Morgunblaðið - 30.10.1998, Page 46

f> FÖSTUDAGUR 30. OKTÓBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Oddný Guð-
björg Þórðar-
dóttir fæddist á
Akureyri 15. ágúst
1929. Hún lést á
heimili sínu 23.
október síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Þórður
Jónsson skipasmið-
ur og formaður í
Vestmannaeyjum, f.
^ ,10. 6. 1887, d. 1.2.
1939 og eiginkona
hans, Kristbjörg
Stefánsdóttir, f.
12.7. 1896, d. 8.3.
1984. Systkini: 1) Álfheiður
Lára, f. 28.2. 1928. 2) Ingibjörg
Jóm'na, f. 11.8. 1932. 3) Þóra, f.
16.4. 1939. Hálfsystkini sam-
feðra 1) Jónína Ásta, f. 27.11.
1918, d. 28.9. 1995. 2) Bergþóra,
f. 16.3. 1924. 3) Jón Sigurðsson,
f. 17.6. 1921. 4) Sveinbjörg
Alma, f. 22.12. 1925, d. 30.3.
1936.
Oddný giftist eftirlifandi eigin-
manni sínum, Karli Jóhanni
Gunnarssyni skrifstofumanni, f.
_ |2.12. 1926, 4. júní 1949. For-
eldrar hans Gunnar Vigfússon
skrifstofusijóri, f. 13.10. 1902,
d. 6.2. 1980 og eiginkona hans
María Brynjólfsdóttir, f. 1.2.
1905, d. 16.4. 1932. Oddný og
Karl Jóhann hófu sinn búskap í
Vík í Mýrdal og bjuggu þar til
ársins 1971, er þau fluttu til
Reykjavíkur og þaðan í Kópa-
vog. Börn þeirra eru: 1) Þórður,
f. 2.9. 1949, maki Þórsteina
Pálsdóttir, f. 22.12. 1942. Börn
_ þeirra: Kristbjörg Oddný, f.
9.10. 1975, sambýlismaður Arn-
ar Richardsson og eiga þau eina
Elsku Didda, mig langar til að
kveðja þig með nokkrum línum. Við
erum víst alltof mikið í því að taka
lífíð sem sjálfsagðan hlut og ekki
síst þegar við erum fullhress. Frá-
fall þitt kom eins og reiðarslag yfir
okkur sem alltaf höfum tekið því
sem sjálfsögðum hlut að þú værir
hér og alltaf að hugsa um okkur,
bömin þín, bamabörn og bama-
bamabörn. Þannig hefur þetta verið
síðan ég kynntist þér og þannig hélt
ég að þetta ætti eftir að vera í lang-
an tíma enn.
Kraftur þinn, dugnaður og vinnu-
^Sitni voru langt út yfír það sem
venjulegt er, ástríki og umhyggju-
semi fyrir afkomendum þínum var
og viðbrugðið, þú naust þess að hafa
okkur öll í kringum þig og helst öll í
einu. Það var því æði oft þröng á
þingi í sumarbústaðnum hjá ykkur
Kalla að Ásenda og títt sofið upp á
loftskörinni sem og á stofugólfínu ef
veður leyfðu ekki að tjaldað væri úti
á bletti. Oft urðu bömin eftir hjá
ömmu og afa eftir slíkar helgar og
fengust ekki í bæinn fýrr en einni,
tveimur vikum seinna. Það sem ein-
kennir sumarbústaðartengslin er að
þau hafa aldrei rofnað hjá bama-
börnunum sem nú em mörg hver
kgpin á þrítugsaldur. Unaðsreitur-
ínn Ásendi sem þið Kalli reistuð
hefur verið umgjörð margra verð-
mætra endurminninga hjá fjöl-
skyldunni. Gönguferðimar yfír
Reynisfjall eða niður í fjömna eða
bílferð út í Dyrhólaey eða glíman ei-
lífa við gróðurinn að fá hann til að
vaxa og lifa af veturinn og saltið frá
hafínu. Síðan var farið inn í kaffí
eða mat og spjall fram eftir kvöld-
um. Amma gefur kaffi og afi mælir
vöxt bamabamanna og merkir á
vegginn nafn, ártal og mánuð, það
fylgir því bæði hvíld og spenna að
*sma að Ásenda enda var farið oft á
sumri hverju.
Ógleymanlegt er sumarfríið þeg-
ar við ferðuðumst sex saman um
endilangt Þýskaland og suður til
Sviss. I þessari þriggja vikna ferð
var svo mikið að gera og margt að
skoða að ölkassann sem við keypt-
um í upphafi ferðar náðum við
■JiSSrei að klára. Mamma og pabbi
akandi, amma og Salóme spjallandi
dóttur, Þórdís, f.
18.5. 1977 og Ey-
þór, f. 22.7. 1981.
Áður átti Þórsteina
Sigurbjörn, f. 3.5.
1962, maki Edda
Ingibjörg Daníels-
dóttir og eiga þau 3
börn og Baldvin
Þór, f. 18.5. 1968, d.
8.12. 1970, 2) Jón
Ólafur, f. 6.11. 1950,
maki Elísabet Sig-
urðardóttir, f.
26.10. 1953. Börn
þeirra: Brynja, f.
22.12. 1974, sambýl-
ismaður Hallgrímur Jökull
Ámundason og eiga þau eina
dóttur, María, f. 27.12. 1977 og
Eyrún, f. 8.1. 1980 3) Gunnar
Már, f. 16.4. 1954, maki Matt-
hildur Jónsdóttir, f. 12.11. 1956.
Börn þeirra: Jón Heiðar, f. 30.3.
1981, Karl Jóhann, f. 21.4. 1983,
Bjarki Már, f. 10.8. 1988. Áður
átti Gunnar Dóru Björk, f. 25.8.
1974 sambýlismaður Viðar Ein-
arsson, 4) Ása Kristbjörg, f. 1.9.
1956, maki Þröstur Einarsson,
f. 23.3. 1954. Börn þeirra:
Salóme Huld, f. 18.10. 1977,
Karl Jóhann, f. 1.10. 1980 og
Oddur Ás, f. 23.12. 1991.
Oddný stundaði nám við hús-
mæðraskólann Ósk á ísafirði
1946. Auk heimilis- og bústarfa
vann Oddný meðal annars tæp
20 ár á Hótel Esju, sem þerna
og síðan yfirþerna og frá árinu
1989 sem gangavörður við
Digranesskóla og vann þar
fram á siðasta dag.
Utför Oddnýjar fer fram frá
Digraneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
og Kallarnir lesandi Andrés Önd.
Eða þegar þú komst með Salóme og
Kalla til Orlando og við Ása hittum
ykkur þar eftir 12 tíma seinkun á
flugi frá Islandi hvað urðu miklir
fagnaðarfundir þá. Alltaf varstu til í
allt hvort sem það var að grafa
krabba upp úr fjörusandinum eða
róa út í fenin til að litast um eftir
krókódílum. Og varst svo þolin-
mæðin uppmáluð þegar við vorum
komin í Disney til að standa í röð í
35 gráðu steikjandi sólarhitanum, af
því að við trúum, eins og svo margir
Islendingar, rétt eins og við trúum
á nauðsyn góðrar sundkennslu, að
slíkt væri nauðsynlegt fyrir börnin.
Og ekki má gleyma hringferðinni
kringum landið í fyrrasumar með
tjaldvagninn, þá vorum við fimm,
Óddur Ás hafði bæst við barnahóp-
inn, en Salóme og Kalli upptekin af
vinnu og sjálfstæðu lífi voru fjarri
góðri skemmtan.
Fjölskylduhugtakið er æði teygj-
anlegt hugtak og oft var það sem þú
leyfðir þér að víkka það út sem um
munaði, eins og í jólaboðunum hjá
þér þegar börnin og fjölskyldur
hittust þá var það ósjaldan að gestir
barnanna þinna og tengdabai-na
urðu einnig þínir jólagestir. Eins
var í sumarbústaðnum, við komum
oft með fjölmennt vinalið en alltaf
vorum við velkomin í hvort heldur
var mat, drykk eða gistingu. Fyrir
nokkrum árum stækkuðuð þið Kalli
svo sumarbústaðinn til að betur
færi um gestina.
Víst hafa góðar og glaðværar
stundir verið margar og vil ég
þakka þér þær af alhug. Þakklæti
mitt er líka mikið fyrir hversu tilbú-
in þú hefur alltaf verið að stökkva
inn í daglega lífið hjá okkur Ásu og
aðstoða við heimilishaldið, taka á
móti ömmubörnum úr skóla, baka
fyrir þau, baka með þeim, sauma
fyrir þau og með þeim, hjálpa til við
heimalærdóm eða fara út í fótbolta
ef enginn krakki var til að leika við.
Alltaf hefur þú verið tilbúin að gefa
af tíma þínum, lipurð og kröftum
sem sannarlega voru miklir, alltaf
starfað án tilætlunar og af miklum
kærleik.
Sagt hefur verið að það sjáist
ekki fyrr en ævin er öll hvort maður
sé farsæll. Því sem þú tókst þér fyr-
ir hendur fylgdi mikil farsæld,
hvemig þú leystir úr málum og
reyndist þeim sem til þín leituðu.
Við í Engjaseli 66 munum sakna þín
mikið, þú hefur verið okkur svo
mikilvægur uppalandi, vinkona og
félagi, kraftaverkakona, mamma og
amma. En mestur er missir Kalla,
þegar lífsförunauturinn til fimmtíu
ára er kallaður burt svo skyndilega.
Eg vil biðja góðan guð að gefa hon-
um styrk á þessum erfiðu tímum.
Megi Guð gefa þér frið, og okkur
líkn sem lifum.
Þröstur.
Nú legg ég augun aftur
ó, Guð þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virst mig að þér taka
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson)
Við skyndilegt fráfall elsku syst-
ur okkar Oddnýjar Guðbjargar
Þórðardóttur (Diddu) er okkur mik-
ill harmur í hug og hjarta.
Hún varð snemma dugleg að
hjálpa móður okkar sem varð ekkja
með fjögur börn þegar Didda var
aðeins níu ára gömul. Hún var mjög
samviskusöm og sló aldrei slöku við.
Hún gekk af krafti til verks, hvort
sem um var að ræða handavinnu
eða aðra vinnu og hún vann allt til
síðasta dags.
Hún giftist ung góðum manni,
Karli Jóhanni Gunnarssyni frá Suð-
m--Vík í Mýrdal, og eignuðust þau
fjögur mannvænleg börn, þrettán
barnabörn og tvö bamabamabörn.
Vom þau hennar líf og yndi og er
missir þeirra mikill.
Þau hjón voru mjög samhent í
öllu og afar gestrisin, við nutum
þess oft er þau bjuggu í Vík, móðir
okkar, við systurnar og fjölskyldur
okkar, svo og eftir að þau fluttu suð-
ur og í fallega sumarbústaðnum
þeirra í Reynishverílnu í Mýrdal.
Didda mín, við þökkum þér hjart-
anlega fyrir alla hlýjuna til okkar og
allt og allt. Guð geymi þig, alla þína
ástvini og afkomendur og við send-
um þeim innilegar samúðarkveðjur
frá okkur systrunum og fjölskyld-
um okkar.
Sálminn hér á undan las móðir
okkar oft með okkur fyrir svefninn
á kvöldin.
Lára, Ingibjörg og Þóra.
Að kvöldi síðasta sumardags
sofnaðir þú, elsku amma Didda. Við
munum eftir öllum sumrunum í bú-
staðnum ykkar afa þegar við lékum
okkur saman, gengum yfir Reynis-
fjall, lituðum uppi á háalofti og fór-
um í fjöruna. í hvert skipti sem við
komum til ykkar varst þú tilbúin
með eitthvað gott að borða. Eitt
sinn þegar öll fjölskyldan var sam-
ankomin í bústaðnum ætluðum við
elstu bamabörnin að sofa úti í
tjaldi. Um miðja nótt voru allir hins
vegar orðnir kaldir og þreyttir og
því skriðum við inn í hús hvert á eft-
ir öðru. Þar tókst þú á móti okkur
opnum örmum og fannst svefnstað
handa öllum.
Þegar við vorum yngri og komum
í heimsókn til ykkar afa á Digranes-
veginn gafstu þér alltaf tíma til að
sinna okkur. Oft fórst þú með okkur
niður á róló bakvið húsið, við
löbbuðum saman í litlu gulu búðina,
fórum í sund, klæddum okkur í
gömul fót af þér og puntuðum okk-
ur með hálsfestunum þínum. Við
gleymum aldrei dótaskápnum við
útidyrnar, babúskunni fyrir ofan
eldavélina, eldhúsáhöldunum sem
við lékum okkur með og þegar við
sátum saman inni í eldhúsi og hlust-
uðum á Bibbu á Brávallagötunni.
Þú fylgdist alltaf vel með öllum fjöl-
skyldumeðlimum, hringdir alltaf í
okkur þegar eitthvað stóð til eða
bara til að spyrja hvernig við hefð-
um það. Elsku afi okkar, við stönd-
um öll saman og vinnum úr sorg-
inni, hversu erfitt sem það verður.
... blóm vors skammvinna lífs
það rís upp á sléttri grund
með lit og blöð
og einn dag er það horfið...
(Jóhannes úr Kötium)
ODDNY GUÐBJORG
ÞÓRÐARDÓTTIR
Við munum aldrei gleyma þér
elsku amma okkar.
Brynja, María og Eyrún.
Skólinn byrjaði í haust rétt eins
og áður. Allt var eins og það átti að
vera. En skyndilega breytist allt,
amma mín lést snögglega og nú hef
ég hana ekki lengur hjá mér. Eg
veit að englarnir taka vel á móti
ömmu og gæta hennar. Megi guð
varðveita sálu þína, amma mín.
Elskulega amma, njóttu
eilíflega guði hjá,
umbunar þess, er við hlutum,
ávallt þinni hendi frá,
þú varst okkar ungu hjörtum,
eins og þegar sólin hlý
vorblómin með vorsins geislum
vefur sumarfegurð í.
Hjartkær amma, far í friði,
fóðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu
þínum litlu vinum frá.
Vertu sæl um allar aldir,
alvaldshendi falin ver,
inn á landið unaðsbjarta,
englar drottins fylgi þér.
(Höf. ókunnur)
Þinn
Bjarki Már.
Elsku amma Didda
Ég var að vonast til að mig hefði
verið að dreyma þegar síminn
hringdi á fóstudagskvöldið og mér
var tilkynnt andlát þitt. Ég vona
enn að ég fari að vakna en með
hverjum deginum sem líður minnka
líkurnar og ég þarf að fara að
horfast í augu við þetta verk Guðs.
Mér finnst ósanngjarnt að hann hafi
kallað þig svona hrausta og hressa
til sín en hann hefur líklega ætlað
þér nýtt og stærra hlutverk annars
staðar. Þú og afi voruð mér alltaf
svo góð og dekruðuð mig mjög mik-
ið. Þið gerðuð allt fyrir mig og
skipti þá engu máli hvaða vesen var
á mér, þið leystuð það alltaf fljótt og
vel. Það var aldrei neitt mál hjá
ykkur að laga hlutina.
Þá tvo vetur sem ég bjó hjá ykk-
ur var oft glatt á hjalla og hlóst þú
oftast manna mest. Mikið líf og fjör
var oft í kvöldmatnum, þegar við afi
vorum að þrasa um það hvort smjör
væri óhollt eða hvort skokk færi illa
með hnén. Á þetta tuð hlustaðir þú
með bros á vör. Áður en ég flutti inn
til ykkar sagðir þú við mig að þú
gætir verið full afskiptasöm og ef
svo yrði þá ætti ég að láta þig vita.
Aldrei kom til þess og gekk sambúð
okkar þriggja eins og vel smurð vél.
Vinkonum mínum varstu góð og
passaðir upp á að við færum aldrei
svangar út, ýmist heillaðir þú mag-
ann í okkur með jólaköku eða
daimís. Oft fannst mér, þegar við
sátum við eldhúsborðið, að þú værir
ekki aðeins amma mín heldur líka
vinkona, því við gátum talað um
heima og geima. Þetta var góður
tími sem ég átti með ykkur afa og
mun ég minnast hans um ókomna
tíð.
Mig langar að nefna margar aðr-
ar góðar stundir sem ég hef átt með
ykkur en þyrfti til þess heila bók en
ég verð samt að nefna Ásenda, sem
var paradísin ykkar og okkar hinna
í fjölskyldunni. Þar áttum við marg-
ar góðar stundir eins og þegar við
Brynja fórum með ykkur rétt fyi-ir
próf og ætluðum að nota tímann til
upplestrar. Þið sáuð til þess að við
værum eins og prinsessur sem ekk-
ert máttu gera. Þessi helgi var mjög
skemmtileg og er hún oft rifjuð upp
af okkur frænkunum.
Þegar ég sagði þér að ég væri
barnshafandi og þar af leiðandi
þriðja langömmubamið á leiðinni
varstu himinlifandi og vildir segja
öllum það strax. Mér fannst gott til
þess að hugsa að bamið mitt yrði
þeirrar gæfu aðnjótandi að eiga
tvær langömmur og tvo langafa, en
því miður gat ekki orðið af því. Þess
í stað munum við afi Kalli vera dug-
leg að segja barninu mínu frá því
hvað þú varst góð kona og mikil
amma.
Söknuður okkar allra er mikill en
veit ég að þú elsku afi minn átt
mjög erfitt, þið vorað svo samrýnd
hjón sem gerðuð nær allt saman.
Ég þykist vita að amma hefði viljað
að við værum sterk í sorginni og
vonast ég til að Guð muni styrkja
okkur öll á þessum erfiðu tímum.
Guð blessi minningu ömmu minn-
ar, Oddnýjar Guðbjargar Þórðar-
dóttur.
Þín
Dóra Björk.
Elsku amma mín hefur nú kvatt
þennan heirn og lagt upp í sína
hinstu för. Otal minningar koma
upp í hugann þegar ég hugsa til þín.
Engin orð fá því lýst hvað það er
sárt að missa þig, þú sem ert búin
að vera heilsuhraust síðan ég man
eftir mér og kom því andlátsfregnin
allverulega á óvart. Ég hélt að
amma færi fljótlega að minnka við
sig vinnuna og taka lífinu rólegar.
Ein af mörgum minningum um
ömmu Diddu, eins og við kölluðum
hana, em þegar við dvöldum í sum-
arbústað ykkar afa. Alltaf var það
tilhlökkunarefni að fá að fara í
„sumó“ því þar var alltaf nóg að
gera. Amma mín hafði mikið yndi af
að hafa okkur í kringum sig. I sum-
arbústaðnum sat hún ekld auðum
höndum heldur var á fullu að
betrumbæta og halda bústaðnum
við. Eftirminnilegt er hvað hún og
afi lögðu sig fram við að hlúa að
trjánum. Trén sem þau gróðursettu
hafa dafnað vel og veita skjól og ilm
þrátt fyrir erfiðar aðstæður.
Sumarbústaðurinn var sá staður
þar sem fjölskyldan kom saman
nokki-um sinnum á sumrin og hjálp-
aði ömmu og afa við stærri verkefni.
Á veturna vann hún sem ganga-
vörður í Digranesskóla. í skólanum
sá ég hana á hverjum dagi og það
var gott að geta leitað til ömmu í
skólanum þegar ég var yngri.
Hver minning dýrmæt perla aó liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka þér
Pinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Minningarnar um ömmu mína
mun ég geyma alla ævi. Ég bið al-
góðan Guð að blessa minningu
hennar og styrkja afa minn, fjöl-
skyldu og vini. Ég kveð þig með
söknuði. Megi Guð blessa og geyma
ömmu um alla eilífð. Takk fyrir allt.
Þitt bamabarn
Karl Jóhann Gunnarsson.
Elsku amma, það er mjög erfitt
að sætta sig við að þú hefur kvatt
okkur. Þú varst vítamínsprautan
sem gafst aldrei upp, alltaf
skemmtileg og hress.
Það era ótrúlega margar góðar
minningar tengdar þér og era sum-
arbústaðarferðirnar ógleymanlegar.
Á hverju sumri, í nokkur ár,
bauðstu okkur öllum frændunum i
viku hvíldar- og ævintýraferð í sum-
arbústaðinn. Það var mjög gott að
fá heitt kakó og „ömmubrauð" þeg-
ar við komum inn á kvöldin. Það var
líka mjög skemmtilegt að hafa þig í
skólanum. Þú varst alltaf til í að
„redda“ mér, til dæmis þegar mig
vantaði nesti eða hafði gleymt ein-
hverju heima. Það var gaman að
setjast niður með þér og spjalla um
lífið og tilverana, þú varst alltaf
með einhverjar fréttir og mjög
áhugasöm um það sem ég var að
gera. Á aðfangadag fórum við bræð-
urnir með ykkur afa í messu og á
jóladag og á gamlárskvöld kom fjöl-
skyldan saman. Einnig era mér
minnisstæðar heimsóknir niður á
Digranesveg þar sem þú bauðst upp
á kjúkling, vöfflur og annað góð-
gæti.
Amma var hörkudugleg og lifði
fyrir fjölskylduna. Ég veit að þín
verður sárt saknað af þinni stóru
fjölskyldu og öllum sem urðu þeirr-
ar gæfu aðnjótandi að kynnast þér.
Það er ljóst að hér hefur mikil
kjarnakona fallið frá en hún mun
lifa að eilífu í góðum minningum að-
standenda. Amma mín, ég kveð þig
með söknuði og virðingu, og ég vil
þakka þér kærlega fyrir allar þær