, alltaf varstu hrókur alls
fagnaðar og alltaf varstu brosandi.
Þú hafðir svo stórt og fallegt bros.
En þó að brosin ljómi ei lengur, þín
ljúf og fögur minning er.
Það er svo margt sem ég get sagt
um þig og það era svo margar yndis-
legar og skemmtilegar stundir sem
við áttum saman. Þegar við hittumst
á böllum var ekkert annað en faðm-
lög og hlátur. Við slitum okkur ekki í
sundir. Elsku Gunna mín, ég elska
þig svo mikið að orð fá því ekki lýst.
Þú geislaðir af fegurð jafnt að innan
sem að utan. Þú ljómaðir af ást og
hugulsemi. Og þú kynntist þinni einu
og sönnu ást. Og þið geisluðuð sam-
an. Og nú þegar ég sé hann Gulla
þinn sé ég þig alltaf í honum. En
þetta er stórt skarð sem þú skilur
eftir í hjarta mínu og það mun aldrei
fyllast af annarri ást.
„Eg lifi í minningum um þig,
elsku Gunna mín. Og ég veit það að
þú varst send þama upp til þess að
vaka yfir litlu bömunum og vemda
þau því böm vora þitt líf og yndi.
Ég veit, elsku Gunna mín, að amma
okkar, afar okkar og Svanur vinur
okkar tóku á móti þér með opnum
örmum. Ég bið algóðan guð að
passa þig og vemda og gefa fjöl-
skyldu okkar, Gulla og fjölskyldu
hans styrk í þessari miklu sorg, og
hann styrki allan vinahóp þinn.
I jarðvist þinni varstu verki að sinna,
þú veittir gleði og ást sem blómahaf.
0, litla snót, þú frið nú megir finna
í faðmi þess er okkur lífið gaf.
Ég segi bless að sinni, elsku ást-
in mín, því ég veit að við munum
hittast á ný.
Þín systir,
Bryndís.
„Nú verð ég“ þú mæitir,
„að fara’ upp á íjallið háa
frá þér, vinur minn.“
- Skilnaðarstundin var sár. -
En þar beið þín hlutverk
í heiðinu bjarta og bláa,
byggðin hér neðra
orðin þér vettvangur smár.
Upp íjallið háa
til fiindar við þig mun ég stíma,
þá fyrst munu rætast
draumarmínirogþrár.
Ég klíf þetta einstigi,
eins og þú, einhvem tíma,
ef vil till næsta dag
kannski’ eftir sjötíu ár._
(ívar Bjömsson.)
Elsku Gunnhildur. Það er ekki
hægt að lýsa því með orðum hvað
það er sárt að missa jafn jákvæða,
brosmilda og lífsglaða unga stúlku,
eins og þig, svona skjótt. Allt sem
þú tókst þér fyrir hendur gerðir þú
af heilum hug og náðir góðum ár-
angri í þeim íþróttum sem þú
stundaðir. Þó er okkur séstaklega
minnisstætt hvað þú varst hörð í
hestamennskunni og þar varst þú
okkar stolt á Fjórðungsmótinu ‘96
og stóðst þig með sóma á Islands-
mótinu sama ár. Gaman hefði verið
að sjá þig keppa á Landsmótinu ‘98
á Kjama okkar, en af því verður
víst ekki. Við vitum að þú hefðir
gert þitt besta. Þú skalt ekki hafa
áhyggjur af honum Vin þínum,
hann er í góðum höndum.
Það eru svo margar minningar
sem hægt er að rifja upp og segja
frá en við geymum þær í huga okk-
ar. Megi algóður Guð halda vemd-
arhendi yfir þér, fjölskyldu okkar
og ástvini sem þú hvarfst frá svo
skyndilega.
Hláturinn hrífur,
sem hvirfilvindur,
hugann,
um leið og hann hvín.
Brosið hið bh'ða
er bjarmi sólar,
lýsir upp sinnið
og lengi þar skín.
Meðan það veitist
aðvemdabrosið
vináttan ekki dvín.
(Ivar Bjömsson.)
Guð geymi og varðveiti þig að ei-
lífu.
Þinn bróðir og mágkona,
Haraldur og Þóra.
Elsku Gunnhildur mín, mér er
það þungbært að setja þessi orð á
blað. Þitt geislandi bros var mér
mikils virði. Ég þakka þær mörgu
ljúfu stundir, sem við áttum saman.
Þú varst alltaf svo góð. Háttemi
þitt var þannig að öllum þótti vænt
um þig. Ég man það alltaf hvað
geislaði af þér á fermingardaginn
þinn þegar lífið blasti við þér, bjart
var framundan og þú sást hestinn
þinn fyrir utan dymar. Þú varst
svo hrein og heilbrigð sál með allan
hug þinn við íþróttir.
Ég hef svo margt um þig að
segja, en nú á sorgarstundu bregst
mér kraftur. Þú vissir alltaf hvaða
hug amma bar til þín. Þó stundin
hafi ekki verið löng sem við áttum
saman á þriðjudaginn fyrir slysið
þá mun ég muna hana meðan ég lifi
og þakka hana góðum Guði. Mér
gat ekki dottið í hug að það væri
okkar hinsta kveðjustund í þessu
lífi og að þú værir horfin á braut
næsta fimmtudag. Það eina sem ég
get gert nú er að biðja algóðan Guð
að taka á móti þér og umvefja þig
sínum ástarörmum. Ég veit það
fyrir víst að nú er afi búinn að taka
á móti þér og að hann vakir yfir
þér, hjartans engillinn minn.
Amma sendir þér þessa bæn:
Guð leiði þig, en líkni mér,
sem lengur má ei fylgja þér.
En ég vil fá þér englavörð,
míns innsta hjarta bænargjörð;
Guð leiði þig.
Guð vemdi þig. En vak og bið
og varðveit, bam, þinn sálarfrið.
A Hemns traustu hönd þig fel.
Ef hann er með, þá famast vel.
Guð leiði þig.
Þú áttir góðan vin, þið vorað svo
elskuleg og blíð saman. Það er ofar
okkar skilningi af hverju þið fenguð
ekki að njóta hvort annars lengur.
Við þig, elsku Gulli minn, vil ég
segja að þú mátt trúa því og
treysta að hún mun alltaf vaka yfir
þér og vemda þig. Góður Guð
styrki þig í sorg þinni og vaki yfir
þér. Hann leiði þig áfram.
Fagra nafrið frelsarans
fylgi þér og hlífi.
Avalltvakaaugu hans
yfir þínu lífi.
Elsku Sólveig mín, Abbi og fjöl-
skylda. Við eigum okkar björtu
minningar um góða stúlku. Við
skulum hugsa til hennar eins og
hún var. Ég fel ykkur góðum Guði.
Hann leiði ykkur og styrki og gefi
ykkur kraft.
Þín
amma.
Sólargeisli. Það er orðið sem
kemur upp í huga minn þegar ég
minnist Gunnhildar. Éinlægur,
glettinn og brosandi sólargeisli sem
lýsti upp tilvera sonar míns og þ.a.l.
tilvera allrar fjölskyldu minnar.
Samband hennar og Gulla var mjög
sérstakt sem heillaði alla þá sem
vitni urðu að. „Þau voru mun meira
en kærustupar," eins og faðir henn-
ar orðaði svo réttilega. Ég hefði
viljað þakka Gunnhildi fyrir þá
birtu sem hún færði inn í líf okkar,
augliti til auglitis og faðma hana, en
ég geri það núna í þeirri trú að það
komist til skila. Einnig vil ég þakka
ykkur Sólveigu, Ambirni og fjöl-
skyldu fyrir hjálp ykkar og ástúð
undanfama erfiðu daga með dreng-
inn okkar og vona að samvera-
stundir okkar hafi hjálpað ykkur
eins mikið og okkur. Gunnhildur
mun alltaf eiga stað í hjarta okkar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Eyjólfur Þór Guðlaugsson og
fjölskylda.
Stórt skarð hefur myndast í hóp
okkar frændsystkinanna, hún
Gunnhildur er dáin. Maður trúir
því ávallt að svona nokkuð muni
ekki henda. En einn góðan veður-
dag, líkt og hendi sé veifað, kemur
fregn sem skilur okkur eftir lömuð
af sorg og söknuði.
Elsku frænka, þú hverfur frá
okkur í blóma lífsins. Þú varst sól-
argeisli foreldra þinna, systkina og
síðast en ekki síst litlu frænku
þinnar, Hafdísar Hildar, sem enn
bíður eftir því að þú komir heim
brosandi og takir hana í fangið.
Við þökkum þær björtu stundir
sem við áttum með þér. Halli sem
óx up með þér. Þrátt fyrir að þið
hafið búið sitt á hvora landshorn-
inu á uppvaxtarárum ykkar áttuð
þið alltaf góða stundir þegar leiðir
ykkar lágu saman. Kannski réð til-
viljun því eða örlögin að Arnar
fékk að vera með ykkur Gulla og
Hafdísi Hildi nokkram kvöldum
fyrir hið hörmulega slys. Þar fékk
hann að kynnast enn frekar hlýju
þinni og vináttu, sem ávallt ein-
kenndi þig.
Kæri Gulli. Líf hvers og eins hef-
ur tilgang. Nú er horfin á braut góð
stúlka, sem markað hefur djúp spor
í sálu okkar. Nú þarft þú að takast
á við lífið án hennar. Það gerir þú
best í hennar minningu með því að
halda þeirri stefnu sem þið höfðuð
tekið.
Elsku Sólveig, Ambjöm og fjöl-
skylda, ykkar missir er mikill. Megi
G UNNHILD UR
LÍNDAL
ARNBJÖRNSDÓTTIR
góður Guð styrkja ykkur í sorg
ykkar og því sem framundan er.
Olöf, Haraldur og börn.
Elsku vina, það er svo ótrúlegt
og sárt að finna að þú ert ekki leng-
ur á meðal okkar hér í lifanda lífi.
Samt sveit ég að þú fylgist með
okkur. Ég bið algóðan Guð að
geyma þig.
Hún er ljóshærð og lagleg
húnerljúfeinsogvor.
Stráir ástríku yndi
við hvert einasta spor.
Hún er elskuð af ölium
og í athöfnum dygg.
Hún var sólskinsbam síglatt.
Hún er saklaus og trygg.
Elsku Sólveig, Ambjöm og fjöl-
skylda, Gulli og mamma, ég bið
góðan Guð að gefa ykkur styrk og
blessun.
Þín frænka,
Aldís.
Ánægja, værð og hlýleiki vora
einkenni elsku Gunnhildar minnar
og einmitt á þann máta mun ég
ávallt minnast hennar. Ég man
hvað hún hló mikið að Sæma þegar
hann sprellaði og sýndi listir sínar.
Ég gaf henni auðvitað olnbogaskot
svo hún myndi ekki hvetja hann
með hlátri sínum til að halda áfram.
En allt kom fyrir ekki, hún bara hló
og hló, Sæma til mildllar gleði.
Það era svo margar ánægjustund-
ir sem ég hef átt með Sollu, Abba,
Gunnhildi, Halla og Biddý í gegnum
tíðina og ég er þeim svo þakklát fyr-
ir að hafa fengið að upplifa alla þá
ástúð sem ríkti þeirra á milli. Það er
svo sárt að missa elsku Gunnhildi og
því bið ég góðan guð um að gefa okk-
ur öllum styrk og ró til að yfirstíga
þessa þungbæru sorg.
Far þú í friði, ástin mín, og ég
veit að guð mun gæta þín vel.
Þín frænka,
Svanbjörg Helena.
Elsku, yndislega frænka okkar.
Hvers vegna þú fórst frá okkur svo
snögglega er á engan hátt hægt að
útskýra. Hvers vegna deyr ung og
falleg stúlka í blóma lífsins og með
mikla framtíðardrauma. Það er
sagt að þeir deyi ungir sem guðirn-
ir elska, en þegar til kemur er erfitt
að sætta sig við að það sé ástæðan
fyrir því að þú varst tekin frá okkur
svona allt í einu. Þú varst yndisleg
stúlka, alltaf svo blíð og góð með
fallega brosið þitt. Þú hefur alla tíð
verið mikil keppnismanneskja og
allt sem þú tókst þér fyrir hendur
gerðir þú af miklum krafti og dugn-
aði. Þú varst svo bamgóð og yndis-
legt var að fylgjast með þér leika
við litlu börnin og þá sérstaklega
hana Hafdísi Hildi frænku þína
sem var eins og dóttir þín. Þegar
Steinþór litli fæddist varst þú ekki
lengi að koma í heimsókn til okkar
til að sjá hann og færa honum fal-
legan íþróttagalla, sem átti að vera
sá fyrsti af mörgum, því þú vildir
að hann færi í körfubolta eins og
þú. Þú hafðir mikil áhrif á okkur öll
því þú hreinlega geislaðir af ham-
ingju og gleði. Gaman var að sjá
hvað þið Gulli vorað hamingjusöm
og falleg saman og auðséð var að
þið áttuð stóra og mikla drauma
um yndislega framtíð saman. Fjöl-
skyldur okkar hafa alla tíð verið
mjög samrýndar og höfum við oft
farið saman í ferðalög, bæði um
landið og til annarra Ianda. Við höf-
um líka átt margar ógleymanlegar
stundir saman í fjölskylduboðum
og heimsóknum okkar á milli.
Elsku Gunnhildur, takk fyrir allar
þær yndislegu stundir sem þú hefur
gefið okkur og þótt þú sért farin, lifa
áfram minningar um einstaka
stúlku, minningar sem aldrei munu
gleymast. Elsku Sólveig, Abbi,
Gulli, Halli, Bryndís, Amma, Þóra,
Gunni og Hafdís Hildur, guð styrki
ykkur og leiði í þessari miklu sorg.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú naftii,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pét.)
Fjölskyldan Víðilundi 7.